---

هدف : مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تأثیر والگوس پویای زانو در طی اسکات بالای سر، بر قدرت و دامنه حرکتی مفاصل ران و مچ پای بسکتبالیست­ها انجام گردید.
روش‌ها : در این مطالعه ۳۵ بسکتبالیست سالم (میانگین سن ۹۹/۱ ± ۹۸/۲۰، قد ۶۴/۶ ± ۲۷/۱۸۳ سانتی‌متر و وزن  ۲۴/۹ ± ۳۱/۷۵) در دو گروه کنترل (۱۸ نفر) و دارای والگوس پویای زانو (۱۷ نفر) و فاقد آسیب اندام تحتانی در طی یک سال گذشته به‌طور داوطلبانه شرکت نمودند. قدرت با استفاده از دینامومتر دستی و دامنه حرکتی غیرفعال با استفاده از  گونیامتر اندازه‌گیری شد. از آزمون تی مستقل در سطح معنی­داری ۰/۰۵ برای تعیین تفاوت قدرت و دامنه حرکتی گروه کنترل و دارای والگوس پویای زانو  استفاده شد.
یافته‌ها : بسکتبالیست­های گروه والگوس پویای زانو در مقایسه با گروه بدون والگوس دارای قدرت چرخش خارجی و اکستنشن ران بیشتر (به ترتیب (۰/۰۰۰ = p)، (۰/۰۰۴ = p) ، قدرت پلانتار فلکسیون کمتر  (۰/۰۰۱ = p) ، دامنه حرکتی دورسی فلکسیون زانو خم کمتر  (۰/۰۲۱ = p) و چرخش خارجی ران بیشتری (۰/۰۰۲ = p) بودند.
نتیجه‌گیری : نتایج نشان داد که بسکتبالیست­های دارای والگوس پویای زانو دارای عضلات سفت و ضعیف مچ پا هستند و به نظر می‌رسد مداخلات تمرینی متمرکز بر بهبود قدرت و دامنه حرکتی مچ پا، می‌تواند کینماتیک اندام تحتانی طی اسکات بالای سر را بهبود بخشد و موجب اصلاح والگوس پویای زانو گردد.
 

---

هدف: هدف از تحقیق حاضر، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات ذوزنقه فوقانی و دندانه­ای قدامی در حرکت آبداکشن و بررسی وضعیت تقارن کتف­ها بین سه رشته تیراندازی شامل تیروکمان، تپانچه و تفنگ بادی بود.
روش ­ها: ۲۴ تیرانداز ۲۰-۴۰ ساله با سابقه بیشتر از ۳ سال تمرین، به­صورت در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات آزمودنی­ ها حین آبداکشن بازو در زوایای ۶۰ و ۹۰ درجه با دست برتر با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی و وضعیت تقارن کتف­ ها با استفاده از تست اصلاح‌شده لغزش جانبی، ارزیابی شد. آنالیز داده­ها با استفاده از آزمون­ های آماری t مستقل و ANOVA صورت گرفت.
یافته­ ها: در هردو وضعیت آبداکشن ۶۰ و ۹۰ درجه، فعالیت عضله دندانه­ای قدامی در گروه تیروکمان به­طور معنی­ داری بیشتر از گروه ­های تپانچه و تفنگ بادی بود (۰/۰۵>P). اما در فعالیت عضله ذوزنقه فوقانی تفاوت معنی­داری بین سه گروه نشان داده نشد(۰۵/۰<p). بین فاصله زاویه تحتانی دو کتف از ستون مهره ­ها در حالت قرارگیری دست‌ها روی لگن، در گروه تفنگ بادی و در حالت قرارگیری دست‌ها در ۹۰ درجه الویشن، در گروه­های تیروکمان و تپانچه، تفاوت­های معناداری مشاهده شد (۰/۰۵>P). همچنین، تفاوت­ های معناداری در تقارن کتف­ها در حالت قرارگیری دست‌ها روی لگن و در حالت قرارگیری دست‌ها در ۹۰ درجه الویشن، بین گروه­های تیروکمان با تفنگ و نیز بین گروه­های تفنگ با تپانچه وجود داشت (۰/۰۵>P).
نتیجه­ گیری: حالت گیری‌های متفاوت دست و شانه تیراندازان رشته ­های مختلف به‌عنوان پوسچرهای غالب در حین تمرین و مسابقات، می­ تواند از مهم­ ترین علل تفاوت در فعالیت الکتریکی عضلات و تقارن کتف در میان این گروه­ ها باشد.

---

هدف: تعادل اندام فوقانی ارتباط نزدیکی با قدرت عضلات مرکزی بدن، اندام فوقانی و ثبات تنه در یک زنجیره حرکتی بسته دارد و شنا ورزشی است که نیازمند میزان قابل‌توجهی قدرت، استقامت، تحرک و تعادل در اندام فوقانی است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو برنامه تمرینی ثبات مرکزی در خشکی و آب بر تعادل اندام فوقانی و عملکرد شناگران می‌باشد.
روش‌ها: نمونه آماری تعداد ۲۸ نفر از شناگران در دسترس شهرستان سبزوار بودند که به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین در خشکی (۱۰نفر)، تمرین در آب (۱۰نفر) و گروه کنترل (۸ نفر) تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری عملکرد شنا از تعداد دست در دقیقه و رکورد شنا و برای تعادل از آزمون عملکردی تعادل اندام فوقانی استفاده شد. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مختلط دوعاملی برای مقایسه درون‌گروهی و بین گروهی متغیرهای پژوهش و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه‌ها‌‌‌‌‌ی دو به دو گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که ۴ هفته تمرینات ثبات مرکزی در خشکی باعث بهبود زمان شنای ۵۰‌متر و همچنین بهبود تعادل اندام فوقانی در سمت برتر و غیربرتر شد. این بهبود در زمان شنا برای گروه تمرین در آب و نیز برای تواتر دست در هر دو گروه معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی، پژوهش حاضر اهمیت تمرینات ثبات مرکزی در خشکی و آب را بر عملکرد و تعادل شناگران نشان داد. لذا، مربیان و شناگران نوجوان غیررقابتی می‌توانند از پروتکل مطالعه حاضر برای بهبود تعادل اندام فوقانی و عملکرد شنا در برنامه تمرینی خود استفاده کنند.

---

---

---

هدف: سندرم متقاطع فوقانی عارضه‌ای ناشی از عدم تعادل عضلانی یک‌چهارم فوقانی بدن است. استفاده از تمرینات اصلاحی مبتنی بر اصول NASM یکی از روش‌های جدید برای برگرداندن تعادل عضلانی و پیشگیری و اصلاح ناهنجاری‌هاست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات اصلاحی مبتنی بر اصول NASM بر سندرم متقاطع فوقانی بود.
روش ها: در مطالعه حاضر، ۳۰ دانشجوی دختر با عارضه سر به جلو بیشتر از ۴۶ درجه، شانه به جلو بیشتر از ۵۲ درجه و کایفوز بیشتر از ۴۲ درجه به صورت هدف‌دار انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه، ۳۰ تا ۷۰ دقیقه به تمرینات اصلاحی پرداختند. زوایای سر به جلو و شانه به جلو با استفاده از عکس‌برداری از نمای جانبی، زاویه کایفوز با استفاده از خط‌کش منعطف (۹۳%=r) قبل و بعد از هشت هفته تمرینات اصلاحی اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد (۰/۰۱≥P).
یافته ها: یافته‌های به‌دست‌آمده از مطالعه حاضر این بود که هشت هفته تمرینات اصلاحی مبتنی بر اصول NASM منجر به بهبود زوایای سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق به مربیان اصلاحی و درمانگران توصیه می‌شود که برنامه تمرینی پیشنهادی در این پژوهش را به طور منظم اجرا کنند.

---

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نمرات آزمون غربالگری عملکرد حرکتی بین دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار دختر بود.
روش ها: نمونه آماری این تحقیق را سی دانشجوی ورزشکار (سن: ۳/۱۰±۲۳/۳۶، قد: ۵/۰۶±۱۶۳/۴۵ وزن: ۶/۴۳±۵۷/۴۰) و سی دانشجوی غیرورزشکار (سن: ۲/۳۶±۲۵/۰۰، قد: ۳/۷۲±۱۶۲/۶، جرم: ۹/۲۹±۵۸/۷۶) تشکیل دادند. آزمون غربالگری عملکرد حرکتی برای اندازه‌گیری الگوهای حرکتی دانشجویان استفاده شد. با توجه به اینکه داده‌ها غیرنرمال بودند؛ برای بررسی تفاوت نمرات آزمون غربالگری عملکرد حرکتی از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. همه داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ جمع‌آوری شدند و سطح معناداری ۰/۰۵≥P در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج آزمون یومن ویتنی نشان داد بین میانگین نمره کل آزمون غربالگری عملکرد حرکتی در ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی‌داری (۰/۰۰۱=P) وجود دارد. مقایسه امتیازات آزمون غربالگری عملکرد حرکتی در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار با نقطه برش ۱۴، نشان داد ۶/۶۶ درصد دانشجویان ورزشکار و ۴۰ درصد دانشجویان غیرورزشکار دارای نمره غربالگری ۱۴ یا کمتر بودند و همچنین ۹۳/۳۴ درصد دانشجویان ورزشکار و ۶۰ درصد دانشجویان غیرورزشکار دارای نمره غربالگری بیشتر از ۱۴ بودند.
نتیجه گیری: آزمون غربالگری عملکرد حرکتی، می‌تواند الگوهای حرکتی متفاوت بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار را تشخیص دهد. آزمون غربالگری عملکرد حرکتی دانشجویان ورزشکار بهتر از دانشجویان غیرورزشکار نشان داده شد که نشان‌دهنده این می‌تواند باشد که دانشجویان غیرورزشکار الگوهای حرکتی ضعیفی از خود نشان می‌دهند که در صورت شرکت در فعالیت‌های ورزشی با فرض پیش‌بینی آزمون غربالگری عملکرد حرکتی در آسیب‌های ورزشی، احتمال اینکه دانشجویان غیرورزشکار، بیشتر آسیب ببینند، بیشتر است.

---

هدف: سندرم داون با شیوع یک در ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ تولد زنده متداول‌ترین بیماری ژنتیکی در افراد دارای ناتوانی هوشی است. جوانان و نوجوانان سندرم داون جمعیت منحصربه‌فردی در زمینه فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی هستند. 
روش ها: به‌ منظور بررسی فاکتورهای آمادگی جسمانی و فعالیت بدنی نوجوانان و جوانان مبتلا به سندرم داون از پایگاه‌های اطلاعاتی بین‌المللی و ملی پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، گوگل اسکالر، پابمد، مدلاین، الزویر و ابسکو از سال ۱۹۹۶تا ۲۰۱۶ استفاده شد. در این جست‌وجو از دو زبان فارسی و انگلیسی استفاده شد که از اصطلاحات آمادگی جسمانی، فعالیت بدنی، سندرم داون، توان‌بخشی، کم‌توانی ذهنی، قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، آمادگی هوازی، تعادل، چابکی و انعطاف‌پذیری و اصطلاحات انگلیسی Intellectual Disability, Down syndrome, Physical fitness, Rehabilitation, Muscles Strength and Endurance , Balance Physical activity,flexibility,aerobic capacity استفاده شد.
یافته ها: در جست‌وجوی متون، مجموعاً ۱۳۰ مقاله یافت شد که پس از حذف موارد مشابه، از میان مقالاتی که ارتباط بسیار نزدیکی با موضوع موردبررسی را داشتند، ۳۵ مقاله برای مطالعه انتخاب شدند. کاهش ظرفیت‌های قلبی‌تنفسی و نیز پایین‌تر بودن سطح آمادگی جسمانی نسبت به همتایان سالم در قدرت، استقامت موضعی، تعادل و چابکی و نیز افزایش چربی زیرپوستی و نحوه توزیع چربی بدن در افراد دارای ناتوانی هوشی از جمله مواردی است که تحقیقات به آن اشاره‌کرده‌اند.
نتیجه گیری: جوانان و نوجوانان سندرم داون دارای ظرفیت پایین قلبی‌عروقی، عضلانی و آمادگی جسمانی، شیوع اضافه‌وزن و چاقی و همچنین کاهش فعالیت‌های مرتبط با سلامت هستند؛ بنابراین با توجه به این فاکتورها، تحقیقاتی که در آینده انجام می‌شود باید بر روی آزمون‌های قدرت و پروتکل‌های تمرینی، روش‌هایی برای تعیین سطح فعالیت‌های فیزیکی و مداخلات عملی برای افزایش فعالیت‌های بدنی متمرکز شود.

---

هدف: با توجه به وضعیت قرارگیری ورزشکاران رشته‌های مختلف تیراندازی در حین اجرای عمل پرتاب تیر، به نظر می‌رسد سطح فعالیت عضلات دلتوئید و فوق‌خاری که از عضلات مشترک حین اجرای حرکت هستند، دچار تغییراتی شوند؛ بنابراین هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه فعالیت عضلات دلتوئید و فوق‌خاری بین سه رشته تیراندازی است. 
روش ها: ۲۴ تیرانداز (هشت کماندار، هشت تیرانداز تپانچه و هشت تیرانداز تفنگ بادی) به صورت دردسترس در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها حرکات آبداکشن و اسکاپشن بازو را تا زوایای ۶۰ و ۹۰ درجه به طور کانسنتریک انجام دادند و فعالیت عضلات دلتوئید و فوق‌خاری با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه و توکی صورت گرفت و سطح معنی‌داری تفاوت‌ها، ۰/‌۰۵>‌P درنظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد میزان فعالیت عضله دلتوئید قدامی در وضعیت ۶۰ و ۹۰ درجه آبداکشن و میزان فعالیت عضلات دلتوئید میانی و فوق‌خاری تنها در وضعیت ۹۰ درجه آبداکشن در گروه تیروکمان به طور معناداری بیشتر از گروه تپانچه بود (۰/‌۰۵>‌P).
نتیجه گیری: بیشتر بودن میزان فعالیت عضلات در رشته تیروکمان را می‌توان به نیروی کشش زه و بیشتر بودن زاویه دست در مفصل شانه حین اجرای این نوع تیراندازی در مقایسه با رشته تپانچه و تفنگ بادی نسبت داد.

---

هدف: تعادل بدن انسان به وسیله یک فرایند پیچیده شامل سیستم بینایی، دهلیزی و اطلاعات حسی - عمقی حفظ می‌شود. از آنجا که سیستم کنترل پاسچر به منظور حفظ ثبات پاسچر مطلوب، به دریافت اطلاعات از هر سه سیستم حسی نیاز دارد، در طی حفظ تعادل بدن فقدان اطلاعات یک سیستم ممکن است روی نوسانات بدن تأثیر داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تعادل عملکردی در کودکان دارای اختلال حسی ۱۴-۶ سال بود.
روش ها: در این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی که در سال ۱۳۹۵ بین پسران ۱۴-۶‌ ساله استان گیلان با کم‌بینایی و کم‌شنوایی شدید تا عمیق انجام شد، سی پسر کم‌بینا، سی پسر کم‌شنوا و سی پسر عادی به ‌صورت غیرتصادفی هدف‌دار انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل عملکردی این افراد از آزمون زمان برخاستن و رفتن (۰/۹۳=r) استفاده شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS  نسخه ۲۰ و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی شفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: بین میانگین نمرات تعادل عملکردی کم‌بینایان با کم‌شنوایان و افراد سالم تفاوت معنی‌داری وجود داشت (۰/۰۰۱=P)؛ به طوری که تعادل کم‌بینایان کمتر از کم‌شنوایان و افراد سالم بود، اما میانگین نمرات کم‌شنوایان با افراد سالم تفاوت معنی‌داری نداشت (۰/۰۵ نتیجه گیری: افراد کم‌بینا نسبت به کم‌شنوایان و افراد معمولی تعادل عملکردی کمتری دارند. به نظر می‌رسد اختلال حسی موجب کاهش تعادل عملکردی در این افراد می‌شود.

---

هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین آزمون غربالگری حرکتی عملکردی با برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی دانشجویان ورزشکار دختر بود.
روش ها: نمونه آماری این تحقیق را سی دانشجوی ورزشکار (۳/۱۰±۲۳/۳۶: سن، ۵/۰۶±۱۶۳/۴۵: قد،۶/۴۳±۵۷/۴: وزن) تشکیل دادند. آزمون غربالگری حرکتی عملکردی برای اندازه‌گیری الگوهای حرکتی دانشجویان استفاده شد. در اندازه‌گیری فاکتورهای آمادگی جسمانی از آزمون سارجنت برای ارزیابی توان پا، آزمون Y برای ارزیابی تعادل پویا، آزمون لک لک برای ارزیابی تعادل ایستا و آزمون‌های استقامت عضلات فلکسور و اکستنسور برای ارزیابی استقامت عضلات تنه استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه نمرات آزمون غربالگری حرکتی عملکردی با فاکتورهای آمادگی جسمانی و همچنین از رگرسیون چند‌متغیره جهت تعیین معادله خطی رگرسیون استفاده شد. همه داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ جمع‌آوری و سطح معناداری در این تحقیق ۰۵/P≥۰ در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین نمرات کل آزمون غربال‌گری حرکتی عملکردی (FMS) با فاکتورهای آمادگی جسمانی اندازه‌گیری‌شده، ارتباط معنا‌داری وجود ندارد (۰/۰۵<P).
نتیجه گیری: نتیجه‌گیری این مطالعه را می‌توان به این صورت بیان کرد که بین نمره کل آزمون FMS با فاکتورهای آمادگی جسمانی ارتباط معنا‌داری وجود ندارد. به نظر می‌رسد که آزمون FMS، کیفیت حرکات و حرکات پایه را مد نظر قرار داده است و فاکتورهای آمادگی جسمانی، مهارت‌های ورزشی را مد نظر قرار داده است و هرکدام از این آزمون‌ها اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند؛ بنابراین نمی‌توان با استفاده از نمره کل آزمون FMS، فاکتورهای آمادگی جسمانی را تبیین کرد.

---

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط میان نیم‌رخ ساختاری و عملکرد ورزشی بازیکنان گلبال نخبه کشور انجام شد. 
روش ها: برای انجام این مطالعه سی نفر از بازیکنان مرد حاضر در مسابقات قهرمانی کشور تیم‌های دسته یک گلبال کشور انتخاب شدند. سپس شاخص‌های آنتروپومتریکی آزمودنی‌ها اندازه‌گیری و عملکرد بازیکنان با فیلم‌برداری از مسابقات ارزیابی شد. پس از اتمام ارزیابی‌ها از آزمون شاپیرو ویلک برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها استفاده شد و با توجه به نرمال نبودن توزیع داده‌ها از آزمون‌های ناپارامتریک ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی فرضیه‌ها استفاده شد. 
یافته ها: نتایج حاصل از بررسی فرضیه‌ها نشان داد ارتباط معناداری بین ترکیب بدنی و سوماتوتیپ با شاخص‌های عملکردی وجود ندارد (۰/۰۵ نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که با وجود اهمیت ویژگی‌های آنتروپومتریک، تجربه، تکنیک، تمرین و تلاش در بهبود عملکرد در این رشته بسیار مهم‌تر است.

---

هدف هدف از پژوهش حاضر، تاثیر پروتکل خستگی عملکردی بر نمره کلی ابزار غربالگری حرکات عملکردی ویژه والیبال در دختران والیبالیست حرفه‌ای بود.
روش‌ها در این مطالعه، نمونه آماری شامل ۴۰ والیبالیست حرفه‌ای دختر فعال لیگ برتر با سابقه حداقل ۳ سال بازی والیبال با دامنه سنی ۱۶-۲۰ سال بودند، که به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و در یک گروه قرار گرفتند. آزمودنی‌ها ۱۲ مورد آزمون غربالگری حرکات عملکردی را به صورت پیش آزمون و پس آزمون انجام دادند. تمام حرکات آزمودنی ها توسط پژوهشگر مشاهده و نمره گذاری گردید. بلافاصله بعد از انجام پیش آزمون، آزمودنی ها پروتکل خستگی عملکردی تعریف شده توسط ساسکو و ویکینیز را انجام دادند. بعد از انجام پروتکل خستگی مجددا آزمون غربالگری عملکردی ویژه والیبال گرفته شد.
یافته‌ها نتایج به دست آمده از تحقیق نشان دهنده آن است که پروتکل خستگی بر نمرات کل آزمون های غربالگری ویژه والیبال تاثیر معناداری داشته است (۰/۰۵ >p).
نتیجه‌گیری یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که برای شناسایی تغییرات در الگوی حرکتی، نیاز به بررسی غربالگری ورزشکاران والیبال در وضعیت خستگی می‌باشد. شناسایی تغییرات کیفیت حرکت در ورزشکاران والیبال در حالت خستگی نشان می‌دهد که غربالگری باید همچنین در وضعیت خستگی انجام شود، تا امکان شناسایی الگوهای حرکتی که ممکن است منجر به بروز آسیب شود، فراهم گردد.

---