مقدمه
مشارکت در فعالیت‌های ورزشی به ‌طور فزاینده‌ای در حال توسعه است، شرکت در ورزش مزایای بالقوه‌ای برای همه افراد دارد؛ از قبیل مبارزه با چاقی، افزایش استقامت عضلانی، قدرت عضلانی، آمادگی قلبی‌عروقی و دیگر فاکتورهای آمادگی جسمانی [1]. از سوی دیگر شرکت در فعالیت‌های ورزشی امکان آسیب‌دیدگی را برای هر فرد می‌تواند به همراه داشته باشد، به‌ طور مثال شرکت در فعالیت‌های ورزشی می‌تواند منجر به آسیب‌های عضلانی‌اسکلتی شود [2]. 
از عوامل مؤثر در آسیب‌های عضلاتی‌اسکلتی می‌توان نسبت‌های نامتناسب قدرت و استقامت عضلات آگونیست و آنتاگونیست، ناهنجارهای ساختاری، جنسیت و سطح آمادگی جسمانی را نام برد که این آسیب‌های ورزشی هم هزینه زیادی برای ورزشکار و باشگاه‌های ورزشی به همراه دارد و هم می‌تواند منجر به این شود که ورزشکار زمان زیادی را به خاطر آسیب‌دیدگی از دست بدهد و حتی باعث می‌شود ورزشکار تا آخر دوران ورزش حرفه‌ای نتواند در مسابقات ورزشی شرکت کند [3]. به همین خاطر برای کاهش تعداد آسیب‌ها و فراهم آوردن محیطی سالم و ایمن برای ورزشکاران، غربالگری پیش‌ از فصل و قبل تمرینات و مسابقات انجام می‌دهند تا بازیکنان در معرض خطر آسیب را شناسایی کنند و متعاقب آن طراحی و اجرای برنامه‌های پیشگیری از آسیب را برای آن‌ها در نظر گیرند تا میزان آسیب ورزشی ناشی از مشارکت‌های ورزشی به حداقل برسد.
یک غربالگری مؤثر باید محدودیت‌های مفصلی و عضلانی را تشخیص دهد و آزمون غربالگری عملکرد حرکتی برای ارزیابی این توانایی‌ها توسعه یافته است [4]. آزمون‌های مختلفی برای غربالگری ورزشکاران انجام می‌شود که یکی از شناخته‌شده‌ترین آن‌ها آزمون‌های غربالگری حرکتی‌عملکردی کوک و همکاران است [5]. آزمون غربالگری عملکرد حرکتی در جهت تشخیص آسیب‌های عضلانی‌اسکلتی در آینده طراحی شده است که اهدافی مانند ارزیابی‌های داینامیک و پویا در زنجیره کینماتیک، تشخیص تقارن در بدن و تشخیص الگوهای حرکتی ضعیف را دربر گرفته است [6]. FMS یک روش سریع، غیرتهاجمی، ارزان و آسان برای ارزیابی الگوهای حرکتی بدن و تشخیص عدم تقارن و محدودیت‌های عملکردی است [7]، اما در اینکه این آزمون غربالگری می‌تواند آسیب‌های ورزشی را پیش‌بینی کند یا خیر، مطالعات گسترده‌ای انجام شده است.
 دوسا و همکاران در یک مطالعه آینده‌نگر به بررسی اینکه آیا FMS می‌تواند به پیشگویی آسیب در بازیکنان نخبه نوجوانان هاکی بپردازد، پرداختند؛ نتایج مطالعه آن‌ها نشان داد FMS آزمون غربالگری مناسبی برای پیش‌بینی آسیب در این رشته ورزشی نیست [8]. موران و همکاران در یک مطالعه مروری نشان دادند نمرات کل آزمون FMS، نمی‌تواند به‌عنوان یک پیش‌بینی‌کننده آسیب در ورزشکاران باشد [9]. 
دورل و همکاران نیز در مطالعه مروری نشان دادند نمرات کل FMS، نمی‌تواند به‌ عنوان پیش‌بینی‌کننده آسیب در بین بزرگسالان فعال باشد [10]. از طرفی دیگر مطالعاتی انجام‌ شده است که نشان داده است ارتباط قوی بین نمرات آزمون FMS و آسیب‌های ورزشی وجود دارد. بونازا و همکاران در یک مطالعه مروری فراتحلیل نشان دادند نمرات آزمون FMS به‌ عنوان یک پیش‌بینی‌کننده قوی برای پیشگیری از آسیب‌های ورزشی می‌تواند باشد [11]. نتایج متناقض در مطالعات را می‌توان به این نسبت داد که مطالعات در گروه ورزشکاران رشته‌های ورزشی مختلف و همچنین در جوامع مختلف انجام شده است، به همین خاطر نتایج متناقضی نیز گزارش شده است.
در مورد اینکه آیا FMS می‌تواند به‌ عنوان پیش‌بینی‌کننده آسیب باشد یا خیر، هنوز نتیجه‌گیری قطعی وجود ندارد؛ اما متخصصان طراحی این آزمون غربالگری عملکرد حرکتی عنوان کرده‌اند که نمرات آزمون غربالگری FMS محدودیت‌ها، عدم تقارن و تغییرات الگوهای حرکتی نرمال را شناسایی می‌کند [12]. همچنین ذکر شده است که این ابزار جهت تعامل بین تحرک زنجیره حرکتی و پایداری لازم برای اجرای الگوهای حرکتی‌عملکردی طراحی شده است که این الگوهای حرکتی نیازمند، اجرای حرکتی عصبی‌عضلانی کنترل‌شده در تکالیف مختل ورزشی است [13]؛ بنابراین با توجه به اینکه هماهنگی‌های عصبی‌عضلانی و الگوهای حرکتی بین افراد ورزشکار و غیرورزشکار متفاوت است [14]؛ در این مطالعه تصمیم گرفته شده است به مقایسه بین نمرات آزمون غربالگری عملکرد حرکتی FMS بین دانشجویان تربیت‌بدنی که هفته‌ای سه الی چهار جلسه در تمرینات ورزشی مشارکت می‌کنند با دانشجویان غیر تربیت‌بدنی که با توجه به سابقه آن‌ها در هیچ‌گونه تمرینات ورزشی شرکت نمی‌کنند پرداخته شود تا مشخص شود آیا نمرات آزمون غربالگری افراد باهم متفاوت است یا خیر؟ یا درواقع آیا نمرات آزمون غربالگری FMS، توانایی این را دارند تا افراد فعال و غیرفعال را که الگوهای حرکتی متفاوتی دارند، شناسایی کنند یا خیر؟
مواد و روش‌ها
آزمودنی‌ها
مطالعه حاضر یک مطالعه علّی‌ ـ مقایسه‌ای است. جامعه آماری این مطالعه را دانشجویان دانشگاهی در رده سنی هجده تا سی سال تشکیل دادند و با توجه به معیارهای ورود و خروج تحقیق، سی نفر به صورت تصادفی هدف‌دار در رشته تربیت‌بدنی و سی دانشجوی غیر تربیت‌بدنی که سابقه هیچ‌گونه شرکت در فعالیت‌های ورزشی و تمرینات ورزشی را نداشتند، در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌های هر دو گروه بدون سابقه آسیب‌دیدگی در یک سال گذشته و بدون آسیب‌دیدگی در سیستم بینایی، دهلیزی و عدم داشتن بیماری‌های نورولوژیکی و ناهنجاری‌های وضعی (مثل لوردوز، کف پای صاف، زانو پرانتزی یا ضربدری و غیره) اثر‌گذار بر روند تحقیق بودند. تمام آزمودنی‌ها موافقت خود را برای مشارکت در این تحقیق اعلام کردند. افراد ورزشکار با توجه به منابع کسانی بودند که در هفته، دست‌کم سه جلسه و هر جلسه یک تا یک و نیم ساعت به فعالیت ورزشی می‌پرداختند و افراد غیرورزشکار نیز شامل کسانی بودند که فاقد هرگونه شرکت در فعالیت‌های ورزشی بودند [15].
روش اجرا
تحقیق حاضر در آزمایشگاه دانشکده صورت گرفت و تمام اندازه‌گیری‌ها در این محیط، اندازه‌گیری شد. در جلسه اول قبل از ارزیابی آزمون‌های غربالگری حرکتی، توضیحات مختصری جهت آشنایی با فرایند آزمون داده شد. قبل از آزمون غربالگری، قد توسط متر نواری و وزن توسط ترازوی دیجیتالی گرفته شد و شاخص توده بدنی از تقسیم قد (بر حسب متر) به وزن (بر حسب کیلوگرم) محاسبه شد. در طول فرایند آزمون غربالگری عملکرد حرکتی، آزمودنی‌ها باید با همان وضعیت عادی و کفش خود آزمون‌های غربالگری را انجام می‌دادند و از آن‌ها خواسته شد 24 ساعت قبل از فرایند آزمون، فعالیت بدنی سخت انجام ندهند و از نوشیدن هرگونه نوشیدنی تحرک‌زا خودداری کنند.
در این تحقیق برای غربالگری عملکردی از آزمون‌های FMS (89/0=‌ICC) شامل آزمون کوک و همکاران استفاده شد [5]. این آزمون از هفت آزمون تشکیل شده است که شامل آزمون‌های اسکات کامل (دیپ اسکات)، گام برداشتن از روی مانع، لانچ روی خط، تحریک‌پذیری شانه، بالا آوردن فعال پا، شنای پایداری تنه و پایداری چرخشی و سه آزمون آشکارسازی برای دامنه حرکتی شانه، شنای پایداری تنه و پایداری چرخشی است. 
توضیحات لازم و دستورالعمل‌های گفتاری مربوط به اجرای هر الگوی حرکتی، قبل از اجرای آزمون به هر آزمودنی گفته شد و آن‌ها آزمون را یک‌بار به صورت آزمایشی انجام دادند. به منظور ارزیابی الگوهای حرکتی آزمونگرها با فاصله یکسانی از آزمودنی در هر سه جهت قدامی، خلفی و جانبی قرار می‌گرفتند. آزمودنی‌ها هر الگوی حرکتی را سه‌بار انجام دادند که برای الگوهای یک‌طرفه بهترین نمره در سه تکرار و برای الگوهای دوطرفه، بهترین نمره برای هر طرف ثبت می‌شد و از بین بهترین نمره‌های هر طرف، کمترین نمره برای نمره کلی در نظر گرفته شد. در این آزمون هر فرد می‌تواند نمرات بین صفر تا سه را برای هر الگوی حرکتی کسب کند که در این صورت اجرا بدون حرکت جبرانی نمره 3، اجرا با حرکت جبرانی نمره 2، عدم توانایی در اجرا و برگشت به حالت اولیه نمره 1 و اجرای همراه با درد نمره صفر دریافت می‌کنند.
آزمودنی‌ها در صورت انجام صحیح و بدون حرکات جبرانی آزمون‌های دیپ اسکات، گام از روی مانع، آزمون لانچ و آزمون پایداری چرخشی 3 امتیاز و در صورت انجام حرکت با حرکات جبرانی 2 امتیاز کسب می‌کردند. عدم توانایی انجام حرکت بدون حرکات جبرانی 1 امتیاز برای فرد به همراه داشت و در صورت احساس درد حین انجام حرکت یا انجام آزمون آشکارسازی، آزمودنی امتیازی دریافت نمی‌کرد.
در اجرای آزمون دیپ اسکات، آزمودنی در حالی که پاها به اندازه عرض شانه از هم باز و جهت انگشتان پا به سمت جلو است؟ می‌ایستد، سپس در حالی که شانه‌ها و آرنج در زاویه 90 درجه قرار دارند، چوب موازنه را با دو دست به ‌طور افقی بالای سر نگه می‌داشت. آزمودنی در حالی که پاشنه‌هایش را به زمین چسبانده و چوب موازنه را بالای سر نگه داشته بود، بدون اینکه تعادل او به هم بخورد تا حد امکان به سمت پایین حرکت می‌کرد. سپس تا زمان شمارش عدد یک از سوی آزمونگر، در همین حالت باقی می‌ماند و سپس به حالت اولیه بازمی‌گشت. حرکت صحیح زمانی انجام می‌شود که بالا‌تنه موازی با درشت‌نی باشد، ران‌ها موازی با زمین باشند، زانوها دقیقاً بالای پاها قرار گیرند و میله موازی با زمین باشد.
برای اجرای آزمون گام از روی مانع، آزمودنی در حالی که انگشتان پاها با پایه‌های مانع در تماس هستند پشت مانع قرار می‌گیرد. سپس چوب موازنه را با دو دست گرفته آن را از بین شانه‌ها عبور داده و پشت گردن خود قرار می‌دهد. در حالی که وضعیت خود را حفظ می‌کند، پای راست خود را بلند کرده و از روی مانع گام بر می‌دارد، با اطمینان از اینکه پای خود را به سمت ساق پا بلند کرده ضمن اینکه راستای پا، مچ پا، زانو و لگن را بدون برهم خوردن تعادل حفظ می‌کند. سپس کف زمین را با پاشنه لمس کرده و بدون مکث بلافاصله به حالت اولیه بازمی‌گردد. این آزمون برای هر دو پا انجام می‌گیرد. حرکت صحیح زمانی انجام می‌گیرد که مفاصل ران، زانوها و مچ‌های پا در یک راستا و در صفحه ساجیتال باشند، حرکتی در ناحیه کمر اتفاق نیفتد و میله و مانع باهم موازی باشند.
آزمودنی‌ها برای اجرای آزمون لانچ می‌بایست چوب تعادل را به نحوی نگه می‌داشتند که با پشت سر، قسمت فوقانی پشت و باسن در تماس باشد. در این وضعیت دست راست می‌بایست پشت گردن و دست چپ پشت کمر قرار گیرد. در این حالت آزمودنی یک گام به جلو برمی‌دارد. این حرکت برای هر دو پا انجام می‌گیرد. حرکت صحیح زمانی انجام می‌گیرد که میله در تماس با ستون فقرات در وضعیت بازشده است. حرکتی در ناحیه تنه اتفاق نمی‌افتد. میله و پاها در صفحه سایجتال باقی می‌مانند. زانو پشت پاشنه پای جلویی را لمس می‌کند.
در آزمون بالا بردن مستقیم پا به صورت فعال، آزمودنی به پشت دراز می‌کشد. در این حالت جهت انگشتان پا رو به بالاست. هر دو دست در کنار بدن و کف دست‌ها رو‌به‌رو قرار می‌گیرد.آزمودنی انگشتان پای راست خود را به سمت ساق پا خم کرده (دورسی فلکشن) و بدون خم کردن زانو تا حد امکان پا را بالا می‌آورد، در حالی که پای چپ با زمین در تماس است. این آزمون برای هر دو پا انجام می‌شود. اگر مچ پا یا سر میله بین نقطه میانی ران و خار قدامی فوقانی لگن قرار گیرد 3 امتیاز برای آزمودنی در نظر گرفته می‌شود؛ اما اگر مچ پا یا سر میله بین نقطه میانی ران و وسط کشکک یا خط مفصلی زانو قرار گیرد 2 امتیاز و در صورتی که مچ پا یا سر میله در نقطه‌ای پایین‌تر از وسط کشکک یا خط مفصلی زانو قرار گیرد 1 امتیاز به فرد داده می‌شود.
برای انجام آزمون دامنه حرکتی شانه، فرد در حالی که پاها در کنار هم و دست‌ها در کنار بدن آویزان هستند، می‌ایستد. انگشتان خود را دور شست‌ها حلقه زده و دست خود را بالای سر برده و تا حد امکان پایین می‌آورد، در حالی که به‌ طور هم‌زمان دست چپ مشت‌کرده خود را از پشت کمر تا حد امکان به سمت بالا حرکت می‌دهد. در این آزمون اگر مشت‌ها در فاصله 20 سانتی‌متری و یا کمتر قرار می‌گیرند 3 امتیاز به فرد تعلق می‌گیرد، اما اگر مشت‌ها در فاصله 20 الی 30 سانتی‌متری هم قرار ‌گیرند، 2 امتیاز و در صورتی که مشت‌ها در فاصله بیش از 30 سانتی‌متری هم قرار ‌گیرند 1 امتیاز به فرد داده می‌شود.
برای اجرای آزمون شنای پایداری تنه، آزمودنی در موقعیت شنا روی دست‌ها قرار می‌گیرد، در حالی که دست‌ها رو‌به‌روی سر قرار دارند و انگشتان پا با زمین در تماس هستند. آزمودنی بدون خم کردن تنه یا زانوها به صورتی که ستون فقرات و اندام تحتانی در یک راستا باشند، از زمین بلند شده و بعد از چند ثانیه به سمت زمین برمی‌گردد. اگر آزمودنی‌ها می‌توانستند یک تکرار را در وضعیتی که شستان دست به موازات پیشانی باشند، انجام دهند 3 امتیاز دریافت می‌کردند. در صورتی که یک تکرار را در وضعیتی که شست دست به موازات چانه باشند، انجام می‌دادند 2 امتیاز و اگر ستون فقرات را در راستای اندام تحتانی قرار نمی‌دادند 1 امتیاز دریافت می‌کردند.
برای اجرای آزمون پایداری چرخشی، آزمودنی روی تخته تعادل با ارتفاع 2 و عرض 6 سانتی‌متر، در حالی که آرنج زیر شانه و زانو زیر لگن باشد قرار می‌گیرد. در این وضعیت دست‌ها، زانوها و انگشتان پای یک سمت از بدن روی تخته تعادل قرار می‌گیرد. در این حالت آزمودنی با دست راست خود پای راست خود را لمس کرده و به حالت اولیه بازمی‌گردد. این حرکت صحیح زمانی انجام می‌گیرد که ستون فقرات به موازات زمین باشد، زانو و آرنج با همدیگر تماس پیدا کنند و هیچ‌گونه تماسی با زمین نداشته باشد.
روش تجزیه و تحلیل داده‌ها
در این تحقیق از آمار توصیفی برای توصیف داده‌های هر گروه (سن، قد، وزن آزمودنی‌ها، شاخص توده بدنی) استفاده شد و برای توصیف داده‌ها از شاخص میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد. برای بررسی طبیعی بودن داده‌ها از آزمون شایپرو ویلک استفاده شد و با توجه به اینکه داده‌ها غیرنرمال بودند؛ برای بررسی تفاوت میانگین نمرات کل و نمرات هریک از آزمون‌های غربالگری حرکتی، از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. همه داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 جمع‌آوری شد و سطح معناداری 05/0≥P در نظر گرفته شد.
نتایج
اطلاعات مربوط به ویژگی‌های فردی آزمودنی‌ها در جدول شماره 1 نشان داده شده است. با توجه به همگن‌سازی دو گروه، تفاوت معناداری بین آزمودنی‌های دو گروه مشاهده نشد.
درصد نمرات آزمون غربالگری در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار به تفکیک گروهی در جدول شماره 2 نشان داده شده است. نقطه برش برای همه آزمودنی‌ها برابر 14 در نظر گرفته شد و برای مقایسه امتیازات FMS در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار با نقطه برش 14، از آزمون تی یک‌نمونه‌ای استفاده شد؛ به این معنی که تفاوت بین دانشجویان ورزشکار با دانشجویان غیرورزشکار با نقطه برش 14 مورد بررسی قرار گرفت که 66/6 درصد دانشجویان ورزشکار و 40 درصد دانشجویان غیرورزشکار دارای نمره غربالگری 14 یا کمتر بودند و همچنین 34/93 درصد دانشجویان ورزشکار و 60 درصد دانشجویان غیرورزشکار دارای نمره غربالگری بیشتر از 14 بودند.
اطلاعات توصیفی آزمون‌های اجرا‌شده شامل میانگین و انحراف استاندارد آزمون‌های غربالگری در جدول شماره 3 نشان داده شده است. همان‌طور که در جدول شماره 3 مشاهده می‌شود نمره کل غربالگری دانشجویان ورزشکار 63/17 و نمره کل دانشجویان غیرورزشکار 63/14 است.
نتایج آزمون یومن ویتنی بین دو گروه دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار در جدول شماره 4 نشان داده شده است. نتایج آزمون یومن ویتنی نشان داد بین میانگین نمره کل آزمون غربالگری عملکرد حرکتی در ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی‌داری 001/0=P وجود دارد.
بحث
هدف از مطالعه حاضر مقایسه نمرات آزمون غربالگری عملکرد حرکتی بین دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار دختر بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد نمره کل غربالگری دانشجویان ورزشکار 63/17 و نمره کل دانشجویان غیرورزشکار 63/14 است که دانشجویان ورزشکار نمره بیشتری را نسبت به دانشجویان غیرورزشکار دارا بودند. در واقع نقطه برش این مطالعه در نمره 14 واقع شده بود که نتایج مطالعه نشان داد هر دو گروه از نقطه برش بالاتر هستند. دانشجویان غیرورزشکار نمره نزدیک به 14 را نشان می‌دهند؛ در تفسیر این بخش از مطالعه می‌توان اظهار کرد مطالعات قبلی نشان داده‌اند افرادی که در آزمون غربالگری FMS، نمره 14 یا کمتر می‌گیرند مستعد آسیب هستند [16]؛ هرچند در مورد اینکه آیا FMS می‌تواند آسیب‌های ورزشی را پیش‌بینی کند، هنوز به طوری قطعی نتیجه‌گیری نشده است، ولی با فرض اینکه FMS توانایی پیش‌بینی آسیب‌های ورزشی را داشته باشد، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد اگر دانشجویان غیرورزشکار در تمرینات و مسابقات ورزشی شرکت کنند، بیشتر مستعد آسیب هستند. 
ولی هدف اصلی، مطالعه این فرضیه بود که آیا نمرات FMS در افراد ورزشکار که به طور منظم ورزش می‌کنند با افراد غیرورزشکار که ورزش منظمی را انجام نمی‌دهند، متفاوت است یا خیر که نتایج مطالعه نشان داد نمرات FMS دانشجویان ورزشکار بهتر از دانشجویان غیرورزشکار است. در نتیجه‌گیری این بخش از مطالعه می‌توان تفسیرهای متفاوتی را گزارش کرد. می‌توان به این اشاره کرد که آزمون غربالگری FMS توانایی این را دارد که بین افرادی که از نظر حرکتی فعال هستند با افرادی که از نظر حرکتی غیرفعال هستند، تفاوت قائل شود؛ چراکه مطالعات گذشته نشان داده‌اند الگوهای حرکتی و همچنین هماهنگی‌های عصبی‌عضلانی در بین افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند با افرادی که ورزش منظمی ندارند، متفاوت است [14]. 

در راستای این مطالعات می‌توان به این نتیجه‌گیری دست یافت که آزمون غربالگری FMS می‌تواند الگوهای حرکتی متفاوت را تشخیص دهد. درواقع با توانایی تشخیص الگوهای حرکتی متفاوت، می‌توان اظهار کرد که این مطالعه همسو با مطالعاتی است که نشان داده‌اند آزمون غربالگری FMS، آزمون خوبی برای پیش‌بینی آسیب‌های ورزشی است [18 ،17 ،11]؛ چراکه آزمون FMS با تشخیص متفاوت بودن الگوهای هریک از آیتم‌های غربالگری خود در بین افراد به این نتیجه می‌رسد که برخی افراد مستعد آسیب هستند و برخی خیر؛ درواقع FMS این نتیجه‌گیری را بر اساس الگوهای حرکتی متفاوت، انجام می‌دهد. این مطالعه هم نشان داد آزمون FMS به‌خوبی توانایی تشخیص الگوهای حرکتی متفاوت را دارد. علت‌های گوناگونی می‌تواند در متفاوت بودن الگوهای حرکتی افراد ورزشکار و غیرورزشکار نقش داشته باشد.

علت تفاوت در این الگوهای حرکتی را به تمام فاکتورهای آمادگی جسمانی نسبت داده‌اند [21-19 ،5]. عدم فعالیت بدنی، ضعف عضلانی و کاهش قدرت عضلانی و همچنین کاهش هماهنگی‌های عصبی‌عضلانی و در نتیجه محدودیت ثبات و کنترل حرکتی و تعادل ناکافی را به دنبال دارد [22]؛ چراکه در مطالعه احمد و همکاران نشان داده شده است که بین افراد فعال و غیرفعال در فاکتورهای آمادگی جسمانی تفاوت معناداری وجود دارد [23]. از طرفی دیگر مطالعات ذکر کرده‌اند که هریک از آیتم‌های FMS، نمونه‌ای از فاکتورهای آمادگی جسمانی را نشان می‌دهد [21]، به عنوان مثال، آزمون شنای پایداری ثبات تنه را در صفحه ساجیتال ارزیابی می‌کند و آزمون پایداری چرخشی تنه مجموعه حرکاتی است که به هماهنگی عصبی‌عضلانی نیاز دارد و این آزمون ثبات تنه را در ترکیب با حرکات اندام‌های فوقانی و تحتانی ارزیابی می‌کند. می‌توان عملکرد ضعیف در این دو آزمون را به ثبات ضعیف تثبیت‌کننده‌های تنه نسبت داد [19 ،5]. 
آزمون‌های اسکات عمیق، گام از روی مانع و لانچ، قدرت اندام تحتانی و ثبات مفاصل ران، زانو و مچ پا را ارزیابی می‌کنند و با توجه به اینکه عدم فعالیت بدنی به ضعف عضلانی و کاهش قدرت عضلات منجر می‌شود و محدودیت ثبات و کنترل حرکتی و تعادل ناکافی را به دنبال دارد، می‌توان گفت افراد ورزشکار بهتر از افراد غیرورزشکار این آزمون‌ها را اجرا می‌کنند [19]. همچنین آزمون تحرک‌پذیری شانه، دامنه حرکتی شانه را به ‌صورت دوطرفه و متقابل ارزیابی می‌کند و این آزمون به حرکت طبیعی کتف و باز شدن ستون فقرات نیاز دارد و آزمون بالا آوردن فعال پا انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ و دوقلو ـ نعلی را به ‌صورت فعال ارزیابی می‌کند و توانایی اجرای این آزمون به انعطاف‌پذیری عملکردی عضلات همسترینگ، گلوتئال و ایلیوتیبال باند نیاز دارد [5].
نتیجه‌گیری نهایی 
نتیجه‌گیری این مطالعه را می‌توان با دو تفسیر بیان کرد؛ یکی اینکه آزمون غربالگری FMS، می‌تواند الگوهای حرکتی متفاوت بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار را تشخیص دهد و تفسیر دیگر اینکه، آزمون غربالگری FMS دانشجویان ورزشکار بهتر از دانشجویان غیرورزشکار نشان داده شد که نشان‌دهنده این می‌تواند باشد که دانشجویان غیرورزشکار الگوهای حرکتی ضعیفی از خود نشان می‌دهند که در صورت شرکت در فعالیت‌های ورزشی با فرض پیش‌بینی آزمون FMS در آسیب‌های ورزشی، احتمال اینکه دانشجویان غیرورزشکار، بیشتر آسیب ببینند، بیشتر است. 
تحقیق حاضر محدودیت‌هایی داشت، از جمله عدم اندازه‌گیری فاکتورهای آمادگی جسمانی به منظور تعیین ارتباط دقیق بین اینکه آیا ارتباطی بین فاکتورهای آمادگی جسمانی با نمره آزمون FMS وجود دارد یا خیر که در این صورت بهتر می‌شد به نتیجه‌گیری دقیق رسید؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود در مطالعات آینده با هدف اندازه‌گیری آزمون FMS بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار برای روشن شدن این مسئله که آیا علت تفاوت در آزمون FMS بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار، فاکتورهای آمادگی جسمانی است یا علت‌های دیگر، فاکتورهای آمادگی جسمانی بین دو گروه نیز اندازه‌گیری شود و مورد بررسی قرار گیرد.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
آزمودنی‌ها فرم رضایتنامه کتبی شرکت در پژوهش را پر کردند و پس از تکمیل آن و کسب اطلاع از ماهیت و نحوه همکاری وارد پژوهش شدند. همچنین به تمامی آزمودنی‌ها اطمینان داده شد که اطلاعات شخصی آنان به صورت محرمانه و مخفی باقی خواهد ماند و در صورت بروز مشکل یا نارضایتی در هر مرحله از پژوهش با هماهنگی انجام شده از قبل، اجازه خروج از پژوهش را دارند.
حامی مالی
این پژوهش حامی مالی ندارد.
مشارکت نویسندگان
تمامی نویسندگان در نگارش این مقاله مشارکت داشته‌اند.
تعارض منافع
نویسندگان مقاله تعارض منافعی اعلام نکردند.
تشکر و قدردانی
بدین وسیله از دانشکده تربیت‌بدنی دانشگاه گیلان تشکر و قدردانی میگردد.