مقدمه
کراسفیت یک برنامه آماده سازی فیزیکی نوظهور است که بر اساس حرکات عملکردی چند مفصلی دائماً متنوع، با شدت بالا است (1). تعداد تمرین‌کنندگان در چند سال اخیر با بیش از 15000 شرکت وابسته در سراسر جهان به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است (2). این مدل تمرین نشان داده است که آمادگی قلبی-تنفسی، استقامت، قدرت، توان، تعادل و انعطاف پذیری را بهبود می-بخشد (3) که پارامترهای تعیین‌کننده در وضعیت تناسب‌اندام و سلامت هستند. تمرینات کراسفیت از روش های ورزشی مختلف از جمله تمرینات ورزشی (کشش های کششی، بالا رفتن از طناب، برپی و غیره)، آماده سازی متابولیک (تمرینات قلبی عروقی مانند دویدن یا پرش از روی طناب) و وزنه برداری تشکیل شده است که هم شامل حرکات المپیکی (اسنچ، کلین و جرک ) (4) و هم حرکات پاورلیفتینگ (اسکوات، پرس روی نیمکت و ددلیفت) می شود (5). خطر آسیب در این روش های ورزشی در مقایسه با سایر ورزش های غیر وزنه‌برداری و پاورلیفتینگ مشابه است، اگرچه پیشنهاد شده است که برنامه های تمرینی مورد نظر با افزایش این خطر همراه است، به‌ویژه زمانی که آن ها به‌طور نامناسب انجام شوند. بارهای حجمی و تعداد جلسات تمرینی بیش‌ازحد می تواند منجر به خستگی زودرس، درک بیشتر تلاش و اجرای حرکات خطرناک شود. با توجه به محبوبیت فزاینده کراسفیت، آموزش مناسب برای ورزشکاران ضروری است تا از خطرات احتمالی ناشی از تمرین اشتباه جلوگیری شود (6).
کتف، ستون فقرات و زانو بیشترین آسیب را به خود اختصاص دادند. آسیب های شانه معمولاً توسط ژیمناستیک کاران (7) و وزنه‌برداران و پاورلیفترها تجربه می شود (8). به نظر می رسد که حرکاتی مانند کشش یا بالا رفتن از طناب، فشار زیادی در دامنه حرکتی شانه و ثبات مفصل ایجاد می‌کنند، درحالی‌که سایر حرکات به‌عنوان پرس نیمکت و اسنچ، شانه را به حالت خم شدن و آبداکشن شدید وادار می کند. با توجه به آسیب های رشته، توزیع مشابهی بین ژیمناستیک (49٪ از مجموع آسیب ها) و وزنه‌برداری (51٪) بر اساس مطالعه سامیت و همکاران که منحصراً بر آسیب های شانه متمرکز بود، گزارش شده است (9). در رابطه با آسیب‌های ستون فقرات کمری، حرکاتی مانند اسکات و ددلیفت ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند، زیرا با بارهای سنگین و سرعت بالا انجام می‌شوند. علاوه بر این، این حرکات نیاز به اکستنشن مکرر کمر و تراز صحیح ستون فقرات در طول هر تکرار دارند، بنابراین خستگی ناشی از تعداد زیاد تکرار می‌تواند از یک تکنیک کافی جلوگیری کند و خطر آسیب‌های ناشی از اسپوندیلولیز کمر را افزایش دهد (10). علاوه بر این، سایر تمرینات ضروری کراسفیت به‌عنوان چرخاندن لاستیک نیز می تواند به آسیب‌دیدگی کمر کمک کند، زیرا در این رشته به ستون فقرات کمری فشار زیادی وارد می کند تا حرکات خمشی-کششی ثابت برای جابجایی لاستیک انجام دهد (6).
عوامل متعددی با ایجاد صدمات در طول تمرین کراسفیت مرتبط بوده است. با توجه به ویژگی‌های بیولوژیکی، سن بالاتر یک عامل خطر مهم می تواند باشد، درحالی‌که به نظر می‌رسد جنسیت نیز تأثیرگذار است، زیرا مشخص شد که مردان بیشتر مستعد آسیب‌دیدگی هستند. برخی ویژگی‌های آنتروپومتریک برای افزایش خطر آسیب پیشنهاد شده‌اند، زیرا شرکت‌کنندگانی که بزرگ‌تر هستند، احتمالاً با بارهای بالاتر تمرین می‌کنند. یکی دیگر از عوامل خطر، سابقه آسیب های قبلی است (6). اگرچه مکانیسم‌های آسیب پیچیده و چندعاملی هستند، عوامل خطرزای ذاتی مختلفی وجود دارد که به‌طور بالقوه می‌تواند منجر به افزایش خطر آسیب شود. به‌عنوان مثال، سابقه آسیب قبلی، ناپایداری مفصل، عدم تعادل قدرت عضلانی و برخوردهای آناتومیک. تست‌های غربالگری اسکلتی عضلانی برای شناسایی این عوامل خطر طراحی شده‌اند تا متخصصان بتوانند استراتژی‌های تمرینی مناسب (پیش‌توانایی) را در تلاش برای کاهش بروز آسیب اجرا کنند. آزمون غربالگری حرکتی عملکردی (FMS) و آزمون تعادلی دو ابزار غربالگری خطر آسیب هستند که برای شناسایی نقص در حرکت عملکردی، کنترل و تعادل عصبی عضلانی و ثبات تنه استفاده می شوند (11). FMS از 7 الگوی حرکتی اساسی تشکیل شده است که هدف آن ها شناسایی کمبودها و عدم تقارن حرکت است (12)، آزمون تعادلی Y شامل 3 حرکت است که برای ارزیابی تعادل پویا استفاده می شود (13). هر دو آزمون به حداقل زمان برای اجرا نیاز دارند، قابلیت اطمینان خوبی دارند و نشان داده شده است که با خطر آسیب در جمعیت های مختلف ورزشی و نظامی مرتبط است. مطالعات ارتباط بین چندین معیار FMS، مانند امتیاز ترکیبی کم (14 ≤)، عدم تقارن الگوی حرکتی و نمرات پایین تست فردی و افزایش خطر آسیب در بازیکنان حرفه ای فوتبال (14، 15) و ورزشکاران دانشگاهی در رشته های مختلف را گزارش کرده اند (16، 17). برای آزمون تعادلی Y، اختلاف فاصله قدامی ≥4 سانتی‌متر با افزایش خطر آسیب در ورزشکاران دانشگاهی مرتبط است (18). آزمون دیگری که برای سنجش عملکرد اندام فوقانی به‌ویژه کمربند شانه استفاده می شود، آزمون دیویس است. این آزمون به دلیل نحوه اجرا، آزمون مناسب تری برای ورزشکاران به شمار می رود و ارتباط معناداری با آزمون Y بالاتنه دارد؛ زیرا ضعف در ناحیه فوقانی بدن بر اجرای مناسب این آزمون ها اثرگذار است و همچنین در مقایسه با آزمون تعادلی Y اندام فوقانی می تواند ثبات و تعادل را در سرعت عمل بیشتری در مقایسه با آزمون تعادلی Y بسنجد (18).
ابزارهای غربالگری میدانی به‌طور فزآینده ای در استفاده بالینی و برای شناسایی نقص های مرتبط با افزایش خطر آسیب محبوبیت پیدا کرده اند. از نقطه نظر برنامه‌ریزی پیشگیری از آسیب و عملکرد، مهم است که بدانیم آیا تفاوت‌هایی در امتیازات FMS، آزمون تعادلی Y، دیویس و دش بین زنان و مردان کراسفیت کار وجود دارد تا بتوان عملکرد خاص جمعیت و آستانه‌های خطر آسیب را تعیین کرد. همچنین بررسی ارتباط بین دامنه حرکتی و تست تعادل Y با نمره FMS، تست دیویس و دش در کراسفیت‌کاران می تواند برای پیشگیری از آسیب در این ورزشکاران مفید باشد؛ بنابراین، هدف این مطالعه، مقایسه عملکرد اندام فوقانی زنان و مردان کراسفیت‌کار و ارتباط آن با نمره FMS، تست دیویس و دش می باشد.
روش شناسی
در این مطالعه توصیفی-مقایسه ای، جامعه آماری، شامل مردان و زنان کراسفیت کار شهرستان مشهد بود. با روش نمونه‌گیری در دسترس، پس از کسب رضایت نامه آگاهانه و با توجه به معیارهای لازم برای ورود به مطالعه 42 آزمودنی‌ انتخاب شدند (23 نفر مرد، 19 نفر زن). معیارهای ورود به مطالعه شامل: بدون سابقه آسیب دیدگی در سیستم بینایی، دهلیزی و بدون هیچ‌گونه آسیب‌دیدگی در یک سال اخیر، عدم داشتن بیماری نورولوژیکی و ناهنجاری وضعیتی، نداشتن سابقه جراحی، شکستگی استخوان در ستون فقرات و اندام های فوقانی و تحتانی، نداشتن ناهنجاری های مادرزادی به‌ویژه در ستون فقرات بود. تمام آزمودنی‌ها موافقت خود را برای مشارکت در این تحقیق اعلام کردند. در جلسه اول قبل از ارزیابی آزمون های مربوطه، توضیحات مختصری جهت آشنایی با فرآیند آزمون و اهداف مطالعه داده شد. قبل از آزمون‌ها، قد آزمودنی‌ها با قدسنج سکا (Seca، آلمان) با دقت 1/0 سانتی‌متر و وزن با ترازوی دیجیتال کالیبره شده (Seca، آلمان) اندازه‌گیری شد. توضیحات لازم و دستورالعمل‌های مربوط بـه اجرای هر الگوی حرکتی، قبل از اجرای آزمون به هر آزمودنی گفته شد و آزمون را یک بار به‌صورت آزمایشی انجام دادند.
آزمون FMS مجموعه‌ای از هفت تست است که عبارت‌اند از اسکوات عمیق، لانژ خطی، گام برداشتن با مانع، تحرک‌پذیری شانه، پایداری تنه به سمت بالا، بالا بردن فعال پای مستقیم و پایداری چرخشی تنه. هر آزمون در مقیاس رتبه‌بندی 1 تا 3 امتیازدهی می‌شود تا یک امتیاز ترکیبی از 21 ایجاد شود که نمرات بالاتر نشان‌دهنده عملکرد بهتر است. نحوه امتیازدهی در آزمون FMS بدین‌صورت بود: انجام صحیح حرکات، بدون حرکات جبرانی: 3 امتیاز؛ انجام حرکات با حرکات جبرانی: 2 امتیاز؛ عدم توانایی انجام حرکات بدون حرکات جبرانی: 1 امتیاز؛ ایجاد درد در حین انجام حرکات یا انجام آزمون آشکارسازی: صفر امتیاز. امتیاز کمتر از 14 علامت هشدار در حرکات و در معرض ریسک آسیب‌دیدگی بود (19،20).
برای انجام دادن آزمون دیویس، دو قطعه چسب که لبه داخلی آن ها از هم 90 سانتی‌متر فاصله داشتند، روی زمین چسبانده شد. از آزمودنی ها خواسته شد در فضای بین دو باند به حالت شنا قرار گیرند. سپس در فاصله زمانی 15 ثانیه با تمام سرعت با دستان خود به‌صورت ضربدری، لبه خارجی نوار چسب ها را لمس کنند. تعداد تماس دست امتیاز آزمون فرد بود که در فرم مرتبط توسط آزمون گیرنده ثبت شد. این کار سه بار تکرار شد و نمره نهایی آزمون میانگین سه آزمون بود (21).
به‌منظور انجام دادن آزمون تعادل Y اندام فوقانی، از فرد خواسته شد روی کف دست ها (شست چسبیده به انگشت اشاره و آرنج ها در حالت بازشده) و پنجه پاها (بدون کفش) مانند حرکت شنای سوئدی در وضعیت شروع قرار بگیرد و ستون فقرات و اندام تحتانی را در یک امتداد حفظ کند. محل قرارگیری شست توسط یک خط مشخص شد و پاها به اندازه عرض شانه از یکدیگر فاصله داشتند. در این وضعیت از فرد خواسته شد با حفظ وضعیت دست تکیه گاه، تنه و پاها، با دست آزاد خود عمل دستیابی را در جهت های داخلی، تحتانی-خارجی و فوقانی-خارجی به ترتیب و تا دورترین مکان ممکن انجام دهد. به‌منظور امکان مقایسه با افراد دیگر، مقادیر دستیابی با طول اندام فوقانی (فاصله زائده خاری مهره هفتم گردنی تا انتهای بلندترین انگشت در وضعیت 90 درجه دور شدن شانه و بازشدن آرنج، مچ و انگشتان) نرمال شد. عمل دستیابی در هر سه جهت به‌صورت پشت سرهم، بدون استراحت و بدون اینکه دست آزاد با زمین تماس پیدا کند، انجام شد. فرد اجازه داشت پس از انجام دادن هر دور دستیابی در سه جهت دست آزاد را روی زمین قرار دهد و استراحت کند و این روند را سه دور انجام دهد (22). درصورتی‌که در هر دور دست ثابت فرد از روی سطح صاف جدا می شد، دست آزاد با زمین یا اندیکاتور برخورد می کرد یا به آن تکیه می‌کرد یا فرد نمی‌توانست با کنترل دست آزاد خود را به وضعیت شروع برگرداند و تعادلش به هم می‌خورد یا هریک از پاها از زمین جدا می‌شد، آن دور دوباره تکرار می شد. در هر جهت بیشترین میزان دستیابی ثبت شد و به‌منظور محاسبه نمره ترکیبی کلی در فرمول مربوط به آزمون قرار گرفت (22).
پرسشنامه میزان ناتوانی عملکردی شانه و دست (DASH) سطح ناتوانی عملکردی شانه افراد در مواجهه با ارتعاش دست را تحت سنجش قرار می‌دهد. در این پرسشنامه سؤالاتی در رابطه با توانایی انجام فعالیت‌های خاص با دست از فرد پرسیده شده و با توجه به پاسخ‌های داده شده، امتیازدهی صورت گرفت. پایایی و روایی این پرسشنامه 74/0 و 9/0 است (24،23). این پرسشنامه شامل 30 سؤال است (هر سؤال دارای نمره 1 تا 5) که وضعیت عملکرد اندام فوقانی فرد را در هفته گذشته می‌سنجد. در این پرسشنامه سؤالاتی جهت سنجش میزان مشکل فرد در انجام کارهای روزمره (21 سؤال) شدت درد در حالت خواب و فعالیت، سفتی مفصل (5 سؤال) و تأثیر اندام فوقانی بر فعالیت‌های اجتماعی و شغل (4 سؤال) وجود دارد. برای استفاده از نتایج، فرد باید حداقل به 27 سؤال از 30 سؤال را پاسخ دهد. نمره این پرسشنامه از 100 محاسبه می‌شود و برای محاسبه نمره نهایی پس از جمع نمره تک‌تک سؤالات و گرفتن میانگین آن‌ها، عدد حاصل شده منهای یک شده و ضرب در 25 می‌شود؛ هرچه عدد بالاتر و به 100 نزدیک‌تر باشد، نشان‌دهنده میزان ناتوانی بیشتر فرد است (23،24).
از انعطاف‌سنج جاذبه‌های لیتون (East 1321 55 TH Avenue Spokane, U.S.A) برای اندازه‌گیری دامنه چرخش داخلی و خارجی شانه در وضعیت خوابیده به پشت استفاده شد.
برای اندازه‌گیری دامنه چرخش داخلی شانه برتر آزمودنی در حالت خوابیده به پشت قرار گرفت. دستی که باید دامنه چرخش داخلی آن اندازه‌گیری می‌شد در وضعیت 90 درجه آبداکشن شانه و 90 درجه فلکشن آرنج قرار گرفت. برای خنثی کردن وضعیت بازو و جلوگیری از ایجاد حرکات اضافه در مفصل شانه، حوله‌های تا شده زیر بازوی فرد گذاشته و قسمت تحتانی بازو ثابت نگه داشته شد. انعطاف سنج لیتون را به قسمت میانی خارجی ساعد محکم بسته و یکی از صفحات آن قفل شد. بازوی سمت مقابل نیز آزاد در کنار بدن قرار می‌گرفت. در این حالت ساعد فرد تا جای ممکن به‌صورت فعال به سمت پایین حرکت کرده و در انتهای دامنه حرکتی نشانگر دیگر لیتون قفل شد. اندازه به‌دست‌آمده در فرم مخصوص اندازه‌گیری داده‌ها ثبت شد (25).
برای اندازه‌گیری دامنه چرخش خارجی شانه برتر، آزمودنی در حالت خوابیده به پشت قرار گرفت. دستی که باید دامنه چرخش خارجی آن اندازه‌گیری می‌شد در وضعیت 90 درجه آبداکشن شانه و 90 درجه فلکشن آرنج قرار گرفت. برای خنثی کردن وضعیت بازو و جلوگیری از بروز حرکات اضافه در مفصل شانه حوله‌ای تا شده زیر بازوی فرد گذاشته و قسمت تحتانی بازو ثابت نگه داشته شد. انعطاف‌سنج لیتون را به قسمت میانی خارجی ساعد محکم بسته و یکی از صفحات آن قفل شد. بازوی سمت مقابل نیز آزاد در کنار بدن قرار می‌گرفت. در این حالت ساعد فرد تا جای ممکن به‌صورت فعال به سمت بالا و عقب حرکت کرده و در انتهای دامنه حرکتی نشانگر دیگر لیتون قفل شد. اندازه به‌دست‌آمده در فرم مخصوص اندازه‌گیری داده‌ها ثبت شد (25).
در این مطالعه برای بررسی طبیعی بودن داده‌ها از آزمون شایپرو-ویلک استفاده شد و با توجه به اینکه داده‌ها نرمال نبودند، از ضریب اسپیرمن برای بررسی رابطه بین متغیرها استفاده شد. همچنین برای مقایسه بین گروه مردان و زنان از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. برای آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار SPSS 22 استفاده شد و سطح معناداری 05/0 ≤ p در نظر گرفته شد.

نتایج
میانگین و انحراف معیار مشخصات آزمودنی‌ها در جدول 1 ارائه شده است. نتایج آزمون ضریب همبستگی در جدول 2 نشان می‌دهد که بین دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی و آزمون تعادل Y دست راست و چپ با آزمون FMS در مردان ارتباط مثبت معناداری وجود دارد (72/0 = r، 001/0 = p؛ 62/0 = r، 001/0 = p؛ 43/0 = r، 03/0 = p؛ 54/0 = r، 007/0 = p؛ به ترتیب). علاوه بر این، بین دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی، آزمون تعادل Y دست راست و چپ با آزمون دیویس در مردان ارتباط مثبت معناداری مشاهده شد (46/0 = r، 02/0 = p؛ 46/0 = r، 02/0 = p؛ 58/0 = r، 004/0 = p؛ 44/0 = r، 03/0 = p؛ به ترتیب). بر خلاف آن، دامنه حرکتی چرخش داخلی و خارجی و آزمون Y دست راست و چپ با آزمون دش ارتباط معناداری نداشت (05/0 < p) (جدول 2). نتایج آزمون ضریب همبستگی در زنان نشان داد که بین دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی و آزمون تعادل Y دست راست و چپ با آزمون FMS ارتباط مثبت معناداری وجود دارد (63/0 = r، 002/0 = p؛ 65/0 = r، 003/0 = p؛ 62/0 = r، 004/0 = p؛ 55/0 = r، 01/0 = p؛ به ترتیب). علاوه بر این، بین دامنه حرکتی چرخش داخلی و آزمون تعادل Y دست چپ با آزمون دیویس ارتباط مثبتی مشاهده شد (56/0 = r، 01/0 = p؛ 44/0 = r، 05/0 = p؛ به ترتیب). بر خلاف آن، بین دامنه حرکتی چرخش خارجی و آزمون تعادل Y دست راست با آزمون دیویس در زنان ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0 < p). همچنین بین آزمون دش با دامنه حرکتی و آزمون تعادل Y ارتباطی مشاهده نشد (05/0 < p) (جدول 2). نتایج آزمون یومن ویتنی نشان داد که دامنه حرکتی چرخش خارجی، آزمون دیویس و دش بین مردان و زنان تفاوت معناداری دارد (04/0 = p؛ 009/0 = p؛ 0001/0 = p؛ به ترتیب)، اما بر خلاف آن سایر متغیرها بین مردان و زنان تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 < p) (جدول 1).

بحث
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که در گروه مردان بین دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی و آزمون تعادل Y دست راست و چپ با آزمون FMS و آزمون دیویس ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. همچنین در گروه زنان بین دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی و آزمون تعادل Y دست راست و چپ با آزمون FMS ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. علاوه بر این، بین دامنه حرکتی چرخش داخلی و آزمون تعادل Y دست چپ با آزمون دیویس ارتباط مثبتی مشاهده شد. علاوه بر این، بین دو گروه دامنه حرکتی چرخش خارجی، آزمون دیویس و دش تفاوت معناداری داشتند.
حرکات وزنه برداری در کراسفیت و سایر ورزش ها اغلب ورزشکار را مستعد آسیب های اندام فوقانی، به‌ویژه آسیب های شانه و مچ، می کند (6). حرکاتی که در کراسفیت اجرا می شود، از نظر فنی حرکات پیچیده ای هستند (26). این تمرینات به توانایی سیستم عصبی عضلانی برای ایجاد یک سری از انقباضات عضلانی با شدت بالا نیاز دارند (27). علاوه بر این، ورزشکاران کراسفیت به انعطاف پذیری کافی در اندام فوقانی برای مراحل حرکتی که نیاز به دامنه حرکتی بالایی دارد، نیاز دارند (28-30). اگر ورزشکار در مچ دست، آرنج و شانه‌ها انعطاف پذیری کافی نداشته باشد، دریافت میله بر روی قسمت جلویی شانه‌ها و ترقوه می‌تواند باعث دو مشکل فنی شود: انگشت کوچک و حلقه از میله خارج می‌شود و هالتر فرود می‌آید. در ناحیه قدامی عضله دلتوئید، احتمالاً حتی روی جناغ. در نتیجه، هر دو خطای فنی منجر به تروما / استرس / اضافه‌بار مکرر به مفاصل و آسیب می شود (28-31).
یافته‌های پژوهش تولدو و همکاران نشان می‌دهد که مردان از نظر تجربه نسبت به زنان، بیشتر در سال اول تمرین و زنان تا سال دوم تمرین بیشترین میزان آسیب را در روش تمرینی 3 تا 5 روز در هفته دارند؛ این آسیب‌ها در شانه‌ها بیشتر بود. آن ها بیان کردند که بخش زیادی از آزمودنی ها حتی قبل از تمرینات کراسفیت دچار عود آسیب شده بودند. در نتیجه، ارزیابی عملکردی قبل از شروع هر فعالیت مهم می باشد؛ بنابراین، آن ها پیشنهاد کردند که متخصصان از یک برنامه تناسب‌اندام تدریجی برای مبتدیان استفاده کنند تا خطر آسیب‌ها با پیشرفت مهارت کاهش یابد (32). از نظر بروز صدمات، نتایج یکسانی در مطالعاتی که میزان بروز صدمات را بین مردان و زنان کراسفیت کار مقایسه کردند، یافت شد (33-36). سابقه تمرینی کراسفیت ممکن است تأثیر بحث‌برانگیزی در نتایج داشته باشد و بروز آسیب‌ها را در افراد با تجربه کمتر (33) و همچنین با تجربه‌ترین افراد (34) نشان می‌دهد. با بهبود سطح مهارت و قدرت، ورزشکاران کراسفیت، حرکات سخت تر و بارهای سنگین‌تر را انجام می دهند که خطر آسیب‌دیدگی آن ها را افزایش می دهد. به نظر می رسد زنان در مقایسه با مردان کمتر در معرض خطر افزایش بار هستند (32). علاوه بر این، افرادی که 3 تا 5 روز در هفته تمرین می کردند، نسبت به کسانی که کمتر از 3 روز یا بیشتر از 5 روز در هفته تمرین می کردند، شیوع آسیب بیشتری داشتند؛ بنابراین، می توان گفت که آن دسته از افراد کم‌تجربه که در ساعات بیشتری تمرین می کنند، میزان بروز آسیب را افزایش می دهند. مطالعه فیتو و همکاران (33) نشان داد که شرکت‌کنندگان کراسفیت با تجربه کمتر و ساعات بیشتر در هفته و مونتالوو و همکاران (34) نشان داد که شرکت‌کنندگان با تجربه بیشتر و ساعات کمتر در هفته احتمال بیشتری برای گزارش آسیب دارند.
در مورد آسیب های عضلانی در کراسفیت، مردان در عضلات متفاوت تر از زنان آسیب دیدند. مردان (سه ناحیه آسیب) نسبت به زنان (هشت ناحیه آسیب) شیوع کمتری داشتند. بیشترین آسیب‌دیدگی عضلات اندام فوقانی بود که ناحیه شانه را درگیر می‌کند (عضلات دلتوئید، ذوزنقه و بالای کمر) (33). نتایج هاک و همکاران (37) نشان داد که استفاده از شدت بالا، تکرار زیاد و وزن سنگین در تمریناتی که نیاز به فرم سخت دارند، ممکن است تعداد بالای آسیب‌های ستون فقرات کمری را توضیح دهد. فیتو و همکاران (33) هیچ تفاوتی در میزان آسیب بین مردان و زنان که با جدا کردن افرادی که کمتر و بیشتر درگیر تمرین بودند، پیدا نکردند. نتایج پژوهش کرامر و همکاران نشان داد که در هر دو جنس همبستگی مثبت و معناداری بین امتیاز ترکیبی FMS و نمرات چپ آزمون تعادل Y و نمرات ترکیبی آزمون تعادل Y وجود دارد. آن ها بیان کردند که ارتباط بین امتیازهای ترکیبی FMS و آزمون تعادل Y ممکن است به دلیل استفاده از اجزای مشابه در هر ابزار غربالگری باشد. هر دو ابزار، دامنه حرکتی، تحرک و ثبات اندام را آزمایش می‌کنند. تعادل دینامیکی آزمون تعادل Y شبیه به سه فعالیت در FMS است: لانژ درون‌خطی، پایداری چرخشی و گام مانع. علاوه بر این، برای انجام حرکات FMS و آزمون تعادل Y، یک فرد ساختارهای زیربنایی مشابه برای حفظ تعادل تک پا به قدرت اسکلتی عضلانی و ثبات تنه نیاز دارد (38). علاوه بر این، آن ها بیان کردند که هیچ تفاوت معنی‌داری بین جنسیت در امتیاز آزمون تعادل Y راست، چپ یا مرکب مشاهده نشد اما زنان برتری بیشتری داشتند، همچنین FMS بین دو جنسیت تفاوت معناداری داشت و زنان عملکرد بهتری داشتند (38). پژوهش چیمرا و همکاران هیچ تفاوتی بین جنسیت در ورزشکاران بخش برای امتیاز ترکیبی آزمون تعادل Y پیدا نکردند (39). مطالعه دیگری که در بین ورزشکاران بسکتبال و شرکت‌کنندگان تفریحی انجام شد، به این نتیجه رسید که هیچ تفاوتی بین جنسیت وجود ندارد (40).
در تحقیقات پیشین اختلافات عصبی عضلانی بین زنان و مردان را عاملی برای افزایش شیوع آسیب‌دیدگی در ورزشکاران زن عنوان کرده‌اند. پورحیدری و همکاران در تحقیقی با هدف بررسی ارتباط بین آزمون غربالگری حرکتی FMS و تعادل پویای Y و استقامت عضلات تنه در مردان و زنان والیبالیست انجام دادند، نشان دادند که نمرات آزمون FMS، تعادل پویای Y در زنان و مردان متفاوت است که مردان به دلیل استقامت و قدرت بالاتر عضلات تنه نتایج بهتری نسبت به زنان کسب کردند (41). بااین‌وجود برخی از محققان معتقدند که علاوه بر تفاوت‌های جنسیتی، سطح فعالیت‌بدنی و سطح مهارت منجر به نتایج متفاوت در ارزیابی‌های آزمون‌های غربالگری حرکتی عملکردی و تعادل گشته است که می‌توان نتایج متناقض مطالعات را در آن جستجو کرد (42). آسیب های شانه نتیجه پیچیدگی و نیازهای شدید تمرین روزانه است که اغلب با بارهای زیاد و تکنیک نامناسب انجام می شود (6). آسیب های شانه نیز در اثر اجرای تکنیکی تمریناتی که نیاز به دامنه حرکتی بالا و پایداری کمپلکس مفصلی دارند، ایجاد می شود. در تمرینات ژیمناستیک، مانند بالا رفتن از طناب، بارفیکس و ... مفصل شانه از دامنه حرکتی شدید (فلکشن و ابداکشن) و کشش وزن بدن ورزشکار پشتیبانی می‌کند، درحالی‌که در تمرینات وزنه‌برداری مانند اسکات بالای سر، اسنچ و ددلیفت، این مفصل در معرض نیروی هل دادن و دامنه حرکتی بالای چرخش خارجی، آبداکشن و خمش قرار می گیرد (6، 31). سایر مزایای بیومکانیکی فعال شده توسط یک دامنه حرکتی بهینه کاهش استرس و بارهای مفصلی در طول حرکت است که در نتیجه می‌تواند تغییرات منفی در بافت‌های مفصلی مشاهده شده در ورزشکاران دارای فعالیت بالای سر را به حداقل برساند (43)؛ در نتیجه ظرفیت بیولوژیکی بافت مفصل ثابت می‌ماند. علاوه بر این، یک دامنه حرکتی خاص می تواند به جلوگیری از وقوع حرکات جبرانی، عدم تعادل عضلانی و اجرای ناکافی حرکت (31،43) کمک کند که از عوامل و مکانیسم های مکرر صدمات در کراسفیت در نظر گرفته می شوند (31،43). از این نظر، بروز آسیب‌های تروماتیک (دررفتگی آکرومیوکلاویکولار و استرنوکلاویکولار، آبسه استرنوکلاویکولار) یا آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد (استئوفیت‌ها در سمت پشتی مچ دست در مفصل رادیوولنار دیستال، شکستگی‌های استرسی در رادیوس) در افرادی که عادت دارند، شایع است. برای جلوگیری از این صدمات انجام تمرینات قدرتی با دامنه حرکتی کامل مفصل را به‌عنوان یک عنصر فنی برای جلوگیری از محدودیت دامنه حرکتی، اما با بارهای متوسط پیشنهاد شده است (44).
مطالعات قبلی در جمعیت های مختلف، با توجه به سن، سطح فعالیت و روش ورزشی، رابطه قطعی بین درد و عملکرد اندام فوقانی را نشان داده اند که نشان می دهد پرسشنامه دش امکان ارزیابی از دست دادن ظرفیت عملکردی در بیماران علامت دار را فراهم می‌کند؛ بنابراین، افراد مبتلا به درد ممکن است در تست‌های عملکردی اندام فوقانی، مانند ثبات اندام فوقانی زنجیره جنبشی بسته و آزمون تعادلی Y، عملکرد ضعیفی از خود نشان دهند. بااین‌حال، این در مطالعه سیلوا و همکاران تأیید نشد. آن‌ها بیان کردند که ورزشکاران بدون توجه به درد گزارش شده در شانه، عملکرد مشابهی را در ثبات اندام فوقانی زنجیره جنبشی بسته و آزمون تعادلی Y نشان دادند. در عمل، اگرچه برخی از ورزشکاران ظرفیت عملکردی پایین تری داشتند (که با نمره دش بالاتر بیان می شود) و درد را در حین تمرین گزارش می کردند، اما در انجام تست های عملکردی مختلف مشکلی نداشتند (45).
نتیجه گیری نهایی
به‌طورکلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی و آزمون تعادل Y دست راست و چپ با آزمون FMS و آزمون دیویس ارتباط مثبت معناداری در مردان کراسفیت دارد. همچنین در گروه زنان بین دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی و آزمون تعادل Y دست راست و چپ با آزمون FMS ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. علاوه بر این، بین دامنه حرکتی چرخش داخلی و آزمون تعادل Y دست چپ با آزمون دیویس ارتباط مثبتی در زنان کراسفیت کار مشاهده شد. تفاوت معناداری بین زنان و مردان در دامنه حرکتی چرخش خارجی، آزمون دیویس و دش مشاهده شد. با توجه به نتایج به نظر می رسد از آزمون های FMS و دیویس می توان برای پیش بینی احتمال آسیب در ورزشکاران کراسفیت کار استفاده کرد.

ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
تمامی اصول اخلاقی در این پژوهش رعایت شده است. همه شرکت‌کنندگان با رضایت کامل در مطالعه شرکت کردند و به آن‌ها اطمینان داده شد که تمام اطلاعات مربوط به آن‌ها محرمانه باقی خواهد ماند.
حامی مالی
این پژوهش هیچ‌گونه کمک مالی از سازمان های دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در طراحی، اجرا و نگارش همه بخش های پژوهش حاضر مشارکت داشته اند.
تعارض
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.