RT - Journal Article T1 - Comparing the Electromyography Activity of Core Muscles During Side Plank Exercise on Stable and Unstable Surfaces JF - iauh-biomech YR - 2019 JO - iauh-biomech VO - 5 IS - 2 UR - http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-198-fa.html SP - 102 EP - 111 K1 - Core stability K1 - Plank K1 - Surface electromyography AB - هدف تمرینات شکمی متعددی با توپ سوئیس‌بال جهت بهبود ثبات مرکزی با اهداف تقویتی و توان‌بخشی استفاده می‌شود که در همین راستا ادعا شده است تمرینات ناپایداری تأثیر بیشتری روی فعال‌سازی عضلات ناحیه مرکزی دارند، ولی درستی این ادعا هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و مطالعه کاملی در خصوص مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات مرکزی در تمرینات مختلف ثبات مرکزی انجام نشده است؛ بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ناحیه مرکزی در حرکت پلانک از پهلو روی سطح ثابت و سوئیس‌بال بود. روش ها در پژوهش حاضر با توجه به معیارهای ورود وخروج از تحقیق و به روش نمونه‌گیری دردسترس، ۱۵ نفر از دانشجویان مرد دانشگاه علامه طباطبایی در مطالعه حاضر شرکت کردند. ثبت فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، راست شکمی، مورب خارجی و مورب داخلی آزمودنی‌ها در حالی انجام شد که حرکت پلانک از پهلو را روی سطح ثابت و سوئیس‌بال (ناپایدار) دو ست به مدت پنج ثانیه انجام می‌دادند و بین هر ست ۳۰ ثانیه استراحت می‌کردند. یافته ها داده‌های فعالیت الکترومایوگرافی از عضلات مورد‌مطالعه در حین حرکت پلانک از پهلو با و بدون توپ سوئیس‌بال بر اساس آزمون تی زوجی نشان داده شده است. نتایج این آزمون تفاوت معنی‌داری را در میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضله راست شکمی، مورب خارجی و سرینی میانی در افراد سالم نشان داد (۰۵/۰>P) و نتایج حاکی از افزایش فعالیت الکترومایوگرافی این عضلات در حرکت پلانک با توپ سوئیس‌بال نسبت به بدون توپ سوئیس‌بال بود، اما تفاوت معناداری در میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضله مورب داخلی در حرکت پلانک از پهلو بین دو شرایط با و بدون توپ سوئیس‌بال مشاهده نشد (۰۵/۰<P). نتیجه گیری با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان عنوان کرد اجرای تمرین پلانک از پهلو در سطح ناپایدار به وسیله توپ سوئیس‌بال، تغییراتی را در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، راست شکمی و مورب خارجی نسبت به سطح پایدار به وجود می‌آورد و وضعیت ناپایداری که در این تحقیق بررسی شد، عضلات کمری لگنی مؤثر در پایداری ناحیه مرکزی را در حد بالایی درگیر می‌کند؛ بنابراین تمرین پلانک به پهلو در وضعیت‌های پایدار و ناپایدار در یک برنامه پیش‌رونده که هدف آن افزایش تدریجی فشار تمرینی است، می‌تواند در تقویت و به‌کارگیری انقباضات عضلات مؤثر در پایداری ناحیه مرکزی مؤثر باشد. بنابراین، استفاده از شیوه‌های تمرینی ناپایداری به ورزشکاران در جهت افزایش ثبات مرکزی توصیه می‌شود. LA eng UL http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-198-fa.html M3 10.32598/biomechanics.5.2.3 ER -