هدف: فلج مغزی شایعترین ناتوانی حرکتی مزمن در کودکان است که میتواند تأثیر منفی بر عملکرد حرکتی داشته باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر توانایی حرکتی درشت، تعادل و سرعت راه رفتن بود.
روش ها: 21 آزمودنی پسر 12-16 ساله فلج مغزی دیپلژیک به طور تصادفی پس از شرکت در آزمون مهارتهای حرکتی درشت (نظیر بالا رفتن از پله، راه رفتن، نشستن و برخاستن)، آزمونهای تعادلی برگ و 10 متر راه رفتن (سیستم طبقهبندی عملکرد حرکتی درشت) به 2 گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقهای در تمرینات مقاومتی شرکت کردند؛ اما گروه کنترل در هیچ تمرینی مشارکت نداشت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کلموگروف-اسمیرنف، آزمون t مستقل و وابسته استفاده شد.
یافته ها: به دنبال 8 هفته تمرین مقاومتی میانگین عملکرد مهارتهای حرکتی درشت در بخش Eو D، به ترتیب قبل از تمرین 69/1±00/39 و 54/2±66/25 بود و پس از تمرین به ترتیب به 98/1±77/43 و 85/1±77/30 تبدیل شد، که به ترتیب مبین 59% و 69% افزایش معنیدار میباشد (05/0<p)؛ اما در گروه کنترل تفاوت معنیداری در متغیرهای اندازهگیری شده مشاهده نشد.
نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی موجب بهبود مهارت حرکتی درشت، تعادل و سرعت راه رفتن در کودکان فلج مغزی دایپلژیک میشود؛ بنابراین بهره گیری از تمرینات مقاومتی به عنوان یک مدالیته درمانی برای کودکان فلج مغزی توصیه میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |