1- گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
چکیده: (3783 مشاهده)
هدف حفظ تعادل یکی از اساسیترین عملکردهای سیستم عصبیعضلانی در انجام تمامی فعالیتهای ساده و پیچیده ورزشی است. ناهنجاریهای اسکلتیعضلانی بهویژه ناهنجاریهای زانوی پرانتزی دراندام تحتانی میتواند بر بیومکانیک بدن تأثیر بگذارد. هدف از این تحقیق، مقایسه تعادل ورزشکاران ۱۱ تا ۱۴سال با و بدون زانوی پرانتزی بود.
روش ها این تحقیق کاربردی و از نظر روش، علّیمقایسهای است. از ۵۸۰ ورزشکار نوجوان غیرحرفهای پسر شهرستان مریوان در رشتههای هندبال، والیبال و بسکتبال که در هفته سه جلسه تمرین داشتند،۲۱ نفر با ناهنجاری زانوی پرانتزی با میانگین سنی ۱/۲۲±۱۳/۱۵ سال، قد ۲/۳۲±۱/۶۸ متر و وزن ۴/۴۸±۵۱/۲۳ کیلوگرم و ۲۱ نفر بدون ناهنجاری با میانگین سنی ۹۵/۱۷±۱۲/۱ سال، قد ۱/۴۵±۱/۶۷ متر و وزن ۳/۴۸±۴۹/۴۹ کیلوگرم برای بررسی نهایی انتخاب شدند. ناهنجاری زانو پرانتزی با کولیس اندازهگیری شد. از آزمون باس استیک جهت ارزیابی تعادل ایستا و از آزمون Y برای ارزیابی تعادل پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی گروههای مستقل استفاده شد.
یافته ها نتایج نشان داد بین تعادل ایستا در ورزشکاران با ناهنجاری زانوی پرانتزی و سالم تفاوت معنیداری وجود ندارد (P=۰/۶۱) درحالیکه بین تعادل پویا و ناهنجاری زانوی پرانتزی تفاوت معنیداری بین دو گروه در جهتهای خلفیداخلی ( P=۰/۰۰۳) و خلفیخارجی ( P=۰/۰۰۴) مشاهده شد.
نتیجه گیری بروز اثرات منفی ناهنجاری بر تعادل نیازمند گذشت زمان است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که انجام اقدامات پیشگیرانه و تمرینات مناسب در سنین پایین ممکن است اثرات منفی ناهنجاری بر تعادل را کاهش دهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1397/8/19 | پذیرش: 1397/11/8 | انتشار: 1397/12/10