دوره 10، شماره 3 - ( 9-1403 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 201-188 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alikhani M, Tabatabai H. The Effects of Six Weeks of Patella Taping on Function, Proprioception, and Balance in Women with Knee Osteoarthritis. J Sport Biomech 2024; 10 (3) :188-201
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-347-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-347-fa.html
علیخانی مریم، طباطبائی حمید. تأثیر شش هفته نواربندی کشکک بر عملکرد، حس عمقی و تعادل در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو. مجله بیومکانیک ورزشی. 1403; 10 (3) :188-201
1- گروه آسیب‌شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
متن کامل [PDF 1728 kb]
(7913 دریافت)
| چکیده (HTML) (3187 مشاهده)
بحث
هدف از مطالعه حاضر تأثیر شش هفته نواربندی کشکک بر عملکرد، حس عمقی و تعادل در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. نتایج پژوهش نشان داد که نواربندی کشکک باعث کاهش درد، سطح خشکی مفصل و افزایش سطح عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان مبتلا به استئوآرتریت شده است. در خصوص تأثیر نواربندی کشکک بر حس عمقی، نتایج مطالعه حاضر با نتایج مطالعات ثاراللهی و همکاران (2016) (15) و کالاگان و همکاران (2008) (25) همسو می‌باشد. برخی از محققان نقش مهم تیپینگ کشکک در تأمین فیدبک حسی و تأثیر آن بر حس عمقی را متذکر شده‌اند (14). سیستم عصبی مرکزی پیام‌ها را گیرنده‌های حس عمقی از طریق تغییرات محیط داخلی یا خارجی دریافت می‌کند که همان ارگان‌های حسی هستند. گیرنده‌هایی که اطلاعات درباره وضعیت بدن فراهم می‌کنند، گیرنده‌های حس وضعیت نامیده می‌شوند که این گیرنده‌ها شامل دوک عضلانی، گیرنده‌های وتری گلژی و گیرنده‌های مفصلی است (26). گیرنده‌های مفصلی آن دسته از گیرنده‌های حس عمقی هستند که در مفاصل قرار داشته و اطلاعات را مستقیماً به کورتکس مغزی انتقال می‌دهند. ازاین‌رو به‌عنوان بخش خودآگاه حس عمقی شناخته می‌شوند که از نظر آناتومیکی در کپسول مفصلی و لیگامان های اطراف مفصل یافت می‌شوند و در اثر تغییرات وضعیت مفصل تحریک می‌شوند (27). از میان تمام گیرنده‌های عضلانی (دوک عضلانی، ارگان گلژی، گیرنده‌های پاچینی و پایانه‌های آزاد عصبی) که در حس عمقی نقش دارند، دوک عضلانی گیرنده اصلی در حس وضعیت مفصل محسوب می‌شود که به‌نوبه خود تحت تأثیر دروندادهای رسیده از پوست و گیرنده‌های اطراف مفصل قرار دارد (4)؛ بنابراین تحریکات پوستی و فشار وارده بر بافته‌ای اطراف مفصل توسط تیپینگ به‌طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق دوک عضلانی می‌تواند بر حس عمقی مفصل تأثیر بگذارد.
همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شش هفته نواربندی کشکک باعث کاهش شدت درد در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو شده است. لذا نتایج پژوهش حاضر با نتایج مطالعات لی و همکاران (2018) (28)، کیم و همکاران (2018) (29)، تاماریا و همکاران (2016) (30) همسو می‌باشد. همچنین مطالعاتی در خصوص تأثیر تیپینگ کشکک در کنترل درد و ناتوانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شده است. در مطالعه‌ای که توسط هینمن و همکاران (2003) با عنوان تأثیرات فوری تیپینگ بر روی درد و ناتوانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد، تأثیر دو تکنیک تیپینگ زانو (درمانی، نوترال) بر علائم استئوآرتریت زانو در مقایسه با گروه شاهد مورد ارزیابی قرار گرفت و کاهش درد معنی‌داری را در گروهی که تیپینگ درمانی دریافت نمودند، در مقایسه با دو گروه دیگر گزارش کردند (31). در خصوص مکانیسم‌های تأثیرگذاری نواربندی بر کاهش درد می‌توان اظهار کرد که تخریب مفصل پاتلوفمورال در بیشتر بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو دیده می‌شود که این امر را می‌توان ناشی از راستای غیرطبیعی کشکک دانست و باعث افزایش فشار بر روی فاست خارجی می‌شود؛ بنابراین تیپینگ با اصلاح راستای کشکک، بهبود حرکت کشکک، بهبود مکانیسم عملکرد چهار سر رانی و کاهش استرس و استرین بر بافته‌ای نرم اطراف مفصل می‌تواند باعث کاهش درد شود (32). همچنین بالشتک چربی زیر کشکک اغلب در اختلالات زانو ملتهب می‌شود، این امر به‌عنوان یکی از علت‌های درد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو مطرح می‌شود، تیپینگ با کوتاه کردن این بالشتک ممکن است باعث کاهش درد شود (17).
علاوه بر این، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شش هفته نواربندی کشکک تأثیر معنی‌داری بر تعادل و عملکرد حرکتی زنان مبتلا استئوآرتریت زانو گذاشته است. نتایج مطالعه حاضر در خصوص تأثیر تیپینگ بر تعادل و عملکرد زنان مبتلا استئوآرتریت زانو با نتایج مطالعات رالف و همکاران (2017) (16)، کیم و همکاران (2018) (33) و ثاراللهی و همکاران (2016) (15) همسو می‌باشد. در مورد مکانیسم تأثیرگذاری تیپینگ بر تعادل و عملکرد حرکتی این افراد، باید علل ضعف تعادل و عملکرد حرکتی این افراد را بررسی کرد. در مطالعات مختلف نقص حس عمقی و افزایش درد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو گزارش شده است (4). اطلاعات حس عمقی که از طریق گیرنده‌های مکانیکی موجود در عضلات، مفاصل، لیگامان به دست می‌آید به‌عنوان مهم‌ترین جزء آوران سیستم حسی-حرکتی بوده و نقش حیاتی در ثبات عملکردی مفصل و کنترل تعادل دارد (34)؛ بنابراین یکی از دلایل افزایش تعادل و عملکرد حرکتی در این افراد را می‌توان به بهبود حس عمقی ناشی از تیپینگ نسبت داد. البته نقش درد را در این زمینه نباید نادیده گرفت. درد از طریق اثر تداخلی بر روی سیستم کنترل حرکت و منابع توجهی می‌تواند تغییراتی در کنترل وضعیت بدن و تعادل ایجاد کند (35). درد ممکن است به‌طور رفلکسی باعث مهار عضلات اطراف زانو شود که این عضلات دربرگیرندۀ پاسخ‌های حرکتی به‌موقع و مؤثر در کنترل وضعیت بدن هستند (36). شاید بتوان اثر بهبودی تیپینگ بر میزان توانایی حفظ تعادل و عملکرد حرکتی در بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی ـ رانی را به اثر آن بر روی سیستم‌های مؤثر بر تعادل و کاهش درد مرتبط دانست. از سوی دیگر، اجزای همبستگی عضلانی اسکلتی و توانایی تولید نیروی عضلانی کافی جهت حفظ تعادل، امری لازم و ضروری است (37). عضلات باید در زمان و مکان مناسب و با شدت کافی وارد عمل شوند تا پاسخ‌های حرکتی را جهت حفظ تعادل ایجاد نمایند (38)؛ بنابراین یکی از دلایل دیگر در بهبود تعادل و عملکرد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو را می‌توان به بهبود عملکرد عضلات نسبت داد.
نتیجه گیری نهایی
نتایج این پژوهش نشان داد که نواربندی کشکک باعث کاهش درد، سطح خشکی مفصل و افزایش سطح عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان مبتلا به استئوآرتریت شده است. به نظر می‌رسد که با استفاده از نواربندی می‌توان به بهبود علائم، تعادل و حس عمقی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو کمک کرد. لذا به مربیان ورزشی و فیزیوتراپ ها توصیه می‌شود که از نواربندی کشکک به‌عنوان ابزار غیردارویی برای کمک به بهبود علائم، تعادل و حس عمقی زنان مبتلا به استئوآرتریت استفاده کنند.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
تمامی اصول اخلاقی در این پژوهش رعایت شده است. همه شرکت‌کنندگان با رضایت کامل در مطالعه شرکت کردند و به آن‌ها اطمینان داده شد که تمام اطلاعات مربوط به آن‌ها محرمانه باقی خواهد ماند.
حامی مالی
این پژوهش هیچ‌گونه کمک مالی از سازمان های دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در طراحی، اجرا و نگارش همه بخش های پژوهش حاضر مشارکت داشته اند.
تعارض
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
متن کامل: (200 مشاهده)
مقدمه
استئوآرتریت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های سیستم اسکلتی- عضلانی است که با تغییرات دژنراتیو در مفاصل سینوویال، همراه با استخوان‌سازی جدید بروز می‌نماید (1). استئوآرتریت تأثیر منفی بر کیفیت زندگی افراد، کاهش توانایی انجام کار و اجرای فعالیت‌های تفریحی و روزانه و همچنین تأثیرات قابل‌توجه اقتصادی و اجتماعی دارد (2). این بیماری در زانو نسبت به سایر مفاصل، ایجاد ناتوانی و علائم کلینیکی بیشتری نموده و طبق شواهد موجود، در دنیا یک مشکل عمده در برابر سلامتی محسوب می‌شود (3). مفصل زانو نقش مهمی را در جذب نیرو و تعادل در حین راه رفتن دارد؛ بنابراین، استئوآرتریت زانو یکی از مهم‌ترین دلایل ناتوانی، درد و محدودیت حرکتی در زنان میان‌سال است (3).
استئوآرتریت زانو موجب شلی کپسول-لیگامانی، التهاب، درد، ضعف و آتروفی عضلانی می‌شود که در نتیجه آن اختلال در عملکرد گیرنده‌های مکانیکی عضله و مفصل، اختلال در هماهنگی و فعالیت هم‌زمان عضلات اطراف مفصل، اختلال در مکانیسم‌های حفاظتی عصبی-عضلانی، افزایش اعمال نیرو اضافی روی مفصل و در نهایت تشدید عارضه رخ می‌دهد (1). همچنین اختلال در حس عمقی مفصل در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو مشاهده شده است. بهبود حس عمقی در مقایسه با کاهش درد، نقش مهم‌تری در جلوگیری از پیشرفت آسیب‌های مزمن و تخریبی مفصل دارد (4). علاوه بر این، احساس خشکی خفیف همراه با درد مبهم در عضلات اطراف مفصل نیز می‌تواند از علائم این بیماری باشد (5)؛ بنابراین، نیاز به مدیریت بیماری استئوآرتریت در این بیماران احساس می‌گردد تا روند تخریب مفصلی با متوقف شود یا با کندی و پیش رود.
امروزه داروهای ضدالتهاب و مسکن، باوجود عوارض جانبی، به‌طور گسترده‌ای در درمان این بیماران به کار می‌روند. همچنین، جراحی‌ها به‌ویژه تعویض مفصل و تزریق ژل در مفصل در حال افزایش است (3)؛ اما این روش‌ها هزینه‌بر و دارای عوارض جانبی هستند؛ بنابراین، وجود یک درمان ساده و مقرون به‌صرفه برای این اختلال مفصلی رایج که علاوه بر کنترل علائم، کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد، ضروری است. برخی از درمان‌های غیردارویی مانند درمان‌های دستی، سرما درمانی، گرما درمانی، الکتروتراپی، تمرینات تقویتی و کششی برای عضلات اطراف مفصل زانو، تمرین درمانی، نواربندی، طب سوزنی و استفاده از وسایل کمکی و بریس زانو در کاهش علائم بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو مؤثر هستند (6, 7).
در سال 2011، کالج روماتولوژی آمریکا استفاده از نواربندی را برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو توصیه کرد (8). برخی مطالعات استفاده از تیپینگ را در بهبود حس عمقی مفصل زانو در افراد دارای استئوآرتریت زانو بی‌تأثیر دانسته‌اند (9, 10). درحالی‌که برخی مطالعات استفاده از تیپینگ در بهبود حس عمقی افراد دارای استئوآرتریت زانو مؤثر دانسته‌اند (11, 12). همچنین کالاگان و همکاران (2002) استفاده از تیپینگ را بر حس عمقی افراد سالم بی‌تأثیر نشان داده‌اند (13). در تحقیق چو و همکاران (2015)، تیپینگ الاستیک، حس عمقی مفصل زانو را به‌طور قابل‌توجهی بهبود داده بود که آن را به دلیل تحریک گیرنده‌های سطحی پوست به‌وسیله تیپینگ و افزایش فشار بر عضلات تحت تیپ و کپسول مفصلی دانسته‌اند (14). همچنین مطالعاتی در خصوص تأثیر تیپینگ کشکک بر کنترل درد و ناتوانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو صورت گرفته است و نتایج ضدونقیضی گزارش شده است (15, 16). علاوه بر این، طاهری و همکاران (2017) در نتایج مطالعه خود نشان دادند که تیپینگ تأثیر مثبتی بر درد و عملکرد حرکتی افراد دارای استئوآرتریت زانو دارد (17). الکادی و همکاران (2023) در مطالعه‌ای به بررسی مقایسه تیپینگ با بریس بر تعادل و پارامترهای راه رفتن افراد دارای استئوآرتریت زانو پرداختند. نتایج مطالعه آن‌ها نشان داد که تیپینگ بیشتر از بریس بر تعادل و پارامترهای راه رفتن افراد دارای استئوآرتریت زانو تأثیر می‌گذارد (18). نتایج مطالعات در مورد تأثیر نواربندی بر میزان علائم، حس عمقی و تعادل در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو متناقض هست؛ ازاین‌رو مطالعه حاضر به ارزیابی تأثیرات نواربندی کشک بر میزان علائم، حس عمقی و تعادل زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو می‌پردازد تا مشخص شود که آیا نواربندی کشک بر عملکرد، حس عمقی و تعادل زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو تأثیرگذار هست یا خیر؟
روش شناسی
روش تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع، نیمه تجربی است. جامعه آماری شامل زنان تهران بین ۳۰ تا ۵۰ سال بود. با توجه به معیارهای ورود به مطالعه و با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند، نمونه‌های آماری شامل ۳۰ زن مبتلا به استئوآرتریت زانو بودند که به کلینیک ارتوپدی در تهران مراجعه کردند. برای تعیین حجم نمونه، از نتایج مطالعات قبلی مشابه (19) و نرم‌افزار G*Power استفاده شد. بر این اساس، با ضریب اطمینان ۹۵ درصد و توان آزمون ۸۰ درصد، تعداد نمونه‌های هر گروه محاسبه گردید. با در نظر گرفتن احتمال ریزش ۱۰ درصدی نمونه‌ها، تعداد نمونه‌های هر گروه بیشتر از حدنصاب محاسبه شده در نرم‌افزار در نظر گرفته شد. همچنین، برای تخمین حجم نمونه، اندازه اثر مربوط به شاخص درد مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس داده‌های نرم‌افزار جی پاور، تعداد ۳۰ نفر به‌عنوان نمونه‌های تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. تمامی بیماران به یک میزان تأییدیه درجه استئوآرتریت را از پزشک متخصص خود دریافت کرده بودند و عکس رادیوگرافی مرتبط با آسیب استئوآرتریت از دو نمای خلفی و قدامی برای همه افراد توسط پزشک متخصص ارتوپد بررسی شد.
معیارهای ورود به تحقیق شامل موارد ذیل بود: 1) شرکت‌کنندگان باید بین 30 تا 50 سال سن داشته باشند. 2) تمایل به شرکت در تحقیق الزامی است. 3) شرکت‌کنندگان نباید از داروهای اعصاب استفاده کنند و همچنین نباید بیماری‌هایی داشته باشند که بر درد تأثیر بگذارد. 4) عدم داشتن سابقه آسیب در اندام‌های تحتانی و هر نوع بیماری یا عارضه دیگر در 6 ماه گذشته ضروری است. 5) وجود مشکلات عصبی و عضلانی مجاز نیست. ناهنجاری‌های وضعیتی که بر روند تحقیق تأثیر بگذارد، باید وجود نداشته باشد (در اندام‌های تحتانی و فوقانی). 6) شرکت‌کنندگان نباید در یک سال گذشته عمل جراحی داشته باشند. وقوع شکستگی در اندام‌های فوقانی و تحتانی باید تا یک سال قبل از تحقیق اتفاق نیفتاده باشد. 7) عدم ابتلا به دیابت وابسته به انسولین الزامی است. شرکت‌کنندگان نباید به بیماری روماتیسم مفصلی مبتلا باشند. 8) بیماری‌های مغزی عروقی یا هر نوع بیماری محیطی و مرکزی که ممکن است بر ورودی حسی تأثیر بگذارد، مجاز نیست. 9) عدم داشتن سندروم کمپارتمان یا هر وضعیت عروقی قبلی در اندام‌های تحتانی الزامی است. 10) عدم مشارکت در سایر برنامه‌های ورزشی و درمانی
عمل تیپینگ در حالی صورت گرفت که فرد در حالت درازکش قرار داشت و زانو در حالت اکستنشن کامل بود، به‌طوری‌که عضله چهار سر ران بدون انقباض بود. تیپینگ از نقطه کندیل خارجی ران آغاز شد. در ابتدا، بخش ابتدایی تیپ بدون اعمال کشش روی کندیل خارجی ران قرار گرفت. سپس تیپ به‌گونه‌ای روی کشکک کشیده شد که موجب جابه‌جایی داخلی کشکک گردید و انتهای دیگر تیپ در سمت داخل و خلفی زانو قرار گرفت. این عمل تیپینگ توسط فیزیوتراپیستی با 5 سال تجربه در زمینه تیپینگ انجام شد و میزان کشش تیپ معادل 75 تا 100 درصد طول ابتدایی آن بود، به‌طوری‌که این کشش چین‌پوستی حدود 2 سانتی‌متر در ناحیه داخل زانو ایجاد کرد (20).
برای ارزیابی سطح عملکرد فرد از پرسشنامه WOMAC استفاده شد. پرسشنامه WOMAC مشتمل بر 3 بخش و 24 گزینه بود. در بخش اول این پرسشنامه میزان درد در فعالیت‌های مختلف، در بخش دوم میزان خشکی مفصل بیمار و در بخش سوم وضعیت عملکردی زانو در فعالیت‌های روزانه مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی بیمار در هر بخش توسط مقیاس نرخ‌گذاری عددی و با درجه‌بندی 100-0 ثبت شد (21). برای هر سؤال پنج گزینه وجود دارد که به پاسخ‌ها از صفر تا 4 امتیازدهی می‌گردد و در مجموع از صفر تا 100 امتیاز می‌گیرد. عدد صفر حداکثر مشکل و عدد 100 عدم وجود مشکل را نشان می‌دهد. کاهش نمره WOMAC علامت بهبودی است. جهت بررسی پایایی پرسشنامه ابتدا از حدود 20 نفر طی دو مرحله از افراد واجد شرایط جمعیت هدف، پرسشنامه تکمیل شد و سپس طی هفت تا ده روز بعد دوباره پرسشنامه مذکور بر روی همان افراد تکمیل شد (روش آزمون- آزمون مجدد). پایایی درون‌گروهی این پرسشنامه 86/0 محاسبه شد.
اندازه‌گیری حس عمقی مفصل زانو در زنجیره حرکتی باز با استفاده از گونیامتر انجام شد. به این صورت که آزمودنی بر لبه تخت در وضعیتی که زانو در زاویه 90 درجه فلکشن بود، می نشست (با قرار دادن یک حوله در زیر ران)؛ آزمون گر پای آزمودنی را از وضعیت شروع تا زاویه 45 درجه بالا می برد و همچنین آزمونگر با گونیامتر زاویه را کنترل می‌کرد و زمانی که به زاویه 45 درجه فلکشن می‌رسید از آزمودنی خواسته می‌شد 5 ثانیه این وضعیت را حفظ کند و پس‌ازآن به حالت اول برگردد و پس از بستن چشم ها توسط آزمودنی، مجدداً از آزمودنی خواسته می‌شد تا پا را به زاویه هدف برگرداند و این کار برای سه مرتبه انجام می‌شد و بین هر آزمون یک دقیقه استراحت در نظر گرفته شد (22). نحوه محاسبه حس عمقی به‌صورت خطای مطلق بازسازی حس وضعیت مفصل در نظر گرفته شد.
برای اندازه‌گیری تعادل ایستا از ایستادن روی یک پا استفاده شد. در این آزمون، آزمودنی به مدت 30 ثانیه روی یک پا قرار می‌گرفت و دست‌های آزمودنی بر روی کمر قرار می‌گرفت. در مدت 30 ثانیه، تعداد کل خطاهایی که آزمودنی مرتکب می‌شد به‌عنوان نمره شرکت‌کننده محاسبه می‌شد. خطاهای آزمون عبارت‌اند از: دست‌ها از کمر جدا شوند، زمین گذاشتن پای غیر اتکا، گام برداشتن، لی‌لی کردن یا هرگونه حرکت پا، بلند کردن پنجه یا پاشنه پا، فلکشن (خم کردن) یا آبداکشن (دور کردن) بیشتر از 30 درجه در لگن (ران)، ماندن بیش از 5 ثانیه در حالت خارج از وضعیت استاندارد آزمون. این آزمون سه بار تکرار می‌شد و فاصله استراحت هر تکرار 30 ثانیه در نظر گرفته می‌شد. تکرارپذیری این تست 59/0 و اعتبار بین آزمونگر 89/0 تا 99/0 گزارش شده است (23).
برای اندازه‌گیری تعادل پویا از آزمون زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. برای اجرای این آزمون ابتدا یک صندلی بدون دستگیره به فاصله سه متری از یک مانع (پایان مسیر) قرار داده شد. سپس از آزمودنی خواسته شد بدون کمک دست‌هایش از روی صندلی برخیزد و پس از طی مسیر سه متری، برگردد و روی صندلی بنشیند. برای آشنایی با نحوه اجرای آزمون، آزمودنی‌ها قبل از ثبت رکورد آزمون، این عمل را سه بار تمرین کردند. سپس آزمودنی سه بار آزمون را اجرا کرده و میانگین این سه بار به‌عنوان رکوردش ثبت شد. آلفای کرونباخ (81/0) و ثبات زمانی (98/0) قابل قبولی برای این آزمون گزارش شده است (24).
در این تحقیق از روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار برای ارائه آماره‌های مرکزی و پراکندگی متغیرهای مورد مطالعه استفاده شده است. همچنین، میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن آزمودنی‌ها محاسبه گردید. گام بعدی در تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، استفاده از تکنیک‌های آمار استنباطی بود. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها، از آزمون شایپروویلک استفاده شد و همچنین از آزمون تی وابسته برای مقایسه درون‌گروهی و تحلیل کوواریانس برای مقایسه بین گروهی به‌منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد. تمامی تجزیه‌وتحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 26 و در سطح معنی‌داری 05/0 انجام شد.
نتایج
مطابق جدول 1 مقادیر جمعیت شناختی آزمودنی‌ها بر اساس متغیرهای سن، قد، BMI و وزن در قالب دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معنی‌داری را در ویژگی‌های دموگرافیک بین آزمودنی‌ها نشان نداد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده در جدول 2 نتایج آزمون تی همبسته نشان می‌دهد که نواربندی بر شدت درد، سطح خشکی مفصل و سطح عملکرد تأثیر معنی‌داری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نواربندی بر تعادل ایستا، تعادل پویا و حس عمقی مفصل زانو تأثیر معنی‌داری دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه در پس‌آزمون بر شدت درد، سطح خشکی مفصل، سطح عملکرد، تعادل ایستا، تعادل پویا و حس عمقی مفصل زانو نشان می‌دهد. نتایج جدول 3 نشان می‌دهد که با توجه به مقادیر سطح معنی‌داری، اختلاف معنادار در متغیر میزان درد، میزان خشکی مفصل، سطح عملکرد، تعادل ایستا و تعادل پویا، بین میانگین بین گروهی در دوره پس‌آزمون در گروه‌های پژوهشی وجود دارد.
استئوآرتریت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های سیستم اسکلتی- عضلانی است که با تغییرات دژنراتیو در مفاصل سینوویال، همراه با استخوان‌سازی جدید بروز می‌نماید (1). استئوآرتریت تأثیر منفی بر کیفیت زندگی افراد، کاهش توانایی انجام کار و اجرای فعالیت‌های تفریحی و روزانه و همچنین تأثیرات قابل‌توجه اقتصادی و اجتماعی دارد (2). این بیماری در زانو نسبت به سایر مفاصل، ایجاد ناتوانی و علائم کلینیکی بیشتری نموده و طبق شواهد موجود، در دنیا یک مشکل عمده در برابر سلامتی محسوب می‌شود (3). مفصل زانو نقش مهمی را در جذب نیرو و تعادل در حین راه رفتن دارد؛ بنابراین، استئوآرتریت زانو یکی از مهم‌ترین دلایل ناتوانی، درد و محدودیت حرکتی در زنان میان‌سال است (3).
استئوآرتریت زانو موجب شلی کپسول-لیگامانی، التهاب، درد، ضعف و آتروفی عضلانی می‌شود که در نتیجه آن اختلال در عملکرد گیرنده‌های مکانیکی عضله و مفصل، اختلال در هماهنگی و فعالیت هم‌زمان عضلات اطراف مفصل، اختلال در مکانیسم‌های حفاظتی عصبی-عضلانی، افزایش اعمال نیرو اضافی روی مفصل و در نهایت تشدید عارضه رخ می‌دهد (1). همچنین اختلال در حس عمقی مفصل در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو مشاهده شده است. بهبود حس عمقی در مقایسه با کاهش درد، نقش مهم‌تری در جلوگیری از پیشرفت آسیب‌های مزمن و تخریبی مفصل دارد (4). علاوه بر این، احساس خشکی خفیف همراه با درد مبهم در عضلات اطراف مفصل نیز می‌تواند از علائم این بیماری باشد (5)؛ بنابراین، نیاز به مدیریت بیماری استئوآرتریت در این بیماران احساس می‌گردد تا روند تخریب مفصلی با متوقف شود یا با کندی و پیش رود.
امروزه داروهای ضدالتهاب و مسکن، باوجود عوارض جانبی، به‌طور گسترده‌ای در درمان این بیماران به کار می‌روند. همچنین، جراحی‌ها به‌ویژه تعویض مفصل و تزریق ژل در مفصل در حال افزایش است (3)؛ اما این روش‌ها هزینه‌بر و دارای عوارض جانبی هستند؛ بنابراین، وجود یک درمان ساده و مقرون به‌صرفه برای این اختلال مفصلی رایج که علاوه بر کنترل علائم، کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد، ضروری است. برخی از درمان‌های غیردارویی مانند درمان‌های دستی، سرما درمانی، گرما درمانی، الکتروتراپی، تمرینات تقویتی و کششی برای عضلات اطراف مفصل زانو، تمرین درمانی، نواربندی، طب سوزنی و استفاده از وسایل کمکی و بریس زانو در کاهش علائم بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو مؤثر هستند (6, 7).
در سال 2011، کالج روماتولوژی آمریکا استفاده از نواربندی را برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو توصیه کرد (8). برخی مطالعات استفاده از تیپینگ را در بهبود حس عمقی مفصل زانو در افراد دارای استئوآرتریت زانو بی‌تأثیر دانسته‌اند (9, 10). درحالی‌که برخی مطالعات استفاده از تیپینگ در بهبود حس عمقی افراد دارای استئوآرتریت زانو مؤثر دانسته‌اند (11, 12). همچنین کالاگان و همکاران (2002) استفاده از تیپینگ را بر حس عمقی افراد سالم بی‌تأثیر نشان داده‌اند (13). در تحقیق چو و همکاران (2015)، تیپینگ الاستیک، حس عمقی مفصل زانو را به‌طور قابل‌توجهی بهبود داده بود که آن را به دلیل تحریک گیرنده‌های سطحی پوست به‌وسیله تیپینگ و افزایش فشار بر عضلات تحت تیپ و کپسول مفصلی دانسته‌اند (14). همچنین مطالعاتی در خصوص تأثیر تیپینگ کشکک بر کنترل درد و ناتوانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو صورت گرفته است و نتایج ضدونقیضی گزارش شده است (15, 16). علاوه بر این، طاهری و همکاران (2017) در نتایج مطالعه خود نشان دادند که تیپینگ تأثیر مثبتی بر درد و عملکرد حرکتی افراد دارای استئوآرتریت زانو دارد (17). الکادی و همکاران (2023) در مطالعه‌ای به بررسی مقایسه تیپینگ با بریس بر تعادل و پارامترهای راه رفتن افراد دارای استئوآرتریت زانو پرداختند. نتایج مطالعه آن‌ها نشان داد که تیپینگ بیشتر از بریس بر تعادل و پارامترهای راه رفتن افراد دارای استئوآرتریت زانو تأثیر می‌گذارد (18). نتایج مطالعات در مورد تأثیر نواربندی بر میزان علائم، حس عمقی و تعادل در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو متناقض هست؛ ازاین‌رو مطالعه حاضر به ارزیابی تأثیرات نواربندی کشک بر میزان علائم، حس عمقی و تعادل زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو می‌پردازد تا مشخص شود که آیا نواربندی کشک بر عملکرد، حس عمقی و تعادل زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو تأثیرگذار هست یا خیر؟
روش شناسی
روش تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع، نیمه تجربی است. جامعه آماری شامل زنان تهران بین ۳۰ تا ۵۰ سال بود. با توجه به معیارهای ورود به مطالعه و با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند، نمونه‌های آماری شامل ۳۰ زن مبتلا به استئوآرتریت زانو بودند که به کلینیک ارتوپدی در تهران مراجعه کردند. برای تعیین حجم نمونه، از نتایج مطالعات قبلی مشابه (19) و نرم‌افزار G*Power استفاده شد. بر این اساس، با ضریب اطمینان ۹۵ درصد و توان آزمون ۸۰ درصد، تعداد نمونه‌های هر گروه محاسبه گردید. با در نظر گرفتن احتمال ریزش ۱۰ درصدی نمونه‌ها، تعداد نمونه‌های هر گروه بیشتر از حدنصاب محاسبه شده در نرم‌افزار در نظر گرفته شد. همچنین، برای تخمین حجم نمونه، اندازه اثر مربوط به شاخص درد مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس داده‌های نرم‌افزار جی پاور، تعداد ۳۰ نفر به‌عنوان نمونه‌های تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. تمامی بیماران به یک میزان تأییدیه درجه استئوآرتریت را از پزشک متخصص خود دریافت کرده بودند و عکس رادیوگرافی مرتبط با آسیب استئوآرتریت از دو نمای خلفی و قدامی برای همه افراد توسط پزشک متخصص ارتوپد بررسی شد.
معیارهای ورود به تحقیق شامل موارد ذیل بود: 1) شرکت‌کنندگان باید بین 30 تا 50 سال سن داشته باشند. 2) تمایل به شرکت در تحقیق الزامی است. 3) شرکت‌کنندگان نباید از داروهای اعصاب استفاده کنند و همچنین نباید بیماری‌هایی داشته باشند که بر درد تأثیر بگذارد. 4) عدم داشتن سابقه آسیب در اندام‌های تحتانی و هر نوع بیماری یا عارضه دیگر در 6 ماه گذشته ضروری است. 5) وجود مشکلات عصبی و عضلانی مجاز نیست. ناهنجاری‌های وضعیتی که بر روند تحقیق تأثیر بگذارد، باید وجود نداشته باشد (در اندام‌های تحتانی و فوقانی). 6) شرکت‌کنندگان نباید در یک سال گذشته عمل جراحی داشته باشند. وقوع شکستگی در اندام‌های فوقانی و تحتانی باید تا یک سال قبل از تحقیق اتفاق نیفتاده باشد. 7) عدم ابتلا به دیابت وابسته به انسولین الزامی است. شرکت‌کنندگان نباید به بیماری روماتیسم مفصلی مبتلا باشند. 8) بیماری‌های مغزی عروقی یا هر نوع بیماری محیطی و مرکزی که ممکن است بر ورودی حسی تأثیر بگذارد، مجاز نیست. 9) عدم داشتن سندروم کمپارتمان یا هر وضعیت عروقی قبلی در اندام‌های تحتانی الزامی است. 10) عدم مشارکت در سایر برنامه‌های ورزشی و درمانی
عمل تیپینگ در حالی صورت گرفت که فرد در حالت درازکش قرار داشت و زانو در حالت اکستنشن کامل بود، به‌طوری‌که عضله چهار سر ران بدون انقباض بود. تیپینگ از نقطه کندیل خارجی ران آغاز شد. در ابتدا، بخش ابتدایی تیپ بدون اعمال کشش روی کندیل خارجی ران قرار گرفت. سپس تیپ به‌گونه‌ای روی کشکک کشیده شد که موجب جابه‌جایی داخلی کشکک گردید و انتهای دیگر تیپ در سمت داخل و خلفی زانو قرار گرفت. این عمل تیپینگ توسط فیزیوتراپیستی با 5 سال تجربه در زمینه تیپینگ انجام شد و میزان کشش تیپ معادل 75 تا 100 درصد طول ابتدایی آن بود، به‌طوری‌که این کشش چین‌پوستی حدود 2 سانتی‌متر در ناحیه داخل زانو ایجاد کرد (20).
برای ارزیابی سطح عملکرد فرد از پرسشنامه WOMAC استفاده شد. پرسشنامه WOMAC مشتمل بر 3 بخش و 24 گزینه بود. در بخش اول این پرسشنامه میزان درد در فعالیت‌های مختلف، در بخش دوم میزان خشکی مفصل بیمار و در بخش سوم وضعیت عملکردی زانو در فعالیت‌های روزانه مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی بیمار در هر بخش توسط مقیاس نرخ‌گذاری عددی و با درجه‌بندی 100-0 ثبت شد (21). برای هر سؤال پنج گزینه وجود دارد که به پاسخ‌ها از صفر تا 4 امتیازدهی می‌گردد و در مجموع از صفر تا 100 امتیاز می‌گیرد. عدد صفر حداکثر مشکل و عدد 100 عدم وجود مشکل را نشان می‌دهد. کاهش نمره WOMAC علامت بهبودی است. جهت بررسی پایایی پرسشنامه ابتدا از حدود 20 نفر طی دو مرحله از افراد واجد شرایط جمعیت هدف، پرسشنامه تکمیل شد و سپس طی هفت تا ده روز بعد دوباره پرسشنامه مذکور بر روی همان افراد تکمیل شد (روش آزمون- آزمون مجدد). پایایی درون‌گروهی این پرسشنامه 86/0 محاسبه شد.
اندازه‌گیری حس عمقی مفصل زانو در زنجیره حرکتی باز با استفاده از گونیامتر انجام شد. به این صورت که آزمودنی بر لبه تخت در وضعیتی که زانو در زاویه 90 درجه فلکشن بود، می نشست (با قرار دادن یک حوله در زیر ران)؛ آزمون گر پای آزمودنی را از وضعیت شروع تا زاویه 45 درجه بالا می برد و همچنین آزمونگر با گونیامتر زاویه را کنترل می‌کرد و زمانی که به زاویه 45 درجه فلکشن می‌رسید از آزمودنی خواسته می‌شد 5 ثانیه این وضعیت را حفظ کند و پس‌ازآن به حالت اول برگردد و پس از بستن چشم ها توسط آزمودنی، مجدداً از آزمودنی خواسته می‌شد تا پا را به زاویه هدف برگرداند و این کار برای سه مرتبه انجام می‌شد و بین هر آزمون یک دقیقه استراحت در نظر گرفته شد (22). نحوه محاسبه حس عمقی به‌صورت خطای مطلق بازسازی حس وضعیت مفصل در نظر گرفته شد.
برای اندازه‌گیری تعادل ایستا از ایستادن روی یک پا استفاده شد. در این آزمون، آزمودنی به مدت 30 ثانیه روی یک پا قرار می‌گرفت و دست‌های آزمودنی بر روی کمر قرار می‌گرفت. در مدت 30 ثانیه، تعداد کل خطاهایی که آزمودنی مرتکب می‌شد به‌عنوان نمره شرکت‌کننده محاسبه می‌شد. خطاهای آزمون عبارت‌اند از: دست‌ها از کمر جدا شوند، زمین گذاشتن پای غیر اتکا، گام برداشتن، لی‌لی کردن یا هرگونه حرکت پا، بلند کردن پنجه یا پاشنه پا، فلکشن (خم کردن) یا آبداکشن (دور کردن) بیشتر از 30 درجه در لگن (ران)، ماندن بیش از 5 ثانیه در حالت خارج از وضعیت استاندارد آزمون. این آزمون سه بار تکرار می‌شد و فاصله استراحت هر تکرار 30 ثانیه در نظر گرفته می‌شد. تکرارپذیری این تست 59/0 و اعتبار بین آزمونگر 89/0 تا 99/0 گزارش شده است (23).
برای اندازه‌گیری تعادل پویا از آزمون زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. برای اجرای این آزمون ابتدا یک صندلی بدون دستگیره به فاصله سه متری از یک مانع (پایان مسیر) قرار داده شد. سپس از آزمودنی خواسته شد بدون کمک دست‌هایش از روی صندلی برخیزد و پس از طی مسیر سه متری، برگردد و روی صندلی بنشیند. برای آشنایی با نحوه اجرای آزمون، آزمودنی‌ها قبل از ثبت رکورد آزمون، این عمل را سه بار تمرین کردند. سپس آزمودنی سه بار آزمون را اجرا کرده و میانگین این سه بار به‌عنوان رکوردش ثبت شد. آلفای کرونباخ (81/0) و ثبات زمانی (98/0) قابل قبولی برای این آزمون گزارش شده است (24).
در این تحقیق از روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار برای ارائه آماره‌های مرکزی و پراکندگی متغیرهای مورد مطالعه استفاده شده است. همچنین، میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن آزمودنی‌ها محاسبه گردید. گام بعدی در تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، استفاده از تکنیک‌های آمار استنباطی بود. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها، از آزمون شایپروویلک استفاده شد و همچنین از آزمون تی وابسته برای مقایسه درون‌گروهی و تحلیل کوواریانس برای مقایسه بین گروهی به‌منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد. تمامی تجزیه‌وتحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 26 و در سطح معنی‌داری 05/0 انجام شد.
نتایج
مطابق جدول 1 مقادیر جمعیت شناختی آزمودنی‌ها بر اساس متغیرهای سن، قد، BMI و وزن در قالب دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معنی‌داری را در ویژگی‌های دموگرافیک بین آزمودنی‌ها نشان نداد. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده در جدول 2 نتایج آزمون تی همبسته نشان می‌دهد که نواربندی بر شدت درد، سطح خشکی مفصل و سطح عملکرد تأثیر معنی‌داری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نواربندی بر تعادل ایستا، تعادل پویا و حس عمقی مفصل زانو تأثیر معنی‌داری دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه در پس‌آزمون بر شدت درد، سطح خشکی مفصل، سطح عملکرد، تعادل ایستا، تعادل پویا و حس عمقی مفصل زانو نشان می‌دهد. نتایج جدول 3 نشان می‌دهد که با توجه به مقادیر سطح معنی‌داری، اختلاف معنادار در متغیر میزان درد، میزان خشکی مفصل، سطح عملکرد، تعادل ایستا و تعادل پویا، بین میانگین بین گروهی در دوره پس‌آزمون در گروه‌های پژوهشی وجود دارد.
بحث
هدف از مطالعه حاضر تأثیر شش هفته نواربندی کشکک بر عملکرد، حس عمقی و تعادل در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. نتایج پژوهش نشان داد که نواربندی کشکک باعث کاهش درد، سطح خشکی مفصل و افزایش سطح عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان مبتلا به استئوآرتریت شده است. در خصوص تأثیر نواربندی کشکک بر حس عمقی، نتایج مطالعه حاضر با نتایج مطالعات ثاراللهی و همکاران (2016) (15) و کالاگان و همکاران (2008) (25) همسو می‌باشد. برخی از محققان نقش مهم تیپینگ کشکک در تأمین فیدبک حسی و تأثیر آن بر حس عمقی را متذکر شده‌اند (14). سیستم عصبی مرکزی پیام‌ها را گیرنده‌های حس عمقی از طریق تغییرات محیط داخلی یا خارجی دریافت می‌کند که همان ارگان‌های حسی هستند. گیرنده‌هایی که اطلاعات درباره وضعیت بدن فراهم می‌کنند، گیرنده‌های حس وضعیت نامیده می‌شوند که این گیرنده‌ها شامل دوک عضلانی، گیرنده‌های وتری گلژی و گیرنده‌های مفصلی است (26). گیرنده‌های مفصلی آن دسته از گیرنده‌های حس عمقی هستند که در مفاصل قرار داشته و اطلاعات را مستقیماً به کورتکس مغزی انتقال می‌دهند. ازاین‌رو به‌عنوان بخش خودآگاه حس عمقی شناخته می‌شوند که از نظر آناتومیکی در کپسول مفصلی و لیگامان های اطراف مفصل یافت می‌شوند و در اثر تغییرات وضعیت مفصل تحریک می‌شوند (27). از میان تمام گیرنده‌های عضلانی (دوک عضلانی، ارگان گلژی، گیرنده‌های پاچینی و پایانه‌های آزاد عصبی) که در حس عمقی نقش دارند، دوک عضلانی گیرنده اصلی در حس وضعیت مفصل محسوب می‌شود که به‌نوبه خود تحت تأثیر دروندادهای رسیده از پوست و گیرنده‌های اطراف مفصل قرار دارد (4)؛ بنابراین تحریکات پوستی و فشار وارده بر بافته‌ای اطراف مفصل توسط تیپینگ به‌طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق دوک عضلانی می‌تواند بر حس عمقی مفصل تأثیر بگذارد.
همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شش هفته نواربندی کشکک باعث کاهش شدت درد در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو شده است. لذا نتایج پژوهش حاضر با نتایج مطالعات لی و همکاران (2018) (28)، کیم و همکاران (2018) (29)، تاماریا و همکاران (2016) (30) همسو می‌باشد. همچنین مطالعاتی در خصوص تأثیر تیپینگ کشکک در کنترل درد و ناتوانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شده است. در مطالعه‌ای که توسط هینمن و همکاران (2003) با عنوان تأثیرات فوری تیپینگ بر روی درد و ناتوانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد، تأثیر دو تکنیک تیپینگ زانو (درمانی، نوترال) بر علائم استئوآرتریت زانو در مقایسه با گروه شاهد مورد ارزیابی قرار گرفت و کاهش درد معنی‌داری را در گروهی که تیپینگ درمانی دریافت نمودند، در مقایسه با دو گروه دیگر گزارش کردند (31). در خصوص مکانیسم‌های تأثیرگذاری نواربندی بر کاهش درد می‌توان اظهار کرد که تخریب مفصل پاتلوفمورال در بیشتر بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو دیده می‌شود که این امر را می‌توان ناشی از راستای غیرطبیعی کشکک دانست و باعث افزایش فشار بر روی فاست خارجی می‌شود؛ بنابراین تیپینگ با اصلاح راستای کشکک، بهبود حرکت کشکک، بهبود مکانیسم عملکرد چهار سر رانی و کاهش استرس و استرین بر بافته‌ای نرم اطراف مفصل می‌تواند باعث کاهش درد شود (32). همچنین بالشتک چربی زیر کشکک اغلب در اختلالات زانو ملتهب می‌شود، این امر به‌عنوان یکی از علت‌های درد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو مطرح می‌شود، تیپینگ با کوتاه کردن این بالشتک ممکن است باعث کاهش درد شود (17).
علاوه بر این، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شش هفته نواربندی کشکک تأثیر معنی‌داری بر تعادل و عملکرد حرکتی زنان مبتلا استئوآرتریت زانو گذاشته است. نتایج مطالعه حاضر در خصوص تأثیر تیپینگ بر تعادل و عملکرد زنان مبتلا استئوآرتریت زانو با نتایج مطالعات رالف و همکاران (2017) (16)، کیم و همکاران (2018) (33) و ثاراللهی و همکاران (2016) (15) همسو می‌باشد. در مورد مکانیسم تأثیرگذاری تیپینگ بر تعادل و عملکرد حرکتی این افراد، باید علل ضعف تعادل و عملکرد حرکتی این افراد را بررسی کرد. در مطالعات مختلف نقص حس عمقی و افزایش درد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو گزارش شده است (4). اطلاعات حس عمقی که از طریق گیرنده‌های مکانیکی موجود در عضلات، مفاصل، لیگامان به دست می‌آید به‌عنوان مهم‌ترین جزء آوران سیستم حسی-حرکتی بوده و نقش حیاتی در ثبات عملکردی مفصل و کنترل تعادل دارد (34)؛ بنابراین یکی از دلایل افزایش تعادل و عملکرد حرکتی در این افراد را می‌توان به بهبود حس عمقی ناشی از تیپینگ نسبت داد. البته نقش درد را در این زمینه نباید نادیده گرفت. درد از طریق اثر تداخلی بر روی سیستم کنترل حرکت و منابع توجهی می‌تواند تغییراتی در کنترل وضعیت بدن و تعادل ایجاد کند (35). درد ممکن است به‌طور رفلکسی باعث مهار عضلات اطراف زانو شود که این عضلات دربرگیرندۀ پاسخ‌های حرکتی به‌موقع و مؤثر در کنترل وضعیت بدن هستند (36). شاید بتوان اثر بهبودی تیپینگ بر میزان توانایی حفظ تعادل و عملکرد حرکتی در بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی ـ رانی را به اثر آن بر روی سیستم‌های مؤثر بر تعادل و کاهش درد مرتبط دانست. از سوی دیگر، اجزای همبستگی عضلانی اسکلتی و توانایی تولید نیروی عضلانی کافی جهت حفظ تعادل، امری لازم و ضروری است (37). عضلات باید در زمان و مکان مناسب و با شدت کافی وارد عمل شوند تا پاسخ‌های حرکتی را جهت حفظ تعادل ایجاد نمایند (38)؛ بنابراین یکی از دلایل دیگر در بهبود تعادل و عملکرد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو را می‌توان به بهبود عملکرد عضلات نسبت داد.
نتیجه گیری نهایی
نتایج این پژوهش نشان داد که نواربندی کشکک باعث کاهش درد، سطح خشکی مفصل و افزایش سطح عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان مبتلا به استئوآرتریت شده است. به نظر می‌رسد که با استفاده از نواربندی می‌توان به بهبود علائم، تعادل و حس عمقی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو کمک کرد. لذا به مربیان ورزشی و فیزیوتراپ ها توصیه می‌شود که از نواربندی کشکک به‌عنوان ابزار غیردارویی برای کمک به بهبود علائم، تعادل و حس عمقی زنان مبتلا به استئوآرتریت استفاده کنند.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
تمامی اصول اخلاقی در این پژوهش رعایت شده است. همه شرکت‌کنندگان با رضایت کامل در مطالعه شرکت کردند و به آن‌ها اطمینان داده شد که تمام اطلاعات مربوط به آن‌ها محرمانه باقی خواهد ماند.
حامی مالی
این پژوهش هیچ‌گونه کمک مالی از سازمان های دولتی، خصوصی و غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در طراحی، اجرا و نگارش همه بخش های پژوهش حاضر مشارکت داشته اند.
تعارض
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
فهرست منابع
1. Sharma L. Osteoarthritis of the knee. New England Journal of Medicine. 2021;384(1):51-9. [DOI:10.1056/NEJMcp1903768] [PMID]
2. Kawano MM, Araújo ILA, Castro MC, Matos MA. Assessment of quality of life in patients with knee osteoarthritis. Acta ortopedica brasileira. 2015;23:307-10. [DOI:10.1590/1413-785220152306150596] [PMID]
3. Vitaloni M, Botto-van Bemden A, Sciortino Contreras RM, Scotton D, Bibas M, Quintero M, et al. Global management of patients with knee osteoarthritis begins with quality of life assessment: a systematic review. BMC musculoskeletal disorders. 2019;20:1-12. [DOI:10.1186/s12891-019-2895-3] [PMID]
4. Knoop J, Steultjens M, Van der Leeden M, Van der Esch M, Thorstensson C, Roorda L, et al. Proprioception in knee osteoarthritis: a narrative review. Osteoarthritis and cartilage. 2011;19(4):381-8. [DOI:10.1016/j.joca.2011.01.003] [PMID]
5. Zheng S, Tu L, Cicuttini F, Zhu Z, Han W, Antony B, et al. Depression in patients with knee osteoarthritis: risk factors and associations with joint symptoms. BMC musculoskeletal disorders. 2021;22:1-10. [DOI:10.1186/s12891-020-03875-1] [PMID]
6. Hussain S, Neilly D, Baliga S, Patil S, Meek R. Knee osteoarthritis: a review of management options. Scottish medical journal. 2016;61(1):7-16. [DOI:10.1177/0036933015619588] [PMID]
7. Uivaraseanu B, Vesa CM, Tit DM, Abid A, Maghiar O, Maghiar TA, et al. Therapeutic approaches in the management of knee osteoarthritis. Experimental and therapeutic medicine. 2022;23(5):1-6. [DOI:10.3892/etm.2022.11257] [PMID]
8. Nwe AA, Tun MT, Aung ST, Tun L, Myaing K. Effectiveness of Kinesio taping in the management of knee osteoarthritis. J Adv Med Med Res. 2019;29(2):1-10. [DOI:10.9734/jammr/2019/v29i230063]
9. Hassan B, Mockett S, Doherty M. Influence of elastic bandage on knee pain, proprioception, and postural sway in subjects with knee osteoarthritis. Annals of the rheumatic diseases. 2002;61(1):24-8. [DOI:10.1136/ard.61.1.24] [PMID]
10. Bek N, Taş S, Güneri S, Erden Z. Immediate effects of different elastic taping techniques on pain, isokinetic muscle strength, proprioception and functional performance in patients with knee osteoarthritis: Placebo controlled, double-blinded cross study. Osteoarthritis and Cartilage. 2015;23:A377. [DOI:10.1016/j.joca.2015.02.695]
11. Bryk FF, Jesus JFd, Fukuda TY, Moreira EG, Marcondes FB, Santos MGd. Immediate effect of the elastic knee sleeve use on individuals with osteoarthritis. Revista Brasileira de Reumatologia. 2011;51:440-6. [DOI:10.1590/S0482-50042011000500004] [PMID]
12. Aytar A, Ozunlu N, Surenkok O, Baltacı G, Oztop P, Karatas M. Initial effects of kinesio® taping in patients with patellofemoral pain syndrome: A randomized, double-blind study. Isokinetics and Exercise Science. 2011;19(2):135-42. [DOI:10.3233/IES-2011-0413]
13. Callaghan MJ, Selfe J, Bagley PJ, Oldham JA. The effects of patellar taping on knee joint proprioception. Journal of athletic training. 2002;37(1):19.
14. Cho H-y, Kim E-H, Kim J, Yoon YW. Kinesio taping improves pain, range of motion, and proprioception in older patients with knee osteoarthritis: a randomized controlled trial. American journal of physical medicine & rehabilitation. 2015;94(3):192-200. [DOI:10.1097/PHM.0000000000000148] [PMID]
15. Sarallahi M, Amiri A, Sarafzadeh J, Jamshidi AA. The effect of quadriceps kinesio tape on functional disability, pain, and knee joint position sense in knee osteoarthritis patients. Journal of Clinical Physiotherapy Research. 2016;1(2):73-8.
16. Rahlf AL, Braumann K-M, Zech A. Kinesio taping improves perceptions of pain and function of patients with knee osteoarthritis: a randomized, controlled trial. Journal of sport rehabilitation. 2019;28(5):481-7. [DOI:10.1123/jsr.2017-0306] [PMID]
17. Taheri P, Vahdatpour B, Asl MM, Ramezanian H. Effects of taping on pain and functional outcome of patients with knee osteoarthritis: a pilot randomized single-blind clinical trial. Advanced biomedical research. 2017;6(1):139. [DOI:10.4103/2277-9175.218031] [PMID]
18. Elkady SM, Elrazik RKA, AbdelMonem AF, Elhamrawy MY, Mashaal A, Atef D, Samir SM. Effects of kinesiotape versus soft brace on selected parameters in patients with knee osteoarthritis. Advances in Rehabilitation/Postępy Rehabilitacji. 2023;37(3):1-8. [DOI:10.5114/areh.2023.130899]
19. Oğuz R, Belviranlı M, Okudan N. Effects of exercise training alone and in combination with kinesio taping on pain, functionality, and biomarkers related to the cartilage metabolism in knee osteoarthritis. Cartilage. 2021;13(1_suppl):1791S-800S. [DOI:10.1177/19476035211007895] [PMID]
20. Nokhodchi N, Farjad Pezeshk SA, Khoshbaten M. Comparative Effects of Patellar Taping and Patella Stabilizer Neoprene Knee Sleeve on Knee Joint Position Sense in Active Men with Patellofemoral Pain Syndrome. The Scientific Journal of Rehabilitation Medicine. 2020;9(4):114-23.
21. Gandek B. Measurement properties of the Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index: a systematic review. Arthritis care & research. 2015;67(2):216-29. [DOI:10.1002/acr.22415] [PMID]
22. Clarkson HM. Joint motion and function assessment: a research-based practical guide: Lippincott Williams & Wilkins; 2005.
23. Atwater SW, Crowe TK, Deitz JC, Richardson PK. Interrater and test-retest reliability of two pediatric balance tests. Physical Therapy. 1990;70(2):79-87. [DOI:10.1093/ptj/70.2.79] [PMID]
24. Bohannon RW. Reference values for the timed up and go test: a descriptive meta-analysis. Journal of geriatric physical therapy. 2006;29(2):64-8. [DOI:10.1519/00139143-200608000-00004] [PMID]
25. Callaghan MJ, Selfe J, McHenry A, Oldham JA. Effects of patellar taping on knee joint proprioception in patients with patellofemoral pain syndrome. Manual therapy. 2008;13(3):192-9. [DOI:10.1016/j.math.2006.11.004] [PMID]
26. Labanca L, Barone G, Zaffagnini S, Bragonzoni L, Benedetti MG. Postural stability and proprioception abnormalities in patients with knee osteoarthritis. Applied Sciences. 2021;11(4):1469. [DOI:10.3390/app11041469]
27. Wodowski AJ, Swigler CW, Liu H, Nord KM, Toy PC, Mihalko WM. Proprioception and knee arthroplasty: a literature review. Orthopedic Clinics. 2016;47(2):301-9. [DOI:10.1016/j.ocl.2015.09.005] [PMID]
28. Lee S-M, Lee J-H. Effect of balance taping using kinesiology tape for a hamstring muscle injury and traumatic knee pain in an amateur university football player: A case report. Medicine. 2018;97(23):e10973. [DOI:10.1097/MD.0000000000010973] [PMID]
29. Kim D, Kim B, Kwon O-Y, Park K. Effects of knee balance taping therapy on knee pain and range of motion in the elderly. Journal of digital convergence. 2018;16(6):213-22.
30. Tamaria S, Chopra C, Sampath A. Effect of taping in patients with patellofemoral osteoarthritis. Indian Journal of Physiotherapy and Occupational Therapy. 2016;10(2):136-41. [DOI:10.5958/0973-5674.2016.00064.2]
31. Hinman R, Crossley K, McConnell J, Bennell K. Does the application of tape influence quadriceps sensorimotor function in knee osteoarthritis? Rheumatology. 2004;43(3):331-6. [DOI:10.1093/rheumatology/keh033] [PMID]
32. Ghourbanpour A, Talebi GA, Hosseinzadeh S, Janmohammadi N, Taghipour M. Effects of patellar taping on knee pain, functional disability, and patellar alignments in patients with patellofemoral pain syndrome: a randomized clinical trial. Journal of bodywork and movement therapies. 2018;22(2):493-7. [DOI:10.1016/j.jbmt.2017.06.005] [PMID]
33. Park Kn, Kim Sh. Effects of knee taping during functional activities in older people with knee osteoarthritis: A randomized controlled clinical trial. Geriatrics & gerontology international. 2018;18(8):1206-10. [DOI:10.1111/ggi.13448] [PMID]
34. Van der Esch M, Steultjens M, Harlaar J, Knol D, Lems W, Dekker J. Joint proprioception, muscle strength, and functional ability in patients with osteoarthritis of the knee. Arthritis Care & Research: Official Journal of the American College of Rheumatology. 2007;57(5):787-93. [DOI:10.1002/art.22779] [PMID]
35. Park HJ, Ko S, Hong HM, Ok E, Lee JI. Factors related to standing balance in patients with knee osteoarthritis. Annals of rehabilitation medicine. 2013;37(3):373. [DOI:10.5535/arm.2013.37.3.373] [PMID]
36. Kim K, Lee H-Y, Lim S-J. Effects of increased standing balance on pain in patients with knee osteoarthritis. Journal of physical therapy science. 2016;28(1):87-9. [DOI:10.1589/jpts.28.87] [PMID]
37. Liu C, Wan Q, Zhou W, Feng X, Shang S. Factors associated with balance function in patients with knee osteoarthritis: An integrative review. International journal of nursing sciences. 2017;4(4):402-9. [DOI:10.1016/j.ijnss.2017.09.002] [PMID]
38. Alnahdi AH, Zeni JA, Snyder-Mackler L. Muscle impairments in patients with knee osteoarthritis. Sports health. 2012;4(4):284-92. [DOI:10.1177/1941738112445726] [PMID]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
