هدف: از پژوهش حاضر، مقایسه شاخص‌های اصلی آنتروپومتریکی، بیومکانیکی ووشوکارن نخبه مردان در دو بخش تالو (اجرای فرم) و ساندا (مبارزه) بود.

روش‌ها: از بین ووشوکاران تیم ملی 10 نفر در بخش تالو و 10 نفر در بخش ساندا در این مطالعه شرکت کردند. 33 پارامتر آنتروپومتریکی، 11پارامتر بیومکانیکی اندازه‌گیری به عمل آمد. برای تعیین وضعیت نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف اسمیرونوف، از میانگین و انحراف استاندارد برای وصف اطلاعات، از ضریب همبستگی چندگانه برای کاهش داده‌های هم‌پوشان، برای تعیین مؤلفه‌های اصلی اطلاعات از روش آماری تحلیل عاملی و برای مقایسه متغیرهای شاخص از آزمون تی‌تست مستقل در سطح معناداری 05/0  استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان دادند که در گروه تالو قد نشسته، نسبت محیط کمر به لگن و درصد چربی بیشتر بود. همچنین مقدار وزن، طول ساعد، طول ساق پا، محیط سر، محیط بازو در حال انقباض، عرض شانه، عرض مچ دست و شاخص توده بدنی در گروه ساندا بزرگ‌تر بود. در بین شاخص‌های استقامت - قدرت عضلات پا، تعادل نیمه پویا در سمت چپ خلفی خارجی، تعادل نیمه پویا در سمت راست قدامی، تعادل نیمه پویا سمت راست خلفی داخلی، تعادل نیمه پویا سمت راست خلفی خارجی اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (05/0 p£).

نتیجه‌گیری: بین شاخص‌های اصلی آنتروپرمتریکی و  بیومکانیکی ووشوکاران نخبه در دو بخش ساندا و تالو اختلاف معناداری وجود دارد. شاخص‌های تعادل، استقامت – قدرت پا در ویژگی‌های بیومکانیکی از شاخص‌های مهم در تالو محسوب می‌شود.