دوره 4، شماره 4 - ( 12-1397 )
جلد 4 شماره 4 صفحات 53-42 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Keivan M, Sadeghi H. Relationship of Somatotype With Static, Semi-dynamic and Dynamic Balance of Adolescent, Young and Middle-aged Women. J Sport Biomech 2019; 4 (4) :42-53
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-184-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-184-fa.html
کیوان محبوبه، صادقی حیدر. ارتباط تیپ بدنی با کنترل پاسچر ایستا، نیمه‌پویا و پویای زنان نوجوان، جوان و میان‌سال. مجله بیومکانیک ورزشی. 1397; 4 (4) :42-53
محبوبه کیوان* 
1، حیدر صادقی2
1، حیدر صادقی2
1- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
2- گروه آسیب‌شناسی و بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
2- گروه آسیب‌شناسی و بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده: (2962 مشاهده)
هدف تیپ‌سنجی یا سوماتوتایپ روشی برای توصیف فیزیک انسان با استفاده از تعدادی از خصیصه‌هاست که به شکل و وضعیت بدن مرتبط‌اند و می‌تواند کنترل پاسچر را تحت تأثیر قرار‌دهد، هدف از انجام این تحقیق ارتباط تیپ بدنی با کنترل پاسچر ایستا، نیمه‌پویا و پویای زنان نوجوان، جوان و میان‌سال بود.
روش ها ۱۴۰ نفر از زنان ۱۲ تا ۵۰ سال با میانگین سن ۱۰/۹۴±۲۶/۵۴، که هیچ‌گونه ناهنجاری اسکلتی، آسیب و درد در اندام تحتانی، آسیب دهلیزی و عصبی‌عضلانی نداشتند، به‌عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. ویژگی‌های آنتروپومتریک مربوط به تیپ بدنی اندازه‌گیری شد و سپس بر اساس روش هیث کارتر آزمودنی‌ها به سه گروه اکتومورف (۴۶ نفر)، مزومورف (۴۵ نفر) و اندومورف (۴۹ نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر پویا، تست Y و برای برآورد کنترل پاسچر ایستا و نیمه‌پویا تست شمارش خطا اجرا شد. برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد سن، قد، وزن، تعداد خطا در تست BESS و فاصله دستیابی در سه جهت آزمون Y، از آمار توصیفی و برای ارتباط تیپ بدنی با کنترل پاسچر پویا، نیمه‌پویا و ایستا از همبستگی کای اسکوئر در سطح معناداری ۰/۰۵≥ P استفاده شد.
یافته ها یافته‌های تحقیق نشان داد آزمودنی‌های مزومورف به لحاظ کنترل پاسچر ایستا و نیمه‌پویا بهتر از گروه اکتومورف و اندومورف بودند و کمترین میزان خطا را داشتند. در کنترل پاسچر پویا، در جهت قدامی تست Y، به ترتیب اکتومورف‌ها، مزومورف‌ها و اندومـورف‌ها بیشتـرین دستیـابی را داشتند. در جهت خلفی‌داخلی اگرچه گروه اندومورف ضعیف‌ترین عملکرد را داشت، اما آزمون کای اسکوئر تفاوت معناداری را نشان نداد. در جهت خلفی‌خارجی نیز گروه اندومورف به طور معناداری نسبت به دو گروه دیگر ضعیف‌تر بود.
نتیجه گیری عملکرد بهتر مزومورف‌ها نشان‌دهنده سودمندی قدرت و ساختار عضلانی مناسب برای پایداری مفصلی و کنترل قامتی و ارتباط جزء عضلانی غالب با کنترل پاسچر ایستا و نیمه‌پویاست. همچنین کنترل قامتی بهتر گروه اکتومورف نسبت به اندومورف‌ها نشان می‌دهد در نمونه‌هایی که تفاوت معناداری در میانگین قد ندارند، احتمالاً توزیع جرمی بیش از ارتفاع مرکز ثقل تا سطح اتکا، که از عوامل اصلی پایداری محسوب می‌شود، فاکتور ممیز بین کنترل قامتی اکتومورف‌ها و اندومورف‌ها بوده است.
روش ها ۱۴۰ نفر از زنان ۱۲ تا ۵۰ سال با میانگین سن ۱۰/۹۴±۲۶/۵۴، که هیچ‌گونه ناهنجاری اسکلتی، آسیب و درد در اندام تحتانی، آسیب دهلیزی و عصبی‌عضلانی نداشتند، به‌عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. ویژگی‌های آنتروپومتریک مربوط به تیپ بدنی اندازه‌گیری شد و سپس بر اساس روش هیث کارتر آزمودنی‌ها به سه گروه اکتومورف (۴۶ نفر)، مزومورف (۴۵ نفر) و اندومورف (۴۹ نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر پویا، تست Y و برای برآورد کنترل پاسچر ایستا و نیمه‌پویا تست شمارش خطا اجرا شد. برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد سن، قد، وزن، تعداد خطا در تست BESS و فاصله دستیابی در سه جهت آزمون Y، از آمار توصیفی و برای ارتباط تیپ بدنی با کنترل پاسچر پویا، نیمه‌پویا و ایستا از همبستگی کای اسکوئر در سطح معناداری ۰/۰۵≥ P استفاده شد.
یافته ها یافته‌های تحقیق نشان داد آزمودنی‌های مزومورف به لحاظ کنترل پاسچر ایستا و نیمه‌پویا بهتر از گروه اکتومورف و اندومورف بودند و کمترین میزان خطا را داشتند. در کنترل پاسچر پویا، در جهت قدامی تست Y، به ترتیب اکتومورف‌ها، مزومورف‌ها و اندومـورف‌ها بیشتـرین دستیـابی را داشتند. در جهت خلفی‌داخلی اگرچه گروه اندومورف ضعیف‌ترین عملکرد را داشت، اما آزمون کای اسکوئر تفاوت معناداری را نشان نداد. در جهت خلفی‌خارجی نیز گروه اندومورف به طور معناداری نسبت به دو گروه دیگر ضعیف‌تر بود.
نتیجه گیری عملکرد بهتر مزومورف‌ها نشان‌دهنده سودمندی قدرت و ساختار عضلانی مناسب برای پایداری مفصلی و کنترل قامتی و ارتباط جزء عضلانی غالب با کنترل پاسچر ایستا و نیمه‌پویاست. همچنین کنترل قامتی بهتر گروه اکتومورف نسبت به اندومورف‌ها نشان می‌دهد در نمونه‌هایی که تفاوت معناداری در میانگین قد ندارند، احتمالاً توزیع جرمی بیش از ارتفاع مرکز ثقل تا سطح اتکا، که از عوامل اصلی پایداری محسوب می‌شود، فاکتور ممیز بین کنترل قامتی اکتومورف‌ها و اندومورف‌ها بوده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
