دوره 11، شماره 2 - ( 6-1404 )
جلد 11 شماره 2 صفحات 160-148 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aghlmand M, Shojaian N S, Arazeshi N, Melanoruzi K. Comparison of the Effects of Home-Based Functional Exercises and Pilates on Fear of Falling in Elderly Women with and without a History of Falls. J Sport Biomech 2025; 11 (2) :148-160
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-373-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-373-fa.html
عقل مند معصومه، شجاعیان نجمه سادات، ارازشی نگار، ملانوروزی کیوان. مقایسه تأثیر تمرینات عملکردی (در خانه) و پیلاتس در میزان ترس از سقوط زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن. مجله بیومکانیک ورزشی. 1404; 11 (2) :148-160
1- گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم انسانی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، خراسان شمالی، ایران.
2- گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم انسانی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، خراسان شمالی، ایران.
متن کامل [PDF 1627 kb]
(55 دریافت)
| چکیده (HTML) (175 مشاهده)
متن کامل: (61 مشاهده)
مقدمه
سقوط یک مشکل بهداشت عمومی جهانی است (1) و به یک مشکل عمده سلامتی برای سالمندان در سراسر جهان تبدیل شده است (2). ترس از افتادن، پیش‌بینی سقوط است که باعث ترس و اجتناب از فعالیت‌هایی می‌شود که این ترس را افزایش می‌دهند. ترس از افتادن به‌طور گسترده‌تری شامل کاهش خودکارآمدی یا اعتماد به تعادل یا توانایی فرد برای تکمیل یک فعالیت تعریف می‌شود (3). شیوع ترس از سقوط (FOF) در افراد مسن می تواند به‌طور گسترده ای متفاوت و از 21٪ تا 85٪ متغیر باشد (1, 4). ترس از سقوط چندبعدی است و معمولاً به ترکیبی از عوامل نسبت داده می‌شود. شایع‌ترین عوامل خطر گزارش‌شده برای ایجاد FOF، زن بودن، داشتن سابقه سقوط و سالمندی است (4, 5).
زمین خوردن در بین آسیب‌های تصادفی در سالمندان رتبه اول را از نظر بروز و مرگ‌ومیر دارد (2). مطالعات قبلی نشان می دهد که میزان مرگ‌ومیر در میان افراد مسن مبتلا به FOF تقریباً 14 درصد بیشتر از افراد بدون FOF و 16 درصد در میان افراد مسن با فعالیت محدود بیشتر از افراد بدون فعالیت محدود بود (6). همچنین، حدود 15 درصد از زمین خوردن ها منجر به دررفتگی، کوفتگی و ضربه عضلانی، 10 درصد منجر به شکستگی استخوان، باعث ایجاد پیامدهای روانی مانند از دست دادن اعتمادبه‌نفس و افزایش ترس از افتادن می شود که در نتیجه این عوامل منجر به محدود شدن فعالیت ها، کاهش عملکردهای فیزیکی، کاهش فعالیت و قدرت عضلانی شده و می تواند عملکرد های فیزیکی و تعاملات اجتماعی را محدود نماید (7, 8). یک بررسی سیستماتیک اخیر با ده مطالعه مقطعی و طولی نشان داد که FOF خطر ضعف را در افراد مسن ساکن جامعه افزایش می دهد (9). همچنین گزارش شده است، افراد مسن‌تر با FOF بالا اما تعادل طبیعی، تمایل دارند فعالیت‌های فیزیکی روزانه خود را به دلیل ترس محدود کنند و به احتمال زیاد زمان بی‌تحرکی خود را افزایش می‌دهند. افزایش رفتار بی تحرک و محدودیت فعالیت بدنی در افراد مسن ساکن جامعه می تواند چربی بدن را افزایش و توده عضلانی را کاهش دهد (10).
تمرینات بدنی مزایایی بر وضعیت سلامت کلی داشته و خطر افتادن را کاهش می‌دهند (11). شواهد محکمی از این ایده حمایت می‌کنند که برنامه‌های تمرین بدنی ممکن است بروز عوارض جسمانی را در نتیجه فرآیند پیری کاهش داده (12) و همچنین خطر افتادن و آسیب های مرتبط با پیری را کاهش می دهد (13, 14). تمرینات پیلاتس یک روش منحصربه‌فرد برای آمادگی جسمانی است که با ترکیبی از حرکات قدرتی، کشش عضلات و تنفس همراه است. برخلاف تمرینات مقاومتی سنتی که در آن عضلات به‌طور جداگانه تمرین می‌شوند، تمرینات پیلاتس مستلزم فعال‌سازی و هماهنگی هم‌زمان چندین گروه عضلانی است (15). پیلاتس عمدتاً عضلات عمقی مرکزی از جمله عرضی شکم، دیافراگم، عضلات مورب شکم، عضلات مولتی فیدوس و عضلات کف لگن را تمرین می دهد تا قدرت و استقامت عضلات مرکزی را افزایش دهد، کنترل عصبی حرکتی جسمی را حفظ و بهبود بخشد، کنترل ستون فقرات را افزایش داده و ثبات جسمی را بهبود بخشد (16, 17). محققان نشان داده اند که پیلاتس اثرات مثبتی در تسکین ناراحتی شانه-گردن و کمردرد، افزایش تحرک مفاصل، بهبود توانایی تعادل فیزیکی، کاهش خطر افتادن در سالمندان دارد (18). در کنار تمرینات پیلاتس تمرینات عملکردی نیز می تواند در بهبود قابلیت های فیزیکی برای سالمندان مفید واقع شود. چنین تمرینی را می توان بر اساس الگوهای حرکتی مانند اسکات، فشار دادن، کشیدن و انتقال در بلوک هایی که قدرت، سرعت، ثبات یا حداکثر قدرت را تحریک می کند، سازماندهی کرد (19). همچنین تمرینات عملکردی با ایجاد سازگاری های فیزیولوژیک مناسب نقش مؤثری در یادگیری مهارت برای انجام فعالیت های زندگی روزمره فراخوانی بیشتر واحدهای حرکتی، توسعه ی شکل‌پذیری قشری حرکتی و تسهیل کاربرد عضلات دارد. این تمرینات با افزایش تحریک‌پذیری قشری نخاعی ارتباط زیادی دارند و احتمال می رود سازگاری های عصبی که با این تمرینات به وجود می آید دوام خوبی نیز داشته باشند (20). نتایج دولگوز و همکاران نیز نشان داد تمرینات پیلاتس در دراز مدت باعث کاهش خطر سقوط در زنان سالمند می شود (21). مقایسه تمرینات عملکردی (در خانه) و پیلاتس با توجه به تفاوت های ساختاری آن ها، می تواند به شناسایی روشی مؤثرتر در بهبود عملکرد جسمانی و کاهش ترس از سقوط در سالمندان منجر شود. ازآنجاکه تمرینات عملکردی (در خانه) قابل اجرا در منزل و پیلاتس ساختاریافته‌تر است، یافته های این مطالعه می تواند مبنایی برای انتخاب تمرین مناسب با توجه به شرایط، امکانات و وضعیت روانی سالمندان فراهم آورد (22). بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه تأثیر تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) بر میزان ترس از سقوط زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن بود.
روش شناسی
پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. نمونه آماری پژوهش شامل 40 زن سالمند در چهار گروه 10 نفری شامل 1. تمرین عملکردی (در خانه) با سابقه افتادن 2. تمرین عملکردی (در خانه) بدون سابقه افتادن 3. تمرین پیلاتس با سابقه افتادن و 4. تمرین پیلاتس بدون سابقه افتادن بودند. سابقه افتادن در این پژوهش برای زنان سالمند طی یک سال در نظر گرفته شد. برای این منظور سابقه افتادن نمونه ها از طریق پرسشنامه شفاهی به دست آمد. معیارهای ورود به مطالعه شامل، دامنه سنی 70-80 سال، عدم داشتن شکستگی در اندام تحتانی، عدم استفاده از وسایل کمکی، عدم مشکلات شناختی، بینایی و شنوایی بود. معیارهای خروج شامل داشتن مشکلات شناختی، بینایی و شنوایی، داشتن دامنه سنی کمتر از 70 سال، استفاده از عصا، واکر در نظر گرفته شد. از آزمودنی ها فرم رضایت‌نامه عمومی شرکت در تحقیق گرفته شد و کلیه آزمودنی ها با رضایت کامل و به‌طور آگاهانه در پژوهش شرکت کردند. از پرسشنامه بین‌المللی کارآمدی افتادن (23) برای ارزیابی ترس از سقوط استفاده شد. این فرم که دارای 10 گویه می باشد، توسط یاردلی و همکاران (2005) توسعه‌یافته و روایی آن تعیین شده است. گویه-های این پرسشنامه دارای چهار گزینه کاملاً نگرانم تا اصلاً نگران نیستم هستند نمرۀ یک تا چهار و نمرۀ هر آزمودنی مجموع امتیازات وی از 10 سؤال می باشد (بین 16 تا 64) نمرۀ بالاتر به معنی ترس بیشتر از افتادن یا کارآمدی پایین تر است. این ابزار در ایران (24) نیز اعتباریابی شده و معادل 90/0 ارزیابی شده است (25). تمرینات پیلاتس و تمرینات عملکردی (در خانه) به ترتیب به مدت دوازده هفته و دو جلسه در هفته برای تمرینات پیلاتس و هشت هفته و سه جلسه در هر هفته برای تمرینات عملکردی (در خانه) انجام شد (جدول 1). قبل از اجرای تمرینات در هر جلسه آزمودنی ها به مدت 15 دقیقه به انجام حرکات گرم کردن که شامل حرکات کششی و دویدن های نرم و آهسته بود پرداختند و بعد از پایان تمرینات در هر جلسه به مدت 10 دقیقه حرکات سر کردن انجام شد. جلسه اول در خصوص تمرینات پیلاتس به آشنا کردن آزمودنی ها با تمرینات پیلاتس، تنفس و اجرای صحیح حرکات پیلاتس بود. در جلسات بعدی آزمودنی ها تمرینات پیلاتس را که شامل تمرینات مقاومتی و کششی بود با ده تکرار برای هر حرکت انجام دادند. در جلسات پایانی پیلاتس از وسایلی مانند توپ، حلقه ها و نوارهای مقاومتی متناسب با عملکرد و آمادگی جسمانی آزمودنی ها فراهم و استفاده شد.
تمرینات عملکردی در چهار هفته اول شامل تمرینات قدرتی و استقامتی بود و چهار هفته پایانی تمرینات تعادلی و انعطاف‌پذیری انجام شد. کلیه تمرینات مذکور در هر دو تمرین (پیلاتس و عملکردی) از میزان و شدت پایین با توجه به آمادگی آزمودنی ها که پس از شروع مداخله با استفاده از آزمون های پایه فیزیکی نظیر ارزیابی قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری و همچنین پرسشنامه ارزیابی گردید، شروع شد. اصل اضافه‌بار در برنامه تمرینی از طریق افزایش تدریجی شدت، دفعات یا مدت‌زمان تمرینات اعمال شد؛ به‌گونه‌ای که سطح چالش حرکتی در طول دوره متناسب با توانایی آزمودنی ها تنظیم و به‌مرور افزایش یافت. با استفاده از آزمون شاپیروویلک نرمال بودن داده ها تأیید شد. از آزمون کوواریانس تک متغیره برای مقایسه نتایج بین گروهی و آزمون تی زوجی برای مقایسه نتایج درون‌گروهی در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار Spss نسخه 23 انجام شد.
نتایج
جدول 2 میانگین و انحراف استاندارد شاخص های قد، وزن، سن و شاخص توده بدنی آزمودنی ها را نشان می دهد. براسلس جدول 3 نتایج آزمون کوواریانس تک متغیره نشان داد بین تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) در متغیر ترس از سقوط زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن تفاوت معنی‌داری وجود دارد (005/0 = p).
نتایج حاصل از مقایسه درون‌گروهی با توجه به جدول 4 نشان داد که تمرینات عملکردی (در خانه) و پیلاتس بعد از هشت هفته در مرحله پس‌آزمون باعث کاهش معنی دار بر ترس از سقوط در گروه تمرین عملکردی با سابقه افتادن (005/0 = p) و همچنین سایر گروه های تمرین عملکردی و پیلاتس در زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن می گردد (001/0 = p).
بحث
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) بر میزان ترس از سقوط زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن بود. نتایج بین گروهی پژوهش حاضر نشان داد که بین تمرینات عملکردی و پیلاتس بر میزان ترس از سقوط در زنان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج حاصل از مقایسه درون‌گروهی نیز کاهش معنی داری در ترس از سقوط زنان سالمند در نتیجه تمرینات عملکردی و پیلاتس را بعد از هشت هفته نشان داد.
نتایج تحقیق حاضر با نتایج مطالعات قبلی مانند نتایج مولر و همکاران (26)، مبتنی بر انجام تمرینات پیلاتس (در دو گروه زیرانداز و دستگاه) بر بهبود ظرفیت عملکردی 48 زن سالمند فعال به مدت 8 هفته و همچنین نتایج د کامپوز (27) مبنی بر بررسی تأثیرات پیلاتس بر تعادل وضعیتی و خطر سقوط سالمندان همسو بود. همچنین بسیاری از مطالعات تناسب‌اندام مرکزی را به‌عنوان یک استراتژی خوب برای پیشگیری از سقوط شناسایی کرده اند (28). همچنین تئودوریدو و همکاران در یک مطالعه مروری سیستماتیک حاوی شش مطالعه بالینی با نمونه آماری شامل 273 سالمند در معرض خطر بالای افتادن را بررسی کردند. نتایج این بررسی نشان داد که روش پیلاتس می تواند به کاهش افتادن در افراد مسن کمک کند (29). در این بین ایبار آلمازان و همکاران نشان دادند که تمرینات پیلاتس به مدت 12 هفته باعث کاهش ترس از افتادن در زنان سالمند بالای 65 سال می گردد (30). همچنین نتایج دولگوز و همکاران نیز مبتنی بر کاهش خطر سقوط در نتیجه تمرینات پیلاتس در دراز مدت برای زنان سالمند بود (21). نتایج این پژوهش ها با نتایج ما همسو می باشد و از دلایل این همسویی می توان به تمرینات مشابه، مدت زمان مشابه اجرای پروتکل تمرینات پیلاتس و جنسیت زن در همه پژوهش ها گزارش شده اشاره کرد. نوآوری پژوهش حاضر نسبت به مطالعاتی چون دولگوز و همکاران در تفکیک آزمودنی ها براساس سابقه افتادن و مقایسه دو شیوه تمرینی پیلاتس و تمرینات عملکردی (در خانه) می باشد. بنابراین تمرینات پیلاتس با تمرکز بر تقویت عضلات، بهبود وضعیت بدن و هماهنگی تنفس، انعطاف‌پذیری و سلامت عمومی بدن را ارتقا می‌دهد. برنامه‌های تمرینی پیلاتس، نسبت به برنامه‌های ورزشی عمومی، بیشتر به بهبود وضعیت بدن می‌پردازند و در نتیجه می‌توانند خطر زمین خوردن در سالمندان را کاهش دهند (28).
بااین‌حال نتایج پژوهش ما با نتایج برخی از محققان در زمینه کاهش ترس از سقوط در نتیجه استفاده از تمرینات پیلاتس ناهمسو می باشد. در این بین کاشیش و همکاران در پژوهشی از تمرینات پیلاتس همراه با تمرینات اوتاگو استفاده کردند و بعد از 6 هفته نتیجه گرفتند که تمرین اوتاگو به‌طور معنی دارتری نسبت به تمرینات پیلاتس باعث کاهش ترس از سقوط شده است (31). در این پژوهش جلسات تمرین اوتاگو بیشتر از تمرینات پیلاتس در پژوهش کاشیش و همکاران و پژوهش ما بود و به نظر می رسد این مورد تأثیرگذاری تمرینات اوتاگو را افزایش داده باشد. این عامل می تواند دلیل ناهمسویی نتایج این پژوهش با نتایج پژوهش ما باشد.
در سال 2022، پارک و همکاران (32) مشاهده کردند که سابقه زمین خوردن با کاهش فعالیت بدنی و افزایش ترس از افتادن ارتباط دارد. در این بین اسکندری و همکاران در طی تمرینات پله مربعی (نوعی تمرین تعادلی است)، به مدت 12 هفته نتیجه گرفتند که این تمرینات باعث کاهش ترس از سقوط زنان سالمند می شود (33). فرخی و همکاران نیز نشان دادند که تمرینات تعادلی می تواند باعث کاهش ترس از افتادن بعد از 16 جلسه در سالمندان شود (34). نتایج این پژوهش ها به دلیل استفاده از تمرینات مشابه نظیر تمرینات تعادلی که در قالب تمرینات عملکردی در پژوهش ما استفاده شد، همسو می باشد. محسنی و همکاران با استفاده از مرینات تثبیت‌کننده عصبی-عضلانی پویا نیز نشان دادند که این تمرینات بعد از هشت هفته توانست ترس از سقوط را در سالمندان کاهش دهد (35). برنامه تمرینی مورد استفاده در پژوهش حاضر بیشتر بر روی حرکات عملکردی پایه تأکید داشت و شامل فعالیت‌های اساسی مربوط به یادگیری حرکتی و اصول به اصطلاح عملکردی اساسی بود با نتایج ما همسو می باشد. مطالعات نشان می‌دهد که فعالیت‌های فیزیکی موجب کاهش خطر سقوط و کاهش محدودیت‌های حرکتی و عملکردی و همچنین پیشگیری یا به تأخیر انداختن اختلالات تعادلی در سالمندان می‌شود (36).
از محدودیت های این پژوهش می توان به عدم انجام تمرینات روی مردان سالمند اشاره کرد. همچنین عدم استفاده از متغیرهای بیشتری مانند افزایش قدرت عضلانی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان از محدودیت های این تحقیق به شمار می رود؛ بنابراین پیشنهاد می شود در پژوهش های آینده تأثیر هر دو تمرینات پیلاتس و عملکردی روی زنان و مردان سالمند مقایسه شده و تأثیر این تمرینات روی قدرت عضلانی جهت انطباق افزایش قدرت عضلانی، عضلات نواحی پایین و بالا تنه با بهبود ثبات وضعیتی و جلوگیری از خطر سقوط سالمندان بررسی شود.
نتیجه گیری نهایی
پژوهش حاضر نشان می دهد، هشت هفته تمرینات و عملکردی و پیلاتس باعث کاهش ترس از سقوط در زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن می گردد. همچنین بین تأثیر تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) در زنان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معنی‌داری وجود دارد؛ بنابراین نتایج ما نشان می‌دهد که تمرینات پیلاتس و عملکردی را می‌توان برای کاهش ترس از سقوط و متعاقب آن کاهش خطر افتادن در سالمندان در نظر گرفت.
تشکر و قدردانی
نویسندگان این مقاله از کلیه سالمندان محترمی که در این پژوهش شرکت کردند تشکر می نمایند.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
در این تحقیق، با رعایت تمام ملاحظات اخلاقی، به شرکت‌کنندگان این امکان داده شد که هر زمان که خواستند از ادامه مطالعه انصراف دهند. همچنین، اطلاعات جامع و شفافی در مورد فرآیند تحقیق در اختیار آن‌ها قرار گرفت و تضمین شد که داده‌های شخصی ایشان به شکل محرمانه حفظ خواهد شد. این مقاله برگرفته از رساله دکتری معصومه عقلمند، دارای کد اخلاق SSRI.REC2311-2538 از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران می باشد.
حامی مالی
این پژوهش برگرفته از پایان‌نامه کارشناسی ارشد نویسنده اول بوده و هیچ‌گونه حمایت مالی از سازمان‌های دولتی، خصوصی یا غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در طراحی، اجرا و نگارش همه بخش های پژوهش حاضر مشارکت داشته اند.
تعارض
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
سقوط یک مشکل بهداشت عمومی جهانی است (1) و به یک مشکل عمده سلامتی برای سالمندان در سراسر جهان تبدیل شده است (2). ترس از افتادن، پیش‌بینی سقوط است که باعث ترس و اجتناب از فعالیت‌هایی می‌شود که این ترس را افزایش می‌دهند. ترس از افتادن به‌طور گسترده‌تری شامل کاهش خودکارآمدی یا اعتماد به تعادل یا توانایی فرد برای تکمیل یک فعالیت تعریف می‌شود (3). شیوع ترس از سقوط (FOF) در افراد مسن می تواند به‌طور گسترده ای متفاوت و از 21٪ تا 85٪ متغیر باشد (1, 4). ترس از سقوط چندبعدی است و معمولاً به ترکیبی از عوامل نسبت داده می‌شود. شایع‌ترین عوامل خطر گزارش‌شده برای ایجاد FOF، زن بودن، داشتن سابقه سقوط و سالمندی است (4, 5).
زمین خوردن در بین آسیب‌های تصادفی در سالمندان رتبه اول را از نظر بروز و مرگ‌ومیر دارد (2). مطالعات قبلی نشان می دهد که میزان مرگ‌ومیر در میان افراد مسن مبتلا به FOF تقریباً 14 درصد بیشتر از افراد بدون FOF و 16 درصد در میان افراد مسن با فعالیت محدود بیشتر از افراد بدون فعالیت محدود بود (6). همچنین، حدود 15 درصد از زمین خوردن ها منجر به دررفتگی، کوفتگی و ضربه عضلانی، 10 درصد منجر به شکستگی استخوان، باعث ایجاد پیامدهای روانی مانند از دست دادن اعتمادبه‌نفس و افزایش ترس از افتادن می شود که در نتیجه این عوامل منجر به محدود شدن فعالیت ها، کاهش عملکردهای فیزیکی، کاهش فعالیت و قدرت عضلانی شده و می تواند عملکرد های فیزیکی و تعاملات اجتماعی را محدود نماید (7, 8). یک بررسی سیستماتیک اخیر با ده مطالعه مقطعی و طولی نشان داد که FOF خطر ضعف را در افراد مسن ساکن جامعه افزایش می دهد (9). همچنین گزارش شده است، افراد مسن‌تر با FOF بالا اما تعادل طبیعی، تمایل دارند فعالیت‌های فیزیکی روزانه خود را به دلیل ترس محدود کنند و به احتمال زیاد زمان بی‌تحرکی خود را افزایش می‌دهند. افزایش رفتار بی تحرک و محدودیت فعالیت بدنی در افراد مسن ساکن جامعه می تواند چربی بدن را افزایش و توده عضلانی را کاهش دهد (10).
تمرینات بدنی مزایایی بر وضعیت سلامت کلی داشته و خطر افتادن را کاهش می‌دهند (11). شواهد محکمی از این ایده حمایت می‌کنند که برنامه‌های تمرین بدنی ممکن است بروز عوارض جسمانی را در نتیجه فرآیند پیری کاهش داده (12) و همچنین خطر افتادن و آسیب های مرتبط با پیری را کاهش می دهد (13, 14). تمرینات پیلاتس یک روش منحصربه‌فرد برای آمادگی جسمانی است که با ترکیبی از حرکات قدرتی، کشش عضلات و تنفس همراه است. برخلاف تمرینات مقاومتی سنتی که در آن عضلات به‌طور جداگانه تمرین می‌شوند، تمرینات پیلاتس مستلزم فعال‌سازی و هماهنگی هم‌زمان چندین گروه عضلانی است (15). پیلاتس عمدتاً عضلات عمقی مرکزی از جمله عرضی شکم، دیافراگم، عضلات مورب شکم، عضلات مولتی فیدوس و عضلات کف لگن را تمرین می دهد تا قدرت و استقامت عضلات مرکزی را افزایش دهد، کنترل عصبی حرکتی جسمی را حفظ و بهبود بخشد، کنترل ستون فقرات را افزایش داده و ثبات جسمی را بهبود بخشد (16, 17). محققان نشان داده اند که پیلاتس اثرات مثبتی در تسکین ناراحتی شانه-گردن و کمردرد، افزایش تحرک مفاصل، بهبود توانایی تعادل فیزیکی، کاهش خطر افتادن در سالمندان دارد (18). در کنار تمرینات پیلاتس تمرینات عملکردی نیز می تواند در بهبود قابلیت های فیزیکی برای سالمندان مفید واقع شود. چنین تمرینی را می توان بر اساس الگوهای حرکتی مانند اسکات، فشار دادن، کشیدن و انتقال در بلوک هایی که قدرت، سرعت، ثبات یا حداکثر قدرت را تحریک می کند، سازماندهی کرد (19). همچنین تمرینات عملکردی با ایجاد سازگاری های فیزیولوژیک مناسب نقش مؤثری در یادگیری مهارت برای انجام فعالیت های زندگی روزمره فراخوانی بیشتر واحدهای حرکتی، توسعه ی شکل‌پذیری قشری حرکتی و تسهیل کاربرد عضلات دارد. این تمرینات با افزایش تحریک‌پذیری قشری نخاعی ارتباط زیادی دارند و احتمال می رود سازگاری های عصبی که با این تمرینات به وجود می آید دوام خوبی نیز داشته باشند (20). نتایج دولگوز و همکاران نیز نشان داد تمرینات پیلاتس در دراز مدت باعث کاهش خطر سقوط در زنان سالمند می شود (21). مقایسه تمرینات عملکردی (در خانه) و پیلاتس با توجه به تفاوت های ساختاری آن ها، می تواند به شناسایی روشی مؤثرتر در بهبود عملکرد جسمانی و کاهش ترس از سقوط در سالمندان منجر شود. ازآنجاکه تمرینات عملکردی (در خانه) قابل اجرا در منزل و پیلاتس ساختاریافته‌تر است، یافته های این مطالعه می تواند مبنایی برای انتخاب تمرین مناسب با توجه به شرایط، امکانات و وضعیت روانی سالمندان فراهم آورد (22). بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه تأثیر تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) بر میزان ترس از سقوط زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن بود.
روش شناسی
پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. نمونه آماری پژوهش شامل 40 زن سالمند در چهار گروه 10 نفری شامل 1. تمرین عملکردی (در خانه) با سابقه افتادن 2. تمرین عملکردی (در خانه) بدون سابقه افتادن 3. تمرین پیلاتس با سابقه افتادن و 4. تمرین پیلاتس بدون سابقه افتادن بودند. سابقه افتادن در این پژوهش برای زنان سالمند طی یک سال در نظر گرفته شد. برای این منظور سابقه افتادن نمونه ها از طریق پرسشنامه شفاهی به دست آمد. معیارهای ورود به مطالعه شامل، دامنه سنی 70-80 سال، عدم داشتن شکستگی در اندام تحتانی، عدم استفاده از وسایل کمکی، عدم مشکلات شناختی، بینایی و شنوایی بود. معیارهای خروج شامل داشتن مشکلات شناختی، بینایی و شنوایی، داشتن دامنه سنی کمتر از 70 سال، استفاده از عصا، واکر در نظر گرفته شد. از آزمودنی ها فرم رضایت‌نامه عمومی شرکت در تحقیق گرفته شد و کلیه آزمودنی ها با رضایت کامل و به‌طور آگاهانه در پژوهش شرکت کردند. از پرسشنامه بین‌المللی کارآمدی افتادن (23) برای ارزیابی ترس از سقوط استفاده شد. این فرم که دارای 10 گویه می باشد، توسط یاردلی و همکاران (2005) توسعه‌یافته و روایی آن تعیین شده است. گویه-های این پرسشنامه دارای چهار گزینه کاملاً نگرانم تا اصلاً نگران نیستم هستند نمرۀ یک تا چهار و نمرۀ هر آزمودنی مجموع امتیازات وی از 10 سؤال می باشد (بین 16 تا 64) نمرۀ بالاتر به معنی ترس بیشتر از افتادن یا کارآمدی پایین تر است. این ابزار در ایران (24) نیز اعتباریابی شده و معادل 90/0 ارزیابی شده است (25). تمرینات پیلاتس و تمرینات عملکردی (در خانه) به ترتیب به مدت دوازده هفته و دو جلسه در هفته برای تمرینات پیلاتس و هشت هفته و سه جلسه در هر هفته برای تمرینات عملکردی (در خانه) انجام شد (جدول 1). قبل از اجرای تمرینات در هر جلسه آزمودنی ها به مدت 15 دقیقه به انجام حرکات گرم کردن که شامل حرکات کششی و دویدن های نرم و آهسته بود پرداختند و بعد از پایان تمرینات در هر جلسه به مدت 10 دقیقه حرکات سر کردن انجام شد. جلسه اول در خصوص تمرینات پیلاتس به آشنا کردن آزمودنی ها با تمرینات پیلاتس، تنفس و اجرای صحیح حرکات پیلاتس بود. در جلسات بعدی آزمودنی ها تمرینات پیلاتس را که شامل تمرینات مقاومتی و کششی بود با ده تکرار برای هر حرکت انجام دادند. در جلسات پایانی پیلاتس از وسایلی مانند توپ، حلقه ها و نوارهای مقاومتی متناسب با عملکرد و آمادگی جسمانی آزمودنی ها فراهم و استفاده شد.
تمرینات عملکردی در چهار هفته اول شامل تمرینات قدرتی و استقامتی بود و چهار هفته پایانی تمرینات تعادلی و انعطاف‌پذیری انجام شد. کلیه تمرینات مذکور در هر دو تمرین (پیلاتس و عملکردی) از میزان و شدت پایین با توجه به آمادگی آزمودنی ها که پس از شروع مداخله با استفاده از آزمون های پایه فیزیکی نظیر ارزیابی قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری و همچنین پرسشنامه ارزیابی گردید، شروع شد. اصل اضافه‌بار در برنامه تمرینی از طریق افزایش تدریجی شدت، دفعات یا مدت‌زمان تمرینات اعمال شد؛ به‌گونه‌ای که سطح چالش حرکتی در طول دوره متناسب با توانایی آزمودنی ها تنظیم و به‌مرور افزایش یافت. با استفاده از آزمون شاپیروویلک نرمال بودن داده ها تأیید شد. از آزمون کوواریانس تک متغیره برای مقایسه نتایج بین گروهی و آزمون تی زوجی برای مقایسه نتایج درون‌گروهی در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار Spss نسخه 23 انجام شد.
نتایج
جدول 2 میانگین و انحراف استاندارد شاخص های قد، وزن، سن و شاخص توده بدنی آزمودنی ها را نشان می دهد. براسلس جدول 3 نتایج آزمون کوواریانس تک متغیره نشان داد بین تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) در متغیر ترس از سقوط زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن تفاوت معنی‌داری وجود دارد (005/0 = p).
نتایج حاصل از مقایسه درون‌گروهی با توجه به جدول 4 نشان داد که تمرینات عملکردی (در خانه) و پیلاتس بعد از هشت هفته در مرحله پس‌آزمون باعث کاهش معنی دار بر ترس از سقوط در گروه تمرین عملکردی با سابقه افتادن (005/0 = p) و همچنین سایر گروه های تمرین عملکردی و پیلاتس در زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن می گردد (001/0 = p).
بحث
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) بر میزان ترس از سقوط زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن بود. نتایج بین گروهی پژوهش حاضر نشان داد که بین تمرینات عملکردی و پیلاتس بر میزان ترس از سقوط در زنان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج حاصل از مقایسه درون‌گروهی نیز کاهش معنی داری در ترس از سقوط زنان سالمند در نتیجه تمرینات عملکردی و پیلاتس را بعد از هشت هفته نشان داد.
نتایج تحقیق حاضر با نتایج مطالعات قبلی مانند نتایج مولر و همکاران (26)، مبتنی بر انجام تمرینات پیلاتس (در دو گروه زیرانداز و دستگاه) بر بهبود ظرفیت عملکردی 48 زن سالمند فعال به مدت 8 هفته و همچنین نتایج د کامپوز (27) مبنی بر بررسی تأثیرات پیلاتس بر تعادل وضعیتی و خطر سقوط سالمندان همسو بود. همچنین بسیاری از مطالعات تناسب‌اندام مرکزی را به‌عنوان یک استراتژی خوب برای پیشگیری از سقوط شناسایی کرده اند (28). همچنین تئودوریدو و همکاران در یک مطالعه مروری سیستماتیک حاوی شش مطالعه بالینی با نمونه آماری شامل 273 سالمند در معرض خطر بالای افتادن را بررسی کردند. نتایج این بررسی نشان داد که روش پیلاتس می تواند به کاهش افتادن در افراد مسن کمک کند (29). در این بین ایبار آلمازان و همکاران نشان دادند که تمرینات پیلاتس به مدت 12 هفته باعث کاهش ترس از افتادن در زنان سالمند بالای 65 سال می گردد (30). همچنین نتایج دولگوز و همکاران نیز مبتنی بر کاهش خطر سقوط در نتیجه تمرینات پیلاتس در دراز مدت برای زنان سالمند بود (21). نتایج این پژوهش ها با نتایج ما همسو می باشد و از دلایل این همسویی می توان به تمرینات مشابه، مدت زمان مشابه اجرای پروتکل تمرینات پیلاتس و جنسیت زن در همه پژوهش ها گزارش شده اشاره کرد. نوآوری پژوهش حاضر نسبت به مطالعاتی چون دولگوز و همکاران در تفکیک آزمودنی ها براساس سابقه افتادن و مقایسه دو شیوه تمرینی پیلاتس و تمرینات عملکردی (در خانه) می باشد. بنابراین تمرینات پیلاتس با تمرکز بر تقویت عضلات، بهبود وضعیت بدن و هماهنگی تنفس، انعطاف‌پذیری و سلامت عمومی بدن را ارتقا می‌دهد. برنامه‌های تمرینی پیلاتس، نسبت به برنامه‌های ورزشی عمومی، بیشتر به بهبود وضعیت بدن می‌پردازند و در نتیجه می‌توانند خطر زمین خوردن در سالمندان را کاهش دهند (28).
بااین‌حال نتایج پژوهش ما با نتایج برخی از محققان در زمینه کاهش ترس از سقوط در نتیجه استفاده از تمرینات پیلاتس ناهمسو می باشد. در این بین کاشیش و همکاران در پژوهشی از تمرینات پیلاتس همراه با تمرینات اوتاگو استفاده کردند و بعد از 6 هفته نتیجه گرفتند که تمرین اوتاگو به‌طور معنی دارتری نسبت به تمرینات پیلاتس باعث کاهش ترس از سقوط شده است (31). در این پژوهش جلسات تمرین اوتاگو بیشتر از تمرینات پیلاتس در پژوهش کاشیش و همکاران و پژوهش ما بود و به نظر می رسد این مورد تأثیرگذاری تمرینات اوتاگو را افزایش داده باشد. این عامل می تواند دلیل ناهمسویی نتایج این پژوهش با نتایج پژوهش ما باشد.
در سال 2022، پارک و همکاران (32) مشاهده کردند که سابقه زمین خوردن با کاهش فعالیت بدنی و افزایش ترس از افتادن ارتباط دارد. در این بین اسکندری و همکاران در طی تمرینات پله مربعی (نوعی تمرین تعادلی است)، به مدت 12 هفته نتیجه گرفتند که این تمرینات باعث کاهش ترس از سقوط زنان سالمند می شود (33). فرخی و همکاران نیز نشان دادند که تمرینات تعادلی می تواند باعث کاهش ترس از افتادن بعد از 16 جلسه در سالمندان شود (34). نتایج این پژوهش ها به دلیل استفاده از تمرینات مشابه نظیر تمرینات تعادلی که در قالب تمرینات عملکردی در پژوهش ما استفاده شد، همسو می باشد. محسنی و همکاران با استفاده از مرینات تثبیت‌کننده عصبی-عضلانی پویا نیز نشان دادند که این تمرینات بعد از هشت هفته توانست ترس از سقوط را در سالمندان کاهش دهد (35). برنامه تمرینی مورد استفاده در پژوهش حاضر بیشتر بر روی حرکات عملکردی پایه تأکید داشت و شامل فعالیت‌های اساسی مربوط به یادگیری حرکتی و اصول به اصطلاح عملکردی اساسی بود با نتایج ما همسو می باشد. مطالعات نشان می‌دهد که فعالیت‌های فیزیکی موجب کاهش خطر سقوط و کاهش محدودیت‌های حرکتی و عملکردی و همچنین پیشگیری یا به تأخیر انداختن اختلالات تعادلی در سالمندان می‌شود (36).
از محدودیت های این پژوهش می توان به عدم انجام تمرینات روی مردان سالمند اشاره کرد. همچنین عدم استفاده از متغیرهای بیشتری مانند افزایش قدرت عضلانی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان از محدودیت های این تحقیق به شمار می رود؛ بنابراین پیشنهاد می شود در پژوهش های آینده تأثیر هر دو تمرینات پیلاتس و عملکردی روی زنان و مردان سالمند مقایسه شده و تأثیر این تمرینات روی قدرت عضلانی جهت انطباق افزایش قدرت عضلانی، عضلات نواحی پایین و بالا تنه با بهبود ثبات وضعیتی و جلوگیری از خطر سقوط سالمندان بررسی شود.
نتیجه گیری نهایی
پژوهش حاضر نشان می دهد، هشت هفته تمرینات و عملکردی و پیلاتس باعث کاهش ترس از سقوط در زنان سالمند با و بدون سابقه افتادن می گردد. همچنین بین تأثیر تمرینات پیلاتس و عملکردی (در خانه) در زنان با و بدون سابقه افتادن تفاوت معنی‌داری وجود دارد؛ بنابراین نتایج ما نشان می‌دهد که تمرینات پیلاتس و عملکردی را می‌توان برای کاهش ترس از سقوط و متعاقب آن کاهش خطر افتادن در سالمندان در نظر گرفت.
تشکر و قدردانی
نویسندگان این مقاله از کلیه سالمندان محترمی که در این پژوهش شرکت کردند تشکر می نمایند.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
در این تحقیق، با رعایت تمام ملاحظات اخلاقی، به شرکت‌کنندگان این امکان داده شد که هر زمان که خواستند از ادامه مطالعه انصراف دهند. همچنین، اطلاعات جامع و شفافی در مورد فرآیند تحقیق در اختیار آن‌ها قرار گرفت و تضمین شد که داده‌های شخصی ایشان به شکل محرمانه حفظ خواهد شد. این مقاله برگرفته از رساله دکتری معصومه عقلمند، دارای کد اخلاق SSRI.REC2311-2538 از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران می باشد.
حامی مالی
این پژوهش برگرفته از پایان‌نامه کارشناسی ارشد نویسنده اول بوده و هیچ‌گونه حمایت مالی از سازمان‌های دولتی، خصوصی یا غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در طراحی، اجرا و نگارش همه بخش های پژوهش حاضر مشارکت داشته اند.
تعارض
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
فهرست منابع
1. Rodrigues F, Monteiro AM, Forte P, Morouço P. Effects of muscle strength, agility, and fear of falling on risk of falling in older adults. International journal of environmental research and public health. 2023;20(6):4945. [DOI:10.3390/ijerph20064945] [PMID]
2. Zhang W, Sun J, Feng X, Zhang H, Zhang Y, Zhao M. Effectiveness of Tai Chi exercise on fear of falling and balance in older adults: A meta-analysis. Geriatric Nursing. 2023;51:194-201. [DOI:10.1016/j.gerinurse.2023.03.019] [PMID]
3. Rossler A, Wheeler JM, Thiamwong L. A multidimensional approach for nurse practitioners to screen fall risk and fear of falling in community-dwelling older adults. The Journal for Nurse Practitioners. 2023;19(1):104436. [DOI:10.1016/j.nurpra.2022.08.019] [PMID]
4. Vo M, Thonglor R, Moncatar T, Han T, Tejativaddhana P, Nakamura K. Fear of falling and associated factors among older adults in Southeast Asia: a systematic review. Public health. 2023;222:215-28. [DOI:10.1016/j.puhe.2022.08.012] [PMID]
5. Ghasemi S, Kavyani M, Kavyani A, Abdoli B. A controlled study on the effect of online-Pilates suspension with self-awareness on fear of falling and quality of life in women with multiple Sclerosis. Journal of Bodywork and Movement Therapies. 2025;42:352-9. [DOI:10.1016/j.jbmt.2024.12.005] [PMID]
6. Xiong W, Wang D, Ren W, Liu X, Wen R, Luo Y. The global prevalence of and risk factors for fear of falling among older adults: a systematic review and meta-analysis. BMC geriatrics. 2024;24(1):321. [DOI:10.1186/s12877-024-04882-w] [PMID]
7. Rodrigues F, Domingos C, Monteiro D, Morouço P. A review on aging, sarcopenia, falls, and resistance training in community-dwelling older adults. International journal of environmental research and public health. 2022;19(2):874. [DOI:10.3390/ijerph19020874] [PMID]
8. Chen Y, Du H, Song M, Liu T, Ge P, Xu Y, et al. Relationship between fear of falling and fall risk among older patients with stroke: a structural equation modeling. BMC geriatrics. 2023;23(1):647. [DOI:10.1186/s12877-023-04298-y] [PMID]
9. de Souza LF, Canever JB, Moreira BdS, Danielewicz AL, de Avelar NCP. Association between fear of falling and frailty in community-dwelling older adults: a systematic review. Clinical interventions in aging. 2022:129-40. [DOI:10.2147/CIA.S328423] [PMID]
10. Thiamwong L, Xie R, Conner NE, Renziehausen JM, Ojo EO, Stout JR. Body composition, fear of falling and balance performance in community-dwelling older adults. Translational medicine of aging. 2023;7:80-6. [DOI:10.1016/j.tma.2023.06.002] [PMID]
11. Grossman DC, Curry SJ, Owens DK, Barry MJ, Caughey AB, Davidson KW, et al. Interventions to prevent falls in community-dwelling older adults: US Preventive Services Task Force recommendation statement. Jama. 2018;319(16):1696-704. [DOI:10.1001/jama.2018.3097] [PMID]
12. Di Raimondo D, Musiari G, Miceli G, Arnao V, Pinto A. Preventive and therapeutic role of muscle contraction against chronic diseases. Current Pharmaceutical Design. 2016;22(30):4686-99. [DOI:10.2174/1381612822666160510125011] [PMID]
13. Hita-Contreras F, Martínez-Amat A, Cruz-Díaz D, Pérez-López F. Fall prevention in postmenopausal women: the role of Pilates exercise training. Climacteric. 2016;19(3):229-33. [DOI:10.3109/13697137.2016.1139564] [PMID]
14. Granacher U, Gollhofer A, Hortobágyi T, Kressig RW, Muehlbauer T. The importance of trunk muscle strength for balance, functional performance, and fall prevention in seniors: a systematic review. Sports medicine. 2013;43:627-41. [DOI:10.1007/s40279-013-0041-1] [PMID]
15. Khazaei M, Marszałek J, Aminzadeh R, Dehghani E, Azizi B. Benefits of Pilates exercises on functional fitness and quality of life in older men: A quasi-experimental study. Baltic Journal of Health and Physical Activity. 2024;16(1):3. [DOI:10.29359/BJHPA.16.1.03]
16. Yu Z, Yin Y, Wang J, Zhang X, Cai H, Peng F. Efficacy of Pilates on pain, functional disorders and quality of life in patients with chronic low back pain: A systematic review and meta-analysis. International Journal of Environmental Research and Public Health. 2023;20(4):2850. [DOI:10.3390/ijerph20042850] [PMID]
17. Saçlı V, Çatalbaş M. The effect of Pilates exercises on functional movement screening: A systematic review. Advances in Health and Exercise. 2025;5(1):8-14.
18. Carrasco-Poyatos M, Rubio-Arias JA, Ballesta-García I, Ramos-Campo DJ. Pilates vs. muscular training in older women. Effects in functional factors and the cognitive interaction: A randomized controlled trial. Physiology & behavior. 2019;201:157-64. [DOI:10.1016/j.physbeh.2018.12.008] [PMID]
19. EBENBICHLER GR, ODDSSON LI, KOLLMITZER J, ERIM Z. Sensory-motor control of the lower back: implications for rehabilitation. Medicine & Science in Sports & Exercise. 2001;33(11):1889-98. [DOI:10.1097/00005768-200111000-00014] [PMID]
20. Fahlman MM, McNevin N, Boardley D, Morgan A, Topp R. Effects of resistance training on functional ability in elderly individuals. American journal of health promotion. 2011;25(4):237-43. [DOI:10.4278/ajhp.081125-QUAN-292] [PMID]
21. Długosz-Boś M, Filar-Mierzwa K, Stawarz R, Ścisłowska-Czarnecka A, Jankowicz-Szymańska A, Bac A. Effect of three months pilates training on balance and fall risk in older women. International journal of environmental research and public health. 2021;18(7):3663. [DOI:10.3390/ijerph18073663] [PMID] []
22. Ko HS, Jung H-U, Park T-Y, Song J-K, Wang J, Jung HC. Comparisons of functional movements and core muscle activity in women according to Pilates proficiency. Frontiers in Physiology. 2024;15:1435671. [DOI:10.3389/fphys.2024.1435671] [PMID]
23. Yardley L, Beyer N, Hauer K, Kempen G, Piot-Ziegler C, Todd C. Development and initial validation of the Falls Efficacy Scale-International (FES-I). Age and ageing. 2005;34(6):614-9. [DOI:10.1093/ageing/afi196] [PMID]
24. Najati S, Moghadam A. Comparing the effectiveness of functional exercises and pilates on psychological and movement indicators related to falls in elderly women. medical journal of mashhad university of medical sciences. 2024;66(6):1645-1659.
25. Tornero-Quiñones I, Sáez-Padilla J, Espina Díaz A, Abad Robles MT, Sierra Robles Á. Functional ability, frailty and risk of falls in the elderly: relations with autonomy in daily living. International journal of environmental research and public health. 2020;17(3):1006. [DOI:10.3390/ijerph17031006] [PMID]
26. Mueller D, Redkva PE, de Borba EF, Barbosa SC, Krause MP, da Silva SG. Effect of mat vs. apparatus pilates training on the functional capacity of elderly women. Journal of Bodywork and Movement Therapies. 2021;25:80-6. [DOI:10.1016/j.jbmt.2020.11.012] [PMID]
27. de Campos Júnior JF, de Oliveira LC, Dos Reis AL, de Almeida LIM, Branco LV, de Oliveira RG. Effects of pilates exercises on postural balance and reduced risk of falls in older adults: a systematic review and meta-analysis. Complementary therapies in clinical practice. 2024:101888. [DOI:10.1016/j.ctcp.2024.101888] [PMID]
28. Patti A, Zangla D, Sahin FN, Cataldi S, Lavanco G, Palma A, et al. Physical exercise and prevention of falls. Effects of a Pilates training method compared with a general physical activity program: A randomized controlled trial. Medicine. 2021;100(13):e25289. [DOI:10.1097/MD.0000000000025289] [PMID]
29. Theodoridou S, Iakovidis P, Lytras D, Kasimis K, Fetlis A, Kalitsiou K. Effect of pilates on the balance of older adults at high risk of falling: A narrative review. International Journal of Orthopaedics Sciences [Internet]. 2023;9(1):213-6. [DOI:10.22271/ortho.2023.v9.i1d.3297]
30. Aibar-Almazán A, Martínez-Amat A, Cruz-Díaz D, De la Torre-Cruz MJ, Jiménez-García JD, Zagalaz-Anula N, et al. Effects of Pilates on fall risk factors in community-dwelling elderly women: A randomized, controlled trial. European journal of sport science. 2019;19(10):1386-94. [DOI:10.1080/17461391.2019.1595739] [PMID]
31. Kashish B, Hussain M, Kumar S. Effects of Otago exercise programme and Pilates based exercise to minimise risk of fall in older adult women of the rural population of Haryana. Comparative Exercise Physiology. 2024;20(2):163-74. [DOI:10.1163/17552559-20230045]
32. Park C, Atique MMU, Mishra R, Najafi B. Association between fall history and gait, balance, physical activity, depression, fear of falling, and motor capacity: a 6-month follow-up study. International journal of environmental research and public health. 2022;19(17):10785. [DOI:10.3390/ijerph191710785] [PMID]
33. Eskandari M, Nezakat Alhosseini M, Safavi Homami S. Comparison of Memory, Balance and Fear of Falling in Older Women After Performing Yoga and Square-stepping Exercises. Iranian Journal of Ageing. 2024;19(3):438-51. [DOI:10.32598/sija.2023.3632.1]
34. Farokhi A, Yaghobian A, Najafian Razavi M, Moghadam A. The Effect of Balance, Mindfulness, and Combined Exercises on Psychological Well-being and Fear of Falling in Inactive Elderly. Journal of Sport Biomechanics. 2024;10(2):88-103. [DOI:10.61186/JSportBiomech.10.2.88]
35. Mohseni G, Mohammad Ali Nasab Firouzjah E. The Effect of Dynamic Neuromuscular Stabilization Exercises on Balance and Fear of Falling in Female Elderly. Elderly Health Journal. 2023;9(1):16-22. [DOI:10.18502/ehj.v9i1.13105]
36. Miri S, Norasteh AA. Fear of falling, quality of life, and daily functional activity of elderly women with and without a history of falling: a cross-sectional study. Annals of Medicine and Surgery. 2024;86(5):2619-25. [DOI:10.1097/MS9.0000000000001977] [PMID]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
