دوره 3، شماره 1 - ( 3-1396 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 54-47 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammad Amoli S, Sadeghi H. The Effect of Eight Weeks of Strength Training on Selected Biomechanical Properties of Femur in Old Male Rats. J Sport Biomech 2017; 3 (1) :47-54
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-124-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-124-fa.html
محمدآملی سیما، صادقی حیدر. تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی استخوان ران موش های صحرایی نر مسن . مجله بیومکانیک ورزشی. 1396; 3 (1) :47-54
سیما محمدآملی* 
1، حیدر صادقی1
1، حیدر صادقی1
1- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
چکیده: (5469 مشاهده)
هدف: این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی استخوان ران موشهای صحرایی نر مسن اجرا شد.
روش ها: در این پژوهش تجربی 16 رأس موش صحرایی نر، مسن ( 20ماهه)، نژاد ویستار و سالم به روش تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (8 n=) و کنترل (8 n=) قرار گرفتند، به دلیل تهاجمی بودن آزمون امکان اندازهگیری متغیرها قبل از شروع تمرین وجود نداشت. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان بود که 4 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته انجام شد. آزمودنیها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه فعالیت بیهوش شده و سپس از طریق جراحی استخوان رانشان خارج شد. از آزمون فشار مکانیکی خمش سه‌نقطه‌ای برای تعیین تغییرات سختی، انرژی شکست و حداکثر مقاومت استخوان ران استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون T مستقل در سطح معناداری (0/05 >p)) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که این نوع تمرین تأثیری بر سختی، حداکثر مقاومت و انرژی شکست استخوان ران موشهای صحرایی نر مسن نداشت (0/05<p).
نتیجه گیری: دلیل احتمالی عدم تأثیر این نوع تمرین ممکن است ناشی از شدت، نوع و مدت تمرین و یا سن شروع فعالیت باشد.
روش ها: در این پژوهش تجربی 16 رأس موش صحرایی نر، مسن ( 20ماهه)، نژاد ویستار و سالم به روش تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (8 n=) و کنترل (8 n=) قرار گرفتند، به دلیل تهاجمی بودن آزمون امکان اندازهگیری متغیرها قبل از شروع تمرین وجود نداشت. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان بود که 4 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته انجام شد. آزمودنیها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه فعالیت بیهوش شده و سپس از طریق جراحی استخوان رانشان خارج شد. از آزمون فشار مکانیکی خمش سه‌نقطه‌ای برای تعیین تغییرات سختی، انرژی شکست و حداکثر مقاومت استخوان ران استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون T مستقل در سطح معناداری (0/05 >p)) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که این نوع تمرین تأثیری بر سختی، حداکثر مقاومت و انرژی شکست استخوان ران موشهای صحرایی نر مسن نداشت (0/05<p).
نتیجه گیری: دلیل احتمالی عدم تأثیر این نوع تمرین ممکن است ناشی از شدت، نوع و مدت تمرین و یا سن شروع فعالیت باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وب‌سایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
