هدف: تغییر استراتژی کنترل تعادل در افراد استئوپروتیک و تمرکز بر استراتژی هیپ و همچنین تغییرات وضعیتی ایجاد شده ممکن است بر جابه‌جایی مرکز فشار موثر باشد. این مطالعه با هدف مقایسه‌ شاخص‌های پایداری ایستا در زنان یائسه‌ سالم، استئوپنیک و استئوپروتیک انجام شد.
روش ها: 71 زن یائسه‌ داوطلب 48-65 ساله بر اساس Score-T ستون فقرات به سه گروه سالم (تعداد=15)، استئوپنیک (تعداد=26) و استئوپروتیک (تعداد=30) تقسیم شدند. تعادل ایستا به وسیله‌ صفحه‌ نیرو، در دو وضعیت، ایستادن بر روی دو پا و ایستادن به صورت رومبرگ، با چشمان باز، برای 20 ثانیه، ارزیابی شد. انحراف معیار سرعت و دامنه‌ جا‌به‌جایی مرکز فشار در دو جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی و طول مسیر مرکز فشار اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: انحراف معیار سرعت و دامنه‌ جا‌به‌جایی در جهت قدامی- خلفی، در وضعیت ایستادن بر روی دو پا در گروه استئوپنیک و استئوپروتیک نسبت به زنان سالم افزایش معنی‌دار نشان داد (0.05>P). انحراف معیار دامنه‌‌ جا‌به‌جایی در جهت قدامی- خلفی در وضعیت رومبرگ نیز در گروه استئوپروتیک نسبت به گروه سالم، افزایش معنی‌داری نشان داد (0.03=p). طول مسیر جا‌به‌جایی مرکز فشار هم در وضعیت ایستادن بر روی دو پا در دو گروه استئوپنیک و استئوپروتیک به طور معنی‌دار بیشتر از گروه سالم بود (0.05=p). کاهش میزان تراکم معدنی استخوان با افزایش نوسانات مرکز فشار همراه بود.
نتیجه‌گیری: افزایش انحراف معیار دامنه و سرعت در راستای قدامی- خلفی و افزایش طول مسیر مرکز فشار که با کاهش تراکم مواد معدنی استخوان افزایش می‌یابد، می‌تواند ناشی از تغییر استراتژی‌های کنترلی زنان استئوپنیک و استئوپروتیک باشد. بررسی این تغییرات در ارائه‌ راهکارهای مناسب درمانی برای پیشگیری از افتادن و شکستگی‌های استخوانی در بیماران استئوپروتیک ضروری است.