هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی راستای زانو و ساختار پا در ورزشکاران فوتسالیست با و بدون کوتاهی همسترینگ میباشد.
روشها: در این مطالعه توصیفی – مقایسهای 30 مرد ورزشکار با دامنه سنی 18 تا 25 سال بهصورت در دسترس هدفمند بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. آنها به دو گروه 15 نفر با و بدون کوتاهی عضله همسترینگ تقسیم شدند. بهمنظور تعیین کوتاهی عضله همسترینگ، راستای کف پا و زانو به ترتیب از گونیامتر، خط کش و کولیس استفاده شد. پس از مشخص شدن نرمال بودن توزیع دادهها ( با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک) از آزمون t مستقل برای تجزیه تحلیل اطلاعات در سطح معنیداری (0/05>p) استفاده گردید.
یافتهها: با توجه به نتایج پژوهش، اختلاف معناداری بین متغیر میزان افت ناوی در دو گروه سالم و مبتلا به کوتاهی همسترینگ مشاهده گردید که این میزان در گروه مبتلا به کوتاهی همسترینگ کمتر بود (0/002 = p). اما اختلاف معناداری در متغیر میزان فاصله بین کندیلی ران در دو گروه مشاهده نشد (0/05<p).
نتیجهگیری: به نظر میرسد افت زیاد استخوان ناوی در ورزشکارانی که به کوتاهی عضلات همسترینگ مبتلا هستند شایع نیست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |