دوره 4، شماره 2 - ( 6-1397 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 69-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abdollahpour Darvishani M, Barghamadi M, Kiani A. The Effect of Comparison Kinesio Taping and Corrective Exercise on Genu Varum and Knee Kinematics in Adolescent Soccer Players. J Sport Biomech 2018; 4 (2) :59-69
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-159-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-159-fa.html
عبداله پور درویشانی محمد، برغمدی محسن، کیانی افسانه. مقایسه تأثیر کنزیوتیپ و حرکات اصلاحی بر زانوی پرانتزی و کینماتیک زانو هنگام راه رفتن در فوتبالیست های نخبه. مجله بیومکانیک ورزشی. 1397; 4 (2) :59-69
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده: (5383 مشاهده)
مقدمه: هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه تأثیر روش کنزیوتیپ و حرکات اصلاحی بر زانوی پرانتزی و کینماتیک زانوی فوتبالیستهای نوجوان بود.
روشها: پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون بود. در این پژوهش 30 نفر از فوتبالیستهای نوجوان با میانگین سنی 32/2 ± 66/16 دارای زانوی پرانتزی شرکت کردند. که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه مساوی 10 نفره شامل: برنامه حرکات اصلاحی، تیپینگ و کنترل قرار گرفتند. برای تعیین زانوی پرانتزی از کولیس و گونیامتر (برای تعیین زاویه Q) استفاده شد. برای آنالیز حرکت و ثبت تصاویر از دو دوربین دیجیتال با سرعت تصویربرداری 50 فریم بر ثانیه استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد روش کنزیوتیپ باعث کاهش فاصله دو اپی کندیل داخلی (0/001=p) و افزایش زاویه Q (0/001>p)، زاویه زانو در مرحله ایستا (0/008=p)، برخورد پاشنه (001/0>p)، جدا شدن پنجه پا (0/001>p) شد. همچنین تمرینات اصلاحی باعث کاهش فاصله دو اپی کندیل داخلی (0/001>p) و افزایش زاویه Q (003/0p=)، زاویه زانو در مرحله ایستا (0/019=p)، برخورد پاشنه (0/045=p) شد.
نتیجه گیری: تمرینات اصلاحی و تیپینگ باعث کاهش فاصله اپیکندیل داخلی ران و افزایش زاویه Q شد. بدین‌جهت گنجاندن یک دوره حرکات اصلاحی منتخب و تیپینگ برای افزایش زاویه Qافرادی که دچار ناهنجاری زانوی پرانتزی هستند بسیار مفید و مؤثر خواهد بود.
روشها: پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون بود. در این پژوهش 30 نفر از فوتبالیستهای نوجوان با میانگین سنی 32/2 ± 66/16 دارای زانوی پرانتزی شرکت کردند. که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه مساوی 10 نفره شامل: برنامه حرکات اصلاحی، تیپینگ و کنترل قرار گرفتند. برای تعیین زانوی پرانتزی از کولیس و گونیامتر (برای تعیین زاویه Q) استفاده شد. برای آنالیز حرکت و ثبت تصاویر از دو دوربین دیجیتال با سرعت تصویربرداری 50 فریم بر ثانیه استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد روش کنزیوتیپ باعث کاهش فاصله دو اپی کندیل داخلی (0/001=p) و افزایش زاویه Q (0/001>p)، زاویه زانو در مرحله ایستا (0/008=p)، برخورد پاشنه (001/0>p)، جدا شدن پنجه پا (0/001>p) شد. همچنین تمرینات اصلاحی باعث کاهش فاصله دو اپی کندیل داخلی (0/001>p) و افزایش زاویه Q (003/0p=)، زاویه زانو در مرحله ایستا (0/019=p)، برخورد پاشنه (0/045=p) شد.
نتیجه گیری: تمرینات اصلاحی و تیپینگ باعث کاهش فاصله اپیکندیل داخلی ران و افزایش زاویه Q شد. بدین‌جهت گنجاندن یک دوره حرکات اصلاحی منتخب و تیپینگ برای افزایش زاویه Qافرادی که دچار ناهنجاری زانوی پرانتزی هستند بسیار مفید و مؤثر خواهد بود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
