هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه فشار کف‌پایی پای برتر و غیر برتر زنان کاتاکا و کومیته­ کای عضو تیم ملی بود.

روش ­ها: 12‌ کومیته‌کا و 8‌ کاتاکای عضو تیم ملی بانوان کاراته در این پژوهش شرکت کردند. فشار کف‌پایی با استفاده از پلت فورم Emed حین راه ‌رفتن با پای برهنه اندازه­ گیری شد. پس از تقسیم کف پا به 10 ‌ناحیه اوج فشار، انتگرال فشار-زمان، نیروی بیشینه و انتگرال نیرو-زمان محاسبه شدند. از آزمون ویلکاکسون و یو-من-ویتنی در سطح معناداری 0/05 برای آنالیز داده‌ها استفاده شد.

یافته­ ها: در مقایسه دو گروه کاتا و کومیته، متغیرهای فشار کف‌پایی گروه کاتا در ناحیه متاتارسال دوم (0/05=p) و متاتارسال­های 3،4،5 (0/04=p) به‌طور معناداری کمتر از گروه کومیته بود. در مقایسه پای برتر و غیر برتر نیز، متغیرهای فشار کف‌پایی پای برتر در نواحی انگشت شست (0/04=p) و انگشتان 3،4،5 (0/04=p) به‌طور معناداری بزرگ‌تر از پای غیر برتر و در ناحیه متاتارسال دوم (0/03=p) کمتر از پای غیر برتر بود.

نتیجه‌گیری: نتایج حاضر ممکن است نشان‌دهنده ماهیت متفاوت دو سبک ‌باشد که کومیته به سبب فشارهای مکانیکی، تأثیر بارزتری بر فشار کف‌پایی دارد و نیز ممکن است فشار کف‌پایی متأثر از استفاده بیشتر کاراته‌کاران از یکی از پاها به علت برتری پا باشد. از این رو انجام مطالعات بیشتر و جامع­تر برای پیشگیری از بروز سازگاری‌های ناشی از فعالیت ورزشی در سطح حرفه‌ا‌ی و درمان آن‌ها ضروری به نظر می­ رسد.