دوره 6، شماره 4 - ( 12-1399 )
جلد 6 شماره 4 صفحات 289-276 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bahadori Z, Koohestani M, Sadeghi H. Comparing the Pattern of Lower Limb Joints Coordination in an Optional and Selective Sprint Start of Elite Women Runners. J Sport Biomech 2021; 6 (4) :276-289
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-239-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-239-fa.html
بهادری زهرا، کوهستانی معین، صادقی حیدر. مقایسه الگوی هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در استارت دوومیدانی اختیاری و منتخب دوندگان نخبه زن. مجله بیومکانیک ورزشی. 1399; 6 (4) :276-289
زهرا بهادری* 
1، معین کوهستانی1 ، حیدر صادقی2
1، معین کوهستانی1 ، حیدر صادقی2
1- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
2- گروه بیومکانیک ورزشی، پژوهشکده علوم حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
2- گروه بیومکانیک ورزشی، پژوهشکده علوم حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده: (2282 مشاهده)
هدف: استارت دوی سرعت، مهارتی پیچیده است که به وسیله کار هماهنگ چند مفصل که در چند صفحه حرکت می‌کنند، توصیف می‌شود و به هماهنگی پیچیده عضلات به منظور رسیدن به یک نیروی افقی در کوتاه‌ترین زمان نیاز دارد. مطالعات گذشته نشان دادند که وضعیت قرارگیری بدن در لحظه استارت بسیار مهم است. هدف از این تحقیق، بررسی الگوی هماهنگی مفاصل اندام تحتانی دوندگان نخبه زن در استارت دوی سرعت بود.
روش ها: تعداد پانزده دوومیدانی‌کار زن نخبه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها سه‌بار استارت اختیاری و پنج‌بار استارت منتخب را به فاصله هر دو دقیقه انجام دادند. داده‌های کینماتیک به وسیله دستگاه Noraxon-MyoMotion در حرکت استارت جمع‌آوری شد. برای محاسبه الگوی هماهنگی مفاصل از روش فاز نسبی پیوسته استفاده شد.
یافته ها: الگوی هماهنگی بین مفاصل اندام تحتانی به ده فاز تقسیم شد که در فازهای ابتدایی بین دو نوع استارت تفاوت وجود داشت و از فاز چهارم به بعد اختلافی مشاهده نشد و الگوی دو مفصل در دو نوع استارت شبیه به هم بودند.
نتیجه گیری: درواقع بی‌نظمی بیشتری در فازهای ابتدایی استارت منتخب مشاهده شد، در حالی که در ادامه نمودارهای هماهنگی منطبق بر هم پیش رفتند و به نظر می‌رسد در صورتی که این روند تأثیری در متغیرهای سرعت و شتاب ورزشکار ایجاد نکند، با احتیاط می‌توان گفت که نشستن به هر صورتی در تکنیک استارت، نهایتاً باعث ایجاد یک هماهنگی مشترک می‌شود و تأثیری در ادامه حرکت نخواهد داشت.
روش ها: تعداد پانزده دوومیدانی‌کار زن نخبه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها سه‌بار استارت اختیاری و پنج‌بار استارت منتخب را به فاصله هر دو دقیقه انجام دادند. داده‌های کینماتیک به وسیله دستگاه Noraxon-MyoMotion در حرکت استارت جمع‌آوری شد. برای محاسبه الگوی هماهنگی مفاصل از روش فاز نسبی پیوسته استفاده شد.
یافته ها: الگوی هماهنگی بین مفاصل اندام تحتانی به ده فاز تقسیم شد که در فازهای ابتدایی بین دو نوع استارت تفاوت وجود داشت و از فاز چهارم به بعد اختلافی مشاهده نشد و الگوی دو مفصل در دو نوع استارت شبیه به هم بودند.
نتیجه گیری: درواقع بی‌نظمی بیشتری در فازهای ابتدایی استارت منتخب مشاهده شد، در حالی که در ادامه نمودارهای هماهنگی منطبق بر هم پیش رفتند و به نظر می‌رسد در صورتی که این روند تأثیری در متغیرهای سرعت و شتاب ورزشکار ایجاد نکند، با احتیاط می‌توان گفت که نشستن به هر صورتی در تکنیک استارت، نهایتاً باعث ایجاد یک هماهنگی مشترک می‌شود و تأثیری در ادامه حرکت نخواهد داشت.
واژه‌های کلیدی: استارت دوومیدانی، الگوی هماهنگی مفاصل، فاز نسبی پیوسته، اندام تحتانی، ورزشکار نخبه
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
