گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده: (71 مشاهده)
هدف: حفظ تعادل یکی از اساسیترین عملکردهای سیستم عصبی- عضلانی درانجام تمامی فعالیتهای ساده و پیچیده ورزشی میباشد. ناهنجاریهای اسکلتی- عضلانی بویژه ناهنجاریهای زانوپرانتزی دراندام تحتانی میتواند بر بیومکانیک بدن تاثیر بگذارد. هدف از این تحقیق، مقایسه تعادل ورزشکاران 11 تا 14سال با و بدون زانوپرانتزی بود.
روشها: این تحقیقکاربردی و از نظر روش، علی مقایسهای میباشد. از580 ورزشکار نوجوان غیرحرفهای پسر شهرستان مریوان دررشتههای هندبال،والیبال و بسکتبال که درهفته سه جلسه تمرین داشتند،21نفر با ناهنجاری زانو پرانتزی با میانگین سنی22/1±15/13سال، قد 32/2±68/1 متر و وزن 48/4±23/51 کیلوگرم و21 نفر بدون ناهنجاری با میانگین سنی 17/1 ±95/12 سال، قد 45/1±67/1 متر و وزن 48/3±49/49 کیلوگرم برای بررسی نهایی انتخاب شدند. ناهنجاری زانو پرانتزی با کولیس اندازهگیری شد. از آزمون باس استیک جهت ارزیابی تعادل ایستا و از آزمون وای برای ارزیابی تعادل پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تیt ) (گروههای مستقل استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد بین تعادل ایستا در ورزشکاران با ناهنجاری زانو پرانتزی و سالم تفاوت معنیداری وجود ندارد) 61/0 .(p=درحالی که بین تعادل پویا و ناهنجاری زانو پرانتزی تفاوت معنیداری بین دو گروه در جهت های خلفی- داخلی)003/0 (p=و خلفی– خارجی )004/0 (p=مشاهده شد.
نتیجه گیری: بروز اثرات منفی ناهنجاری برتعادل نیازمند گذشت زمان است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که انجام اقدامات پیشگیرانه و تمرینات مناسب در سنین پایین ممکن است اثرات منفی ناهنجاری بر تعادل راکاهش دهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: ۱۳۹۸/۲/۶ | پذیرش: ۱۳۹۸/۲/۱۷ | انتشار: ۱۳۹۸/۸/۹