دوره 10، شماره 1 - ( 3-1403 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 68-54 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammad Zaheri R, Majlesi M, Fatahi A. Assessing the Effects of Fatigue on Ground Reaction Force Variations during Landing after a Spike in Professional Volleyball Players. J Sport Biomech 2024; 10 (1) :54-68
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-337-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-337-fa.html
محمدظاهری رافع، مجلسی مهدی، فتاحی علی. ارزیابی تأثیر خستگی بر تغییرات نیروی عکس‌العمل زمین در فرود پس از اسپک در والیبالیست‌های حرفه‌ای. مجله بیومکانیک ورزشی. 1403; 10 (1) :54-68
رافع محمدظاهری1 
، مهدی مجلسی* 2، علی فتاحی1
، مهدی مجلسی* 2، علی فتاحی1
1- گروه بیومکانیک ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- گروه بیومکانیک ورزشی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
2- گروه بیومکانیک ورزشی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
متن کامل [PDF 1891 kb]
(206 دریافت)
| چکیده (HTML) (410 مشاهده)
متن کامل: (197 مشاهده)
مقدمه
والیبال یک ورزش المپیکی است که در بیش از 200 کشور جهان بازی می شود. والیبالیست ها از چندین حرکت پیچیده در حمله و دفاع استفاده می کنند. بااین‌حال، در این ورزش اسپک معمولاً برای امتیاز گیری استفاده می شود و یکی از مهم ترین و اساسی‌ترین تکنیک های این ورزش می باشد (1) و مستلزم مهارت‌های بالایی در پرش و فرود است. در اسپک، هدف یک بازیکن تهاجمی دستیابی به ارتفاع پرش زیاد است تا بازیکن برای عملکرد بعدی غیرقابل پیش‌بینی باشد. هرچه ارتفاع پرش بازیکن در طول اسپک بیشتر باشد، میزان عملکرد بازیکن وسیع‌تر خواهد بود و بازیکن می تواند به توپ با سرعت بالاتری ضربه بزند. در مطالعات قبلی، مشخص شده که عملکرد پرش با سطح رقابت همبستگی دارد (2)؛ در نتیجه، دستیابی به ارتفاع پرش بیشتر یک عامل تعیین‌کننده در عملکرد بازیکنان والیبال است. دراین‌بین با استفاده از اصول بیومکانیکی، مربیان و دانشمندان می‌توانند تکنیک‌هایی را شناسایی کنند که به بهبود اجرا، کاهش خطر آسیب‌دیدگی و افزایش طول دوره فعالیت ورزشی کمک کند. این دانش به‌ویژه در ورزش‌هایی با حرکات پرشی مانند والیبال که در آن‌ها تنظیم دقیق وضعیت بدن و تکنیک‌های فرود آمدن نقش بسزایی در پیشگیری از آسیب‌های احتمالی دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است (3, 4).
تحقیقات نشان داده‌اند که خستگی ناشی از بازی می‌تواند بر کیفیت فرود تأثیر بگذارد، به‌طوری‌که خطر آسیب‌دیدگی‌های حاد و تدریجی را افزایش می‌دهد (5-7)؛ بنابراین، درک تأثیر خستگی بر بیومکانیک فرود پس از یک اسپک و توسعه راهکارهای مقابله‌ای می‌تواند به بهبود سلامت و امنیت ورزشکاران کمک کرده و ازاین‌رو، اهمیت این پژوهش در چارچوب ورزش‌های رقابتی را مشخص می‌سازد (8, 9).
خستگی، به‌عنوان یکی از عوامل کلیدی که بر عملکرد ورزشی تأثیر می‌گذارد، می‌تواند کیفیت اجرای حرکات ورزشی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد (10, 11). تجمع خستگی ناشی از تمرینات شدید یا رقابت‌های پی‌درپی می‌تواند منجر به کاهش دقت عصبی-عضلانی و توانایی کنترل حرکتی شود (12, 13). این عدم تعادل، به‌خصوص در ورزش‌هایی که نیازمند دقت حرکتی بالا و تکرار‌پذیری هستند، می‌تواند تأثیرات منفی بر عملکرد ورزشی بگذارد و احتمال خطا را افزایش دهد. مکانیزم‌های فیزیولوژیکی و بیومکانیکی متأثر از خستگی، مانند کاهش سرعت پاسخ عضلانی و تغییر در کینماتیک حرکت، نیز نقش مهمی در کاهش کارایی اجرا دارند (12, 14, 15). علاوه بر تأثیرات بر کیفیت اجرا، خستگی می‌تواند ریسک آسیب‌دیدگی در ورزشکاران را نیز به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد (16-18). تحقیقات نشان داده‌اند که خستگی می‌تواند توانایی ورزشکاران را در حفظ استقامت و تعادل ضروری برای اجتناب از آسیب‌ها تضعیف کند، بخصوص در حرکات پرخطر مانند فرود آمدن پس از پرش‌های بلند (19, 20). خستگی موجب اختلال در توزیع نیروهای وارد بر بدن می‌شود، افزایش تنش بر مفاصل حساس مانند زانو و مچ پا را به همراه دارد و مقاومت عضلانی را در برابر فشارهای ناگهانی کاهش می‌دهد. این امر، تأکید بر اهمیت برنامه‌ریزی مناسب تمرینی و استراتژی‌های بازیابی برای کاهش خستگی و پیشگیری از آسیب‌ها را نشان می‌دهد (21).
اکثر مطالعات مربوط به فرود فرض کرده اند که اندام‌های تحتانی متقارن هستند؛ بنابراین، این مطالعات تنها از داده های یک‌طرفه اندام تحتانی افراد برای تجزیه‌وتحلیل خطرات آسیب های مربوط به فرود استفاده کرده اند (22, 23). همچنین، مطالعاتی که تمرکز بر فرود تک‌پا داشته‌اند فقط سمت غالب را برای نشان دادن عملکرد کلی اندام تحتانی مورد بررسی قرار داده اند.
علیرغم وجود تحقیقات گسترده در زمینه خستگی و تأثیر آن بر عملکرد ورزشی، مطالعات محدودی به‌صورت مستقیم تأثیرات خستگی بر بیومکانیک فرود دوطرفه و در شرایط واقعی را مورد پژوهش قرار داده اند؛ بنابراین سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که در حرکت فرود پس از اسپک و پس از اعمال خستگی آیا تفاوتی در میزان متغیرهای کینتیکی در دو پای غالب و غیرغالب وجود دارد یا خیر؟
روش شناسی
جامعه آماری این پژوهش افراد والیبالیست حرفه ای حاضر در لیگ های معتبر والیبال (با دامنه سنی 18 تا 32 سال) در کشور ایران بودند. به‌منظور تعیین تعداد نمونه های پژوهش با نرم‌افزار G*Power با 05/0 = α و توان آماری 80 درصد (24) تعداد 28 نفر از بازیکنان حرفه ای با میانگین سنی (14/2 ± 56/24) سال، قد (15/0 ± 81/1) متر، وزن (09/9 ± 14/76) کیلوگرم و BMI (27/7 ± 71/23) به طور داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. هیچ‌کدام از آزمودنی ها سابقه آسیب جدی اندام تحتانی و فوقانی نظیر دررفتگی مفصلی و کشیدگی عضلانی و یا شکستگی در یک سال گذشته نداشتند و تحت هیچ نوع برنامه دارودرمانی در یک ماه منتهی به آزمایش نبودند. همچنین آزمودنی ها رضایت نامه جهت شرکت در آزمون را تکمیل و سپس مراحل انجام آزمون-ها و چگونگی اندازه گیری متغیر ها و شیوه کار به‌طور کامل برای آزمودنی ها تشریح شد.
از دستگاه تحلیل حرکتی سه بعدی Vicon (Vicon Peak, Oxford, UK) با شش دوربین سری T20، با فرکانس 200 هرتز و مارکرهای متصل شده به اندام تحتانی آزمودنی ها، هنگام اجرای تکالیف برای تشخیص مراحل مختلف اجرای تکالیف تصویربرداری شد. مارکرهای مورد استفاده، کروی شکل و به قطر 14 میلی متر بودند که با استفاده از چسب دوطرفه نواری و بر اساس مدل مارکرگذاری Plug-In Gait (Plug-In Gait Marker Set, Vicon Peak, Oxford, UK)، به نقاط خاص آناتومیکی هر دو پای شرکت کنندگان متصل شد (25). به طور هم‌زمان برای ثبت داده های کینتیکی از دو صفحه نیروی کیستلر (Type 9281, Kistler Instrument AG, Winterthur, Switzerland) که با دوربین ها سینک بودند، با فرکانس نمونه‌برداری 1000 هرتز استفاده شد. همچنین داده های کینتیکی با استفاده از فیلتر Butterworth سطح چهار با فرکانس برش 20 هرتز هموار و بر اساس وزن بدن آزمودنی ها نرمال شدند (26).
برای اجرای تکالیف مورد نظر در محیط آزمایشگاه، تور والیبال در ارتفاع 43/2 متری در وسط محیط کالیبره آزمایشگاه در امتداد تور در لبه طولی دو تخته نیرو قرار گرفت. قبل از اجرای آزمون ها، افراد حدود 15 دقیقه با دویدن و انجام حرکات کششی همانند برنامه مرسوم گرم کردن در تمرینات والیبال، اندام فوقانی و تحتانی خود را گرم کردند. در ابتدا آزمودنی ها برای آشنایی با محیط آزمایشگاه تعداد 5 حرکت سه‌گام روی تور را انجام دادند. به علاوه قبل از اجرای تکالیف مورد نظر، از هر آزمودنی یک تست استاتیک برای مشخص کردن موقعیت مرکز مفاصل و مختصات اندام ها گرفته شد. از آزمودنی ها خواسته شد تکالیف مورد نظر با حداکثر تلاش و به‌صورت بهینه اجرا کنند. در این پژوهش از آزمودنی ها خواسته شد تکلیف اسپک روی تور را قبل و پس از اعمال خستگی اجرا نموده و پس از ضربه به توپ با هر دو پا فرود آیند به‌طوری‌که هر پا در لحظه برخورد با زمین در داخل یک تخته نیرو قرار گیرد. هر تکلیف شامل 6 تکرار بود و بین هر تکرار، حداقل سی ثانیه زمان استراحت در نظر گرفته شد (شکل 1). پروتکل خستگی این پژوهش، پروتکل خستگی بود که در مطالعه بوسکو و همکاران استفاده شده بود (27). این پروتکل شامل انجام چهار ست پرش عمودی به مدت 60 ثانیه و فاصله ده‌ثانیه‌ای استراحت بین هر ست بود. ابتدا پس از گرم کردن از آزمودنی ها یک رکورد ارتفاع پرش اخذ و ثبت شد. آزمودنی ها در ست اول پروتکل خستگی با 50% توان، ست دوم با 70%، ست سوم و چهارم با 100% توان خود پرش عمودی را انجام دادند. پس از هر ست پروتکل خستگی، حداکثر ارتفاع پرش عمودی بلافاصله ارزیابی شد. درصورتی‌که ارتفاع پرش هر فرد به 30 درصد از حداکثر ارتفاع پرش اولیه کاهش می یافت این زمان برای تعیین نقطه خستگی در نظر گرفته می شد.
در این پژوهش متغیرهای مورد اندازه گیری شامل نیروی عکس العمل زمین در سه محور (x.y.z) ازجمله نیروی عکس العمل عمودی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی عکس العمل عمودی، نیروی قدامی-خلفی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی قدامی، حداکثر نیروی خلفی، نیروی داخلی-خارجی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی داخلی، حداکثر نیروی خارجی و نرخ بارگذاری بودند (28) (شکل 2). در این پژوهش نرخ بارگذاری مدت زمان رسیدن به حداکثر نیرو که با تقسیم نیروی حداکثر عمودی بر زمان در نظر گرفته شد (29).
در این پژوهش متغیرهای کینتیکی شامل نیروی عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری نسبت به وزن افراد نرمال شدند. از آزمون شایپیروویلک به‌منظور بررسی نرمال بودن داده ها، استفاده شد. برای بررسی تأثیر خستگی بر متغیرهای پژوهش در تکلیف فرود پس از اسپک از آزمون تی وابسته استفاده شد. کلیه مراحل تجزیه‌وتحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با سطح معناداری 05/0P< انجام گرفته شده است.
نتایج
نتایج مقایسه نیروی عکس العمل زمین قبل و بعد از خستگی نشان داد نیروی عکس العمل عمودی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی خلفی و نیروی داخلی-خارجی در لحظه برخورد در پای غالب دارای اختلاف معنی داری بودند (05/0P<) و در سایر متغیرها خستگی تأثیر معنی داری نداشت (جدول 1 و شکل 5-3).
بحث
مطالعه حاضر به بررسی تأثیر خستگی بر نیروی عکس‌العمل زمین در سه محور اصلی هنگام فرود از اسپک والیبال می‌پردازد. این تحقیق تلاش دارد تا درک عمیق‌تری از چگونگی تغییر کینتیک فرود در حالت خستگی و تأثیر آن بر ایمنی و کارایی ورزشکاران حرفه‌ای والیبال را فراهم آورد. با توجه به اهمیت متغیرهای کینتیکی و تأثیر خستگی بر این متغیرها، این مطالعه می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در زمینه پیشگیری از آسیب‌دیدگی‌ها ارائه دهد.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد خستگی موجب کاهش 15 درصدی در نیروی عکس‌العمل عمودی زمین (GRF) در پای غالب هنگام فرود شده است. بر اساس یافته پژوهش های گذشته خستگی ممکن است با تأثیر بر نیروهای عکس العمل زمین، احتمال آسیب‌دیدگی به مفاصل اندام‌های تحتانی را بالا ببرد (30-32). در حالت خستگی، توزیع نیرو بین پای غالب و غیرغالب ممکن است نامتقارن شود؛ اما در این مطالعه پس از اعمال خستگی میزان نیروی عکس‌العمل در هر دو پای غالب و غیرغالب در حد یکسان بودند. پای غالب که معمولاً بیشتر در حرکات دقیق و قدرتی مورداستفاده قرار می‌گیرد، ممکن است تحت‌فشار بیشتری قرار گیرد و بنابراین، نیروی GRF بیشتری را در هنگام فرود تحمل کند (33, 34). پای غیرغالب که در مقایسه با پای غالب کمتر تقویت‌شده، ممکن است در مواجهه با خستگی، کمتر قادر به جذب نیروی GRF باشد. این امر می‌تواند به عدم تعادل و افزایش خطر آسیب در پای غیرغالب منجر شود (35-37). کلیس و همکاران (38) بیان کردند که خستگی ممکن است باعث شود که ورزشکاران قادر به جذب نیرو به‌صورت مؤثر نباشند و سیستم عضلانی و عصبی نتواند به‌سرعت و به‌صورت کارآمد نیرو را جذب کند. با توجه به نتایج ناهم‌سوی پژوهش های گذشته با نتایج پژوهش حاضر احتمالاً کاهش ارتفاع پرش می تواند یکی از دلایل کاهش میزان نیروی عکس‌العمل عمودی پس از فرود باشد. در این حالت به نظر می رسد آزمودنی ها برای پیشگیری از بروز از آسیب با استراتژی فرود محتاطانه درصدد کاهش ریسک آسیب بوده اند.
خستگی عضلانی می‌تواند تأثیرات مهمی بر روی کینتیک فرود پس از پرش داشته باشد، به‌ویژه در مورد حداکثر نیروی خلفی که با کاهش 13 درصدی پای غالب پس از خستگی روبرو شده است. نیروی خلفی اغلب با جذب نیرو در مرحله اولیه فرود و کمک به کاهش سرعت بدن در هنگام برخورد با زمین مرتبط است (39, 40). از سوی دیگر نیروی جانبی (داخلی-خارجی) در زمان برخورد پای غالب پس از خستگی افزایش 37 درصدی به سمت داخل داشته است. خستگی عضلانی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر نیروی داخلی-خارجی لحظه برخورد در هنگام فرود پس از پرش داشته باشد. به‌طورمعمول، بدن باید ضربه‌ها را به‌صورت متقارن جذب کند تا استرس را روی هر بخشی به حداقل برساند. این نیروها نقش مهمی در کنترل حرکات و تعادل در جهت جانبی دارند. این نوع بارگذاری جانبی به‌ویژه برای رباط‌های زانو، ازجمله رباط صلیبی قدامی (ACL)، خطرناک است که در صورت وارد آمدن نیروی بیش‌ازحد ممکن است بیش‌ازحد کشیده یا پاره شود (41, 42).
مطالعات متعدد تفاوت‌هایی بین اندام‌ها از نظر طول، وزن، شکل و مقاومت استخوان‌های بلند، زاویه‌های کوادریسپس در حالت ایستاده و خوابیده، زاویه پاشنه پا، اندازه و شکل کف پا، چرخش تیبیا، افت ناویکولار، زاویه لگن و ران، زاویه تیبیوفمورال، شلی زانوی قدامی و ژنو رکورواتوم را مورد بررسی قرار داده‌اند (43). به همین ترتیب، پاترنو و همکاران (۲۰۱۰) ناهماهنگی پاها را به‌عنوان یک عامل پیش‌بینی کننده برای آسیب‌های رباط صلیبی قدامی شناسایی کرده‌اند، به‌طوری‌که ۷۴٪ از آسیب‌های غیر تماسی ACL در پای غالب مردان رخ‌داده است (44, 45). بر این اساس، ناهماهنگی پاها به‌علاوه خستگی به‌عنوان عامل ثانویه می‌تواند خطر آسیب را افزایش دهد. درنتیجه، بر اساس این یافته‌ها و مطالعات قبلی، پای غالب به دلیل این ناهماهنگی‌ها ممکن است خطر بیشتری برای آسیب‌دیدگی ACLداشته باشد که احتمالاً ناشی از تفاوت‌های فیزیولوژیکی و آناتومیکی بین پای غالب و غیرغالب است.
نتیجه گیری نهایی
این مطالعه نشان داد که خستگی می‌تواند تأثیرات مهمی بر روی کینتیک فرود والیبالیست‌ها داشته باشد و توزیع نیرو بین پای غالب و غیرغالب را نامتقارن کند. درک این تغییرات و اتخاذ روش و برنامه های تمرینی مناسب می‌تواند در کاهش خطر آسیب‌دیدگی در ورزشکاران حرفه‌ای مؤثر باشد. این دانش می‌تواند به طراحی برنامه‌های تمرینی و استراتژی‌های بازیابی مؤثرتر کمک کند تا اطمینان حاصل شود که ورزشکاران در شرایط مطلوب تمرین، رقابت می‌کنند. از سوی دیگر نتایج نشان داد پای غالب در اثر خستگی بیشتر در معرض آسیب ACL قرار دارد که احتمالاً ناشی از تفاوت‌های فیزیولوژیکی و آناتومیکی بین پای غالب و غیرغالب است.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
تمامی اصول اخلاقی در این پژوهش رعایت شده است. همه شرکت‌کنندگان با رضایت کامل در مطالعه شرکت کردند و به آن‌ها اطمینان داده شد که تمام اطلاعات مربوط به آن‌ها محرمانه باقی خواهد ماند.
حامی مالی
این پژوهش هیچ‌گونه کمک مالی از سازمان های دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در طراحی، اجرا و نگارش همه بخش های پژوهش حاضر مشارکت داشته اند.
تعارض
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
والیبال یک ورزش المپیکی است که در بیش از 200 کشور جهان بازی می شود. والیبالیست ها از چندین حرکت پیچیده در حمله و دفاع استفاده می کنند. بااین‌حال، در این ورزش اسپک معمولاً برای امتیاز گیری استفاده می شود و یکی از مهم ترین و اساسی‌ترین تکنیک های این ورزش می باشد (1) و مستلزم مهارت‌های بالایی در پرش و فرود است. در اسپک، هدف یک بازیکن تهاجمی دستیابی به ارتفاع پرش زیاد است تا بازیکن برای عملکرد بعدی غیرقابل پیش‌بینی باشد. هرچه ارتفاع پرش بازیکن در طول اسپک بیشتر باشد، میزان عملکرد بازیکن وسیع‌تر خواهد بود و بازیکن می تواند به توپ با سرعت بالاتری ضربه بزند. در مطالعات قبلی، مشخص شده که عملکرد پرش با سطح رقابت همبستگی دارد (2)؛ در نتیجه، دستیابی به ارتفاع پرش بیشتر یک عامل تعیین‌کننده در عملکرد بازیکنان والیبال است. دراین‌بین با استفاده از اصول بیومکانیکی، مربیان و دانشمندان می‌توانند تکنیک‌هایی را شناسایی کنند که به بهبود اجرا، کاهش خطر آسیب‌دیدگی و افزایش طول دوره فعالیت ورزشی کمک کند. این دانش به‌ویژه در ورزش‌هایی با حرکات پرشی مانند والیبال که در آن‌ها تنظیم دقیق وضعیت بدن و تکنیک‌های فرود آمدن نقش بسزایی در پیشگیری از آسیب‌های احتمالی دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است (3, 4).
تحقیقات نشان داده‌اند که خستگی ناشی از بازی می‌تواند بر کیفیت فرود تأثیر بگذارد، به‌طوری‌که خطر آسیب‌دیدگی‌های حاد و تدریجی را افزایش می‌دهد (5-7)؛ بنابراین، درک تأثیر خستگی بر بیومکانیک فرود پس از یک اسپک و توسعه راهکارهای مقابله‌ای می‌تواند به بهبود سلامت و امنیت ورزشکاران کمک کرده و ازاین‌رو، اهمیت این پژوهش در چارچوب ورزش‌های رقابتی را مشخص می‌سازد (8, 9).
خستگی، به‌عنوان یکی از عوامل کلیدی که بر عملکرد ورزشی تأثیر می‌گذارد، می‌تواند کیفیت اجرای حرکات ورزشی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد (10, 11). تجمع خستگی ناشی از تمرینات شدید یا رقابت‌های پی‌درپی می‌تواند منجر به کاهش دقت عصبی-عضلانی و توانایی کنترل حرکتی شود (12, 13). این عدم تعادل، به‌خصوص در ورزش‌هایی که نیازمند دقت حرکتی بالا و تکرار‌پذیری هستند، می‌تواند تأثیرات منفی بر عملکرد ورزشی بگذارد و احتمال خطا را افزایش دهد. مکانیزم‌های فیزیولوژیکی و بیومکانیکی متأثر از خستگی، مانند کاهش سرعت پاسخ عضلانی و تغییر در کینماتیک حرکت، نیز نقش مهمی در کاهش کارایی اجرا دارند (12, 14, 15). علاوه بر تأثیرات بر کیفیت اجرا، خستگی می‌تواند ریسک آسیب‌دیدگی در ورزشکاران را نیز به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهد (16-18). تحقیقات نشان داده‌اند که خستگی می‌تواند توانایی ورزشکاران را در حفظ استقامت و تعادل ضروری برای اجتناب از آسیب‌ها تضعیف کند، بخصوص در حرکات پرخطر مانند فرود آمدن پس از پرش‌های بلند (19, 20). خستگی موجب اختلال در توزیع نیروهای وارد بر بدن می‌شود، افزایش تنش بر مفاصل حساس مانند زانو و مچ پا را به همراه دارد و مقاومت عضلانی را در برابر فشارهای ناگهانی کاهش می‌دهد. این امر، تأکید بر اهمیت برنامه‌ریزی مناسب تمرینی و استراتژی‌های بازیابی برای کاهش خستگی و پیشگیری از آسیب‌ها را نشان می‌دهد (21).
اکثر مطالعات مربوط به فرود فرض کرده اند که اندام‌های تحتانی متقارن هستند؛ بنابراین، این مطالعات تنها از داده های یک‌طرفه اندام تحتانی افراد برای تجزیه‌وتحلیل خطرات آسیب های مربوط به فرود استفاده کرده اند (22, 23). همچنین، مطالعاتی که تمرکز بر فرود تک‌پا داشته‌اند فقط سمت غالب را برای نشان دادن عملکرد کلی اندام تحتانی مورد بررسی قرار داده اند.
علیرغم وجود تحقیقات گسترده در زمینه خستگی و تأثیر آن بر عملکرد ورزشی، مطالعات محدودی به‌صورت مستقیم تأثیرات خستگی بر بیومکانیک فرود دوطرفه و در شرایط واقعی را مورد پژوهش قرار داده اند؛ بنابراین سؤال اصلی پژوهش حاضر این است که در حرکت فرود پس از اسپک و پس از اعمال خستگی آیا تفاوتی در میزان متغیرهای کینتیکی در دو پای غالب و غیرغالب وجود دارد یا خیر؟
روش شناسی
جامعه آماری این پژوهش افراد والیبالیست حرفه ای حاضر در لیگ های معتبر والیبال (با دامنه سنی 18 تا 32 سال) در کشور ایران بودند. به‌منظور تعیین تعداد نمونه های پژوهش با نرم‌افزار G*Power با 05/0 = α و توان آماری 80 درصد (24) تعداد 28 نفر از بازیکنان حرفه ای با میانگین سنی (14/2 ± 56/24) سال، قد (15/0 ± 81/1) متر، وزن (09/9 ± 14/76) کیلوگرم و BMI (27/7 ± 71/23) به طور داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. هیچ‌کدام از آزمودنی ها سابقه آسیب جدی اندام تحتانی و فوقانی نظیر دررفتگی مفصلی و کشیدگی عضلانی و یا شکستگی در یک سال گذشته نداشتند و تحت هیچ نوع برنامه دارودرمانی در یک ماه منتهی به آزمایش نبودند. همچنین آزمودنی ها رضایت نامه جهت شرکت در آزمون را تکمیل و سپس مراحل انجام آزمون-ها و چگونگی اندازه گیری متغیر ها و شیوه کار به‌طور کامل برای آزمودنی ها تشریح شد.
از دستگاه تحلیل حرکتی سه بعدی Vicon (Vicon Peak, Oxford, UK) با شش دوربین سری T20، با فرکانس 200 هرتز و مارکرهای متصل شده به اندام تحتانی آزمودنی ها، هنگام اجرای تکالیف برای تشخیص مراحل مختلف اجرای تکالیف تصویربرداری شد. مارکرهای مورد استفاده، کروی شکل و به قطر 14 میلی متر بودند که با استفاده از چسب دوطرفه نواری و بر اساس مدل مارکرگذاری Plug-In Gait (Plug-In Gait Marker Set, Vicon Peak, Oxford, UK)، به نقاط خاص آناتومیکی هر دو پای شرکت کنندگان متصل شد (25). به طور هم‌زمان برای ثبت داده های کینتیکی از دو صفحه نیروی کیستلر (Type 9281, Kistler Instrument AG, Winterthur, Switzerland) که با دوربین ها سینک بودند، با فرکانس نمونه‌برداری 1000 هرتز استفاده شد. همچنین داده های کینتیکی با استفاده از فیلتر Butterworth سطح چهار با فرکانس برش 20 هرتز هموار و بر اساس وزن بدن آزمودنی ها نرمال شدند (26).
برای اجرای تکالیف مورد نظر در محیط آزمایشگاه، تور والیبال در ارتفاع 43/2 متری در وسط محیط کالیبره آزمایشگاه در امتداد تور در لبه طولی دو تخته نیرو قرار گرفت. قبل از اجرای آزمون ها، افراد حدود 15 دقیقه با دویدن و انجام حرکات کششی همانند برنامه مرسوم گرم کردن در تمرینات والیبال، اندام فوقانی و تحتانی خود را گرم کردند. در ابتدا آزمودنی ها برای آشنایی با محیط آزمایشگاه تعداد 5 حرکت سه‌گام روی تور را انجام دادند. به علاوه قبل از اجرای تکالیف مورد نظر، از هر آزمودنی یک تست استاتیک برای مشخص کردن موقعیت مرکز مفاصل و مختصات اندام ها گرفته شد. از آزمودنی ها خواسته شد تکالیف مورد نظر با حداکثر تلاش و به‌صورت بهینه اجرا کنند. در این پژوهش از آزمودنی ها خواسته شد تکلیف اسپک روی تور را قبل و پس از اعمال خستگی اجرا نموده و پس از ضربه به توپ با هر دو پا فرود آیند به‌طوری‌که هر پا در لحظه برخورد با زمین در داخل یک تخته نیرو قرار گیرد. هر تکلیف شامل 6 تکرار بود و بین هر تکرار، حداقل سی ثانیه زمان استراحت در نظر گرفته شد (شکل 1). پروتکل خستگی این پژوهش، پروتکل خستگی بود که در مطالعه بوسکو و همکاران استفاده شده بود (27). این پروتکل شامل انجام چهار ست پرش عمودی به مدت 60 ثانیه و فاصله ده‌ثانیه‌ای استراحت بین هر ست بود. ابتدا پس از گرم کردن از آزمودنی ها یک رکورد ارتفاع پرش اخذ و ثبت شد. آزمودنی ها در ست اول پروتکل خستگی با 50% توان، ست دوم با 70%، ست سوم و چهارم با 100% توان خود پرش عمودی را انجام دادند. پس از هر ست پروتکل خستگی، حداکثر ارتفاع پرش عمودی بلافاصله ارزیابی شد. درصورتی‌که ارتفاع پرش هر فرد به 30 درصد از حداکثر ارتفاع پرش اولیه کاهش می یافت این زمان برای تعیین نقطه خستگی در نظر گرفته می شد.
در این پژوهش متغیرهای مورد اندازه گیری شامل نیروی عکس العمل زمین در سه محور (x.y.z) ازجمله نیروی عکس العمل عمودی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی عکس العمل عمودی، نیروی قدامی-خلفی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی قدامی، حداکثر نیروی خلفی، نیروی داخلی-خارجی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی داخلی، حداکثر نیروی خارجی و نرخ بارگذاری بودند (28) (شکل 2). در این پژوهش نرخ بارگذاری مدت زمان رسیدن به حداکثر نیرو که با تقسیم نیروی حداکثر عمودی بر زمان در نظر گرفته شد (29).
در این پژوهش متغیرهای کینتیکی شامل نیروی عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری نسبت به وزن افراد نرمال شدند. از آزمون شایپیروویلک به‌منظور بررسی نرمال بودن داده ها، استفاده شد. برای بررسی تأثیر خستگی بر متغیرهای پژوهش در تکلیف فرود پس از اسپک از آزمون تی وابسته استفاده شد. کلیه مراحل تجزیه‌وتحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با سطح معناداری 05/0P< انجام گرفته شده است.
نتایج
نتایج مقایسه نیروی عکس العمل زمین قبل و بعد از خستگی نشان داد نیروی عکس العمل عمودی در لحظه برخورد، حداکثر نیروی خلفی و نیروی داخلی-خارجی در لحظه برخورد در پای غالب دارای اختلاف معنی داری بودند (05/0P<) و در سایر متغیرها خستگی تأثیر معنی داری نداشت (جدول 1 و شکل 5-3).
بحث
مطالعه حاضر به بررسی تأثیر خستگی بر نیروی عکس‌العمل زمین در سه محور اصلی هنگام فرود از اسپک والیبال می‌پردازد. این تحقیق تلاش دارد تا درک عمیق‌تری از چگونگی تغییر کینتیک فرود در حالت خستگی و تأثیر آن بر ایمنی و کارایی ورزشکاران حرفه‌ای والیبال را فراهم آورد. با توجه به اهمیت متغیرهای کینتیکی و تأثیر خستگی بر این متغیرها، این مطالعه می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در زمینه پیشگیری از آسیب‌دیدگی‌ها ارائه دهد.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد خستگی موجب کاهش 15 درصدی در نیروی عکس‌العمل عمودی زمین (GRF) در پای غالب هنگام فرود شده است. بر اساس یافته پژوهش های گذشته خستگی ممکن است با تأثیر بر نیروهای عکس العمل زمین، احتمال آسیب‌دیدگی به مفاصل اندام‌های تحتانی را بالا ببرد (30-32). در حالت خستگی، توزیع نیرو بین پای غالب و غیرغالب ممکن است نامتقارن شود؛ اما در این مطالعه پس از اعمال خستگی میزان نیروی عکس‌العمل در هر دو پای غالب و غیرغالب در حد یکسان بودند. پای غالب که معمولاً بیشتر در حرکات دقیق و قدرتی مورداستفاده قرار می‌گیرد، ممکن است تحت‌فشار بیشتری قرار گیرد و بنابراین، نیروی GRF بیشتری را در هنگام فرود تحمل کند (33, 34). پای غیرغالب که در مقایسه با پای غالب کمتر تقویت‌شده، ممکن است در مواجهه با خستگی، کمتر قادر به جذب نیروی GRF باشد. این امر می‌تواند به عدم تعادل و افزایش خطر آسیب در پای غیرغالب منجر شود (35-37). کلیس و همکاران (38) بیان کردند که خستگی ممکن است باعث شود که ورزشکاران قادر به جذب نیرو به‌صورت مؤثر نباشند و سیستم عضلانی و عصبی نتواند به‌سرعت و به‌صورت کارآمد نیرو را جذب کند. با توجه به نتایج ناهم‌سوی پژوهش های گذشته با نتایج پژوهش حاضر احتمالاً کاهش ارتفاع پرش می تواند یکی از دلایل کاهش میزان نیروی عکس‌العمل عمودی پس از فرود باشد. در این حالت به نظر می رسد آزمودنی ها برای پیشگیری از بروز از آسیب با استراتژی فرود محتاطانه درصدد کاهش ریسک آسیب بوده اند.
خستگی عضلانی می‌تواند تأثیرات مهمی بر روی کینتیک فرود پس از پرش داشته باشد، به‌ویژه در مورد حداکثر نیروی خلفی که با کاهش 13 درصدی پای غالب پس از خستگی روبرو شده است. نیروی خلفی اغلب با جذب نیرو در مرحله اولیه فرود و کمک به کاهش سرعت بدن در هنگام برخورد با زمین مرتبط است (39, 40). از سوی دیگر نیروی جانبی (داخلی-خارجی) در زمان برخورد پای غالب پس از خستگی افزایش 37 درصدی به سمت داخل داشته است. خستگی عضلانی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر نیروی داخلی-خارجی لحظه برخورد در هنگام فرود پس از پرش داشته باشد. به‌طورمعمول، بدن باید ضربه‌ها را به‌صورت متقارن جذب کند تا استرس را روی هر بخشی به حداقل برساند. این نیروها نقش مهمی در کنترل حرکات و تعادل در جهت جانبی دارند. این نوع بارگذاری جانبی به‌ویژه برای رباط‌های زانو، ازجمله رباط صلیبی قدامی (ACL)، خطرناک است که در صورت وارد آمدن نیروی بیش‌ازحد ممکن است بیش‌ازحد کشیده یا پاره شود (41, 42).
مطالعات متعدد تفاوت‌هایی بین اندام‌ها از نظر طول، وزن، شکل و مقاومت استخوان‌های بلند، زاویه‌های کوادریسپس در حالت ایستاده و خوابیده، زاویه پاشنه پا، اندازه و شکل کف پا، چرخش تیبیا، افت ناویکولار، زاویه لگن و ران، زاویه تیبیوفمورال، شلی زانوی قدامی و ژنو رکورواتوم را مورد بررسی قرار داده‌اند (43). به همین ترتیب، پاترنو و همکاران (۲۰۱۰) ناهماهنگی پاها را به‌عنوان یک عامل پیش‌بینی کننده برای آسیب‌های رباط صلیبی قدامی شناسایی کرده‌اند، به‌طوری‌که ۷۴٪ از آسیب‌های غیر تماسی ACL در پای غالب مردان رخ‌داده است (44, 45). بر این اساس، ناهماهنگی پاها به‌علاوه خستگی به‌عنوان عامل ثانویه می‌تواند خطر آسیب را افزایش دهد. درنتیجه، بر اساس این یافته‌ها و مطالعات قبلی، پای غالب به دلیل این ناهماهنگی‌ها ممکن است خطر بیشتری برای آسیب‌دیدگی ACLداشته باشد که احتمالاً ناشی از تفاوت‌های فیزیولوژیکی و آناتومیکی بین پای غالب و غیرغالب است.
نتیجه گیری نهایی
این مطالعه نشان داد که خستگی می‌تواند تأثیرات مهمی بر روی کینتیک فرود والیبالیست‌ها داشته باشد و توزیع نیرو بین پای غالب و غیرغالب را نامتقارن کند. درک این تغییرات و اتخاذ روش و برنامه های تمرینی مناسب می‌تواند در کاهش خطر آسیب‌دیدگی در ورزشکاران حرفه‌ای مؤثر باشد. این دانش می‌تواند به طراحی برنامه‌های تمرینی و استراتژی‌های بازیابی مؤثرتر کمک کند تا اطمینان حاصل شود که ورزشکاران در شرایط مطلوب تمرین، رقابت می‌کنند. از سوی دیگر نتایج نشان داد پای غالب در اثر خستگی بیشتر در معرض آسیب ACL قرار دارد که احتمالاً ناشی از تفاوت‌های فیزیولوژیکی و آناتومیکی بین پای غالب و غیرغالب است.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
تمامی اصول اخلاقی در این پژوهش رعایت شده است. همه شرکت‌کنندگان با رضایت کامل در مطالعه شرکت کردند و به آن‌ها اطمینان داده شد که تمام اطلاعات مربوط به آن‌ها محرمانه باقی خواهد ماند.
حامی مالی
این پژوهش هیچ‌گونه کمک مالی از سازمان های دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در طراحی، اجرا و نگارش همه بخش های پژوهش حاضر مشارکت داشته اند.
تعارض
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
فهرست منابع
1. Fuchs PX, Menzel H-JK, Guidotti F, Bell J, von Duvillard SP, Wagner H. Spike jump biomechanics in male versus female elite volleyball players. Journal of sports sciences. 2019;37(21):2411-9. [DOI:10.1080/02640414.2019.1639437] [PMID]
2. Sattler T, Hadžic V, Derviševic E, Markovic G. Vertical jump performance of professional male and female volleyball players: Effects of playing position and competition level. The Journal of Strength & Conditioning Research. 2015;29(6):1486-93. [DOI:10.1519/JSC.0000000000000781] [PMID]
3. Nilstad A, Petushek E, Mok K-M, Bahr R, Krosshaug T. Kiss goodbye to the 'kissing knees': No association between frontal plane inward knee motion and risk of future non-contact ACL injury in elite female athletes. Sports biomechanics. 2023;22(1):65-79. [DOI:10.1080/14763141.2021.1903541] [PMID]
4. Maly T, Sugimoto D, Izovska J, Zahalka F, Mala L. Effect of muscular strength, asymmetries and fatigue on kicking performance in soccer players. International Journal of Sports Medicine. 2018;39(04):297-303. [DOI:10.1055/s-0043-123648] [PMID]
5. Ribeiro F, Santos F, Gonçalves P, Oliveira J. Effects of volleyball match-induced fatigue on knee joint position sense. European Journal of Sport Science. 2008;8(6):397-402. [DOI:10.1080/02614360802373060]
6. Farzami A, Sadeghi H, Fattahi A. The effect of fatigue caused by consecutive jump-landing on plantar pressure characteristics during stance phase of walking in adolescent volleyball players with and without sprain ankle injury. Studies in Sport Medicine. 2019;11(25):207-22.
7. Farzami A, Anbarian M. The effects of fatigue on plantar pressure and balance in adolescent volleyball players with and without history of unilateral ankle injury. Science & Sports. 2020;35(1):29-36. [DOI:10.1016/j.scispo.2019.03.011]
8. Zazulak BT, Hewett TE, Reeves NP, Goldberg B, Cholewicki J. The effects of core proprioception on knee injury: a prospective biomechanical-epidemiological study. The American journal of sports medicine. 2007;35(3):368-73. [DOI:10.1177/0363546506297909] [PMID]
9. Bisseling RW, Hof AL. Handling of impact forces in inverse dynamics. Journal of biomechanics. 2006;39(13):2438-44. [DOI:10.1016/j.jbiomech.2005.07.021] [PMID]
10. Girard O, Mendez-Villanueva A, Bishop D. Repeated-sprint ability-part I: factors contributing to fatigue. Sports medicine. 2011;41:673-94. [DOI:10.2165/11590550-000000000-00000] [PMID]
11. Meeusen R, Duclos M, Foster C, Fry A, Gleeson M, Nieman D, et al. Prevention, diagnosis, and treatment of the overtraining syndrome: joint consensus statement of the European College of Sport Science and the American College of Sports Medicine. Medicine and science in sports and exercise. 2013;45(1):186-205. [DOI:10.1249/MSS.0b013e318279a10a] [PMID]
12. Gandevia SC. Spinal and supraspinal factors in human muscle fatigue. Physiological reviews. 2001. [DOI:10.1152/physrev.2001.81.4.1725] [PMID]
13. Enoka RM, Duchateau J. Muscle fatigue: what, why and how it influences muscle function. The Journal of physiology. 2008;586(1):11-23. [DOI:10.1113/jphysiol.2007.139477] [PMID]
14. Enoka RM, Stuart DG. Neurobiology of muscle fatigue. Journal of applied physiology. 1992;72(5):1631-48. [DOI:10.1152/jappl.1992.72.5.1631] [PMID]
15. Hunter SK, Critchlow A, Enoka RM. Muscle endurance is greater for old men compared with strength-matched young men. Journal of applied physiology. 2005;99(3):890-7. [DOI:10.1152/japplphysiol.00243.2005] [PMID]
16. Mondin D. Athlete Monitoring in Rugby :union:: Inter-and Intra-Week Associations of Objective and Subjective Training Markers with Load During an Entire Rugby :union: Season: Bangor University (United Kingdom); 2021.
17. Meeuwisse WH, Tyreman H, Hagel B, Emery C. A dynamic model of etiology in sport injury: the recursive nature of risk and causation. Clinical journal of sport medicine. 2007;17(3):215-9. [DOI:10.1097/JSM.0b013e3180592a48] [PMID]
18. Soligard T, Schwellnus M, Alonso J-M, Bahr R, Clarsen B, Dijkstra HP, et al. How much is too much?(Part 1) International Olympic Committee consensus statement on load in sport and risk of injury. British journal of sports medicine. 2016;50(17):1030-41.
https://doi.org/10.1136/bjsports-2016-096583 [DOI:10.1136/bjsports-2016-096581]
19. Greig M, Walker-Johnson C. The influence of soccer-specific fatigue on functional stability. Physical Therapy in Sport. 2007;8(4):185-90. [DOI:10.1016/j.ptsp.2007.03.001]
20. Johnston RJ, Watsford ML, Kelly SJ, Pine MJ, Spurrs RW. Validity and interunit reliability of 10 Hz and 15 Hz GPS units for assessing athlete movement demands. The Journal of Strength & Conditioning Research. 2014;28(6):1649-55. [DOI:10.1519/JSC.0000000000000323] [PMID]
21. Sikora O, Lehnert M, Hanzlíková I, Hughes J. The impact of a novel neuromuscular training program on leg stiffness, reactive strength, and landing biomechanics in amateur female rugby players. Applied Sciences. 2023;13(3):1979. [DOI:10.3390/app13031979]
22. Laughlin WA, Weinhandl JT, Kernozek TW, Cobb SC, Keenan KG, O'Connor KM. The effects of single-leg landing technique on ACL loading. Journal of biomechanics. 2011;44(10):1845-51. [DOI:10.1016/j.jbiomech.2011.04.010] [PMID]
23. Kipp K, McLean SG, Palmieri-Smith RM. Patterns of hip flexion motion predict frontal and transverse plane knee torques during a single-leg land-and-cut maneuver. Clinical biomechanics. 2011;26(5):504-8. [DOI:10.1016/j.clinbiomech.2011.01.004] [PMID]
24. Faul F, Erdfelder E, Lang A-G, Buchner A. G* Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior research methods. 2007;39(2):175-91. [DOI:10.3758/BF03193146] [PMID]
25. Ferrari A, Benedetti MG, Pavan E, Frigo C, Bettinelli D, Rabuffetti M, et al. Quantitative comparison of five current protocols in gait analysis. Gait & posture. 2008;28(2):207-16. [DOI:10.1016/j.gaitpost.2007.11.009] [PMID]
26. Sorkheh E, Majlesi M, Jafarnezhadgero AA. Frequency domain analysis of gait ground reaction forces in deaf and hearing children. Journal of Sport Biomechanics. 2018;4(2):17-27.
27. Bosco C, Luhtanen P, Komi PV. A simple method for measurement of mechanical power in jumping. European journal of applied physiology and occupational physiology. 1983;50:273-82. [DOI:10.1007/BF00422166] [PMID]
28. Farahpour N, Jafarnezhad A, Damavandi M, Bakhtiari A, Allard P. Gait ground reaction force characteristics of low back pain patients with pronated foot and able-bodied individuals with and without foot pronation. Journal of Biomechanics. 2016;49(9):1705-10. [DOI:10.1016/j.jbiomech.2016.03.056] [PMID]
29. Munro CF, Miller DI, Fuglevand AJ. Ground reaction forces in running: a reexamination. Journal of biomechanics. 1987;20(2):147-55. [DOI:10.1016/0021-9290(87)90306-X] [PMID]
30. James CR, Scheuermann BW, Smith MP. Effects of two neuromuscular fatigue protocols on landing performance. Journal of electromyography and Kinesiology. 2010;20(4):667-75. [DOI:10.1016/j.jelekin.2009.10.007] [PMID]
31. Mizrahi J, Verbitsky O, Isakov E, Daily D. Effect of fatigue on leg kinematics and impact acceleration in long distance running. Human movement science. 2000;19(2):139-51. [DOI:10.1016/S0167-9457(00)00013-0]
32. Cortes N, Onate J, Morrison S. Differential effects of fatigue on movement variability. Gait & posture. 2014;39(3):888-93. [DOI:10.1016/j.gaitpost.2013.11.020] [PMID]
33. Orchard J, Marsden J, Lord S, Garlick D. Preseason hamstring muscle weakness associated with hamstring muscle injury in Australian footballers. The American journal of sports medicine. 1997;25(1):81-5. [DOI:10.1177/036354659702500116] [PMID]
34. Kernozek TW, Torry MR, Iwasaki M. Gender differences in lower extremity landing mechanics caused by neuromuscular fatigue. The American journal of sports medicine. 2008;36(3):554-65. [DOI:10.1177/0363546507308934] [PMID]
35. Fousekis K, Tsepis E, Vagenas G. Lower limb strength in professional soccer players: profile, asymmetry, and training age. Journal of sports science & medicine. 2010;9(3):364.
36. Croisier J-L, Ganteaume S, Binet J, Genty M, Ferret J-M. Strength imbalances and prevention of hamstring injury in professional soccer players: a prospective study. The American journal of sports medicine. 2008;36(8):1469-75. [DOI:10.1177/0363546508316764] [PMID]
37. Impellizzeri FM, Bizzini M, Dvorak J, Pellegrini B, Schena F, Junge A. Physiological and performance responses to the FIFA 11+(part 2): a randomised controlled trial on the training effects. Journal of sports sciences. 2013;31(13):1491-502. [DOI:10.1080/02640414.2013.802926] [PMID]
38. Kellis E, Katis A. Biomechanical characteristics and determinants of instep soccer kick. Journal of sports science & medicine. 2007;6(2):154.
39. Devita P, Skelly WA. Effect of landing stiffness on joint kinetics and energetics in the lower extremity. Med Sci Sports Exerc. 1992;24(1):108-15. [DOI:10.1249/00005768-199201000-00018] [PMID]
40. McLean SG, Huang X, Su A, Van Den Bogert AJ. Sagittal plane biomechanics cannot injure the ACL during sidestep cutting. Clinical biomechanics. 2004;19(8):828-38. [DOI:10.1016/j.clinbiomech.2004.06.006] [PMID]
41. Mclean SG, Fellin RE, Suedekum N, Calabrese G, Passerallo A, Joy S. Impact of fatigue on gender-based high-risk landing strategies. Medicine and science in sports and exercise. 2007;39(3):502-14. [DOI:10.1249/mss.0b013e3180d47f0] [PMID]
42. Padua DA, Marshall SW, Boling MC, Thigpen CA, Garrett Jr WE, Beutler AI. The Landing Error Scoring System (LESS) is a valid and reliable clinical assessment tool of jump-landing biomechanics: the JUMP-ACL study. The American journal of sports medicine. 2009;37(10):1996-2002. [DOI:10.1177/0363546509343200] [PMID]
43. Xia R, Zhang X, Wang X, Sun X, Fu W. Effects of two fatigue protocols on impact forces and lower extremity kinematics during drop landings: implications for noncontact anterior cruciate ligament injury. Journal of healthcare engineering. 2017;2017. [DOI:10.1155/2017/5690519] [PMID]
44. Paterno MV, Schmitt LC, Ford KR, Rauh MJ, Myer GD, Huang B, et al. Biomechanical measures during landing and postural stability predict second anterior cruciate ligament injury after anterior cruciate ligament reconstruction and return to sport. The American journal of sports medicine. 2010;38(10):1968-78. [DOI:10.1177/0363546510376053] [PMID]
45. Zaheri RM, Majlesi M, Azadian E, Fatahi A. Kinematic and kinetic evaluation of jump-landing task in volleyball defense: implications for acl injury risk assessment. Kinesiologia Slovenica. 2022;28(1). [DOI:10.52165/kinsi.28.1.141-155]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
