هدف: سفتی اندام تحتانی با متغیرهایی مثل تعداد و طول گام در دویدن، میزان نیرو و توان تولیدی عضلات رابطه دارد. در پژوهش های گذشته تناقضاتی در زمینه رابطه بین سرعت دویدن و سفتی اندام تحتانی وجود دارد. سرعت استارت، تحت تأثیر نیرو و زمان اعمال آن است که از عوامل کلیدی در میزان سفتی مفاصل محسوب می شوند. تا کنون اثر تغییر سرعت بر سفتی پایین تنه در استارت دوی سرعت ناشناخته مانده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تغییر سرعت استارت بر سفتی اندام  تحتانی است.
روش ها: 15 مرد از تیم دو و  میدانی دانشگاه انتخاب شدند. یک دوربین با فرکانس Hz 200 و تخته نیرو سنج با فرکانس Hz 1000، به ترتیب، جهت تعیین موقعیت مکانی مارکر ها در اندام تحتانی و نیروی عکس العمل زمین استفاده شد. آزمودنی ها یک استارت (استارت متوسط) را با سه سرعت مختلف انجام دادند. سفتی پا با محاسبه نسبت حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین به تغییرات طول پا و سفتی زانو و مچ پا با محاسبه نسبت گشتاور عضلات به جابه جایی زاویه ای مفصل به دست آمد.
یافته ها: با افزایش سرعت از کم به بیشینه، سفتی پا 53/67%، سفتی زانو 9/41% و مچ  پا 03/39% افزایش یافت.
نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که افزایش سفتی مفاصل پایین تنه ممکن است یک عامل تعیین  کننده در سرعت و شتاب دونده در لحظه جدا  شدن از تخته استارت باشد.