دوره 4، شماره 1 - ( 3-1397 )
جلد 4 شماره 1 صفحات 29-17 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Harati J, Daneshmandi H, Shahabi Kaseb M R. Comparing the Effects of Dry-Land and In-Water Core Stability Training Programs on Swimmers’ Upper Body Balance and Performance. J Sport Biomech 2018; 4 (1) :17-29
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-152-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-152-fa.html
هراتی جواد، دانشمندی حسن، شهابی کاسب محمدرضا. مقایسه دو برنامه تمرینی ثبات مرکزی در خشکی و آب بر تعادل اندام فوقانی و عملکرد شناگران . مجله بیومکانیک ورزشی. 1397; 4 (1) :17-29
1- گروه حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده: (4661 مشاهده)
هدف: تعادل اندام فوقانی ارتباط نزدیکی با قدرت عضلات مرکزی بدن، اندام فوقانی و ثبات تنه در یک زنجیره حرکتی بسته دارد و شنا ورزشی است که نیازمند میزان قابل‌توجهی قدرت، استقامت، تحرک و تعادل در اندام فوقانی است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو برنامه تمرینی ثبات مرکزی در خشکی و آب بر تعادل اندام فوقانی و عملکرد شناگران می‌باشد.
روش‌ها: نمونه آماری تعداد 28 نفر از شناگران در دسترس شهرستان سبزوار بودند که به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین در خشکی (10نفر)، تمرین در آب (10نفر) و گروه کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری عملکرد شنا از تعداد دست در دقیقه و رکورد شنا و برای تعادل از آزمون عملکردی تعادل اندام فوقانی استفاده شد. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مختلط دوعاملی برای مقایسه درون‌گروهی و بین گروهی متغیرهای پژوهش و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه‌ها‌‌‌‌‌ی دو به دو گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که 4 هفته تمرینات ثبات مرکزی در خشکی باعث بهبود زمان شنای 50متر و همچنین بهبود تعادل اندام فوقانی در سمت برتر و غیربرتر شد. این بهبود در زمان شنا برای گروه تمرین در آب و نیز برای تواتر دست در هر دو گروه معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی، پژوهش حاضر اهمیت تمرینات ثبات مرکزی در خشکی و آب را بر عملکرد و تعادل شناگران نشان داد. لذا، مربیان و شناگران نوجوان غیررقابتی می‌توانند از پروتکل مطالعه حاضر برای بهبود تعادل اندام فوقانی و عملکرد شنا در برنامه تمرینی خود استفاده کنند.
روش‌ها: نمونه آماری تعداد 28 نفر از شناگران در دسترس شهرستان سبزوار بودند که به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرین در خشکی (10نفر)، تمرین در آب (10نفر) و گروه کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری عملکرد شنا از تعداد دست در دقیقه و رکورد شنا و برای تعادل از آزمون عملکردی تعادل اندام فوقانی استفاده شد. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مختلط دوعاملی برای مقایسه درون‌گروهی و بین گروهی متغیرهای پژوهش و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه‌ها‌‌‌‌‌ی دو به دو گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که 4 هفته تمرینات ثبات مرکزی در خشکی باعث بهبود زمان شنای 50متر و همچنین بهبود تعادل اندام فوقانی در سمت برتر و غیربرتر شد. این بهبود در زمان شنا برای گروه تمرین در آب و نیز برای تواتر دست در هر دو گروه معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی، پژوهش حاضر اهمیت تمرینات ثبات مرکزی در خشکی و آب را بر عملکرد و تعادل شناگران نشان داد. لذا، مربیان و شناگران نوجوان غیررقابتی می‌توانند از پروتکل مطالعه حاضر برای بهبود تعادل اندام فوقانی و عملکرد شنا در برنامه تمرینی خود استفاده کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
