دوره 7، شماره 1 - ( 3-1400 )
جلد 7 شماره 1 صفحات 43-30 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فتاح حاجی زاده1 
، پریسا صداقتی* 2، فرزانه ساکی3
، پریسا صداقتی* 2، فرزانه ساکی3
1- گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
2- گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
3- گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
2- گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
3- گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
چکیده: (1792 مشاهده)
هدف: انجام حرکات تکراری یا قرار‌گیری در وضعیت طولانی‌مدت باعث ایجاد سازگاری‌هایی در عضلات و مفاصل درگیر در آن حرکات خاص می‌شود و می‌تواند اختلالات مختلفی را در پی داشته باشد که برای اصلاح آن نیاز به اصلاح الگوی حرکتی و به‌کارگیری آزمایشاتی جهت بازگشت به وضعیت مطلوب عضلانی و مفصلی است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر یک پروتکل اصلاحی منتخب بر پاسچر ووشوکاران مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی انجام شد.
روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعه آماری این تحقیق شامل مردان ووشوکار ساکن در استان کرمان با سابقه ورزشی حداقل سه سال بود و به این منظور، سی ووشوکار مرد دارای ناهنجاری سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که به صورت هدف‌دار انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته و سه جلسه در هفته به مدت بیست تا شصت دقیقه به آزمایشات اصلاحی منتخب پرداختند. در دو مرحله ارزیابی زوایای سر و شانه به جلو و کایفوز انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی و آزمون آنالیز کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار SPSS در سطح معناداری (0/05>P) استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد میانگین زاویه سر، شانه به جلو، کایفوز آزمودنی‌ها پس از شرکت در برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب کاهش معناداری یافته است (0/001=P).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق توصیه می‌شود از برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب برای کاهش میزان سر به جلو، شانه به جلو، کایفوز و بهبود وضعیت عملکرد اندام فوقانی ورزشکاران مستعد ابتلا به سندرم متقاطع فوقانی استفاده شود تا علاوه بر کاهش عوارض یادشده، بتواند بر عملکرد آنان نیز تأثیر‌گذار باشد.
روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعه آماری این تحقیق شامل مردان ووشوکار ساکن در استان کرمان با سابقه ورزشی حداقل سه سال بود و به این منظور، سی ووشوکار مرد دارای ناهنجاری سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که به صورت هدف‌دار انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته و سه جلسه در هفته به مدت بیست تا شصت دقیقه به آزمایشات اصلاحی منتخب پرداختند. در دو مرحله ارزیابی زوایای سر و شانه به جلو و کایفوز انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی و آزمون آنالیز کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار SPSS در سطح معناداری (0/05>P) استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد میانگین زاویه سر، شانه به جلو، کایفوز آزمودنی‌ها پس از شرکت در برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب کاهش معناداری یافته است (0/001=P).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق توصیه می‌شود از برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب برای کاهش میزان سر به جلو، شانه به جلو، کایفوز و بهبود وضعیت عملکرد اندام فوقانی ورزشکاران مستعد ابتلا به سندرم متقاطع فوقانی استفاده شود تا علاوه بر کاهش عوارض یادشده، بتواند بر عملکرد آنان نیز تأثیر‌گذار باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |