دوره 2، شماره 3 - ( 9-1395 )
جلد 2 شماره 3 صفحات 14-5 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2- استاد بیومکانیک ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا همدان، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، همدان، ایران
3- گروه روانشناسی بالینی سلامت، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
4- گروه کودکان، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
2- استاد بیومکانیک ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا همدان، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، همدان، ایران
3- گروه روانشناسی بالینی سلامت، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
4- گروه کودکان، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
چکیده: (4446 مشاهده)
هدف: تأثیر ناهنجاری اسکولیوز در بیومکانیک راه رفتن به‌خوبی تبیین نشده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی متغیرهای فضایی ـ زمانی راه رفتن بیماران اسکولیوز نوجوانی ناشناخته و افراد سالم بود.
روش ها:تعداد 18 دختر نوجوان سالم و 19 دختر نوجوان مبتلا به اسکولیوز که از لحاظ سن، قد و وزن همگن بودند،در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی Vicon (100 هرتز)، حرکت راه رفتن آزمودنیها ثبت و متغیرهای فضایی – زمانی شامل سرعت، کادنس، طول گام، طول قدم و زمانهای مربوط به حمایت دوگانه، حمایت یک پایی، لحظه تماس پاشنه و پنجه پای راست و چپ و نیز شاخص عدم تقارن برای هر یک از متغیرهای ذکر شده محاسبه گردید. برای تحلیل آماری از ANOVA با سطح معنیداری 05/0 p< استفاده شد.
یافته ها: متغیرهای کادنس، سرعت راه رفتن، طول استراید و استپ، زمانهای استپ، استراید، حمایت دوگانه، حمایت یک پا، لحظه شروع نوسان در هر دو گروه مشابه بودند (p>0.05). در همه متغیرهای یاد شده، بین شاخص تقارن بیماران اسکولیوز و افراد سالم تفاوت معنیداری مشاهده نگردید (p>0.05).
نتیجه گیری: الگوی راه رفتن بیماران اسکولیوز با انحنای توراسیک راست از نظر متغیرهای فضایی ـ زمانی با افراد سالم مشابه بود. این متغیرها در هر دو گروه متقارن بودند. به نظر میرسد در اسکولیوز متغیرهای فضایی-زمانی راه رفتن مختل نمیشوند و در شناسایی علت این ناهنجاری پارامترهای دیگری باید مورد توجه قرار گیرد.
روش ها:تعداد 18 دختر نوجوان سالم و 19 دختر نوجوان مبتلا به اسکولیوز که از لحاظ سن، قد و وزن همگن بودند،در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی Vicon (100 هرتز)، حرکت راه رفتن آزمودنیها ثبت و متغیرهای فضایی – زمانی شامل سرعت، کادنس، طول گام، طول قدم و زمانهای مربوط به حمایت دوگانه، حمایت یک پایی، لحظه تماس پاشنه و پنجه پای راست و چپ و نیز شاخص عدم تقارن برای هر یک از متغیرهای ذکر شده محاسبه گردید. برای تحلیل آماری از ANOVA با سطح معنیداری 05/0 p< استفاده شد.
یافته ها: متغیرهای کادنس، سرعت راه رفتن، طول استراید و استپ، زمانهای استپ، استراید، حمایت دوگانه، حمایت یک پا، لحظه شروع نوسان در هر دو گروه مشابه بودند (p>0.05). در همه متغیرهای یاد شده، بین شاخص تقارن بیماران اسکولیوز و افراد سالم تفاوت معنیداری مشاهده نگردید (p>0.05).
نتیجه گیری: الگوی راه رفتن بیماران اسکولیوز با انحنای توراسیک راست از نظر متغیرهای فضایی ـ زمانی با افراد سالم مشابه بود. این متغیرها در هر دو گروه متقارن بودند. به نظر میرسد در اسکولیوز متغیرهای فضایی-زمانی راه رفتن مختل نمیشوند و در شناسایی علت این ناهنجاری پارامترهای دیگری باید مورد توجه قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |