هدف گام برداری روی پله یک تکلیف حرکتی ضروری در زندگی روزانه است که در آن افراد در معرض نیروهای ضربه‌ای مکرر هستند. هدف این پژوهش ارزیابی شدت فعالیت عضلات اندام تحتانی مردان جوان سالم با استفاده از EMG حین بالا رفتن و پایین آمدن از پله با کفش‌های متفاوت و حمل بار بود. 
روش ها ۹ مرد با دامنه سنی ۲۶/۳±۹۴/۲۵ سال و میانگین قد ۱۷۴±۷.۴ سانتی‌متر و وزن ۲۵/۹۵±۸/۷۰  انتخاب شدند. چهار پله طراحی شد و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی (دو عضله در ناحیه خلف ساق پا و سه عضله از گروه عضلات چهار سر ران) سمت راست بدن با استفاده از دستگاه EMG ۱۶‌کاناله ۳۰۰ MA حین بالا رفتن و پایین آمدن از پله اندازه‌گیری شد. این آزمون‌ها در دو حالت با و بدون حمل بار انجام شد. اندازه بار به میزان ۱۵درصد وزن بدن بود که درون جعبه‌ای به شکل مکعب مستطیل قرار داده شد. سه حالت پوشش پا شامل بدون کفش، با کفش ورزشی و کفش رسمی در نظر گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون Repeated measure در سطح معنی‌داری ۰۵/۰‌>P استفاده شد.
یافته ها یافته‌ها نشان داد که عامل بار، اثر معنی‌داری در شدت فعالیت عضلات دارد. شدت فعالیت عضلات در بالا رفتن از پله بیشتر از پایین آمدن است. در پایین آمدن از پله شدت فعالیت عضله پهن داخلی از عضله پهن خارجی و راست قدامی بیشتر است که باعث کشش بیشتر کشکک به سمت داخل شده و در درازمدت ساییدگی غضروف داخلی مفصل کشککی ـ رانی را به همراه دارد.
نتیجه گیری نتایج نشان می‌دهد بالا رفتن از پله فشار بیشتری روی مفاصل مچ پا و زانو وارد می‌کند. هنگام حمل بار روی پله استفاده از کفش مناسب تا حدود زیادی می‌تواند از شدت فعالیت عضله کاسته و خستگی را به تعویق بیندازد. بنابراین توصیه می‌شود افراد مبتلا به ساییدگی غضروف کشککی ـ رانی داخلی تا جای ممکن، از پله استفاده نکنند.