دوره 12، شماره 1 - ( 3-1405 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 107-90 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Roy S, Rakib M R, Gazi M A, Rumky U H, Akter M K, Shefat A H, et al . Differences in Speed and Aerobic Endurance among Players of Field and Court-Based Sports. J Sport Biomech 2026; 12 (1) :90-107
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-446-fa.html
URL: http://biomechanics.iauh.ac.ir/article-1-446-fa.html
روی سووو، رکیب محمد ریحان، غازی محمد آرمان، رَمکی امّهَفصه، اختر مصطفی خدیجه، شفَت الیف حسن، و همکاران.. تفاوتهای سرعت و استقامت هوازی در میان ورزشکاران رشتههای میدانی و سالنمحور. مجله بیومکانیک ورزشی. 1405; 12 (1) :90-107
سووو روی1 
، محمد ریحان رکیب2 ، محمد آرمان غازی1 ، امّهَفصه رَمکی1 ، مصطفی خدیجه اختر1 ، الیف حسن شفَت3 ، نفیس آلوم4 ، محمد اَزادال اسلام*5
، محمد ریحان رکیب2 ، محمد آرمان غازی1 ، امّهَفصه رَمکی1 ، مصطفی خدیجه اختر1 ، الیف حسن شفَت3 ، نفیس آلوم4 ، محمد اَزادال اسلام*5
1- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علوم و فناوری جشور، جشور، بنگلادش.
2- دفتر تربیت بدنی، دانشگاه علوم و فناوری جشور، جشور، بنگلادش.
3- گروه مدیریت، دانشگاه علوم و فناوری جشور، جشور، بنگلادش.
4- گروه مالی و بانکداری، دانشگاه علوم و فناوری جشور، جشور، بنگلادش.
5- دانشکده تربیت بدنی و مهندسی سلامت، دانشگاه فناوری تاییوان، تاییوان، استان شانشی، چین.
2- دفتر تربیت بدنی، دانشگاه علوم و فناوری جشور، جشور، بنگلادش.
3- گروه مدیریت، دانشگاه علوم و فناوری جشور، جشور، بنگلادش.
4- گروه مالی و بانکداری، دانشگاه علوم و فناوری جشور، جشور، بنگلادش.
5- دانشکده تربیت بدنی و مهندسی سلامت، دانشگاه فناوری تاییوان، تاییوان، استان شانشی، چین.
متن کامل [PDF 1748 kb]
(241 دریافت)
| چکیده (HTML) (742 مشاهده)
متن کامل: (333 مشاهده)
مقدمه
آمادگی جسمانی به دو دسته کلی تقسیم میشود: آمادگی مرتبط با سلامت و آمادگی مرتبط با مهارت. این مفهوم بیانگر توانایی کلی فرد در انجام فعالیتهای بدنی است و نقش حیاتی در سلامت عمومی و موفقیت ورزشی دارد. مؤلفههای اصلی آمادگی جسمانی شامل قدرت، استقامت، سرعت، انعطافپذیری و هماهنگی هستند (1). آمادگی جسمانی یکی از نیازها و کارکردهای بنیادین انسان محسوب میشود و رابطهای قوی میان سلامت عمومی و توان بالقوه ورزشی وجود دارد (2). این ویژگی، پایهای برای رشد مهارتهای اختصاصی ورزشی و درک تاکتیکی ورزشکاران فراهم میکند. مجموعه این عوامل، عملکرد کلی ورزشکار را تحت تأثیر قرار داده و موجب ایجاد برتری رقابتی بین بازیکنان میشود (3). عوامل متعددی بر عملکرد ورزشکار تأثیر میگذارند (4). در حالی که در تمرینات روزمره معمولاً بر تقویت ویژگیهای جسمانی ورزشکاران تأکید میشود، توجه به تمرینات استقامتی نیز نباید نادیده گرفته شود (5،6). استقامت یکی از شاخصهای کلیدی سلامت بدنی است و نشاندهنده مقاومت عضلانی در برابر خستگی طی فعالیتهای طولانیمدت است (7،8). تمرینات استقامتی معمولاً به دو نوع بیهوازی و هوازی تقسیم میشوند. استقامت هوازی به فعالیتهایی گفته میشود که در شرایط دارای اکسیژن کافی انجام میگیرد، در حالی که استقامت بیهوازی مربوط به فعالیتهایی است که انرژی در غیاب اکسیژن کافی تولید میشود (9).
کسب مهارتهای بدنی مانند سرعت نقش تعیینکنندهای در رشد ورزشی و شناسایی استعداد دارد. عواملی مانند ژنتیک، سن، جنسیت و نیز عوامل بیرونی مانند نوع تمرین و تغذیه بر توسعه سرعت مؤثرند (10). سرعت، معیاری عددی از حرکت است که معمولاً با اندازهگیری مسافت طیشده در یک بازه زمانی سنجیده میشود و بیانگر سرعت جابهجایی فرد یا جسم در هر جهت است (11). سرعت و استقامت هوازی از مؤلفههای حیاتی عملکرد ورزشی هستند و در رشتههای مختلف تفاوتهای محسوسی دارند (12). این ویژگیها به دلیل تفاوت در محیط تمرین، الگوهای حرکتی و نیازهای فیزیولوژیکی در ورزشهای سالنی و میدانی بهصورت متفاوتی رشد میکنند (13،14). ورزشهای سالنی شامل بسکتبال، هندبال و والیبال هستند، در حالی که ورزشهای میدانی شامل کریکت، فوتبال و دوومیدانی میشوند. هر دسته از این ورزشها الزامات بدنی و تاکتیکی خاص خود را دارند که بر نحوه تمرین و الگوی عملکرد بازیکنان تأثیر میگذارد (15، 16).
ورزشهای میدانی مانند کریکت، فوتبال و دوومیدانی معمولاً در زمینهای بزرگتر انجام میشوند و نیازمند ترکیبی از فعالیتهای طولانیمدت هوازی و تلاشهای کوتاه و پرفشار بیهوازی هستند (17). بهعنوان مثال، بازیکنان فوتبال در طول مسابقه مسافت زیادی را طی میکنند (18) و بین دویدن، راه رفتن و دوهای سرعتی در تناوب هستند، که این امر مستلزم دستگاه قلبی–عروقی قوی برای حفظ عملکرد در کل بازی است (19). مسابقات دوومیدانی بسته به رشته متفاوتاند، اما معمولاً به استقامت و سرعت حداکثری نیاز دارند، بهویژه در دوهای نیمهبلند و بلند (20). هرچند در کریکت حرکت بهصورت پیوسته انجام نمیشود، اما بازیکنان درگیر دوهای انفجاری و کوتاهمدت هستند که هر دو سیستم انرژی بیهوازی و هوازی را درگیر میکند (21). در مقابل، ورزشهای سالنی مانند بسکتبال، هندبال و والیبال در فضاهای محدودتری انجام میشوند و نیاز به دوهای کوتاه، تغییر جهتهای سریع و شتابهای پیدرپی دارند (22،23). در چنین فضاهای محدودی، زمان واکنش سریع برای اجرای مؤثر مهارتها اهمیت زیادی دارد (24). این فعالیتها بیشتر متکی به توان بیهوازی و چابکی هستند و نسبت به ورزشهای میدانی بار استقامتی هوازی کمتری دارند (25، 26). برای مقایسه تفاوتهای فیزیولوژیکی بین ورزشهای سالنی و میدانی، در این پژوهش از آزمونهای دو ۵۰ متری و رفتوبرگشت ۴×۱۰ متر برای سنجش سرعت، و از آزمون بپ و آزمون کوپر برای سنجش استقامت هوازی استفاده شد. آزمون دو ۵۰ متری ابزاری معتبر برای سنجش سرعت و شتاب بیشینه است و توانایی تولید نیرو و حفظ سرعت بالا در مسافتهای کوتاه را میسنجد که در هر دو نوع ورزش اهمیت دارد (27،28). آزمون رفتوبرگشت نیز علاوه بر سرعت، چابکی و توان تغییر جهت سریع را میسنجد که در ورزشهای سالنی مانند بسکتبال و هندبال اهمیت ویژهای دارد (29،30). برای ارزیابی توان هوازی، آزمون بپ شاخصی عملی و معتبر برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی از طریق دوهای تدریجی رفتوبرگشت است (31،32)، و آزمون ۱۲ دقیقهای کوپر نیز معیاری ساده و معتبر برای سنجش استقامت هوازی در محیط واقعی محسوب میشود (33، 34).
مجموعه این آزمونها ارزیابی جامعی از الگوی سرعت و استقامت در رشتههای مختلف ورزشی فراهم میکند. شواهد نشان میدهد ورزشکاران رشتههای میدانی مانند فوتبال، کریکت و دوومیدانی معمولاً از استقامت هوازی بالاتری برخوردارند، زیرا زمینهای بزرگتر و مدتزمان طولانیتر بازی نیازمند خروجی پایدار قلبی–عروقی است (35). در مقابل، ورزشکاران رشتههای سالنی مانند بسکتبال، هندبال و والیبال در سرعت و چابکی مسافتهای کوتاه برترند که با ماهیت انفجاری و چندجهتی این ورزشها هماهنگ است (36). این تفاوتها اهمیت استفاده از آزمونهای اختصاصی هر رشته را نشان میدهد. بهکارگیری آزمونهای ۵۰ متری و رفتوبرگشت برای سرعت، و آزمونهای بپ و کوپر برای استقامت، امکان تحلیل دقیق ویژگیهای فیزیولوژیکی ورزشکاران را فراهم میسازد (37، 38). تفاوت در نیازهای فیزیکی ورزشهای سالنی و میدانی ضرورت طراحی آزمونها و برنامههای تمرینی متناسب با نوع رشته را برجسته میکند. چنین ارزیابیهایی میتواند به مربیان و متخصصان علوم ورزشی کمک کند تا برنامههای تمرینی بهینهای طراحی کنند که ضمن ارتقای عملکرد، خطر آسیبدیدگی را نیز کاهش دهد.
در این پژوهش بررسی شد که چگونه ورزشهای سالنی و میدانی از نظر الزامات فیزیکی، بهویژه در مؤلفههای سرعت و استقامت هوازی با یکدیگر تفاوت دارند. این مطالعه با استفاده از آزمونهای دو ۵۰ متری، رفتوبرگشت، بپ و کوپر، بهدنبال پر کردن خلأ پژوهشی موجود در این زمینه است.
روش شناسی
آزمودنیها
در این پژوهش، تحلیل توان آماری پیش از انجام مطالعه با استفاده از نرمافزار G*Power نسخه 3.1.9.7 (دانشگاه کیل، آلمان) انجام شد تا حداقل حجم نمونه مورد نیاز برای اجرای آزمونt مستقل تعیین شود. این تحلیل با فرض اندازه اثر بزرگ (0.80)، سطح معنیداری (0.05 = α) و توان آماری مطلوب 0.80 صورت گرفت (39). نتایج نشان داد که حداقل ۵۲ شرکتکننده (۲۶ نفر در هر گروه) برای دستیابی به توان آماری کافی لازم است. به منظور جلوگیری از تأثیر ریزش احتمالی آزمودنیها، ۷۲ نفر در ابتدا جذب شدند و پس از حذف افراد فاقد شرایط یا انصرافدهنده، در نهایت ۶۰ شرکتکننده (۳۰ نفر در هر گروه) مطالعه را به طور کامل به پایان رساندند.
ورزشکاران مرد ۱۸ تا ۲۵ ساله از دانشگاه علوم و فناوری جشور، بنگلادش، بهصورت تصادفی انتخاب شدند و نمونه به دو گروه مساوی تقسیم گردید: گروه ورزشهای سالنی (30 = n) شامل بازیکنان بسکتبال، هندبال و والیبال، و گروه ورزشهای میدانی (30 = n) شامل بازیکنان کریکت، فوتبال و دوومیدانی (جدول 1). تمامی شرکتکنندگان در رقابتهای بیندانشگاهی فعال بودند و در سطوح تمرینی مشابهی قرار داشتند، بهگونهای که از برنامههای تمرینی نسبتاً یکسانی پیروی میکردند و از نظر آمادگی بدنی پایه قابل مقایسه بودند. پیش از ورود به مطالعه، شرکتکنندگان از طریق پرسشنامه آمادگی فعالیت بدنی (PARQ) مورد غربالگری قرار گرفتند و تنها افرادی که از سلامت جسمی و روانی کامل برخوردار بودند در مطالعه شرکت داده شدند. محرمانگی اطلاعات، ایمنی و رضایت آگاهانه کتبی تمام آزمودنیها تضمین گردید.
آمادگی جسمانی به دو دسته کلی تقسیم میشود: آمادگی مرتبط با سلامت و آمادگی مرتبط با مهارت. این مفهوم بیانگر توانایی کلی فرد در انجام فعالیتهای بدنی است و نقش حیاتی در سلامت عمومی و موفقیت ورزشی دارد. مؤلفههای اصلی آمادگی جسمانی شامل قدرت، استقامت، سرعت، انعطافپذیری و هماهنگی هستند (1). آمادگی جسمانی یکی از نیازها و کارکردهای بنیادین انسان محسوب میشود و رابطهای قوی میان سلامت عمومی و توان بالقوه ورزشی وجود دارد (2). این ویژگی، پایهای برای رشد مهارتهای اختصاصی ورزشی و درک تاکتیکی ورزشکاران فراهم میکند. مجموعه این عوامل، عملکرد کلی ورزشکار را تحت تأثیر قرار داده و موجب ایجاد برتری رقابتی بین بازیکنان میشود (3). عوامل متعددی بر عملکرد ورزشکار تأثیر میگذارند (4). در حالی که در تمرینات روزمره معمولاً بر تقویت ویژگیهای جسمانی ورزشکاران تأکید میشود، توجه به تمرینات استقامتی نیز نباید نادیده گرفته شود (5،6). استقامت یکی از شاخصهای کلیدی سلامت بدنی است و نشاندهنده مقاومت عضلانی در برابر خستگی طی فعالیتهای طولانیمدت است (7،8). تمرینات استقامتی معمولاً به دو نوع بیهوازی و هوازی تقسیم میشوند. استقامت هوازی به فعالیتهایی گفته میشود که در شرایط دارای اکسیژن کافی انجام میگیرد، در حالی که استقامت بیهوازی مربوط به فعالیتهایی است که انرژی در غیاب اکسیژن کافی تولید میشود (9).
کسب مهارتهای بدنی مانند سرعت نقش تعیینکنندهای در رشد ورزشی و شناسایی استعداد دارد. عواملی مانند ژنتیک، سن، جنسیت و نیز عوامل بیرونی مانند نوع تمرین و تغذیه بر توسعه سرعت مؤثرند (10). سرعت، معیاری عددی از حرکت است که معمولاً با اندازهگیری مسافت طیشده در یک بازه زمانی سنجیده میشود و بیانگر سرعت جابهجایی فرد یا جسم در هر جهت است (11). سرعت و استقامت هوازی از مؤلفههای حیاتی عملکرد ورزشی هستند و در رشتههای مختلف تفاوتهای محسوسی دارند (12). این ویژگیها به دلیل تفاوت در محیط تمرین، الگوهای حرکتی و نیازهای فیزیولوژیکی در ورزشهای سالنی و میدانی بهصورت متفاوتی رشد میکنند (13،14). ورزشهای سالنی شامل بسکتبال، هندبال و والیبال هستند، در حالی که ورزشهای میدانی شامل کریکت، فوتبال و دوومیدانی میشوند. هر دسته از این ورزشها الزامات بدنی و تاکتیکی خاص خود را دارند که بر نحوه تمرین و الگوی عملکرد بازیکنان تأثیر میگذارد (15، 16).
ورزشهای میدانی مانند کریکت، فوتبال و دوومیدانی معمولاً در زمینهای بزرگتر انجام میشوند و نیازمند ترکیبی از فعالیتهای طولانیمدت هوازی و تلاشهای کوتاه و پرفشار بیهوازی هستند (17). بهعنوان مثال، بازیکنان فوتبال در طول مسابقه مسافت زیادی را طی میکنند (18) و بین دویدن، راه رفتن و دوهای سرعتی در تناوب هستند، که این امر مستلزم دستگاه قلبی–عروقی قوی برای حفظ عملکرد در کل بازی است (19). مسابقات دوومیدانی بسته به رشته متفاوتاند، اما معمولاً به استقامت و سرعت حداکثری نیاز دارند، بهویژه در دوهای نیمهبلند و بلند (20). هرچند در کریکت حرکت بهصورت پیوسته انجام نمیشود، اما بازیکنان درگیر دوهای انفجاری و کوتاهمدت هستند که هر دو سیستم انرژی بیهوازی و هوازی را درگیر میکند (21). در مقابل، ورزشهای سالنی مانند بسکتبال، هندبال و والیبال در فضاهای محدودتری انجام میشوند و نیاز به دوهای کوتاه، تغییر جهتهای سریع و شتابهای پیدرپی دارند (22،23). در چنین فضاهای محدودی، زمان واکنش سریع برای اجرای مؤثر مهارتها اهمیت زیادی دارد (24). این فعالیتها بیشتر متکی به توان بیهوازی و چابکی هستند و نسبت به ورزشهای میدانی بار استقامتی هوازی کمتری دارند (25، 26). برای مقایسه تفاوتهای فیزیولوژیکی بین ورزشهای سالنی و میدانی، در این پژوهش از آزمونهای دو ۵۰ متری و رفتوبرگشت ۴×۱۰ متر برای سنجش سرعت، و از آزمون بپ و آزمون کوپر برای سنجش استقامت هوازی استفاده شد. آزمون دو ۵۰ متری ابزاری معتبر برای سنجش سرعت و شتاب بیشینه است و توانایی تولید نیرو و حفظ سرعت بالا در مسافتهای کوتاه را میسنجد که در هر دو نوع ورزش اهمیت دارد (27،28). آزمون رفتوبرگشت نیز علاوه بر سرعت، چابکی و توان تغییر جهت سریع را میسنجد که در ورزشهای سالنی مانند بسکتبال و هندبال اهمیت ویژهای دارد (29،30). برای ارزیابی توان هوازی، آزمون بپ شاخصی عملی و معتبر برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی از طریق دوهای تدریجی رفتوبرگشت است (31،32)، و آزمون ۱۲ دقیقهای کوپر نیز معیاری ساده و معتبر برای سنجش استقامت هوازی در محیط واقعی محسوب میشود (33، 34).
مجموعه این آزمونها ارزیابی جامعی از الگوی سرعت و استقامت در رشتههای مختلف ورزشی فراهم میکند. شواهد نشان میدهد ورزشکاران رشتههای میدانی مانند فوتبال، کریکت و دوومیدانی معمولاً از استقامت هوازی بالاتری برخوردارند، زیرا زمینهای بزرگتر و مدتزمان طولانیتر بازی نیازمند خروجی پایدار قلبی–عروقی است (35). در مقابل، ورزشکاران رشتههای سالنی مانند بسکتبال، هندبال و والیبال در سرعت و چابکی مسافتهای کوتاه برترند که با ماهیت انفجاری و چندجهتی این ورزشها هماهنگ است (36). این تفاوتها اهمیت استفاده از آزمونهای اختصاصی هر رشته را نشان میدهد. بهکارگیری آزمونهای ۵۰ متری و رفتوبرگشت برای سرعت، و آزمونهای بپ و کوپر برای استقامت، امکان تحلیل دقیق ویژگیهای فیزیولوژیکی ورزشکاران را فراهم میسازد (37، 38). تفاوت در نیازهای فیزیکی ورزشهای سالنی و میدانی ضرورت طراحی آزمونها و برنامههای تمرینی متناسب با نوع رشته را برجسته میکند. چنین ارزیابیهایی میتواند به مربیان و متخصصان علوم ورزشی کمک کند تا برنامههای تمرینی بهینهای طراحی کنند که ضمن ارتقای عملکرد، خطر آسیبدیدگی را نیز کاهش دهد.
در این پژوهش بررسی شد که چگونه ورزشهای سالنی و میدانی از نظر الزامات فیزیکی، بهویژه در مؤلفههای سرعت و استقامت هوازی با یکدیگر تفاوت دارند. این مطالعه با استفاده از آزمونهای دو ۵۰ متری، رفتوبرگشت، بپ و کوپر، بهدنبال پر کردن خلأ پژوهشی موجود در این زمینه است.
روش شناسی
آزمودنیها
در این پژوهش، تحلیل توان آماری پیش از انجام مطالعه با استفاده از نرمافزار G*Power نسخه 3.1.9.7 (دانشگاه کیل، آلمان) انجام شد تا حداقل حجم نمونه مورد نیاز برای اجرای آزمونt مستقل تعیین شود. این تحلیل با فرض اندازه اثر بزرگ (0.80)، سطح معنیداری (0.05 = α) و توان آماری مطلوب 0.80 صورت گرفت (39). نتایج نشان داد که حداقل ۵۲ شرکتکننده (۲۶ نفر در هر گروه) برای دستیابی به توان آماری کافی لازم است. به منظور جلوگیری از تأثیر ریزش احتمالی آزمودنیها، ۷۲ نفر در ابتدا جذب شدند و پس از حذف افراد فاقد شرایط یا انصرافدهنده، در نهایت ۶۰ شرکتکننده (۳۰ نفر در هر گروه) مطالعه را به طور کامل به پایان رساندند.
ورزشکاران مرد ۱۸ تا ۲۵ ساله از دانشگاه علوم و فناوری جشور، بنگلادش، بهصورت تصادفی انتخاب شدند و نمونه به دو گروه مساوی تقسیم گردید: گروه ورزشهای سالنی (30 = n) شامل بازیکنان بسکتبال، هندبال و والیبال، و گروه ورزشهای میدانی (30 = n) شامل بازیکنان کریکت، فوتبال و دوومیدانی (جدول 1). تمامی شرکتکنندگان در رقابتهای بیندانشگاهی فعال بودند و در سطوح تمرینی مشابهی قرار داشتند، بهگونهای که از برنامههای تمرینی نسبتاً یکسانی پیروی میکردند و از نظر آمادگی بدنی پایه قابل مقایسه بودند. پیش از ورود به مطالعه، شرکتکنندگان از طریق پرسشنامه آمادگی فعالیت بدنی (PARQ) مورد غربالگری قرار گرفتند و تنها افرادی که از سلامت جسمی و روانی کامل برخوردار بودند در مطالعه شرکت داده شدند. محرمانگی اطلاعات، ایمنی و رضایت آگاهانه کتبی تمام آزمودنیها تضمین گردید.
متغیرها و روش اجرای آزمونها
در این تحقیق، دو متغیر اصلی آمادگی جسمانی مورد بررسی قرار گرفت: استقامت قلبی–عروقی و سرعت حرکتی. برای سنجش استقامت از آزمون بپ و آزمون کوپر و برای ارزیابی سرعت از آزمون رفتوبرگشت ۴×۱۰ متر و دو سرعت ۵۰ متری استفاده شد. تمامی آزمونها با روشهای استاندارد و تجهیزات مناسب اجرا گردید. آزمون رفتوبرگشت ۴×۱۰ متر شامل دو خط با فاصله ۱۰ متر و دو مخروط در دو انتهای مسیر بود و هر آزمودنی مسیر ۴×۱۰ متر را با سرعت فزاینده طی میکرد (40). در آزمون دو ۵۰ متری، ورزشکار از حالت ایستاده (بدون تماس دست با زمین) حرکت کرده و مسیر ۵۰ متر را با حداکثر سرعت طی میکرد. هر شرکتکننده دو بار این آزمون را اجرا کرد و بهترین رکورد با دقت ۰٫۱ ثانیه ثبت شد، در حالی که بین دو اجرای آزمون سه دقیقه استراحت در نظر گرفته شد (41). آزمون کوپر شامل دویدن یا راه رفتن مداوم به مدت ۱۲ دقیقه در پیستی با نشانهگذاری مشخص بود و مسافت طیشده در این بازه بهعنوان شاخص استقامت ثبت شد (33). آزمون بپ نیز بر اساس نسخه اصلاحشده آزمون آمادگی داوران فیبا اجرا شد که شامل دویدنهای رفتوبرگشت ۲۰ متری با سرعتی فزاینده بر اساس صدای ضبطشده است. شرکتکنندگان موظف بودند تا رسیدن به حد نهایی (۸۶ رفتوبرگشت) به دویدن ادامه دهند (42). تمام شرکتکنندگان بهطور منظم زیر نظر مربیان تخصصی تمرین میکردند تا یکنواختی در برنامه تمرینی حفظ شود. سطح رقابت یا موقعیت بازیکن (مدافع، مهاجم، گارد یا سانتر) در انتخاب نمونه دخالت داده نشد تا ترکیب متنوعی از نقشهای ورزشی در هر گروه لحاظ شود.
تحلیل دادهها
دادهها با استفاده از نرمافزار IBM SPSS Statistics نسخه ۲۷ تحلیل شدند. برای هر گروه شاخصهای آماری توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار، خطای معیار میانگین، و مقادیر حداقل و حداکثر محاسبه گردید. جهت بررسی تفاوت بین گروهها از آزمون t مستقل استفاده شد و سطح معنیداری در تمام تحلیلها برابر 05/0 >p در نظر گرفته شد. نرمال بودن توزیع دادهها نیز با استفاده از آزمون شاپیرو–ویلک بررسی گردید.
نتایج
جدول ۲ آمار توصیفی مربوط به متغیرهای سرعت و استقامت در میان بازیکنان رشتههای میدانی و سالنی را نشان میدهد. به طور کلی، نتایج آماری توصیفی بیانگر آن است که بازیکنان رشتههای میدانی در هر دو شاخص سرعت و استقامت، عملکردی اندکی بهتر از بازیکنان رشتههای سالنی داشتند.
در این تحقیق، دو متغیر اصلی آمادگی جسمانی مورد بررسی قرار گرفت: استقامت قلبی–عروقی و سرعت حرکتی. برای سنجش استقامت از آزمون بپ و آزمون کوپر و برای ارزیابی سرعت از آزمون رفتوبرگشت ۴×۱۰ متر و دو سرعت ۵۰ متری استفاده شد. تمامی آزمونها با روشهای استاندارد و تجهیزات مناسب اجرا گردید. آزمون رفتوبرگشت ۴×۱۰ متر شامل دو خط با فاصله ۱۰ متر و دو مخروط در دو انتهای مسیر بود و هر آزمودنی مسیر ۴×۱۰ متر را با سرعت فزاینده طی میکرد (40). در آزمون دو ۵۰ متری، ورزشکار از حالت ایستاده (بدون تماس دست با زمین) حرکت کرده و مسیر ۵۰ متر را با حداکثر سرعت طی میکرد. هر شرکتکننده دو بار این آزمون را اجرا کرد و بهترین رکورد با دقت ۰٫۱ ثانیه ثبت شد، در حالی که بین دو اجرای آزمون سه دقیقه استراحت در نظر گرفته شد (41). آزمون کوپر شامل دویدن یا راه رفتن مداوم به مدت ۱۲ دقیقه در پیستی با نشانهگذاری مشخص بود و مسافت طیشده در این بازه بهعنوان شاخص استقامت ثبت شد (33). آزمون بپ نیز بر اساس نسخه اصلاحشده آزمون آمادگی داوران فیبا اجرا شد که شامل دویدنهای رفتوبرگشت ۲۰ متری با سرعتی فزاینده بر اساس صدای ضبطشده است. شرکتکنندگان موظف بودند تا رسیدن به حد نهایی (۸۶ رفتوبرگشت) به دویدن ادامه دهند (42). تمام شرکتکنندگان بهطور منظم زیر نظر مربیان تخصصی تمرین میکردند تا یکنواختی در برنامه تمرینی حفظ شود. سطح رقابت یا موقعیت بازیکن (مدافع، مهاجم، گارد یا سانتر) در انتخاب نمونه دخالت داده نشد تا ترکیب متنوعی از نقشهای ورزشی در هر گروه لحاظ شود.
تحلیل دادهها
دادهها با استفاده از نرمافزار IBM SPSS Statistics نسخه ۲۷ تحلیل شدند. برای هر گروه شاخصهای آماری توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار، خطای معیار میانگین، و مقادیر حداقل و حداکثر محاسبه گردید. جهت بررسی تفاوت بین گروهها از آزمون t مستقل استفاده شد و سطح معنیداری در تمام تحلیلها برابر 05/0 >p در نظر گرفته شد. نرمال بودن توزیع دادهها نیز با استفاده از آزمون شاپیرو–ویلک بررسی گردید.
نتایج
جدول ۲ آمار توصیفی مربوط به متغیرهای سرعت و استقامت در میان بازیکنان رشتههای میدانی و سالنی را نشان میدهد. به طور کلی، نتایج آماری توصیفی بیانگر آن است که بازیکنان رشتههای میدانی در هر دو شاخص سرعت و استقامت، عملکردی اندکی بهتر از بازیکنان رشتههای سالنی داشتند.
نتایج آزمون t مستقل (جدول ۳) نشان داد که بین ورزشکاران رشتههای میدانی و سالنی از نظر سرعت و استقامت تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج مربوط به سرعت در آزمون رفتوبرگشت (t(58) = -1.33, p = .188) و دو سرعت ۵۰ متری (t(58) = -1.41, p = .163) حاکی از عدم وجود تفاوت آماری قابل توجه بین دو گروه بود. به همین ترتیب، عملکرد استقامتی در آزمون بپ (t(58) = 0.30, p = .769) و آزمون کوپر (t(58) = 0.63, p = .534) نیز تفاوت معناداری بین دو گروه نشان نداد. با این حال، در تمامی آزمونها، بازیکنان رشتههای میدانی میانگین عملکرد کمی بالاتر از همتایان سالنی خود داشتند (شکل1).
بحث
نتایج این پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران رشتههای سالنی و میدانی از نظر سرعت و استقامت تفاوت معناداری وجود ندارد. هرچند بازیکنان رشتههای میدانی در آزمونهایی مانند بپ، کوپر، رفتوبرگشت و دو ۵۰ متری عملکرد اندکی بهتر داشتند، اما این تفاوتها از نظر آماری معنادار نبودند. به نظر میرسد هر دو گروه از سطوح مشابهی از سرعت و آمادگی هوازی برخوردارند؛ احتمالاً به این دلیل که هر دو نوع ورزش شامل ترکیبی از حرکات سریع و فعالیتهای مداوم هستند و از نظر بار فیزیولوژیکی شباهت زیادی دارند.
اگرچه برخی مطالعات کیفی به تفاوتهای جزئی بین این دو نوع ورزش اشاره کردهاند، اما پژوهشهای موجود بر این نکته تأکید دارند که ورزشکاران برتر باید ویژگیهای جسمانی جامع ایجاد کنند که فراتر از شرایط محیطی یا تاکتیکی باشد (43، 44). یافتههای حاضر اهمیت برنامههای تمرینی توسعه سرعت و استقامت را در تمام رشتههای ورزشی تأیید میکند. شباهت نتایج آزمونهای بپ و کوپر در دو گروه، با مطالعات پیشین همسوست که نشان میدادند عملکرد هوازی در رشتههای مختلف بهدلیل تمرینات مداوم و استفاده از روشهای تمرین متقاطع حفظ میشود (45، 46). مشابه بودن عملکرد دوهای سرعت در رشتههای تیمی مختلف نیز بیانگر آن است که سرعت بهعنوان یک توانایی عمومی و ارزشمند در همه ورزشها مورد توجه است، صرفنظر از نوع زمین یا محیط بازی. در این مطالعه نیز تفاوت معناداری در استقامت بین بازیکنان فوتبال و بسکتبال مشاهده نشد، که میتواند ناشی از استفاده از الگوهای تمرینی مشابه برای توسعه توان هوازی و بیهوازی باشد (47، 48).
برخی تحقیقات پیشین تفاوتهای قابلتوجهی را در چابکی، سرعت و آمادگی قلبی–عروقی میان ورزشکاران رشتههای مختلف گزارش کردهاند (49، 50). در حالیکه در این پژوهش، عملکرد مشابه در آزمون رفتوبرگشت نشان داد که چابکی در بیشتر ورزشهای تیمی نقشی اساسی دارد و در توسعه سرعت نیز مؤثر است (51). سرعت، بهعنوان یکی از اجزای حیاتی در بسیاری از ورزشها، بین بازیکنان سالنی و میدانی تفاوت معناداری نداشت؛ احتمالاً به این دلیل که هر دو گروه به توان انفجاری و حرکات سریع نیاز دارند و همین امر موجب سازگاریهای فیزیولوژیکی مشابه میشود (52، 53). همچنین استقامت که از طریق آزمونهای بپ و کوپر سنجیده شد، در هر دو گروه مشابه بود. اگرچه شدت و مدت فعالیتها در این رشتهها متفاوت است، اما هر دو به سطح بالایی از آمادگی هوازی نیاز دارند و در نتیجه ظرفیت استقامتی مشابهی ایجاد میشود (54، 55). آزمون رفتوبرگشت که بهطور همزمان سرعت تغییر جهت و چابکی را میسنجد، تفاوتی بین دو گروه نشان نداد؛ این یافته بیانگر آن است که تمرینات هر دو گروه تأکید مشابهی بر توان بیهوازی و سرعت چندجهتی دارند (56، 36). نتایج دو ۵۰ متری نیز همین الگو را تأیید کرد و نشان داد که هر دو گروه در سرعت خطی و ظرفیت بیهوازی تأکید مشابهی دارند (57). این همپوشانی میتواند ناشی از نیازهای چندوجهی ورزشهای رقابتی باشد که مستلزم شرایط بدنی چندبُعدی هستند.
برای پژوهشهای آینده، پیشنهاد میشود متغیرهایی مانند بار تمرینی، شدت فعالیت و مهارتهای اختصاصی هر رشته در نظر گرفته شوند تا تفاوتهای ظریفتر عملکردی آشکار گردد. همچنین بررسی عوامل روانی و شناختی مؤثر بر عملکرد ورزشی نیز میتواند دیدگاه جامعتری از تفاوتهای بین رشتهها ارائه دهد (61-58). در مجموع، نتایج این پژوهش به شواهد فزایندهای میپیوندد که نشان میدهند ورزشکاران نخبه رشتههای میدانی و سالنی از نظر ویژگیهای سرعت و استقامت شباهت زیادی دارند. این امر بازتابی از نیازهای بدنی مشابه و رویکردهای تمرینی همراستا در هر دو نوع رشته است. یافتههای حاضر نشان میدهند که برنامههای تمرینی طراحیشده برای بهبود سرعت و استقامت میتوانند بهطور مؤثر در هر دو نوع رشته ورزشی به کار گرفته شوند. با این حال، مطالعات آینده باید به بررسی مؤلفههای دیگری از آمادگی جسمانی مانند چابکی و قدرت عضلانی بپردازند تا مشخص شود آیا تفاوتهای اختصاصیتری میان رشتهها وجود دارد یا خیر. در مجموع، شواهد نشان میدهد که بازیکنان رشتههای سالنی و میدانی از نظر سطح آمادگی جسمانی در حوزه سرعت و استقامت، در سطوح مشابهی قرار دارند، صرفنظر از نوع محیط بازی.
نتیجهگیری نهایی
نتایج این پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران رشتههای سالنی و میدانی از نظر سرعت (آزمون رفتوبرگشت و دو سرعت ۵۰ متری) و استقامت (آزمون بپ و آزمون کوپر) تفاوت معناداری وجود ندارد؛ به بیان دیگر، هر دو گروه در این مؤلفههای آمادگی جسمانی در سطوح مشابهی قرار دارند. هرچند ورزشکاران رشتههای میدانی عملکرد اندکی بهتر از همتایان سالنی خود داشتند، اما این تفاوتها از نظر آماری معنادار نبود. این یافتهها نشاندهنده شباهت عملکرد بدنی میان دو گروه در متغیرهای مورد آزمون است. با این حال، در تعمیم نتایج به جمعیتهای بزرگتر یا شرایط تمرینی متفاوت باید احتیاط کرد، زیرا نمونه این مطالعه محدود بوده و الزاماً نمایانگر همه گروههای ورزشی نیست.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
ورزشکاران پیش از ورود به مطالعه با استفاده از پرسشنامه آمادگی فعالیت بدنی (PARQ) مورد غربالگری قرار گرفتند و تنها افرادی که از نظر جسمی و روانی سالم بودند در پژوهش شرکت داده شدند. رعایت حریم خصوصی و محرمانگی اطلاعات شرکتکنندگان تضمین گردید و تمامی افراد رضایتنامه آگاهانه کتبی را پیش از شروع مطالعه امضا کردند.
حامی مالی
این پژوهش هیچگونه حمایت مالی از سوی نهادهای دولتی، خصوصی یا سازمانهای غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در آمادهسازی و نگارش مقاله بهصورت برابر مشارکت داشتهاند.
تعارض
نویسندگان اظهار میدارند که هیچگونه تعارض منافع در ارتباط با این مقاله وجود ندارد.
نتایج این پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران رشتههای سالنی و میدانی از نظر سرعت و استقامت تفاوت معناداری وجود ندارد. هرچند بازیکنان رشتههای میدانی در آزمونهایی مانند بپ، کوپر، رفتوبرگشت و دو ۵۰ متری عملکرد اندکی بهتر داشتند، اما این تفاوتها از نظر آماری معنادار نبودند. به نظر میرسد هر دو گروه از سطوح مشابهی از سرعت و آمادگی هوازی برخوردارند؛ احتمالاً به این دلیل که هر دو نوع ورزش شامل ترکیبی از حرکات سریع و فعالیتهای مداوم هستند و از نظر بار فیزیولوژیکی شباهت زیادی دارند.
اگرچه برخی مطالعات کیفی به تفاوتهای جزئی بین این دو نوع ورزش اشاره کردهاند، اما پژوهشهای موجود بر این نکته تأکید دارند که ورزشکاران برتر باید ویژگیهای جسمانی جامع ایجاد کنند که فراتر از شرایط محیطی یا تاکتیکی باشد (43، 44). یافتههای حاضر اهمیت برنامههای تمرینی توسعه سرعت و استقامت را در تمام رشتههای ورزشی تأیید میکند. شباهت نتایج آزمونهای بپ و کوپر در دو گروه، با مطالعات پیشین همسوست که نشان میدادند عملکرد هوازی در رشتههای مختلف بهدلیل تمرینات مداوم و استفاده از روشهای تمرین متقاطع حفظ میشود (45، 46). مشابه بودن عملکرد دوهای سرعت در رشتههای تیمی مختلف نیز بیانگر آن است که سرعت بهعنوان یک توانایی عمومی و ارزشمند در همه ورزشها مورد توجه است، صرفنظر از نوع زمین یا محیط بازی. در این مطالعه نیز تفاوت معناداری در استقامت بین بازیکنان فوتبال و بسکتبال مشاهده نشد، که میتواند ناشی از استفاده از الگوهای تمرینی مشابه برای توسعه توان هوازی و بیهوازی باشد (47، 48).
برخی تحقیقات پیشین تفاوتهای قابلتوجهی را در چابکی، سرعت و آمادگی قلبی–عروقی میان ورزشکاران رشتههای مختلف گزارش کردهاند (49، 50). در حالیکه در این پژوهش، عملکرد مشابه در آزمون رفتوبرگشت نشان داد که چابکی در بیشتر ورزشهای تیمی نقشی اساسی دارد و در توسعه سرعت نیز مؤثر است (51). سرعت، بهعنوان یکی از اجزای حیاتی در بسیاری از ورزشها، بین بازیکنان سالنی و میدانی تفاوت معناداری نداشت؛ احتمالاً به این دلیل که هر دو گروه به توان انفجاری و حرکات سریع نیاز دارند و همین امر موجب سازگاریهای فیزیولوژیکی مشابه میشود (52، 53). همچنین استقامت که از طریق آزمونهای بپ و کوپر سنجیده شد، در هر دو گروه مشابه بود. اگرچه شدت و مدت فعالیتها در این رشتهها متفاوت است، اما هر دو به سطح بالایی از آمادگی هوازی نیاز دارند و در نتیجه ظرفیت استقامتی مشابهی ایجاد میشود (54، 55). آزمون رفتوبرگشت که بهطور همزمان سرعت تغییر جهت و چابکی را میسنجد، تفاوتی بین دو گروه نشان نداد؛ این یافته بیانگر آن است که تمرینات هر دو گروه تأکید مشابهی بر توان بیهوازی و سرعت چندجهتی دارند (56، 36). نتایج دو ۵۰ متری نیز همین الگو را تأیید کرد و نشان داد که هر دو گروه در سرعت خطی و ظرفیت بیهوازی تأکید مشابهی دارند (57). این همپوشانی میتواند ناشی از نیازهای چندوجهی ورزشهای رقابتی باشد که مستلزم شرایط بدنی چندبُعدی هستند.
برای پژوهشهای آینده، پیشنهاد میشود متغیرهایی مانند بار تمرینی، شدت فعالیت و مهارتهای اختصاصی هر رشته در نظر گرفته شوند تا تفاوتهای ظریفتر عملکردی آشکار گردد. همچنین بررسی عوامل روانی و شناختی مؤثر بر عملکرد ورزشی نیز میتواند دیدگاه جامعتری از تفاوتهای بین رشتهها ارائه دهد (61-58). در مجموع، نتایج این پژوهش به شواهد فزایندهای میپیوندد که نشان میدهند ورزشکاران نخبه رشتههای میدانی و سالنی از نظر ویژگیهای سرعت و استقامت شباهت زیادی دارند. این امر بازتابی از نیازهای بدنی مشابه و رویکردهای تمرینی همراستا در هر دو نوع رشته است. یافتههای حاضر نشان میدهند که برنامههای تمرینی طراحیشده برای بهبود سرعت و استقامت میتوانند بهطور مؤثر در هر دو نوع رشته ورزشی به کار گرفته شوند. با این حال، مطالعات آینده باید به بررسی مؤلفههای دیگری از آمادگی جسمانی مانند چابکی و قدرت عضلانی بپردازند تا مشخص شود آیا تفاوتهای اختصاصیتری میان رشتهها وجود دارد یا خیر. در مجموع، شواهد نشان میدهد که بازیکنان رشتههای سالنی و میدانی از نظر سطح آمادگی جسمانی در حوزه سرعت و استقامت، در سطوح مشابهی قرار دارند، صرفنظر از نوع محیط بازی.
نتیجهگیری نهایی
نتایج این پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران رشتههای سالنی و میدانی از نظر سرعت (آزمون رفتوبرگشت و دو سرعت ۵۰ متری) و استقامت (آزمون بپ و آزمون کوپر) تفاوت معناداری وجود ندارد؛ به بیان دیگر، هر دو گروه در این مؤلفههای آمادگی جسمانی در سطوح مشابهی قرار دارند. هرچند ورزشکاران رشتههای میدانی عملکرد اندکی بهتر از همتایان سالنی خود داشتند، اما این تفاوتها از نظر آماری معنادار نبود. این یافتهها نشاندهنده شباهت عملکرد بدنی میان دو گروه در متغیرهای مورد آزمون است. با این حال، در تعمیم نتایج به جمعیتهای بزرگتر یا شرایط تمرینی متفاوت باید احتیاط کرد، زیرا نمونه این مطالعه محدود بوده و الزاماً نمایانگر همه گروههای ورزشی نیست.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
ورزشکاران پیش از ورود به مطالعه با استفاده از پرسشنامه آمادگی فعالیت بدنی (PARQ) مورد غربالگری قرار گرفتند و تنها افرادی که از نظر جسمی و روانی سالم بودند در پژوهش شرکت داده شدند. رعایت حریم خصوصی و محرمانگی اطلاعات شرکتکنندگان تضمین گردید و تمامی افراد رضایتنامه آگاهانه کتبی را پیش از شروع مطالعه امضا کردند.
حامی مالی
این پژوهش هیچگونه حمایت مالی از سوی نهادهای دولتی، خصوصی یا سازمانهای غیرانتفاعی دریافت نکرده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در آمادهسازی و نگارش مقاله بهصورت برابر مشارکت داشتهاند.
تعارض
نویسندگان اظهار میدارند که هیچگونه تعارض منافع در ارتباط با این مقاله وجود ندارد.
فهرست منابع
1. Bahiraei S, Daneshmandi H, Amiri R. Physical fitness and health-related physical activity programs in people with down syndrome: A systematic review. Journal of Sport Biomechanics 2020;5(4):200-215. [DOI:10.32598/biomechanics.5.4.1]
2. Akter MK, Ahmed H, Khatun MM, Rumky UH, Roy S. Physical fitness differences between athletes and non-athletes at the university level: A gender-based analysis. Sports Science & Health Advances. 2025;3(1):421-427. [DOI:10.60081/SSHA.3.1.2025.421-427]
3. Rumky UH, Khatun MM, Ahmed H, Akter MK, Roy S. comparative analysis of sprint ability in athletes and non-athletes across 10 to 100 meters. Sports Science & Health Advances. 2025;3(1):428-434. [DOI:10.60081/SSHA.3.1.2025.428-434]
4. ShojaAnzabi B, Piri E, Farzizadeh R. The effect of eight weeks of resistance training on the record of young sprint runners. Journal of Sport Biomechanics. 2023;9(3):204-218. [DOI:10.61186/JSportBiomech.9.3.204]
5. Ribeiro AS, Nunes JP, Cunha PM, Aguiar AF, Schoenfeld BJ. Potential role of pre-exhaustion training in maximizing muscle hypertrophy: A review of the literature. Strength & Conditioning Journal. 2019;41(1):75-80. [DOI:10.1519/SSC.0000000000000418]
6. Alemdaroğlu U, Dündar U, Köklü Y, Aşci A, Findikoğlu G. The effect of exercise order incorporating plyometric and resistance training on isokinetic leg strength and vertical jump performance: A comparative study. Isokinetics and Exercise Science. 2013;21(3):211-217. [DOI:10.3233/IES-130509]
7. Robinson LE, Devor ST, Merrick MA, Buckworth J. The effects of land vs. aquatic plyometrics on power, torque, velocity, and muscle soreness in women. Journal of Strength and Conditioning Research. 2004;18(1):84-91. [DOI:10.1519/1533-4287(2004)0182.0.CO;2] [PMID]
8. Singh P, Kumar D, Morya M, Singh R, Rahman MH. evaluating key biomotor abilities: A comparison between national and international elite tennis players. Physical Education Theory and Methodology. 2024;24(6):897-904. [DOI:10.17309/tmfv.2024.6.06]
9. Harries SK, Lubans DR, Callister R. Resistance training to improve power and sports performance in adolescent athletes: A systematic review and meta-analysis. Journal of Science and Medicine in Sport. 2012;15(6):532-540. [DOI:10.1016/j.jsams.2012.02.005] [PMID]
10. Islam MA, Rakib MR. Comparing Speed Progression in Pre-Adolescent Girls: A Developmental Analysis. Sports Science & Health Advances. 2024;2(2):291-298. [DOI:10.60081/SSHA.2.2.2024.291-298]
11. Naeimvafa Z, Farahpour N, Moisan G. Spatio-temporal parameters and range of motion of lower limb joints during running in individuals with adolescent idiopathic scoliosis with mild thoracic and lumbar curvature. Journal of Sport Biomechanics.2026;11(4):344-359. [DOI:10.61882/JSportBiomech.11.4.344]
12. Mola DW, Rahman MH, Uvinha RR, Adane AK, Tyagi S, Adili D, Islam MS. Effect of 12 week training program on the fitness and performance of long jumpers. International Journal of Kinesiology & Sports Science. 2025;13(1):45-53. [DOI:10.7575/aiac.ijkss.v.13n.1p.45]
13. Stølen T, Chamari K, Castagna C, Wisløff U. Physiology of soccer: An update. Sports Medicine (Auckland, N.Z.). 2005;35(6):501-536. [DOI:10.2165/00007256-200535060-00004] [PMID]
14. Spencer M, Bishop D, Dawson B, Goodman C. Physiological and metabolic responses of repeated-sprint activities: specific to field-based team sports. Sports Medicine (Auckland, N.Z.). 2005;35(12):1025-1044. [DOI:10.2165/00007256-200535120-00003] [PMID]
15. Ben Abdelkrim N, El Fazaa S, El Ati J. Time-motion analysis and physiological data of elite under-19-year-old basketball players during competition. British Journal of Sports Medicine. 2007;41(2):69-75. [DOI:10.1136/bjsm.2006.032318] [PMID]
16. Bangsbo J, Mohr M, Krustrup P. Physical and metabolic demands of training and match-play in the elite football player. Journal of Sports Sciences. 2006;24(7):665-674. [DOI:10.1080/02640410500482529] [PMID]
17. Rampinini E, Coutts AJ, Castagna C, Sassi R, Impellizzeri FM. Variation in top level soccer match performance. International Journal of Sports Medicine. 2007;28(12):1018-1024. [DOI:10.1055/s-2007-965158] [PMID]
18. Islam MS, Rahman MH. An observation on the historical evolution of soccer from before christ to the first world cup. Journal of Indonesian Physical Education and Sport. 2021;7(1):28-34.
19. Mohr M, Krustrup P, Bangsbo J. Match performance of high-standard soccer players with special reference to development of fatigue. Journal of Sports Sciences. 2003;21(7):519-528. [DOI:10.1080/0264041031000071182] [PMID]
20. Brustio PR, Stival M, Cardinale M, Mulasso A, Rainoldi A, Boccia G. Performance pathways in elite middle- and long-distance track and field athletes: The influence of a successful youth. Journal of Science and Medicine in Sport. 2024;27(9):654-659. [DOI:10.1016/j.jsams.2024.05.007] [PMID]
21. Vickery W, Duffield R, Crowther R, Beakley D, Blanch P, Dascombe BJ. Comparison of the physical and technical demands of cricket players during training and match-play. Journal of Strength and Conditioning Research. 2018;32(3):821-829. [DOI:10.1519/JSC.0000000000001528] [PMID]
22. Milić V, Radenković O, Čaprić I, Mekić R, Trajković N, Špirtović O, Koničanin A, Bratić M, Mujanović R, Preljević A, Murić B, Kahrović I. Sports injuries in basketball, handball, and volleyball players: Systematic review. Life (Basel, Switzerland). 2025;15(4):529. [DOI:10.3390/life15040529] [PMID]
23. Fernandez-Fernandez J, Sanz-Rivas D, Sanchez-Muñoz C, Pluim BM, Tiemessen I, Mendez-Villanueva A. A comparison of the activity profile and physiological demands between advanced and recreational veteran tennis players. Journal of Strength and Conditioning Research. 2009;23(2):604-610. [DOI:10.1519/JSC.0b013e318194208a] [PMID]
24. Rahman MH, Chanda S, Reza MN. Comparison of simple choice visual reaction time between athlete and sedentary university women students. European Journal of Physical Education and Sport Science. 2020;6(4):1-8.
25. Gabbett TJ. physiological and anthropometric characteristics of amateur rugby league players. British Journal of Sports Medicine. 2000;34(4):303-307. [DOI:10.1136/bjsm.34.4.303] [PMID]
26. Hoffman JR, Tenenbaum G, Maresh CM, Kraemer WJ. Relationship between athletic performance tests and playing time in elite college basketball players. Journal of Strength and Conditioning Research. 1996;10:67-71. [DOI:10.1519/00124278-199605000-00001]
27. Moir GL, Sanders R, Button C, Glaister M. The effect of periodized resistance training on accelerative sprint performance. Sports Biomechanics. 2007;6(3):285-300. [DOI:10.1080/14763140701489793] [PMID]
28. Nikolaidis PT, Ruano MA, de Oliveira NC, Portes LA, Freiwald J, Leprêtre PM, Knechtle B. Who runs the fastest? Anthropometric and physiological correlates of 20 m sprint performance in male soccer players. Research in Sports Medicine. 2016;24(4):341-351. [DOI:10.1080/15438627.2016.1222281] [PMID]
29. Sassi RH, Dardouri W, Yahmed MH, Gmada N, Mahfoudhi ME, Gharbi Z. Relative and absolute reliability of a modified agility t-test and its relationship with vertical jump and straight sprint. Journal of Strength and Conditioning Research. 2009;23(6):1644-1651. [DOI:10.1519/JSC.0b013e3181b425d2] [PMID]
30. Hachana Y, Chaabène H, Ben Rajeb G, Khlifa R, Aouadi R, Chamari K, Gabbett TJ. Validity and reliability of new agility test among elite and subelite under-14 soccer players. PLoS One. 2014;9(4):e95773. [DOI:10.1371/journal.pone.0095773] [PMID]
31. Léger LA, Mercier D, Gadoury C, Lambert J. The multistage 20 metre shuttle run test for aerobic fitness. Journal of Sports Sciences. 1988;6(2):93-101. [DOI:10.1080/02640418808729800] [PMID]
32. Tomkinson GR, Léger LA, Olds TS, Cazorla G. Secular trends in the performance of children and adolescents (1980-2000): An analysis of 55 studies of the 20 m shuttle run test in 11 countries. Sports Medicine (Auckland, N.Z.). 2003;33(4):285-300. [DOI:10.2165/00007256-200333040-00003] [PMID]
33. Cooper KH. A means of assessing maximal oxygen intake: correlation between field and treadmill testing. Journal of the American Medical Association. 1968;203(3):201-204. [DOI:10.1001/jama.1968.03140030033008] [PMID]
34. Grant S, Corbett K, Amjad AM, Wilson J, Aitchison T. A comparison of methods of predicting maximum oxygen uptake. British Journal of Sports Medicine. 1995;29(3):147-152. [DOI:10.1136/bjsm.29.3.147] [PMID]
35. Krustrup P, Mohr M, Ellingsgaard H, Bangsbo J. Physical demands during an elite female soccer game: Importance of training status. Medicine and Science in Sports and Exercise. 2005;37(7):1242-1248. [DOI:10.1249/01.mss.0000170062.73981.94] [PMID]
36. Sheppard JM, Young WB. Agility literature review: Classifications, training and testing. Journal of Sports Sciences. 2006;24(9):919-932. [DOI:10.1080/02640410500457109] [PMID]
37. Reilly T, Bangsbo J, Franks A. Anthropometric and physiological predispositions for elite soccer. Journal of Sports Sciences. 2000;18(9):669-683. [DOI:10.1080/02640410050120050] [PMID]
38. Castagna C, Impellizzeri FM, Chamari K, Carlomagno D, Rampinini E. Aerobic fitness and yo-yo continuous and intermittent tests performances in soccer players: A correlation study. Journal of Strength and Conditioning Research. 2006;20(2):320-325. [DOI:10.1519/R-18065.1] [PMID]
39. Kang H. Sample size determination and power analysis using the G*Power software. Journal of Educational Evaluation for Health Professions. 2021;18:17. [DOI:10.3352/jeehp.2021.18.17] [PMID]
40. Verschuren O, Takken T. 10-metre shuttle run test. Journal of Physiotherapy. 2010;56(2):136. [DOI:10.1016/S1836-9553(10)70046-1] [PMID]
41. Shang X, Liu A, Li Y, Hu X, Du L, Ma J, Xu G, Li Y, Guo H, Ma G. The association of weight status with physical fitness among chinese children. International Journal of Pediatrics. 2010;2010:1-6. [DOI:10.1155/2010/515414] [PMID]
42. FIBA referees' basic fitness test. FIBA referees' basic fitness test set & procedure. 2024. Available from: https://assets.fiba.basketball/image/upload/v1728662544/TYG0xsQJlDkAoCFR.pdf
43. Gabbett TJ. The training-injury prevention paradox: Should athletes be training smarter and harder? British Journal of Sports Medicine. 2016;50(5):273-280. [DOI:10.1136/bjsports-2015-095788] [PMID]
44. Bompa TO, Buzzichelli C. Periodization: Theory and methodology of training. Human Kinetics; 2019. [DOI:10.5040/9781718225435]
45. Midgley AW, McNaughton LR, Jones AM. Training to enhance the physiological determinants of long-distance running performance: Can valid recommendations be given to runners and coaches based on current scientific knowledge? Sports Medicine (Auckland, N.Z.). 2007;37(10):857-880. [DOI:10.2165/00007256-200737100-00003] [PMID]
46. Coutts AJ, Duffield R. Validity and reliability of gps devices for measuring movement demands of team sports. Journal of Science and Medicine in Sport. 2010;13(1):133-135. [DOI:10.1016/j.jsams.2008.09.015] [PMID]
47. Sandford GN, Kilding AE, Ross A, Laursen PB. Maximal sprint speed and the anaerobic speed reserve domain: The untapped tools that differentiate the world's best male 800 m runners. Sports Medicine. 2019;49(6):843-852. [DOI:10.1007/s40279-018-1010-5] [PMID]
48. Reilly T, Morris T, Whyte G. The specificity of training prescription and physiological assessment: A review. Journal of Sports Sciences. 2009;27(6):575-589. [DOI:10.1080/02640410902729741] [PMID]
49. Reza MN, Rahman MH, Islam MS, Mola DW, Andrabi SMH. Assessment of motor fitness metrics among athletes in different sports: An original research. Physical Education Theory and Methodology. 2024;24(1):47-55. [DOI:10.17309/tmfv.2024.1.06]
50. Rahman MH, Sharma JP. An assessment of maximal isometric hand grip strength and upper body explosive strength and endurance in various ball sports. Physical Education Theory and Methodology. 2023;23(6):932-939. [DOI:10.17309/tmfv.2023.6.16]
51. Impellizzeri FM, Bizzini M, Dvorak J, Pellegrini B, Schena F, Junge A. Physiological and performance responses to the FIFA 11+ (Part 2): A randomised controlled trial on the training effects. Journal of Sports Sciences. 2013;31(13):1491-1502. [DOI:10.1080/02640414.2013.802926] [PMID]
52. Young W, Farrow D. A review of agility: Practical applications for strength and conditioning. Strength & Conditioning Journal. 2006;28:24-29. [DOI:10.1519/00126548-200610000-00004]
53. Spiteri T, Nimphius S, Hart NH, Specos C, Sheppard JM, Newton RU. Contribution of strength characteristics to change of direction and agility performance in female basketball athletes. Journal of Strength and Conditioning Research. 2014;28(9):2415-2423. [DOI:10.1519/JSC.0000000000000547] [PMID]
54. Bishop D, Girard O, Mendez-Villanueva A. Repeated-sprint ability - part ii: recommendations for training. Sports Medicine (Auckland, N.Z.). 2011;41(9):741-756. [DOI:10.2165/11590560-000000000-00000] [PMID]
55. Girard O, Mendez-Villanueva A, Bishop D. Repeated-Sprint ability - part i: factors contributing to fatigue. Sports Medicine (Auckland, N.Z.). 2011;41(8):673-694. [DOI:10.2165/11590550-000000000-00000] [PMID]
56. Lockie RG, Murphy AJ, Spinks CD. Effects of resisted sled towing on sprint kinematics in field-sport athletes. Journal of Strength and Conditioning Research. 2003;17(4):760-767. [DOI:10.1519/1533-4287(2003)0172.0.CO;2] [PMID]
57. Cronin JB, Hansen KT. Strength and power predictors of sports speed. Journal of Strength and Conditioning Research. 2005;19(2):349-357. [DOI:10.1519/14323.1]
58. Weinberg RS, Gould D. Foundations of sport and exercise psychology. Human Kinetics; 2023.
59. Hoffman J. Physiological aspects of sport training and performance. Human Kinetics; 2014.
60. Haq MAU, Rahman MH. Exploring the relationship between cardiometabolic risk factors and psychological well-being in sedentary older men. Journal of Physical Education. 2025;36(1):e3650. [DOI:10.4025/jphyseduc.v36i1.3650]
61. Rahman MH, Islam MS. Immediate effect of mental imagery training on accuracy of basketball free-throws in Bangladesh. Journal of Advances in Sports and Physical Education. 2021;4(4):68-72. [DOI:10.36348/jaspe.2021.v04i04.004]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه بیومکانیک ورزشی
همدان،شهرک مدنی، بلوار امام خمینی(ره)، بلوار پروفسور موسیوند، مجتمع دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، معاونت پژوهش و فناوری، دفتر مجلات علمی
صندوق پستی: 734
تلفن دفتر نشریه: 08134494042
وبسایت: http://biomechanics.iauh.ac.ir
ایمیل: sportbiomechanics@iauh.ac.ir
