مقدمه 
بدون شک کشتی از پرطرف‌دارترین و مردمی‌ترین رشته‌های ورزشی در ایران به شمار می‌رود. ماهیت تهاجمی این ورزش منجر به آسیب‌دیدگی به میزان بیشتر از 9 آسیب در 1000 ورزشکار می‌شود [1]. در تحقیقی که طی بازی‌های المپیک پکن صورت گرفت، شیوع کلی آسیب‌ها برابر 9/30 آسیب به ازای هر 100 ورزشکار و 7/88 آسیب به ازای هر 100 رقابت بود که در مجموع، 84/4 درصد از تمام آسیب‌ها خفیف گزارش شده است [2]. لین و همکاران عواملی نظیر خستگی مفرط، وجود آسیب‌های قبلی، تکنیک غلط و حرکات غیرورزشی، شرایط روحی نامناسب، کاهش وزن، مراجعه‌نکردن به پزشک در آسیب‌های شدید و جزئی، استفاده از وسایل نامناسب و غیراستاندارد و به‌ویژه تمرینات نامنظم، منقطع و گاه اشتباه را از عوامل ایجاد آسیب در این رشته ورزشی دانسته است [3]. 
پژوهش‌های کشورهای اسکاندیناوی نشان‌دهنده این است که آسیب‌های ورزشی ۱۰-۱۹ درصد آسیب‌های حاد بخش فوریت‌های پزشکی بیمارستان‌ها را تشکیل می‌دهند که شایع‌ترین آن‌ها آسیب‌های زانو و مچ پاست [4] که به سبب حرکات برشی و جابه‌جایی‌ها به طرفین است. این حرکات در ورزش کشتی نیز رایج است و می‌تواند از عوامل مؤثر در کاهش تعادل و به دنبال آن، این آسیب‌ها باشد. همچنین ضعف عضلات ناحیه اندام تحتانی می‌تواند از عوامل مؤثر در ایجاد این آسیب‌ها باشد [4]. آزمون‌های مختلفی برای شناسایی ورزشکاران در معرض آسیب وجود داشته که در همین  راستا کوک و همکاران برای تدوین برنامه ارزیابی عملکردی پیش از شرکت در فعالیت‌های ورزشی، آزمون غربالگری حرکات عملکردی را معرفی کردند [5]. چوربا و همکاران نیز این آزمون را آزمونی با روایی کافی برای پیش‌بینی آسیب گزارش کردند؛ به طوری که امتیاز کمتر از 14 در این آزمون ورزشکار را 4 برابر بیشتر مستعد آسیب می‌کند [6]. در زمینه ارتباط بین آزمون غربالگری عملکرد حرکتی و عملکرد ورزشی نیز اوکادا و همکاران به رابطه‌ای بین برخی آزمون‌های غربالگری حرکات عملکردی و آزمون‌های عملکرد ورزشی اشاره کردند [7].
با توجه به بروز بی‌شمار آسیب در این رشته ورزشی به نظر می‌رسد انجام تمرینات صحیح و اصولی به گونه‌ای که تمامی عضلات را درگیر کند و موجب بهبود قدرت و استقامت همه عضلات شود، برای این ورزشکاران ضروری است. تمرین‌های باند الاستیک به عنوان ابزار بی‌خطر ثبت شده و استراتژی مؤثر برای افزایش بهبود سیستم عصبی‌عضلانی، بهبود قدرت عضلانی و افزایش توانایی انجام وظایف عملکردی و تعادل است [8] که در یکی از همین تحقیقات هان و همکـﺎران ﭼﻬـﺎر هفته ﺗﻤﺮیﻨﺎت ﺗﺮاﺑﺎﻧﺪ ﺑﺮ روی ﺗﻌﺎدل اﻓﺮاد ﺑﺎ و ﺑﺪون ﺳﺎﺑﻘﻪ اﺳﭙﺮیﻦ ﻣﭻ ﭘﺎ انجام دادند و نتایج تحقیق آن‌ها ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﭼﻬﺎر هفته ﺗﻤـﺮیﻦ  ﺑـﺮ ﺗﻌـﺎدل هر دو ﮔﺮوه ﺑﻬﺒﻮدی ﻣﻌﻨﯽداری داشته است [9]. تمرینات جامع با تراباند در حالی که می‌تواند رابطه طول و تنش طبیعی عضلات موافق و مخالف اصلی را حفظ کند، می‌تواند در توان‌بخشی آسیب‌های اندام فوقانی و کمر درد اثرگذار باشد [10] به نظر می‌رسد در برنامه‌های مرتبط با بهبود عملکرد و اجرای برنامه‌های پیشگیری از آسیب‌های کشتی‌گیران، تمرینات قدرتی با تراباند بتواند تأثیر مثبتی داشته باشد. با وجود این، هیچ مطالعه‌ای اثربخشی تمرینات قدرتی با تراباند را بر تعادل و نمرات آزمون عملکردی به صورت یک‌جا در جامعه کشتی‌گیران بررسی نکرده است؛ در حالی که اجزاهای مؤثر بهبود قدرت و توان‌بخشی اندام تحتانی محسوب می‌شوند [10]. بر همین اساس این تحقیق با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات منتخب تراباند بر تعادل و عملکرد حرکتی کشتی‌گیران نوجوان شهرستان بافت انجام شد.
روش‌شناسی
جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کشتی‌گیران نوجوان شهر بافت در کرمان بود که با توجه به ادبیات تحقیق و مطالعه تحقیقات مشابه در این زمینه، ورزشکاران حداقل 3 سال سابقه ورزشی و حداقل 3 جلسه در هفته تمرین داشتند. از این بین 30 ورزشکار (15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش) انتخاب شدند. قبل از آغاز تحقیق، تمامی آزمودنی‌ها فرم رضایت‌نامه شرکت در آزمون‌های تحقیق را امضا کردند و سپس طی یک جلسه نحوه انجام آزمون‌ها برای آزمودنی‌ها تشریح شد. آزمودنی همگی سالم بودند و سابقه کمردرد و یا آسیبی را نداشتند. در این پژوهش قد آزمودنی‌ها با متر نواری و وزن آن‌ها با استفاده از ترازوی دیجیتال ارزیابی شد. جهت انجام آزمون تعادل پویا، طول واقعی پا یعنی از خار خاصره قدامی‌فوقانی تا قوزک داخلی پا برای نرمال‌کردن داده‌ها و مقایسه آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شد. برای هر آزمودنی دو مرتبه تکرار و میانگین گرفته شد، سپس میانگین محاسبه‌شده به عنوان طول پا استفاده شد. همچنین با استفاده از این اطلاعات که آزمودنی با کدام اندام تحتانی تمایل بیشتری برای زدن شوت فوتسال دارد، پای برتر تعیین شد. در این تحقیق از تست تعادلی وای برای ارزیابی تعادل پویا استفاده ‌شد [11]. آزمودنی در مرکز جهات می‌ایستاد و سپس برروی یک پا قرار می‌گرفت و با پای دیگر عمل دستیابی را انجام و به حالت طبیعی روی دو پا برمی‌گشت. آزمودنی با پنجه پا دورترین نقطه ممکن را در هر یک از جهات تعیین‌شده لمس می‌کرد. ‌فاصله محل تماس تا مرکز، فاصله دستیابی است که به سانتی‌متر اندازه‌گیری می‌شود. جهت به‌دست‌آوردن نمره تعادل پویا در هر جهت به صورت جداگانه از فرمول شماره ۱ استفاده شد.
 

برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون لک‌لک استفاده شد. نحوه انجام آن به این صورت بود که آزمودنی روی پای مسلط (برتر) می‌ایستاد و در حالی که دست‌ها روی کمر بود، انگشتان پای دیگر را روی زانوی پای مسلط می‌گذاشت. سپس آزمودنی با فرمان «حاضر» و سپس «رو» پاشنه پای مسلط را بلند می‌کرد و در حالی که در روی انگشتان یک پای خود ایستاده بود، تلاش می‌کرد تعادل خود را بدون حرکت‌دادن پا و یا جدا‌شدن دست‌ها از کمر حفظ کند. آزمون سه بار اجرا شد و بهترین زمان به عنوان امتیاز ثبت شد [12].
همچنین جهت ارزیابی الگوی حرکات بنیادی از تست  غربالگری حرکات عملکردی استفاده شد. این آزمون شامل هفت آزمون اسکات جفت، گام‌برداشتن از روی مانع، لانچ، تحرک‌پذیری شانه، بالا‌آوردن فعال پا، شنای پایداری تنه و پایداری چرخشی است. نحوه امتیاز‌دهی آن به این صورت است که اگر فرد حرکت صحیح را بدون حرکت جبرانی انجام دهد، سه امتیاز کسب می‌کند. اگر حرکت را با حرکات جبرانی انجام دهد و یا توانایی انجام حرکت را نداشته باشد، به‌ترتیب 2 و 1 امتیاز از حرکت کسب می‌کند؛ همچنین اگر فرد در حین اجرای حرکت دردی حس کند، هیچ امتیازی از آن حرکت کسب نمی‌کند [7].
پروتکل تمرینی تحقیق حاضر شامل هشت هفته تمرینات تراباند به صورت زیر بود [۱۳ ،۱۰]: در دو هفته اول تمرینات 3 روز در هفته، در دو هفته دوم تمرینات 4 روز در هفته انجام شد. در هفته پنجم و ششم مجدداً تمرینات با سه روز در هفته شروع و در دو هفته آخر به چهار روز در هفته افزایش یافت. 
مقاومت تراباند‌ها به ترتیب هفته:
صورتی: هفته اول (50 درصد)، هفته دوم (75 درصد)،هفته  سوم و چهارم (100 درصد)
نارنجی: هفته پنجم (50 درصد)، هفته ششم (75 درصد)، هفته هفتم و هشتم (100 درصد)
تمرینات گرم‌کردن به مدت 10 دقیقه بود: شامل دویدن آرام با رفت و برگشت در طول سالن کشتی، حرکات کششی برای کل بدن و عضلات اصلی درگیر در رشته کشتی. تأکید بر این نکته مهم است که گروه تجربی علاوه بر تمرینات تخصصی رشته ورزشی خود در طول دوره اجرای پروتکل تمرینی که هشت هفته بود، این برنامه تمرینی را انجام می‌دادند (تصویر شماره 1).

جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع‌آوری‌شده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. جهت بررسی طبیعی‌بودن توزیع داده‌ها از آزمون شاپیرو ـ‌ ویلک استفاده شد. برای بررسی تفاوت تعادل و آزمون‌های غربالگری حرکات عملکردی در بین ورزشکاران دو گروه، از آزمون‌های آماری تی مستقل و هم‌بسته در صورت نرمال‌بودن داده‌ها و از آزمون‌های یو من ویتنی و ویلکاکسون در شرایط غیر‌نرمال‌بودن داده‌ها در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. کلیه عملیات آماری به‌ وسیله نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.
نتایج
میانگین و انحراف استاندارد مشخصات فردی آزمودنی‌ها شامل سن، قد، وزن و شاخص توده بدنی در جدول شماره 1 آورده شده است که هر گروه شامل 15 کشتی‌گیر نوجوان بود.

با توجه به نرمال‌بودن داده‌های تعادل ایستا و پویا که با آزمون شاپیرو ـ ویلک مشخص شد، از آزمون تی مستقل و تی هم‌بسته برای بررسی تأثیر تمرین و مقایسه دو گروه استفاده شد (جدول‌های شماره 2 و 3).  مقایسه دو گروه در پیش‌آزمون نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین تعادل ایستا 1/10-=t  و P=0/27   جهت‌های قدامی0/35=t  و P=0/72 ، خلفی داخلی 0/84=t  و P=0/40 ، خلفی خارجی 0/80=t  و P=0/42 ، نمره کل تعادل پویا 0/57=t  و P=0/56  و نیز آزمون غربالگری عملکرد حرکتی (1/25-=z، 21/0=P) دو گروه کنترل و آزمایش وجود ندارد. همان‌طور که در جدول شماره 2 نشان داده شده پروتکل تمرینی تراباند بر تعادل و عملکرد حرکتی تأثیر معنی‌داری داشته است.
بر اساس جدول شماره 3 در پس‌آزمون بین دوگروه کنترل و آزمایش تفاوت معنی‌داری وجود داشت که نشان‌دهنده تأثیر تمرین بر عوامل تعادل و عملکرد حرکتی است.

بحث
در این پژوهش مشخص شد که تمرینات منتخب تراباند با بهبود تعادل ایستا و پویای کشتی‌گیران همراه بوده است. نتایج به‌دست‌آمده با نتایج تحقیقات انجام‌شده در رشته‌های مختلف ورزشی و گروه‌های مختلف با و بدون آسیب هم‌راستا بوده است، به گونه‌ای که در یکی از این پژوهش‌ها خدابخشی و همکاران به تأثیر مثبت این تمرینات بر تعادل پویای فوتبالیست‌های جوان اشاره کردند [14] همچنین هان و همکاران در نتایج پژوهش خود به تأثیر مثبت 4 هفته تمرینات مقاومتی تراباند بر بهبود تعادل پویا در دو گروه با و بدون بی‌ثباتی مزمن مچ پا تأکید کردند [9]. 

همسو بودن نتایج تحقیق حاضر با نتایج تحقیقات دیگر دلیل بر تأثیر تمرینات مقاومتی با تراباند بر تعادل است. دلیل احتمالی افزایش تعادل بر اساس تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد که قدرت عضلات احاطه‌کننده و عمل‌کننده بر مفصل و هم‌انقباضی آن‌ها جهت تثبیت مفاصل به‌ویژه در اندام تحتانی اتکا، فعالیت گیرنده‌های عمقی و کنترل عصبی‌‌عضلانی به منظور حفظ تعادل هنگام انجام عمل و کسب بیشترین امتیاز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین یکی از دلایل بهبود تعادل در نتیجه تمرین مقاومتی در مطالعه حاضر را می‌توان به افزایش قدرت اندام تحتانی آزمودنی‌ها پس از شرکت در برنامه تمرینات مقاومتی مربوط دانست. علت اصلی افزایش قدرت در چند هفته اول تمرینات قدرتی، تطابق در سیستم عصبی است که این می‌تواند عاملی در بهبود تعادل باشد. پیشنهاد شده است که در حین انقباضات ارادی حداکثری، برخی از این واحدها در افراد تمرین‌نکرده هرگز فعال نمی‌شوند. بنابراین تمرین راهی برای تسهیلِ وارد عمل‌شدنِ این واحدهای حرکتیِ تندانقباض و بزرگ است. از طرف دیگر با ماهرترشدن سیستم عصبی همگام با تکرار تمرین، هماهنگی عضلات افزایش می‌یابد و این موضوع، عملکرد را تسهیل می‌سازد [۱۶ ،۱۵]. 
از دلایل دیگر تأثیر این تمرینات بر بهبود تعادل می‌تواند نوع تمرینات به‌کاررفته در پروتکل تمرینی باشد، به گونه‌ای که برخی از این تمرینات نظیر اسکات با تراباند و بازکردن پشت در وضعیت ایستاده، برخی از عضلات ناحیه مرکزی نظیر عضلات اکستنسور پشتی (به عنوان عضلات حرکت‌کننده اصلی) و عضلات ابداکتور و چرخش دهنده‌های خارجی ران (به عنوان عضلات حرکت‌کننده و ثبات‌دهنده) را فعال می‌کند و بهبود عملکرد این عضلات، بهبود عملکرد ناحیه مرکزی بدن را در پی دارد که بهبود آن یک سطح اتکای قوی‌تر برای حرکات اندام تحتانی ایجاد می‌کند [17] که این عامل در بهبود عملکرد و تعادل مؤثر است. نتایج به‌دست‌آمده در زمینه تعادل در این تحقیق با نتایج تحقیق ماهیو و همکاران در مطالعه‌ای در زمینه بهبود قدرت و تعادل اسکی‌بازان جوان با دو نوع تمرینات ویبریشن و مقاومتی هم‌راستا نبود، زیرا نتایج تحقیق آن‌ها نشان داد که هیچ‌کدام از این تمرینات منجر به بهبود تعادل نشد و بین گروه‌ها اختلاف معنی‌داری وجود ندارد [18]. دلایل ناهمسو بودن نتایج تحقیق حاضر با تحقیق ماهیو و همکاران در زمینه تمرینات مقاومتی، نبودن توافق نظر درباره یک پروتکل تمرینی خاص با مدت و شدت و تعداد جلسات مشخص است. اینکه چه مدت و شدتی، بیشترین تأثیر را بر تعادل ایستا و پویا دارد، هنوز مشخص نیست.
نتایج تحقیق حاضر در زمینه عملکرد حرکتی نشان‌دهنده تأثیر تمرین بر بهبود این عوامل بوده است. با توجه به پیشینه تحقیقاتی که بر آزمون عملکرد حرکتی در افراد مختلف و زمینه‌های گوناگون انجام شده، مطالعات مفید و سودمندی در رابطه با قابلیت پیش‌بینی آسیب و ارتباط متغیرهای مختلف با آزمون عملکرد حرکتی انجام شده است، اما کمتر به بررسی اثربخشی یک برنامه تمرینی بر بهبود نمره مجموع آزمون عملکرد حرکتی پرداخته شده است. تحقیقات نشان داده‌اند که در بسیاری از ورزشکاران که در سطح حرفه‌ای فعالیت می‌کنند و حرکات بنیادی تا کارآمد دارند، بروز این مشکل باعث می‌شود که این حرکات را به الگوهای حرکتی ضعیف تبدیل کنند و با این الگوهای ضعیف حرکتی به تمرین بپردازند. از طرفی به دلیل ناآگاهی یا بی‌توجهی به دنبال اصلاح این الگو نمی‌روند. بنابراین وقتی ورزشکاری با زیربنای حرکتی ضعیف به فعالیت‌های سطح بالا می‌پردازد، بیشتر در معرض آسیب قرار خواهد گرفت. متعاقب آسیب نه‌تنها از عمر مفید ورزشکار کاسته می‌شود، بلکه او متحمل هزینه‌های مالی، جسمی، روحی و دوری از میدان‌های گریبان‌گیر ورزشکار می‌شود. از طرفی غربالگری و شناسایی ورزشکاران مستعد آسیب همیشه از خواسته‌های مربیان و متخصصان بوده است. 
در این پژوهش نتایج به‌دست‌آمده در زمینه آزمون‌های مربوط به عملکرد حرکتی نشان داد که تمرینات منتخب تراباند به عنوان یک برنامه تمرینی قدرتی بر بهبود نمره کلی آزمون عملکرد حرکتی تأثیر معنی‌داری دارد. تحقیقات مختلفی به بررسی تأثیر تمرین بر امتیاز عملکرد حرکتی در رشته‌های مختلف پرداختند که در یکی از این تحقیقات نعمتی و همکاران به تأثیر تمرینات الون پلاس بر بهبود نمره آزمون عملکرد حرکتی فوتبالیست‌های آکادمی فوتبال رشت اشاره کرده‌اند [19]. همچنین کوون در پژوهش خود به تأثیر تمرینات یوگا بر بهبود نمره هفت آزمون عملکرد حرکتی و نیز بهبود انعطاف‌پذیری تنه آتش‌نشانان شهری اشاره کرده‌اند [20]. سانگ و همکاران نیز در پژوهشی که به بررسی تأثیر 12 هفته تمرینات منتخب غربالگری عملکرد حرکتی بر تغییرات نمرات آزمون عملکرد حرکتی (قدرت و انعطاف‌پذیری) پرداخته بودند به تأثیر این تمرینات بر بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری 32 بازیکن بیسبال اشاره کرده‌اند [21]. نتایج به‌دست‌آمده در زمینه نمره کل عملکرد حرکتی با نتایج تحقیقات نعمتی و همکاران [19]، سانگ و همکاران [21] و کوون [20] هم‌راستاست. 

نتبجه‌گیری نهایی
به صورت کلی نتایج این مطالعه نشان داده که برنامه تمرینی منتخب تراباند، می‌تواند تعادل ایستا و پویا و نیز نمره افرادی که در آزمون غربالگری حرکت عملکردی مستعد آسیب نشان داده شده‌اند، را بهبود دهد. بر همین اساس به نظر می‌رسد ورزشکاران این رشته ورزشی در کنار تمرینات تخصصی کشتی و کار با وزنه‌های آزاد از تمرینات با تراباند نیز استفاده کنند تا با بهبود الگوی حرکتی و فعال‌کردن عضلات در تمامی دامنه حرکتی بتوانند میزان آسیب را کاهش داده و الگوهای حرکتی خود را بهبود بخشند.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
تمامی آزمودنی‌های تحقیق حاضر با رضایت کامل در پژوهش شرکت کرده و از تمامی مراحل تحقیق آگاه بودند. همچنین با آگاهی از محرمانه‌بودن اطلاعات شخصی‌شان، اختیار کامل برای خروج، در هر‌یک از مراحل تحقیق را داشتند.
حامی مالی
این مقاله از پایان‌نامه آقای میلاد صادقی از گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه خوراسگان اصفهان اتخراج شده و از حمایت مالی هیچ بخشی استفاده نکرده است.
مشارکت نویسندگان
مفهوم‌سازی و تحقیق و بررسی: میلاد صادقی و دکتر رضا مهدوی‌نژاد؛ منابع: میلاد صادقی؛ نگارش پیش‌نویس و ویراستاری و نهایی‌سازی نوشته: میلاد صادقی و دکتر رضا مهدوی‌نژاد؛  بصری‌سازی، نظارت و مدیریت پروژه: دکتر رضا مهدوی‌نژاد.
تعارض منافع
بنا به اظهار نویسندگان، این مقاله هیچ تعارض منافعی وجود ندارد.

References
Hewett TE, Pasque C, Heyl R, Wroble R. Wrestling injuries. Medicine and Sport Science. 2005; 48:152-78. [DOI:10.1159/000084288] [PMID]
Junge A, Engebretsen L, Mountjoy ML, Alonso JM, Renström PA, Aubry MJ, et al. Sports injuries during the Summer Olympic Games 2008. The American Journal of Sports Medicine. 2009; 37(11):2165-72. [DOI:10.1177/0363546509339357] [PMID]
Lin ZP, Chen YH, Chia F, Wu HJ, Lan LW, Lin JG. Episodes of injuries and frequent usage of traditional Chinese medicine for Taiwanese elite wrestling athletes. The American Journal of Chinese Medicine. 2011; 39(2):233-41. [DOI:10.1142/S0192415X11008774] [PMID]
Bahr R, Krosshaug T. Understanding injury mechanisms: A key component of preventing injuries in sport. British Journal of Sports Medicine. 2005; 39(6):324-9. [DOI:10.1136/bjsm.2005.018341] [PMID] [PMCID]
Cook G, Burton L, Hoogenboom B. Pre-participation screening: The use of fundamental movements as an assessment of function - part 1. North American Journal of Sports Physical Therapy. 2006; 1(2):62-72. [PMID] [PMCID]
Chorba RS, Chorba DJ, Bouillon LE, Overmyer CA, Landis JA. Use of a functional movement screening tool to determine injury risk in female collegiate athletes. North American Journal of Sports Physical Therapy. 2010; 5(2):47-54. [PMID] [PMCID]
Okada T, Huxel KC, Nesser TW. Relationship between core stability, functional movement, and performance. The Journal of Strength & Conditioning Research. 2011; 25(1):252-61. [DOI:10.1519/JSC.0b013e3181b22b3e] [PMID]
Ciolac E, Garcez-Leme L, Greve J. Resistance exercise intensity progression in older men. International Journal of Sports Medicine. 2010; 31(6):433-8. [DOI:10.1055/s-0030-1249087] [PMID]
Han K, Ricard MD, Fellingham GW. Effects of a 4-week exercise program on balance using elastic tubing as a perturbation force for individuals with a history of ankle sprains. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy. 2009; 39(4):246-55. [DOI:10.2519/jospt.2009.2958] [PMID]
Dashti P, Shabani M, Moazami M. [Comparison of the effects of two selected exercises of Theraband and Pilates on the balance and strength of lower limb in elderly women (Persian)]. The Iranian Journal of Obstetics, Gynecology and Infertility. 2015; 18(153):1-9. 
Jelinek HF, Khalaf K, Poilvet J, Khandoker AH, Heale L, Donnan LA. The effect of ankle support on lower limb kinematics during the Y-balance test using nonlinear dynamic measures. Frontiers in Physiology. 2019; 10:935. [DOI:10.3389/fphys.2019.00935] [PMID] [PMCID]
Reiman MP, Manske RC. Functional testing in human performance. Champaign: Human Kinetics; 2009. 
Erfanian Zorufi F, Moazzami M, Mohamadi MR. [The effect of resistance training on static balance and pain in elderly women with varus knee and osteoarthritis by using elastic band (Persian)]. Journal of Paramedical Sciences & Rehabilitation. 2016; 5(2):14-24. [DOI:10.22038/JPSR.2016.6907]
Khodabakhshi M, Hashemi Javaheri SAA, Ebrahimi Atri A, Ebadi Fara M. [Effects of 8 weeks of resistance training with traband on dynamic balance in young soccer players (Persian)]. Journal of Sport Biomechanics. 2016; 2(2):43-53.
Wikstrom EA, Powers ME, Tillman MD. Dynamic stabilization time after isokinetic and functional fatigue. Journal of Athletic Training. 2004; 39(3):247-53. [PMID] [PMCID]
Necking L, Lundborg G, Friden J. Hand muscle weakness in long-term vibration exposure. Journal of Hand Surgery. 2002; 27(6):520-5. [DOI:10.1054/jhsb.2002.0810] [PMID]
Mok NW, Yeung EW, Cho JC, Hui SC, Liu KC, Pang CH. Core muscle activity during suspension exercises. Journal of Science and Medicine in Sport. 2015; 18(2):189-94. [DOI:10.1016/j.jsams.2014.01.002] [PMID]
Mahieu NN, Witvrouw E, Van de Voorde D, Michilsens D, Arbyn V, Van den Broecke W. Improving strength and postural control in young skiers: Whole-body vibration versus equivalent resistance training. Journal of Athletic Training. 2006; 41(3):286-93. [PMID] [PMCID]
Nemati N, Norasteh AA, Alizadeh MH. The effect of FIFA+ 11 program on functional movement screen scores of junior soccer players. Annals of Applied Sport Science. 2017; 5(3):23-9. [DOI:10.29252/acadpub.aassjournal.5.3.23]
Cowen VS. Functional fitness improvements after a worksite-based yoga initiative. Journal of Bodywork and Movement Therapies. 2010; 14(1):50-4. [DOI:10.1016/j.jbmt.2009.02.006] [PMID]
Song HS, Woo SS, So WY, Kim KJ, Lee J, Kim JY. Effects of 16-week functional movement screen training program on strength and flexibility of elite high school baseball players. Journal of Exercise Rehabilitation. 2014; 10(2):124-30. [DOI:10.12965/jer.140101] [PMID] [PMCID]