دوره 3، شماره 4 - ( 12-1396 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 27-17 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
2- دانشگاه گیلان
2- دانشگاه گیلان
چکیده: (5673 مشاهده)
هدف : مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تأثیر والگوس پویای زانو در طی اسکات بالای سر، بر قدرت و دامنه حرکتی مفاصل ران و مچ پای بسکتبالیستها انجام گردید.
روش‌ها : در این مطالعه 35 بسکتبالیست سالم (میانگین سن 99/1 ± 98/20، قد 64/6 ± 27/183 سانتی‌متر و وزن 24/9 ± 31/75) در دو گروه کنترل (18 نفر) و دارای والگوس پویای زانو (17 نفر) و فاقد آسیب اندام تحتانی در طی یک سال گذشته به‌طور داوطلبانه شرکت نمودند. قدرت با استفاده از دینامومتر دستی و دامنه حرکتی غیرفعال با استفاده از گونیامتر اندازه‌گیری شد. از آزمون تی مستقل در سطح معنیداری 0/05 برای تعیین تفاوت قدرت و دامنه حرکتی گروه کنترل و دارای والگوس پویای زانو استفاده شد.
یافته‌ها : بسکتبالیستهای گروه والگوس پویای زانو در مقایسه با گروه بدون والگوس دارای قدرت چرخش خارجی و اکستنشن ران بیشتر (به ترتیب (0/000 = p)، (0/004 = p) ، قدرت پلانتار فلکسیون کمتر (0/001 = p) ، دامنه حرکتی دورسی فلکسیون زانو خم کمتر (0/021 = p) و چرخش خارجی ران بیشتری (0/002 = p) بودند.
نتیجه‌گیری : نتایج نشان داد که بسکتبالیستهای دارای والگوس پویای زانو دارای عضلات سفت و ضعیف مچ پا هستند و به نظر می‌رسد مداخلات تمرینی متمرکز بر بهبود قدرت و دامنه حرکتی مچ پا، می‌تواند کینماتیک اندام تحتانی طی اسکات بالای سر را بهبود بخشد و موجب اصلاح والگوس پویای زانو گردد.
روش‌ها : در این مطالعه 35 بسکتبالیست سالم (میانگین سن 99/1 ± 98/20، قد 64/6 ± 27/183 سانتی‌متر و وزن 24/9 ± 31/75) در دو گروه کنترل (18 نفر) و دارای والگوس پویای زانو (17 نفر) و فاقد آسیب اندام تحتانی در طی یک سال گذشته به‌طور داوطلبانه شرکت نمودند. قدرت با استفاده از دینامومتر دستی و دامنه حرکتی غیرفعال با استفاده از گونیامتر اندازه‌گیری شد. از آزمون تی مستقل در سطح معنیداری 0/05 برای تعیین تفاوت قدرت و دامنه حرکتی گروه کنترل و دارای والگوس پویای زانو استفاده شد.
یافته‌ها : بسکتبالیستهای گروه والگوس پویای زانو در مقایسه با گروه بدون والگوس دارای قدرت چرخش خارجی و اکستنشن ران بیشتر (به ترتیب (0/000 = p)، (0/004 = p) ، قدرت پلانتار فلکسیون کمتر (0/001 = p) ، دامنه حرکتی دورسی فلکسیون زانو خم کمتر (0/021 = p) و چرخش خارجی ران بیشتری (0/002 = p) بودند.
نتیجه‌گیری : نتایج نشان داد که بسکتبالیستهای دارای والگوس پویای زانو دارای عضلات سفت و ضعیف مچ پا هستند و به نظر می‌رسد مداخلات تمرینی متمرکز بر بهبود قدرت و دامنه حرکتی مچ پا، می‌تواند کینماتیک اندام تحتانی طی اسکات بالای سر را بهبود بخشد و موجب اصلاح والگوس پویای زانو گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |