دوره 6، شماره 1 - ( 3-1399 )                   جلد 6 شماره 1 صفحات 21-12 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران.
چکیده:   (2729 مشاهده)
هدف: اجرای صحیح داچی در کاراته به عنوان یک تکنیک پایه، تأثیر مستقیمی بر اجرای سایر تکنیک‌ها دارد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، مقایسه حداکثر سرعت زاویه‌‌ای مفاصل ران، زانو و مچ پا در روش‌های مختلف زنکوتسوداچی در کاراته بود.
روش ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی، دوازده کاراته‌کای مرد حرفه‌ای به صورت داوطلبانه شرکت کردند. در این تحقیق از سیستم آنالیز سه‌بعدی متشکل از شش دوربین مادون قرمز که با هم همسان‌سازی شده بود، با سرعت فیلم‌برداری 200 فریم بر ثانیه و نرم‌افزار cortex  نسخه 2.5.0  برای تحلیل ثبت‌ها استفاده شد و در ‌نهایت حداکثر سرعت زاویه‌ای مفاصل اندام تحتانی در شش حالت مختلف از زنکوتسوداچی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: فقط بین روش‌های سوم و چهارم، همچنین بین روش‌های چهارم و پنجم در مفصل ران اختلاف معنی‌دار مشاهده شد (0/05>P)، در صورتی که در مفصل زانو و مفصل مچ پا در هیچ‌کدام از روش‌ها اختلاف معنی‌دار وجود نداشت (0/05<P).
نتیجه گیری: فرد با نشست بیشتر پای جلو و خم کردن کم پای عقب، اندام و عضلات درگیر را در حالت بهینه‌ قرار داده و سرعت زاویه‌ای بیشتری در مفصل ران ایجاد می‌‌کند.
متن کامل [PDF 4663 kb]   (1575 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1925 مشاهده)  
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/10/20 | پذیرش: 1399/1/16 | انتشار: 1399/3/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.