دوره 7، شماره 2 - ( 6-1400 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 107-94 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نگین سلطانی1 
، علی جلالوند* 1، محمدرضا جهانی1
، علی جلالوند* 1، محمدرضا جهانی1
1- گروه تربیت‌بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
چکیده: (648 مشاهده)
هدف: هدف از این تحقیق مقایسه متغیرهای نیرو، فشار و ایمپالس کف پایی در مردان و زنان مبتلا به کف پای صاف هنگام راه رفتن است.
روش ها جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان غیرورزشکار مبتلا به کف پای صاف و سالم تشکیل می‌دادند. 48 آزمودنی مرد و زن به صورت در دسترس به‌منزله نمونه‌های پژوهش انتخاب شدند. حداکثر فشار کف پایی، حداکثر نیروی کف پایی و ایمپالس واردشده بر کف پای آزمودنی‌ها هنگام راه رفتن با فرکانس نمونه‌برداری253 هرتز با دستگاه فوت اسکن اندازه‌گیری شد. برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون شاپیرو ویلک استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره یا مانووا در نرم‌افزار SPSS صورت گرفت ( 05/P≥0).
یافته ها: مردان با کف پای صاف در مقایسه با مردان سالم حداکثر فشار و نیروی کف پایی بیشتری در ناحیه میانی پا و حداکثر فشار کف پایی بیشتری در انگشت شست پا دارند. زنان با کف پای صاف در مقایسه با زنان سالم حداکثر فشار و نیروی کف پایی بیشتری در ناحیه انگشت شست پا، انگشتان دوم تا پنجم، متاتارسال دوم و میانی پا دارند. مردان کف پای صاف حداکثر فشار کف پایی بیشتری در متاتارسال چهارم در مقایسه با زنان کف پای صاف دارند. مردان کف پای صاف ایمپالس کف پایی متفاوتی در ناحیه انگشت شست پا، متاتارسال دوم و خارج پاشنه دارند. زنان کف پای صاف در مقایسه با زنان سالم دارای ایمپالس کف پایی بیشتری در انگشت شست پا، انگشتان دوم تا پنجم و میانی پا هستند. اختلاف معنا‌داری بین زنان و مردان مبتلا به کف پای صاف در ایمپالس کف پایی متاتارسال سوم و چهارم، میانی پا، داخل و خارج پاشنه وجود داشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه در مقایسه متغیرهای فشار کف پا بین دو جنس با ساختارهای متفاوت پا این‌گونه به نظر می‌رسد که اثرات متفاوت جنسیتی و ساختار کف پا روی توزیع فشار کف پایی در تولید و طراحی کفش، کفی طبی و پاپوش‌های ورزشی اختصاصی بایستی مدنظر قرار گیرد.
روش ها جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان غیرورزشکار مبتلا به کف پای صاف و سالم تشکیل می‌دادند. 48 آزمودنی مرد و زن به صورت در دسترس به‌منزله نمونه‌های پژوهش انتخاب شدند. حداکثر فشار کف پایی، حداکثر نیروی کف پایی و ایمپالس واردشده بر کف پای آزمودنی‌ها هنگام راه رفتن با فرکانس نمونه‌برداری253 هرتز با دستگاه فوت اسکن اندازه‌گیری شد. برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون شاپیرو ویلک استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره یا مانووا در نرم‌افزار SPSS صورت گرفت ( 05/P≥0).
یافته ها: مردان با کف پای صاف در مقایسه با مردان سالم حداکثر فشار و نیروی کف پایی بیشتری در ناحیه میانی پا و حداکثر فشار کف پایی بیشتری در انگشت شست پا دارند. زنان با کف پای صاف در مقایسه با زنان سالم حداکثر فشار و نیروی کف پایی بیشتری در ناحیه انگشت شست پا، انگشتان دوم تا پنجم، متاتارسال دوم و میانی پا دارند. مردان کف پای صاف حداکثر فشار کف پایی بیشتری در متاتارسال چهارم در مقایسه با زنان کف پای صاف دارند. مردان کف پای صاف ایمپالس کف پایی متفاوتی در ناحیه انگشت شست پا، متاتارسال دوم و خارج پاشنه دارند. زنان کف پای صاف در مقایسه با زنان سالم دارای ایمپالس کف پایی بیشتری در انگشت شست پا، انگشتان دوم تا پنجم و میانی پا هستند. اختلاف معنا‌داری بین زنان و مردان مبتلا به کف پای صاف در ایمپالس کف پایی متاتارسال سوم و چهارم، میانی پا، داخل و خارج پاشنه وجود داشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه در مقایسه متغیرهای فشار کف پا بین دو جنس با ساختارهای متفاوت پا این‌گونه به نظر می‌رسد که اثرات متفاوت جنسیتی و ساختار کف پا روی توزیع فشار کف پایی در تولید و طراحی کفش، کفی طبی و پاپوش‌های ورزشی اختصاصی بایستی مدنظر قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |