دوره 3، شماره 1 - ( 3-1396 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 36-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.
چکیده: (6196 مشاهده)
هدف: بیماری پارکینسون، یک اختلال پیش‌رونده سیستم عصبی مرکزی است. این بیماری عملکرد راه رفتن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف این تحقیق بررسی دامنه حرکتی و فعالیت عضلات اندام تحتانی بیمار مبتلا به پارکینسون در مقایسه با فرد سالخورده در یک چرخه کامل راه رفتن بود.
روش‌ها: یک نفر بیمار مبتلا به پارکینسون (قد 173 سانتی‌متر، وزن: 51 کیلوگرم، سن 53 سال) و یک نفر سالمند سالم (قد: 172 سانتی‌متر، وزن 70 کیلوگرم، سن 67 سال) در این تحقیق شرکت نمودند. متغیرهای درصد فازهای چرخه راه رفتن و دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی راه رفتن با استفاده از سیستم تحلیل حرکتی وایکان(Vicon) و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات مهم اندام تحتانی با استفاده از دستگاه MA300-16 ثبت شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تی تست مستقل (Independent t test)در محیط نرم‌افزار SPSS-19 و (0/05 > p) استفاده شد.
یافته ها: مدت زمان استقرار بیمار پارکینسون در فاز میانه اتکا و فاز انتهای نوسان در سمت راست به ترتیب 3/20% و 6/11%و در سمت چپ به ترتیب 4/19 % و 3/2% چرخه راه رفتن از فرد سالم کمتر بود. شدت فعالیت و مدت فعالیت عضلات ساقی قدامی، پهن داخلی و دو سر رانی در بیمار پارکینسون به طور معنی‌داری از افراد سالم بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: زمان‌بندی فازهای مختلف چرخه راه رفتن در بیمار پارکینسون تغییر می‌کند. شدت فعالیت عضلات اندام تحتانی بیمار پارکینسون از فرد سالمند بیشتر است، که نشان از ضعف این عضلات است.با توجه به نتایج این تحقیق شاید بتوان گفت در برنامه توان‌بخشی بیماران، تقویت عضلات پلانتار فلکسور مچ پا، اکستنسور زانو و ران مدنظر توان‌بخشان قرار گیرد.
روش‌ها: یک نفر بیمار مبتلا به پارکینسون (قد 173 سانتی‌متر، وزن: 51 کیلوگرم، سن 53 سال) و یک نفر سالمند سالم (قد: 172 سانتی‌متر، وزن 70 کیلوگرم، سن 67 سال) در این تحقیق شرکت نمودند. متغیرهای درصد فازهای چرخه راه رفتن و دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی راه رفتن با استفاده از سیستم تحلیل حرکتی وایکان(Vicon) و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات مهم اندام تحتانی با استفاده از دستگاه MA300-16 ثبت شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تی تست مستقل (Independent t test)در محیط نرم‌افزار SPSS-19 و (0/05 > p) استفاده شد.
یافته ها: مدت زمان استقرار بیمار پارکینسون در فاز میانه اتکا و فاز انتهای نوسان در سمت راست به ترتیب 3/20% و 6/11%و در سمت چپ به ترتیب 4/19 % و 3/2% چرخه راه رفتن از فرد سالم کمتر بود. شدت فعالیت و مدت فعالیت عضلات ساقی قدامی، پهن داخلی و دو سر رانی در بیمار پارکینسون به طور معنی‌داری از افراد سالم بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: زمان‌بندی فازهای مختلف چرخه راه رفتن در بیمار پارکینسون تغییر می‌کند. شدت فعالیت عضلات اندام تحتانی بیمار پارکینسون از فرد سالمند بیشتر است، که نشان از ضعف این عضلات است.با توجه به نتایج این تحقیق شاید بتوان گفت در برنامه توان‌بخشی بیماران، تقویت عضلات پلانتار فلکسور مچ پا، اکستنسور زانو و ران مدنظر توان‌بخشان قرار گیرد.
نوع مطالعه: گزارش مورد |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1394/9/12 | پذیرش: 1396/6/13 | انتشار: 1396/6/23
دریافت: 1394/9/12 | پذیرش: 1396/6/13 | انتشار: 1396/6/23
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |