دوره 5، شماره 2 - ( 6-1398 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 111-102 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Babakhani F, Hatefi M. Comparing the Electromyography Activity of Core Muscles During Side Plank Exercise on Stable and Unstable Surfaces. J Sport Biomech 2019; 5 (2) :102-111
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-198-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-198-fa.html
باباخانی فریده، هاتفی محمدرضا. مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ناحیه مرکزی در حرکت پلانک از پهلو روی سطح ثابت و سوئیس‌بال. مجله بیومکانیک ورزشی. 1398; 5 (2) :102-111
1- گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
2- گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
2- گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده: (3174 مشاهده)
هدف تمرینات شکمی متعددی با توپ سوئیس‌بال جهت بهبود ثبات مرکزی با اهداف تقویتی و توان‌بخشی استفاده می‌شود که در همین راستا ادعا شده است تمرینات ناپایداری تأثیر بیشتری روی فعال‌سازی عضلات ناحیه مرکزی دارند، ولی درستی این ادعا هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و مطالعه کاملی در خصوص مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات مرکزی در تمرینات مختلف ثبات مرکزی انجام نشده است؛ بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ناحیه مرکزی در حرکت پلانک از پهلو روی سطح ثابت و سوئیس‌بال بود.
روش ها در پژوهش حاضر با توجه به معیارهای ورود وخروج از تحقیق و به روش نمونه‌گیری دردسترس، ۱۵ نفر از دانشجویان مرد دانشگاه علامه طباطبایی در مطالعه حاضر شرکت کردند. ثبت فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، راست شکمی، مورب خارجی و مورب داخلی آزمودنی‌ها در حالی انجام شد که حرکت پلانک از پهلو را روی سطح ثابت و سوئیس‌بال (ناپایدار) دو ست به مدت پنج ثانیه انجام می‌دادند و بین هر ست ۳۰ ثانیه استراحت می‌کردند.
یافته ها داده‌های فعالیت الکترومایوگرافی از عضلات مورد‌مطالعه در حین حرکت پلانک از پهلو با و بدون توپ سوئیس‌بال بر اساس آزمون تی زوجی نشان داده شده است. نتایج این آزمون تفاوت معنی‌داری را در میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضله راست شکمی، مورب خارجی و سرینی میانی در افراد سالم نشان داد (۰۵/۰>P) و نتایج حاکی از افزایش فعالیت الکترومایوگرافی این عضلات در حرکت پلانک با توپ سوئیس‌بال نسبت به بدون توپ سوئیس‌بال بود، اما تفاوت معناداری در میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضله مورب داخلی در حرکت پلانک از پهلو بین دو شرایط با و بدون توپ سوئیس‌بال مشاهده نشد (۰۵/۰<P).
نتیجه گیری با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان عنوان کرد اجرای تمرین پلانک از پهلو در سطح ناپایدار به وسیله توپ سوئیس‌بال، تغییراتی را در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، راست شکمی و مورب خارجی نسبت به سطح پایدار به وجود می‌آورد و وضعیت ناپایداری که در این تحقیق بررسی شد، عضلات کمری لگنی مؤثر در پایداری ناحیه مرکزی را در حد بالایی درگیر می‌کند؛ بنابراین تمرین پلانک به پهلو در وضعیت‌های پایدار و ناپایدار در یک برنامه پیش‌رونده که هدف آن افزایش تدریجی فشار تمرینی است، می‌تواند در تقویت و به‌کارگیری انقباضات عضلات مؤثر در پایداری ناحیه مرکزی مؤثر باشد. بنابراین، استفاده از شیوه‌های تمرینی ناپایداری به ورزشکاران در جهت افزایش ثبات مرکزی توصیه می‌شود.
روش ها در پژوهش حاضر با توجه به معیارهای ورود وخروج از تحقیق و به روش نمونه‌گیری دردسترس، ۱۵ نفر از دانشجویان مرد دانشگاه علامه طباطبایی در مطالعه حاضر شرکت کردند. ثبت فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، راست شکمی، مورب خارجی و مورب داخلی آزمودنی‌ها در حالی انجام شد که حرکت پلانک از پهلو را روی سطح ثابت و سوئیس‌بال (ناپایدار) دو ست به مدت پنج ثانیه انجام می‌دادند و بین هر ست ۳۰ ثانیه استراحت می‌کردند.
یافته ها داده‌های فعالیت الکترومایوگرافی از عضلات مورد‌مطالعه در حین حرکت پلانک از پهلو با و بدون توپ سوئیس‌بال بر اساس آزمون تی زوجی نشان داده شده است. نتایج این آزمون تفاوت معنی‌داری را در میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضله راست شکمی، مورب خارجی و سرینی میانی در افراد سالم نشان داد (۰۵/۰>P) و نتایج حاکی از افزایش فعالیت الکترومایوگرافی این عضلات در حرکت پلانک با توپ سوئیس‌بال نسبت به بدون توپ سوئیس‌بال بود، اما تفاوت معناداری در میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضله مورب داخلی در حرکت پلانک از پهلو بین دو شرایط با و بدون توپ سوئیس‌بال مشاهده نشد (۰۵/۰<P).
نتیجه گیری با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان عنوان کرد اجرای تمرین پلانک از پهلو در سطح ناپایدار به وسیله توپ سوئیس‌بال، تغییراتی را در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، راست شکمی و مورب خارجی نسبت به سطح پایدار به وجود می‌آورد و وضعیت ناپایداری که در این تحقیق بررسی شد، عضلات کمری لگنی مؤثر در پایداری ناحیه مرکزی را در حد بالایی درگیر می‌کند؛ بنابراین تمرین پلانک به پهلو در وضعیت‌های پایدار و ناپایدار در یک برنامه پیش‌رونده که هدف آن افزایش تدریجی فشار تمرینی است، می‌تواند در تقویت و به‌کارگیری انقباضات عضلات مؤثر در پایداری ناحیه مرکزی مؤثر باشد. بنابراین، استفاده از شیوه‌های تمرینی ناپایداری به ورزشکاران در جهت افزایش ثبات مرکزی توصیه می‌شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
