دوره 3، شماره 4 - ( 12-1396 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 37-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد تهران مرکز، تهران، ایران
چکیده: (4314 مشاهده)
هدف: در طی سال‌های اخیر با توجه به پیشرفت‌های علمی در جنبه‌های مختلف ورزشی، توسعه و بهبود سریعی در استانداردهای اجراهای ورزشی و همچنین عملکرد ورزشکاران رخ‌داده است. در مسابقات شنا استارت به‌موقع و صحیح ازجمله عواملی است که در موفقیت شناگران به‌ویژه شناگران سرعتی نقش به سزایی دارد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه متغیرهای منتخب کینماتیکی استارت تک‌پای جلو وزن و عقب وزن شناگران پسر نخبه بود.
روش‌ها: تعداد 14 شناگر نخبه پسر با میانگین سنی 1/92± 17/86سال به‌صورت هدف‌دار و در دسترس از بین کسانی که استارت بهتری داشتند در این پژوهش شرکت کردند. متغیرهای منتخب کینماتیکی در نظر گرفته‌شده در این تحقیق شامل زاویه رهایی از سکو، سرعت رهایی از سکو، زاویه ورود به آب، سرعت ورود به آب و مسافت پرواز بود. از دوربین فیلم‌برداری سرعت‌بالای 100 فریم بر ثانیه برای تعیین موقعیت بدن و اندازه‌گیری پارامترهای کینماتیکی در طی اجرای دو تکنیک استارت تک‌پای جلو وزن و عقب وزن استفاده شد. آزمون کولموگروف- اسمیرنوف برای بررسی توزیع نرمال داده‌ها و سپس از آزمون تی- زوجی برای مقایسه کمیت‌های کینماتیکی بین دو نوع استارت در سطح آلفای 05/0 استفاده گردید.
یافته‌ها: مسافت پرواز در دو تکنیک استارت تک‌پای جلو وزن و عقب وزن شناگران پسر نخبه اختلاف معناداری داشت (0/05>p) و در استارت تک‌پای عقب وزن بیشتر از استارت جلو وزن بود. در سایر مؤلفه‌ها ازجمله زاویه و سرعت رهایی از سکو، زاویه و سرعت ورود به آب در دو نوع استارت تک‌پا جلو وزن و عقب وزن تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05<p).
نتیجه‌گیری: به دلیل تفاوت مسافت پروازی و زمان جدا شدن از سکو به دلیل موقعیت قرارگیری مرکز ثقل بدن در دو نوع استارت توصیه می‌شود مربیان و شناگران بسته به نوع مسابقه (سرعتی و استقامتی بودن ماده شنا)، از هر یک از دو نوع استارت استفاده کنند.
روش‌ها: تعداد 14 شناگر نخبه پسر با میانگین سنی 1/92± 17/86سال به‌صورت هدف‌دار و در دسترس از بین کسانی که استارت بهتری داشتند در این پژوهش شرکت کردند. متغیرهای منتخب کینماتیکی در نظر گرفته‌شده در این تحقیق شامل زاویه رهایی از سکو، سرعت رهایی از سکو، زاویه ورود به آب، سرعت ورود به آب و مسافت پرواز بود. از دوربین فیلم‌برداری سرعت‌بالای 100 فریم بر ثانیه برای تعیین موقعیت بدن و اندازه‌گیری پارامترهای کینماتیکی در طی اجرای دو تکنیک استارت تک‌پای جلو وزن و عقب وزن استفاده شد. آزمون کولموگروف- اسمیرنوف برای بررسی توزیع نرمال داده‌ها و سپس از آزمون تی- زوجی برای مقایسه کمیت‌های کینماتیکی بین دو نوع استارت در سطح آلفای 05/0 استفاده گردید.
یافته‌ها: مسافت پرواز در دو تکنیک استارت تک‌پای جلو وزن و عقب وزن شناگران پسر نخبه اختلاف معناداری داشت (0/05>p) و در استارت تک‌پای عقب وزن بیشتر از استارت جلو وزن بود. در سایر مؤلفه‌ها ازجمله زاویه و سرعت رهایی از سکو، زاویه و سرعت ورود به آب در دو نوع استارت تک‌پا جلو وزن و عقب وزن تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05<p).
نتیجه‌گیری: به دلیل تفاوت مسافت پروازی و زمان جدا شدن از سکو به دلیل موقعیت قرارگیری مرکز ثقل بدن در دو نوع استارت توصیه می‌شود مربیان و شناگران بسته به نوع مسابقه (سرعتی و استقامتی بودن ماده شنا)، از هر یک از دو نوع استارت استفاده کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |