هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر برقراری بازخورد همزمان بصری بر ویژگی‌های کینماتیکی اندام تحتانی در فاز‌‌‌‌های مختلف راه رفتن افراد دچار قطع­ عضو زیر زانو اجراء شد.

روش‌ها: تعداد 6 مرد دچار قطع­ عضو یکطرفۀ زیر زانوی پای راست در مطالعه شرکت کردند.  هر یک از آن­ها  در سه مرحله با سرعت دلخواه روی ترد‌‌میل  راه می‌رفت، که در هر یک بازخوردهای بصری از نماهای روبرو، پشتی، و جانبی نمایش داده می‌شد. یک مرحلۀ مشابه نیز بصورت کنترل و بدون هرگونه بازخورد بصری اجرا گردید. داده­های کینماتیک مرتبط با راه رفتن افراد توسط سیستم آنالیز حرکت VICON جمع‌آوری، سپس یک دقیقه از هر مجموعه داده برای هر فرد توسط نرم‌افزار VICON Workstation مدل Plug in Gait پردازش، و نهایتاً از طریق آزمون Wilcoxon Signed-Rank Test مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: بررسی‌های آماری حاکی از  تفاوت معنی‌دار فاز اتکاء (0.031=p) و طول گام (0.043=p) بین پای سالم و پای آسیب­ دیده در وضعیت مواجه با بازخورد از نمای روبرو بودند. فاز اتکاء بطور کلی در پای سالم طولانی­تر، و دامنه حرکتی مفصل ران در این پا محدودتر مشاهده شدند. آهنگ گام نیز در هر دو پا با الگوی مشابه در چهار وضعیت ثبت شد.

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه مؤید اهمیت توجه به بازخورد بصری در ارتقاء کیفیت فرایند توانبخشی افراد دچار قطع­عضو، بعنوان یکی از پارامتر‌های تأثیر­گذار در فرایند اصلاح الگوی راه رفتن آن­ها می­باشد.