دوره 3، شماره 1 - ( 3-1396 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 46-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده: (5586 مشاهده)
هدف: هدف از انجام این تحقیق مقایسه نیروی عمودی عکسالعمل زمین حین راه رفتن به جلو و عقب در مردان کاراتهکای حرفهای با زانوی پرانتزی و نرمال بود.
روش ها: در این مطالعه نیمهتجربی 20 کاراتهکای مرد حرفهای در دو گروه زانوی پرانتزی و نرمال شرکت کردند. نیروی عمودی عکسالعمل زمین حین راه رفتن به جلو و عقب با استفاده از صفحه نیرو با فرکانس250 هرتز اندازهگیری شد. برای بررسی فرضیهها از آزمون Mixed ANOVA استفاده شد.
یافته ها: نیروی اوج اول به‌طور معناداری حین راه رفتن به عقب از راه رفتن به جلو بیشتر بود ((0/03=p)، (00/0=p))، نیروی اوج دوم در اندام غیر غالب به‌طور معناداری حین راه رفتن به عقب از راه رفتن به جلو کمتر بود (0/01=p). نیروی اوج اول حین راه رفتن به عقب در اندام غالب و حین راه رفتن به جلو در اندام غیرغالب به‌طور معناداری در گروه نرمال بیشتر بود ((0/06=p)، (00/0=p)). نیروی عمق حین راه رفتن به جلو در گروه نرمال به‌طور معناداری بیشتر بود ((0/01=p)، (0/01=p)). نیروی اوج دوم در اندام غالب حین راه رفتن به هر دو جهت در گروه زانوی پرانتزی به‌طور معناداری بیشتر بود ((0/05=p)، (0/04=p)).
نتیجه گیری: با توجه به یافتههای تحقیق زانو پرانتزی میتواند عاملی تأثیرگذار بر نیروی عمودی عکسالعمل زمین به‌عنوان یک فاکتور پیشگوی آسیبهای اسکلتی- عضلانی در ورزشکاران رشته کاراته در نظر گرفته شود و راه رفتن به عقب میتواند تغییر نیروی عمودی عکسالعمل زمین نسبت به راه رفتن به جلو در ورزشکاران این رشته ورزشی را موجب شود.
روش ها: در این مطالعه نیمهتجربی 20 کاراتهکای مرد حرفهای در دو گروه زانوی پرانتزی و نرمال شرکت کردند. نیروی عمودی عکسالعمل زمین حین راه رفتن به جلو و عقب با استفاده از صفحه نیرو با فرکانس250 هرتز اندازهگیری شد. برای بررسی فرضیهها از آزمون Mixed ANOVA استفاده شد.
یافته ها: نیروی اوج اول به‌طور معناداری حین راه رفتن به عقب از راه رفتن به جلو بیشتر بود ((0/03=p)، (00/0=p))، نیروی اوج دوم در اندام غیر غالب به‌طور معناداری حین راه رفتن به عقب از راه رفتن به جلو کمتر بود (0/01=p). نیروی اوج اول حین راه رفتن به عقب در اندام غالب و حین راه رفتن به جلو در اندام غیرغالب به‌طور معناداری در گروه نرمال بیشتر بود ((0/06=p)، (00/0=p)). نیروی عمق حین راه رفتن به جلو در گروه نرمال به‌طور معناداری بیشتر بود ((0/01=p)، (0/01=p)). نیروی اوج دوم در اندام غالب حین راه رفتن به هر دو جهت در گروه زانوی پرانتزی به‌طور معناداری بیشتر بود ((0/05=p)، (0/04=p)).
نتیجه گیری: با توجه به یافتههای تحقیق زانو پرانتزی میتواند عاملی تأثیرگذار بر نیروی عمودی عکسالعمل زمین به‌عنوان یک فاکتور پیشگوی آسیبهای اسکلتی- عضلانی در ورزشکاران رشته کاراته در نظر گرفته شود و راه رفتن به عقب میتواند تغییر نیروی عمودی عکسالعمل زمین نسبت به راه رفتن به جلو در ورزشکاران این رشته ورزشی را موجب شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |