1- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، بروجرد، ایران.
2- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، همدان، ایران.
چکیده: (5021 مشاهده)
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثر وضعیت قرار گیری پا بر فعالیت عضلات شانه و تنه هنگام بلند کردن بار از زمین اجرا شد.
روش ها: تعداد 16 نفر دانشجو دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی همدان به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافیBTS FreeEMG 300 و الکترودهای سطحی فعالیت عضلات دوسربازوی، سه سربازوی، دلتوئیدقدامی، دلتوئیدمیانی، دلتوئیدخلفی، ذوزنقه و راست کننده ستون فقرات حین بلند کردن جعبه به وزن 15 درصد وزن بدن در سه حالت قرار گیری پا (پای صاف، پای خمیده و یک پا روی پله) اندازه گیری شد. اطلاعات RMS هرعضله طی اجرای هر مهارت به مقدار حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک (MVIC) آن عضله تقسیم و سپس در عدد صد ضرب گردید. از آزمون آماری Repeated Measureبرای تجزیه و تحلیل داد ها در نرم افزار SPSS 16 و سطح معناداری (05/0p <) استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد بین میزان فعالیت عضلات دوسربازوی، سه سربازوی، دلتوئیدقدامی، دلتوئیدمیانی، دلتوئیدخلفی، ذوزنقه و راست کننده ستون فقرات در سه حالت قرار گیری پا اختلاف معنی داری وجود ندارد، اما بین شدت فعالیت عضلات مختلف کمربند شانه ای و راست کننده ستون فقرات تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0P =). حداکثر شدت فعالیت به ترتیب شامل راست کننده ستون فقرات، دلتوئید قدامی، دلتوئیدمیانی، ذوزنقه، دلتوئیدخلفی، دوسربازوی، سه سربازوی بود. همچنین مقایسه انتگرال فعالیت عضله EL3 اختلاف معنیداری را در سه حالت بلند کردن وزنه نشان نداد (05/0 =p). نوع بلند کردن شیء از زمین تغییر معنی داری در شدت فعالیت عضلات مختلف نداشته است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1394/3/18 | پذیرش: 1395/7/14 | انتشار: 1396/7/21