1- گروه آسیبشناسی و بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران. 
 2- گروه آسیبشناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. 
                    
                    
                    چکیده:       (4826 مشاهده)
                    
                    
                    هدف: هدف از این مطالعه، شیوع و بررسی انواع مکانیسم آسیب مچ پای کاراتهکاران حرفهای ایران بود.
روش ها: ۳۹۰ کاراته کا با میانگین سنی ۵/۸±۲۴/۲ سال و وزن ۱۱/۸±۶۳/۵ کیلوگرم سبک مبارزه (کومیته) شرکتکننده در انتخابی تیم ملی در این تحقیق شرکت کردند. جهت ثبت اطلاعات مربوط به آسیب مچ پا از جمله سابقه، مکانیسم، نوع درمان و نحوه تأثیرگذاری این آسیبها بر توانایی و محدودیت اجرای فعالیتهای روزانه و ورزشی آزمودنیها از پرسشنامه FAAM استفاده شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) برای توصیف دادهها و از آزمون همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط بین خردهمقیاسهای روزمره و ورزشی FAAM و از سطح خوداظهاری فرد در سطح معناداری ۰/۰۵ درصد استفاده شد.
یافته ها: ۸۶ درصد کاراتهکاران تجربه پیچخوردگی و آسیب مچ پا را داشتند و بیشترین میزان آسیبدیدگی در حین مسابقه رخ داده است. مهمترین مکانیسم آسیب مچ پا چرخش ناگهانی روی پا و لگدزدن به حریف بود و در بیشتر موارد فرد خوددرمانی انجام داده و به پزشک مراجعه نکرده بود. ضریب همبستگی امتیاز مقیاس فعالیتهای روزمره و ورزشی نیز با نمرات خوداظهاری ورزشکاران نیز به ترتیب P=۰/۰۰۰، r=۰/۵۸۸ و P=۰/۰۰۰، r=۰/۷۴۲ بود. 
نتیجه گیری: با توجه شیوع آسیبدیدگی ورزشکاران، توصیه میشود برنامههای حس عمقی و تقویتی ویژهای در جهت کاهش ریسکفاکتورهای آسیب در دستور کار مربیان قرار گیرد. با توجه به عدم پیگیری ورزشکاران در بیشتر آسیبدیدگیها در امر درمان و بازتوانی و امکان بروز آسیب مجدد در مچ پا، پیشنهاد میشود پس از آسیب، فرایند ریکاوری و برگشت به تمرین تحت نظر پزشک انجام گیرد.
                     
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
كاربردي |
                    موضوع مقاله: 
                    
عمومى  دریافت: 1397/8/19 | پذیرش: 1397/10/23 | انتشار: 1397/12/10