هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کانون توجه بیرونی بر میزان فعالیت عضلات کمربند شانه­ای هنگام ضربه فورهند درایو بازیکنان تنیس روی میز بود.

روش­ ها: 12 بازیکن حرفه­ای تنیس روی­ میز با میانگین سن 5/26 سال به­ صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات کمربند شانه­ای با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی MA300 و الکترودهای دو قطبی سطحی تحت شرایط بدون توجه و با کانون توجه بیرونی ثبت شد. ابتدا بدون هیچ نوع راهنمایی، ضربات فورهند درایو توسط آزمودنی­ها اجرا گردید (بدون توجه) و سپس در حالت کانون توجه بیرونی از وی خواسته شده تا توجه خود را بر منطقه تعیین شده، برای فرود توپ معطوف نماید (کانون توجه بیرونی). فعالیت عضلات در دو مرحله آمادگی و مرحله ضربه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای مشخص نمودن این دو مرحله از دستگاه تحلیل حرکتی سه ­بعدی (HZ 200) Vicon با چهار دوربین سریT20  استفاده شد. داده­ها با روش تحلیل واریانس ویژه داده­های تکراری (Repeated Measure) و سطح معنی­داری 05/0 p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته­ ها: در وضعیت بدون توجه شدت نسبت به حالت کانون توجه بیرونی فعالیت عضلات تغییر معنی­داری نکرد (05/0p>). اما اختلاف بین شدت فعالیت عضلات معنی­دار بود. نتایج نشان دادند بین دو فاکتور توجه و عضلات تأثیر متقابل معنی­دار وجود دارد ( 03/0p= )، یعنی نوع آموزش توجهی توانسته است تأثیر معنی­داری بر تغییر شدت انقباض عضلات نسبت به یکدیگر داشته باشد. همچنین شدت فعالیت عضلات در مرحله آمادگی و ضربه متفاوت بود (05/0P<).

نتیجه­ گیری: در اجرای تکنیک فورهند درایو، عضله دلتوئید قدامی بیشترین فعالیت را داشت. نوع کانون توجه تاثیر معنی­داری بر تغییر شدت فعالیت عضلات نسبت به یکدیگر داشت و بیشترین تأثیر بر روی کاهش فعالیت عضله تحت خاری بود. اعمال این نوع کانون توجه خستگی را به تأخیر می­اندازد و نشانگر افزایش کارایی عصبی- عضلانی در اجرای مهارت می­باشد.