هدف مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر کفش ناپایدار بر فشار کف زیرین کفش هنگام راه‌رفتن در دانشجویان پسر سالم با کفش‌هایی با شکل هندسی متفاوت انجام شد. امروزه کفش‌های مختلفی جهت ارتقای پارامترهای عملکردی برای راه‌رفتن تولید شده است.
روش ها ۲۰ نفر از بین دانشجویان مرد سالم با قد ۳/۹۲±‌۱۷۸/۹۶ سانتی‌متر، سن ۳±۲۷ سال، جرم ۶/۱۵±‌۷۳/۹۹ کیلوگرم و شماره پای ۴۲ (EU) انتخاب شدند و چهار وضعیت کفش ناپایدار تولید داخل کشور، کفش ناپایدار مشابه خارجی، کفش کنترل و پای برهنه با حداکثر فشار در ۱۰ ناحیه کف پا توسط دستگاه انداره‌گیری فشار کف پا در حین راه‌رفتن مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی تفاوت‌های معنادار آماری متغیرهای وابسته بین چهار شرایط پوشش پا، از روش مدل‌های خطی تعمیم‌یافته و تحلیل واریانس با داده‌های تکراری و یا فریدمن (در صورت نرمال‌نبودن داده‌ها) در سطح آلفای ۵ درصد و از نسخه ۲۳ نرم‌افزار SPSS استفاده شد (P<۰/۰۵). 
یافته ها میزان حداکثر فشار کف پایی در ۱۰ ناحیه کف پا در چهار حالت پوشش پا، مورد بررسی قرار گرفت و تنها در سه ناحیه شست و انگشتان و ناحیه متاتارسال پنجم تغییرات معناداری مشاهده شد (P<۰/۰۵).
نتیجه گیری نتایج به ناکارآمدی کفش ناپایدار تولید داخل در تعدیل فشار کف پایی در افراد اشاره دارد.