هدف: اظهار‌نظرها در ‌‌مورد بازگشت به ورزش، به دنبال برخی از آسیب‌دیدگی‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار ‌دارد. هدف از اجرای پژوهش حاضر، مقایسه امتیازات آزمون‌های غربالگری کنترل‌حرکت و سابقه آسیب در زانو و مچ پا در زنان فعال است.
روش ها: نمونه آماری این پژوهش 57 زن فعال (22 نفر‌ سالم، 19 نفر با سابقه آسیب ‌قبلی مچ پا و 16 نفر با سابقه آسیب ‌قبلی زانو) با دامنه سنی 18 تا 25 سال بودند. جهت ارزیابی آزمودنی‌ها از مجموعه آزمون‌های غربالگری کنترل‌حرکت شامل نُه زیرآزمون با پرسش‌های جداگانه استفاده ‌شد. مجموع حداکثر امتیازات در این زیرآزمون‌ها، چهل بود که امتیاز کمتر نشانگر نتیجه بهتر بود. به ‌منظور تجزیه ‌و ‌تحلیل آماری از آزمون کولموگروف اسمیرنف، آزمون لون، آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه و آزمون شفه استفاده‌ شد. در‌نهایت داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه22 و در سطح معنا‌داری 0/05 تجزیه ‌و ‌تحلیل شدند.
یافته ها: بر ‌طبق یافته‌ها، افراد بدون ‌آسیب نمرات کنترل‌حرکت بهتری نسبت‌ به افراد آسیب‌دیده داشتند. به ‌طور‌ کلی، تفاوت در نمرات آزمون‌های کنترل‌حرکت بین گروه‌های آسیب مچ‌‌پا و آسیب زانو با گروه بدون‌آسیب معنا‌دار بود. همچنین گروه دارای آسیب‌های برخوردی نمرات بالاتری نسبت به افراد دارای آسیب‌های غیر‌برخوردی داشتند. نقطه ‌برش برای این آزمون‌ها حدود 15/5 به دست ‌آمد.
نتیجه گیری: نمرات آزمون‌های کنترل حرکت، یک مدل پیشگیری از آسیب خوبی در اختیار مربیان قرار می‌دهد تا اینکه احتمال بروز آسیب‌های اندام تحتانی را در ورزشکارانشان پیشگویی کنند؛ بنابراین نیاز است که مربیان نیز در زمینه پیشگیری از آسیب‌های ورزشی، هم‌راستا با آزمایشات پزشکی، آزمون‌های غربالگری کنترل حرکت را به عنوان یک ابزار معتبر به کار برده و سطح عملکردی ورزشکاران را بسنجند تا قبل از شروع فصل مسابقات، ورزشکاران در معرض خطر، شناسایی شوند و در جهت بهبود قابلیت‌های آنها گام برداشته شود.

واژه‌های کلیدی: کنترل حرکت، پیشگیری از آسیب، نقطه برش

متن کامل [PDF 5766 kb]   (1039 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1554 مشاهده)