هدف: ضعف در گیرنده‌های حسی عمقی کف پایی به عنوان یکی از عوامل مهم در اختلال حرکتی اندام تحتانی و تعادل نابینایان است؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی مقایسه اثر و ماندگاری روش‌های ماساژ کف پایی روی تعادل نابینایان است.
روش ها: پژوهش حاضر از نوع یک‌سویه کور و با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. نمونه آماری سی پسر بیست تا سی ساله نابینا بوده که به صورت تصادفی در سه گروه ده نفری تقسیم شدند. پروتکل روش‌های ماساژ به مدت 21 روز، روی نمونه‌ها انجام شد. برای ارزیابی تعادل از سیستم تعادل‌سنج بایودکس استفاده شد. نرمال بودن داده‌ها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک و برای تجزیه و تحلیل تفاوت درون‌گروهی از روش آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری و برای بررسی تفاوت بین‌گروهی از آزمون آنووا در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافته ها: نتایج آزمون درون‌گروهی نشان داد که هر سه روش ماساژ کف پایی باعث بهبود تعادل ایستا و پویا در نابینایان شده است (0/001>‌P). نتایج آزمون آنوا برای مقایسه بین‌گروهی نشان داد که بین سه روش ماساژ کف پایی بر روی تعادل ایستا و شاخص قدامی خلفی سطح داینامیک و شاخص داخلی خارجی سطح داینامیک تفاوت معناداری وجود ندارد(0/05<‌P) و فقط روی شاخص کلی سطح داینامیک در ماساژ با دست نسبت به دو ماساژ دیگر تفاوت معناداری وجود دارد (0/001>‌P).
نتیجه گیری: با توجه به وجود اثر معنادار روش‌های ماساژ کف پایی در تعادل نابینایان، می‌توان از ماساژ کف پایی به عنوان عاملی اثرگذار در تقویت گیرنده‌های حسی کف پایی و در‌نهایت بهبود تعادل افراد نابینا استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: نابینایان، روش‌های ماساژ، تعادل

متن کامل [PDF 5577 kb]   (715 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1414 مشاهده)